HO บทที่ 97 ซินหยาไปซื้อของ PART 2

ซินหยารู้ตัวว่าถ้าเขายังอยู่ในโรงประมูลต่อ เขาคงต้องเสียเงินอีกแน่ เขาจึงตัดสินใจออกไปก่อนที่เขาจะเผลอซื้อของอีกครั้ง

ตอนนี้เขาใช้จ่ายไปแล้ว 220 เหรียญเงิน และ 312 เหรียญทองแดง เขายังไม่ได้ซื้อส่วนผสมสำหรับอาหารต้อนรับที่เขาวางแผนไว้สำหรับเมลติ้งสโนว์เลย

หลังจากออกจากโรงประมูลแล้ว ซินหยาได้เปิดอินเทอร์เฟซแผนที่ของเขา เพื่อให้เขาสามารถเดินยังร้านขายอาหารแห่งหนึ่งได้ ในระหว่างทาง ซินหยาเดินผ่านชายหูสิงโตรูปงามยืนอยู่หน้าคอกที่มีมอนเตอร์ประเภทต่าง ๆ บางสิ่งเกี่ยวกับเขาดึงดูดความสนใจของซินหยาทำให้เขาหยุดเดินในขณะที่มองชายคนนั้น

ผู้ชายคนนี้ดูสง่างามและขี้เล่นมาก ดูท่าทางเขาจะอายุราว ๆ 30 ปลายๆ เท่านั้น เขายังสูงมากด้วย ราว ๆ 190 เซนติเมตร แถมยังมีกล้ามเนื้อที่น่าทึ่ง เขาสวมกางเกงหนังและเสื้อเชิ้ตปลดกระดุมที่อวดกล้ามหน้าท้องของเขา

ผมสีบลอนด์ของเขาถูกมัดเป็นหางม้าที่ห้อยอยู่ด้านหลัง

ซินหยามีความรู้สึกว่าชายผู้นี้เป็นคนจริงหรือไม่ เขาสามารถเป็นนายแบบได้แต่ทว่าทุกคนใน Haven Online ก็สามารถมีอวาตาร์ที่สวยงามได้

เสน่ห์ทางกายภาพของชายคนนั้นไม่ใช่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของซินหยาแต่เป็นรอยสักที่ด้านข้างของคอของชายคนนั้น มันเป็นสัญลักษณ์ของผู้ฝึกสัตว์และตัวรอยสักก็เข้ากับตัวเขามาก

ซินหยานึกถึงไข่ที่อยู่ในช่องเก็บของของเขา เขาจึงเดินเข้ามาหาเขาอย่างใจเย็น "ขอโทษนะครับ พอดีผมมีบางอย่างที่จะมาสอบถามคุณน่ะครับ"

“อ้าว น้องชายต้องการอะไรหรือ” ชายหูสิงโตพูดอย่างห้าว ๆ ขณะมองซินหยา

“คุณพอจะรู้มั้ยว่าไข่ใบนี้มันคืออะไร” ซินหยากล่าวพลางนำไข่สีดำที่เขาได้รับมาจากราชาเบลลี่บอร์กออกมาจากช่องเก็บของของเขาและยื่นไปให้ชายหูสิงโต

ชายหูสิงโตหยิบไข่จากมือของซินหยาและตรวจสอบมัน หลังจากตรวจดูทุกตารางนิ้วของผิวไข่เป็นเวลาสองสามนาที ชายคนนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองซินหยาอย่างเฉียบขาด

"น้องชายไปเอาไข่ใบนี้มาจากไหน"

“ผมได้มันมาหลังจากที่ฆ่าราชาเบลลี่บอร์กน่ะครับ” ซินหยาสงสัยว่าทำไมชายคนนั้นถึงถาม

“อย่างนี้นี้เอง” ผู้ฝึกสัตว์หูสิงโตพึมพำกับตัวเอง "นั่นก็สมเหตุสมผล"

ซินหยาถามอย่างสับสน “ขอโทษนะครับแต่ทำไมมันถึงสมเหตุสมผล?”

“ก็เบลลี่บอร์กมีแค่ตัวผู้เท่านั้น พวกมันไม่มีตัวเมีย ดังนั้นเพื่อขยายพันธุ์พวกมันจึงขโมยไข่จากมอนเตอร์ตัวอื่นแล้วนำไข่ไปกก หลังจากนั้นไข่จะเปลี่ยนเป็นไข่ของเบลลี่บอร์ก” NPC ผู้ฝึกสัตว์อธิบาย

"ถ้าอย่างนั้น ไข่ใบนี้ก็ไม่ใช่ไข่ของเบลลี่บอร์กสินะครับ" ซินหยาแสดงความคิดเห็น “แล้วข้างในมันมีอะไรล่ะครับ”

เมื่อชายหูสิงโตมองดูไข่อีกครั้ง ใบหน้าของชายหูสิงโตก็ปรากฏสีหน้าตกใจ “ไข่ใบนี้ถือฟิอานน่าซิเด้ น้องชายโชคดีมาก มอนเตอร์ประเภทนี้ไม่เคยปรากฏตัวในโลกภายนอกเลย พวกมันส่วนใหญ่ชอบอยู่อาศัยอยู่ในอากาศอุ่น นานมาแล้วที่ฉันไม่ได้ยินชื่อของมัน”

“ผมคิดว่าผมคงโชคดีนิดหน่อย” ซินหยาบอกชายคนนั้นขณะยิ้ม เขารู้ว่าค่าโชคของเขาอาจเกี่ยวข้องกับสิ่งนี้แต่ในตอนนี้ เขาไม่ได้สนใจ “คุณช่วยบอกผมเพิ่มเติมเกี่ยวกับฟิอานนาซิเด้ได้ไหม”

“ฉันช่วยเธอได้มากกว่านั้นอีก เข้ามาที่ร้านกับฉันสิ ฉันมีหนังสือที่จะบอกคุณเกี่ยวกับมอนเตอร์ทุกตัวในโลกนี้” เมื่อเห็นความลังเลใจของซินหยา ผู้ฝึกสัตว์ก็พูดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “เธอยังต้องการสิ่งของอื่น ๆ เพื่อฟักไข่อยู่ดี ดังนั้นไม่ว่าทางใดทางหนึ่งเธอจะต้องมาที่ร้านของฉัน”

ซินหยารู้ว่าสิ่งที่ผู้ฝึกสัตว์พูดนั้นเป็นความจริง หวังว่าไข่ตัวน้อยของเขาจะคุ้มค่า หลังจากที่ชายหูสิงโตยื่นไข่คืนให้ซินหยา เขาก็เดินตามเขาข้ามถนนไปยังร้านค้าเล็ก ๆ ของเขา

ภายในร้านคล้ายกับร้านขายสัตว์เลี้ยงทั่วไปที่เขาสามารถไปเยี่ยมชมได้ในชีวิตจริงที่มีภายในร้านจะมีพวกแมว สุนัข นก และหนูแฮมสเตอร์ แต่ภายในร้านแห่งนี้มีมอนสเตอร์ขนาดเล็ก

ซินหยามองไปรอบ ๆ ด้วยความทึ่งกับมอนเตอร์หลายสายพันธุ์ที่ผู้ฝึกสัตว์มี มีตัวหนึ่งที่ดูแปลกตาเขา มันคือมอนเตอร์ที่อยู่ในกรง มันมีขนสีม่วงแดงยาวปานกลาง ลำตัวมีรูปร่างเหมือนกิ้งก่า หน้าเหมือนแพะและมีตาที่ทำให้เขานึกถึงนกกระจอก มีจีบรอบคอและมีเขาสั้นคู่หนึ่ง มันเป็นหนึ่งในมอนเตอร์ที่ดูแปลกประหลาดที่สุดที่ซินหยาเคยเห็นมา

“มองอะไรอยู่น้องชาย” ชายหูสิงโตถาม “มานี่สิ ไปดูของเธอต้องใช้”

ซินหยาหันหลังให้กับมอนเตอร์ตัวเล็ก ๆ ที่เขากำลังดูอยู่และเดินไปที่เคาน์เตอร์ที่ชายคนนั้นยืนอยู่พร้อมกับกองสิ่งของ

ซินหยาพบว่ามันมีเยอะมากจนนิ้วทั้งสิบของเขานับไม่ไหว

“ผมต้องใช้ทั้งหมดนี่จริงๆ หรือ?” ซินหยาถาม เขาสามารถเห็นเหรียญของเขากลายเป็นฝุ่นในสายลม

“แน่นอนสิ” ชายคนนั้นตอบ “ถ้าไม่เชื่อก็เอาไปอ่านดู”

ชายคนนั้นยื่นแผ่นพับสีเขียวให้ซินยา ซินหยาเปิดออกและเริ่มอ่านทันที

วิธีฟักไข่มอนสเตอร์!

เตรียมตู้ฟักไข่

เมื่อไข่มอนสเตอร์อยู่ในตู้ฟักไข่ กระบวนการฟักไข่จะเริ่มขึ้นซึ่งจะใช้เวลาประมาณ 3-4 วันก่อนฟักไข่ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าได้ตั้งตู้ฟักไข่ให้มีอุณหภูมิที่เหมาะสมที่สุด อุณหภูมิที่จำเป็นในการฟักไข่อาจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับชนิดของไข่มอนสเตอร์

เตรียมผ้าห่มอุ่น

เมื่อไข่ฟักออกมา จะไม่สามารถอยู่ในตู้ฟักได้อีกต่อไป มันจะหายใจไม่ออกภายใน น่าเศร้าที่มอนเตอร์ตัวน้อยไม่สามารถควบคุมอุณหภูมิร่างกายได้จึงต้องห่มผ้าอุ่น ๆ ไว้สัก 1-2 วัน

เตรียมอุปกรณ์ฝึกและของเล่น

แม้ว่ามอนเตอร์จะยังอยู่ในร่างทารกแต่สามารถฝึกฝนได้ ในช่วงเวลานี้ เป็นการดีที่สุดที่จะฝึกฝนมอนเตอร์ของคุณด้วยวิธีนี้มันจะสามารถช่วยคุณในการต่อสู้ เป็นสัตว์ขี่ หรือช่วยสนับสนุนได้ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับประเภทของมอนเตอร์

เตรียมอาหารมอนสเตอร์

เมื่อมอนเตอร์ตัวน้อยฟักออกมา พวกมันจะหิวมากดังนั้นต้องมั่นใจว่าคุณมีอาหารที่เพียงพอ ไม่อย่างนั้นมันจะอดตาย

ขอให้โชคดีในการฟักไข่ของคุณ!

 

หลังจากอ่านแผ่นพับจบ ซินหยาก็ตระหนักว่าชายคนนั้นพูดถูก เขาต้องการสิ่งของเหล่านั้นทั้งหมดอย่างแน่นอนซึ่งมันกองอยู่ตรงหน้าเขา

ชายหูสิงโตก็รู้เช่นกัน เขายิ้มอย่างรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้

“ทั้งหมดราคาเท่าไหร่ครับ?” ซินหยาถามในขณะที่ถอนหายใจด้วยความพ่ายแพ้

ชายคนนั้นยิ้มอย่างร่าเริงว่า "วันนี้เป็นวันพิเศษ น้องชายโชคดีมาก น้องชายได้ได้ส่วนลด 5%"

ซินหยายิ้มแสร้งทำเป็นว่าทุกอย่างปกติดี สิ่งของทั้งหมดนี้ราคา 365 เหรียญเงินและ 50 เหรียญทองแดง เขารู้สึกเหมือนกำลังโบกมือลาเหรียญที่อยู่กับเขามาทั้งวัน เขาหวังว่าเขาจะได้มันกลับมาในเร็ว ๆ นี้

ซินหยาเก็บของทุกอย่างในช่องเก็บของและรีบออกจากร้าน ก่อนที่ชายคนนั้นจะหลอกให้เขาซื้ออย่างอื่น เมื่อเขาออกจากร้าน ชายคนนั้นก็เดินตามเขาไปที่ประตูและพูดว่า

“เฮ้ น้องชาย หลังจากเธอฟักไข่มอนสเตอร์เสร็จแล้ว อย่าลืมพาฟิอานน่าซิเด้กลับมาที่นี่ด้วย เพื่อที่ฉันจะได้ช่วยเธอในการสานสัมพันธ์กับมัน” ชายคนนั้นบอกเขา

ซินหยารู้เกี่ยวกับกระบวนการเชื่อมสัมพันธ์กับมอนเตอร์ที่เชื่องแต่ไม่ใช่กับมอนเตอร์ที่ฟักออกมา ดังนั้นซินหยาจึงบอกชายหูสิงโตว่าเขาจะกลับมาเมื่อมอนเตอร์ของเขาฟักออกมาแล้ว

หลังจากโบกมือลาชายหูสิงโต ซินหยาก็เริ่มเดินผ่านเมืองอีกครั้ง คราวนี้เขาจะตรงไปที่ร้านขายอาหารโดยไม่เถลไถล หลังจากเดินไปได้สองสามนาที เขาก็มาถึงร้านอาหารที่เขากำลังหาอยู่

มันคือร้านขายเนื้อ เขาต้องการซื้อเนื้อมาทำอาหาร เมื่อเข้าไปในร้านเขาก็พบกับชายหนุ่มผมแดง เขายิ้มอย่างมีความสุข เขาวางเนื้อมอนเตอร์ลงบนเคาร์เตอร์ยาว

ซินหยารู้สึกว่าชายคนนี้แข็งแรงมาก ดูได้จากการที่เขาจัดการชำแหละส่วนต่าง ๆ ของมอนเตอร์ด้วยตัวคนเดียว

เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยังไม่สังเกตเห็นเขา ซินหยาจึงเดินเข้าไปใกล้เพียงเพื่อดูเชายหนุ่มจะจัดการกับเนื้อมอนเตอร์อย่างไร

ถ้าซินหยาไม่จดจ่ออยู่กับการกระทำของชายหนุ่ม เขาก็คงได้เห็นรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของชายหนุ่ม

ชายหนุ่มสังเกตเห็นซินหยามาสักพักแล้ว เขาต้องการดูว่าซินหยาจะมีปฏิกิริยาอย่างไรต่อสิ่งที่เขาทำ ชายหนุ่มมักจะชอบให้ผู้คนเห็นตอนที่เขากำลังชำแหละมอนเตอร์

ด้วยรอยยิ้มที่มิดชิด ชายหนุ่มเริ่มหยิบมีดจากร้านขายเนื้อที่แข็งแรงและเริ่มจากขาหลังของมอนเตอร์ ชายหนุ่มทำการกรีดสั้น ๆ ไปจนถึงกระดูกเชิงกราน

เมื่อเห็นเลือดไหลออกมาจากมอนเตอร์ทำให้ซินหยารู้สึกคลื่นไส้เล็กน้อยแต่เขายังคงเฝ้าดูชายหนุ่มกรีดผิวหนังของมอนเตอร์และลอกออกก่อนที่จะตัดผ่านชั้นกล้ามเนื้อ ชายหนุ่มทำกรีดตื้น ๆ ไปจนถึงกระดูกขากรรไกร

หลังจากกรีดแล้วซินหยามองดูชายหนุ่มหันใบมีดขึ้นและเริ่มที่กระดูกเชิงกรานตัดผ่านชั้นกล้ามเนื้อตามแนวเดียวกันโดยใช้นิ้วมือที่ว่างของเขา จากนั้นก็เฉือนชั้นกล้ามเนื้อออกและเผยให้เห็นจากอวัยวะภายใน

การได้เห็นด้านในของมอนเตอร์นั้นน่าหลงใหลอย่างน่าประหลาดสำหรับซินหยาแม้ว่าเขาจะใช้เนื้อของพวกมันในการปรุงอาหารแต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นว่ามันมาจากไหนจริง ๆ ถ้าเขามีทักษะแบบนี้ มันจะมีประโยชน์มากสำหรับเขา มันจะลดการใช้วัตถุดิบจากเนื้อสัตว์ลงอย่างแน่นอน

เขามองดูชายหนุ่มต่อไปในขณะที่เขาผ่าหลอดลมและหลอดอาหารของมอนเตอ์ออกเป็นสองส่วน จากนั้นเขาก็วางมีดไว้ข้าง ๆ แล้วใช้สองมือคว้าหลอดลมแล้วดึงลงอย่างแรง

ซินหยาเกือบปิดปากเมื่ออวัยวะภายในถูกดึงให้เป็นอิสระจากส่วนกลาง เขาเกือบจะอุทานออกมาโชคที่เขาปิดปากได้ทัน

หลังจากนั้น ชายหนุ่มก็ซากที่เหลือไปกองกับซากมอนเตอร์ที่อยู่ด้านข้าง จากนั้นชายหนุ่มก็ทำแบบเดียวกันกับร่างของมอนเตอร์อีกตัวหนึ่ง

ชายหนุ่มกรีดผิวหนังรอบคอจนสุดให้ชิดกับศีรษะมากที่สุด สุดท้ายเขาคว้าผิวหนังด้วยมือทั้งสองที่ด้านหลังศีรษะแล้วดึงลงอย่างแรง ผิวหนังของมอนเตอร์หลุดออกมาเป็นชิ้นเดียวซึ่งทำให้ซินหยาประหลาดใจในระดับหนึ่ง

เมื่อเสร็จแล้ว ชายหนุ่มก็จัดนำชิ้นส่วนของมอนเตอร์จัดเป็นระเบียบ จากนั้นเขาก็ล้างทำความสะอาดมัน