170 - ความเปลี่ยนแปลงทางร่างกายครั้งที่สาม
170 - ความเปลี่ยนแปลงทางร่างกายครั้งที่สาม
ทะเลแห่งความทุกข์สีทองของเย่ฟ่านเกิดความปั่นป่วนอย่างแสนสาหัส หากไม่ใช่เพราะก้อนทองเหลืองเขากลัวว่าร่างกายของเขาคงต้องแหลกสลายอย่างแน่นอน
หัวใจของจักรพรรดิอสูรยังคงเต้นต่อไปราวกับว่ามันฟื้นคืนชีพแล้ว มันไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้เลือดศักดิ์สิทธิ์ถูกขับออกมาในและตอนนี้มันกำลังบีบคั้นให้เย่ฟ่านตาย
ย้อนกลับไปในตอนนั้น แม้แต่ยอดฝีมือที่อยู่เหนือขอบเขตอีกฝั่งก็ยังไม่สามารถทนได้ ใครจะจินตนาการได้ว่ามันน่ากลัวขนาดไหน!
พลังปราณคู่ของปฐพีไหลเวียนอยู่บนยอดก้อนทองเหลือง ทำให้กงล้อแห่งทะเลมีเสถียรภาพ ป้องกันไม่ให้เกิดอันตรายใดๆกับเย่ฟ่าน
หัวใจที่วาววับราวกับทับทิมรู้ดีว่ามันไม่สามารถฆ่าเย่ฟ่านได้ เมื่อไม่มีทางเลือกอื่นสิ่งที่มันทำได้ก็มีเพียงทะลวงออกจากทะเลแห่งความทุกข์ของเขา
ความเจ็บปวดที่รุนแรงสามารถสัมผัสได้ภายในทะเลแห่งความทุกข์ของเย่ฟ่าน แม้ว่ามันจะหายอย่างรวดเร็วแต่ก็ส่งผลกระทบกับร่างกายของเขาเล็กน้อย ผลลัพธ์นี้ทำให้เขาพูดไม่ออก
“ข้ากดมันรุนแรงเกินไป หัวใจศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิอสูรหนีไปแล้ว!”
หัวใจศักดิ์สิทธิ์อันทรงพลังของจักรพรรดิอสูรไม่เต็มใจที่จะถูกใช้ทุกวัน ในที่สุด……. มันก็วิ่งหนีโดยไม่ทิ้งร่องรอย
“สวรรค์ หัวใจศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิอสูรจริงๆแล้วอยู่ในร่างกายของเจ้า!”
จี้จื่อเยว่พูดไม่ออกใบหน้าของนางตกตะลึงอย่างชัดเจน เย่ฟ่านไม่ได้ไล่ตามแต่นั่งลงโดยใช้เลือดศักดิ์สิทธิ์หยดสุดท้ายที่เขาได้รับชำระร่างกายของเขาอีกครั้ง
ในช่วงเวลานี้ทั่วทั้งร่างของเขาเป็นเหมือนหยกในขณะที่อวัยวะทั้งห้าของเขาเปล่งประกาย กระดูกของเขามีความมันวาวปรากฏขึ้น
หลังจากใช้โลหิตศักดิ์สิทธิ์หยดสุดท้ายเย่ฟ่านรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดรวดร้าวไปทั่วร่างกายของเขา ในที่สุดความเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงครั้งที่สามในร่างกายของเขาก็เกิดขึ้น
นี่เป็นกระบวนการที่เจ็บปวดและทนไม่ได้ซึ่งกินเวลาครึ่งวันก่อนทุกอย่างจะสงบลงอีกครั้ง เย่ฟ่านดูเหมือนเทพเจ้าในตอนที่เขายืนขึ้น
แสงหลากสีส่องออกมาจากร่างของเขาทำให้เกิดความสว่างไสวราวกับดวงอาทิตย์ เวลาผ่านไปนานก่อนที่ความสง่างามนี้จะค่อยๆหายไป
เขาสัมผัสได้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่ หลังจากการเปลี่ยนแปลงครั้งที่สามของเขา มันทำให้ปริมาณพลังศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในทะเลแห่งความทุกข์ของเขามีไม่สิ้นสุด!
นิ้วทั้งห้าของเขากำแน่นอย่างช้าๆ กำปั้นทองคำดูเหมือนจะมีสายฟ้าสีทองหมุนวนอยู่รอบๆ เย่ฟ่านสัมผัสได้ถึงความแข็งแรงของตัวเอง เขาเชื่อว่ากำปั้นของเขาสามารถบดขยี้ผู้ฝึกตนขอบเขตสะพานวิญญาณได้ทุกคน
จี้จื่อเยว่ตกตะลึงก่อนที่นางจะถามว่า
“เจ้าหนู… เจ้าทำอะไร?”
ส้นผมของเย่ฟ่านพริ้วไหวไปตามสายลม เขากำหมัดสีทองของตัวเองไว้ ลักษณะภายนอกของเขาองอาจกล้าหาญอย่างยิ่ง กลิ่นอายของปราณปฐพีไหลซึมออกมาจากร่างกายของเขาไม่อยู่
“มันจะเป็นแบบนี้ได้ยังไง”
ดวงตาของจี้จื่อเยว่เปล่งประกายสดใส นี่มันน่าเหลือเชื่อมากเกินไป นางไม่เข้าใจว่าพลังปราณคู่แห่งปฐพีปรากฏบนหมัดของเขาได้อย่างไร
ในขณะนี้เพียงแค่มองดูร่างกายของเย่ฟ่านนางก็รู้ดีว่าในบรรดาคนรุ่นเดียวกันไม่มีผู้ใดสามารถเอาชนะเขาได้
“ปราณคู่แห่งปฐพีสร้างขึ้นจากปราณต้นกำเนิด มันเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์สำหรับการหลอมสิ่งประดิษฐ์ มันปรากฏบนกำปั้นของเจ้าได้อย่างไร เจ้าทำได้อย่างไร” ดวงตาของจี้จื่อเยว่ส่องประกายด้วยความอยากรู้
เย่ฟ่านผ่อนคลายหมัดสีทองของเขาและปราณคู่แห่งปฐพีก็หายสาบสูญไปอย่างรวดเร็ว
ก่อนหน้านี้หมัดทั้งสองของเขามีเส้นใยปรากฏขึ้น ทำให้เขาวิตกกังวลอย่างมาก โชคดีที่ก้อนทองเหลืองสามารถยับยั้งปราณต้นกำเนิด ป้องกันไม่ให้เกิดอุบัติเหตุใดๆขึ้น
ก้อนทองเหลืองแช่อยู่ในทะเลแห่งความทุกข์ ส่วนปราณต้นกำเนิดลอยอยู่บนยอดทำให้ร่างกายของเขาเป็นสื่อ หมุนเวียนอยู่ในวงล้อและทะเล
เย่ฟ่านกำลังพิจารณาว่าเขาจะสามารถใช้ปราณปราณต้นกำเนิดเพื่อรวมเข้ากับร่างกายของเขาได้หรือไม่ อย่างไรก็ตามเมื่อคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว เรื่องนี้ก็ยากเกินไปและตอนนี้เขาไม่มีหนทางที่จะทำเช่นนั้น
ปราณปฐพีที่แท้จริงนั้นยากที่จะปรับแต่ง ยอดฝีมือที่ไม่มีใครเทียบได้ใช้มันเพื่อสร้างสิ่งประดิษฐ์ แต่ไม่มีใครเคยใช้มันเพื่อสร้างร่างกายของพวกเขา นี่มันอันตรายเกินไปและมันไม่ควรถูกลอง
“ทุกก้าวต้องเดินอย่างมั่นคง ทุกอย่างต้องทำทีละขั้นตอน…….” เขาไม่ได้วิตกกังวลเกี่ยวกับความสำเร็จ เขามีเวลาที่จะค่อยๆเดินไปตามเส้นทางของตัวเอง
“ร่างกายของเจ้ามีเอกลักษณ์มาก…….” จี้จื่อเยว่เป็นหญิงสาวที่มีความเฉลียวฉลาดดังนั้นนางจึงมองเห็นสิ่งที่อยู่ภายในทันที
“เจ้าสังเกตเห็นอะไร”
ในตอนนี้เย่ฟ่านดูเหมือนจะกลับมาสู่ตัวตนที่แท้จริงของเขาอีกครั้ง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มอันสดใสราวกับเป็นเด็กหนุ่มอายุประมาณสิบสี่ปี
“ก่อนหน้านี้ ร่างกายของเจ้าสว่างไสวและรุ่งโรจน์ปราศจากสิ่งเจือปนหรือตำหนิ เกินกว่าขุมทรัพย์ฝ่ายวิญญาณ มันไม่ควรเป็นเช่นนั้น…….”
ก่อนหน้านี้เย่ฟ่านได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์ครั้งที่สาม ร่างกายของเขาเรืองแสงและเนื้อหนังของเขาเกือบจะโปร่งแสง ทั้งหมดนี้ได้เห็นโดยจี้จื่อเยว่และการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ทำให้นางประหลาดใจ
หลังจากที่ผู้ฝึกฝนมาถึงอีกฟากหนึ่ง พวกเขาจะพบกับการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์ เลือดของพวกเขาจะเปลี่ยนไปเช่นเดียวกับกระดูกของพวกเขา ทำให้การเปลี่ยนแปลงจากรังไหมเป็นผีเสื้อเสร็จสมบูรณ์
อย่างไรก็ตามจากสิ่งที่จี้จื่อเยว่พูดทุกสิ่งทุกอย่างที่นางรู้จักยังคงห่างไกลจากปฏิกิริยาของเย่ฟ่าน!
“การเปลี่ยนแปลงของเจ้านั้นไม่ธรรมดาเกินไป มันไม่เข้ากับตรรกะธรรมดาๆ”
ขนตาของนางกระตุกขณะที่นางมองเย่ฟ่านอย่างระมัดระวัง การแสดงออกถึงความไม่เชื่อและตกใจปรากฏบนใบหน้าของนางอย่างชัดเจน
ตามคำอธิบายของจี้จื่อเยว่เมื่อไปถึงอีกฟากหนึ่ง ร่างกายของพวกเขาจะผ่านการเปลี่ยนแปลงจากรังไหมเป็นผีเสื้อ ในกรณีของเย่ฟ่านมันเหมือนกับการพัฒนาจากรังไหมเป็นหงส์เพลิงเลย
“แม้ว่าเจ้าจะใช้โลหิตศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิอสูรเพื่อทำพิธีล้างร่างกาย แต่ไม่ควรเป็นเช่นนั้น การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวสามารถเปรียบเทียบกับการเปลี่ยนแปลงของยอดฝีมือในสมัยโบราณได้”
จี้จื่อเยว่ประหลาดใจในขณะที่นางยังคงคาดเดาต่อไป
“ถ้าผู้บ่มเพาะปกติได้รับการเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าพิเศษแค่ไหนมันจะไม่ถึงครึ่งของสิ่งที่เจ้าทำ…… เป็นไปได้ไหม……. เจ้ามีร่างกายศักดิ์สิทธิ์ด้วยเหรอ!”
เย่ฟ่านไม่ตอบ เขารู้ว่าการเปลี่ยนแปลงนี้น่าตกใจยิ่งกว่าผู้ฝึกตนในดินแดนอีกฝั่งหนึ่ง นี่คือสิ่งที่เขาค้นพบเมื่อนานมาแล้ว
ท้ายที่สุดเขาก็ได้บริโภคยาศักดิ์สิทธิ์และเลือดศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิอสูร เมื่อร่างศักดิ์สิทธิ์โบราณของเขาผ่านการเปลี่ยนแปลง มันจะธรรมดาได้อย่างไร?
“ถ้าเราจะเปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงของเจ้ากับผู้บ่มเพาะคนอื่นๆ การเปลี่ยนแปลงของพวกเขาไม่สามารถถือเป็นการเปลี่ยนแปลงได้”
เมื่อกล่าวเช่นนี้ดวงตาของจี้จื่อเยว่ที่เปี่ยมด้วยจิตวิญญาณก็เปล่งประกายด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“เป็นไปได้ไหมว่าเจ้าเป็นเหมือนพี่ชายของข้า… เจ้ามีร่างกายศักดิ์สิทธิ์ด้วยเหรอ!”
“อย่าเอาข้าไปเปรียบกับเขา ข้าจะทุบตีเขาไม่ช้าก็เร็ว”
“เจ้า……” จี้จื่อเยว่ไม่พอใจเรื่องนี้เป็นอย่างมาก “ข้าแค่กลัวว่าเมื่อพี่ชายของข้าปรากฏขึ้นเจ้าจะวิ่งหนีเอาชีวิตรอดเท่านั้น”
“ข้าไม่ต้องการที่จะจัดการกับเขาในขณะนี้ เมื่อข้าประสบความสำเร็จในการฝึกฝน ข้าจะเอาชนะเขาอย่างเด็ดขาดให้เจ้าดู” เย่ฟ่านพูดอย่างเฉยเมย
"เจ้า!"
จี้จื่อเยว่ขุ่นเคืองและดวงตาของนางเบิกกว้าง นางไม่พอใจกับวิธีที่เย่ฟ่านพูดถึงพี่ชายของนาง
"แม้ว่าเจ้าจะฝึกฝนอีกร้อยปี เจ้าก็ไม่สามารถเอาชนะพี่ชายของข้าได้"
“เขามีฉากที่ไม่เหมือนใคร….. พระจันทร์สว่างเหนือทะเลแห่งความทุกข์ ข้าจะถอนดวงจันทร์ของเขาออกพร้อมกับปลูกดอกไม้ไว้บนทะเลแห่งความทุกข์สีเขียวมรกตของเขา”
“ร่างกายศักดิ์สิทธิ์ของพี่ชายข้ามาถึงขั้นความสำเร็จเล็กน้อยแล้ว เขาแทบจะไร้เทียมทานในหมู่เด็กหนุ่มในดินแดนรกร้างตะวันออก
ด้วยระดับการบ่มเพาะของเจ้าที่ยังไม่ถึงประตูอาณาจักรตำหนักเต๋าเจ้าอยากจะเป็นศัตรูกับเขา ช่างไม่เจียมตัวจริงๆ……”
เย่ฟ่านไม่ได้ต้องการเอาชนะพี่ชายของนาง เขาแค่รู้สึกสนุกที่ได้โต้เถียงกับนางเท่านั้น ในเวลานี้เขายื่นมือออกไปบีบจมูกของนางเบาๆแล้วกล่าวว่า
“เดี๋ยวเจ้าจะได้เห็นเอง”
“ข้าจะรอดู!”
จี้จื่อเยว่รู้สึกขุ่นเคืองปากเล็กๆของนางขบแน่นพร้อมกับชูกำปั้นเล็กๆให้เย่ฟ่านดู
