บทที่ 15: การไล่ล่าและตอบโต้การสังหาร

บทที่ 15: การไล่ล่าและตอบโต้การสังหาร

เถาหยุนกังใช้ความคิดริเริ่มในการโจมตีกลุ่มโจรม้าที่เข้ามา

เขากระโดดขึ้นไปในอากาศและฟันฝ่าโจรที่ยังอยู่บนหลังม้าของเขา

การเคลื่อนไหวของเถาหยุนกังเกิดขึ้นทันที แสดงให้เห็นถึงพลังขั้นที่สามของขอบเขตมนุษย์

นี่เป็นครั้งแรกที่ซูหนิงได้เห็นผู้เชี่ยวชาญภายในแสดงความแข็งแกร่งของเขา

ทักษะภายนอกของขอบเขตระดับกลางแทบจะไม่ทันกับขั้นที่สองของขอบเขตมนุษย์ ค่อนข้างน้อยกว่าระดับที่สามของขอบเขตมนุษย์

“ซูหนิงพากัวเย่และออกไปอย่างรวดเร็ว !”

การโจมตีเพิ่งสร้างทางหนีสำหรับซูหนิงและกัวเย่

ซูหนิงไม่ลังเลใจ เขาฉวยโอกาสและลากกัวเย่ไปที่เนินเขา

ต้นไม้บนเนินเขาเต็มไปด้วยกิ่งก้านและใบไม้ แต่ก็ยังมีโอกาสรอด

กัวเย่อยู่ข้างหลังซูหนิงอย่างใกล้ชิด เขารู้ว่ากำลังของเขาต่ำ ดังนั้นเขาจึงต้องปฏิบัติตามคำสั่งของเถาหยุนกัง

จ้านซานเต๋าเยาะเย้ย จากนั้นเขาก็ใช้ปลายดาบเคาะโจรม้าตัวโต “ไปดูแลสองคนนั้นที่พยายามจะหนี”

โจรม้าตัวโตได้รับคำสั่งและรีบวิ่งขึ้นไปบนเนินเขา ไล่ตามซูหนิงและกัวเย่

จ้านซานเต๋าถือดาบขนาดใหญ่ของเขาและเดินไปทางเถาหยุนกัง

“เถาหยุนกัง นี่จะเป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของเจ้า!”

จ้านซานเต๋าและเถาหยุนกังเริ่มต่อสู้กันเอง

ในป่าภูเขาที่หนาแน่น

ซูหนิงและกัวเย่รีบวิ่งไป

“ข้าได้ยินเสียงม้าอยู่ข้างหลังเรา”

ซูหนิงสังเกตเห็นปัญหานี้ในทันใด

เขารู้อย่างชัดเจนว่าเขาต้องพึ่งพาซูหนิง

“เราช้ากว่าม้าแน่นอน”

เสียงม้าควบเข้ามาใกล้ซูหนิงคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะเหลือบมองต้นไม้สูงที่อยู่ด้านข้าง

ซูหนิงต้องการพยายามหลีกเลี่ยงคู่ต่อสู้

กัวเย่ไม่ลังเล และในไม่ช้าทั้งสองก็ปีนขึ้นไปบนต้นไม้

ไม่นานเสียงม้าควบก็หยุดลง

โจรม้าตัวแข็งขมวดคิ้ว "พวกเขาอยู่ที่ไหน?"

เขาเห็นพวกมันเมื่อเสี้ยววินาทีที่แล้ว แต่ตอนนี้พวกมันหายตัวไปในป่าทึบ

โจรม้าตัวแข็งลงจากหลังม้าของเขา

เขาก้มลงและเริ่มสังเกตพื้นดิน

ในไม่ช้าโจรม้าตัวอ้วนก็เห็นรอยเท้าบนดิน

โจรม้าตัวอ้วนยิ้มขณะเดินไปตามรอยเท้า

เขาพบว่ารอยเท้าหายไปหน้าต้นไม้

โจรม้าตัวโตยิ้มอย่างมีชัยและเงยหน้าขึ้นมอง

ทันใดนั้น ร่างสีดำก็กระโดดลงมา

ซูหนิงถือดาบเหล็กด้วยสายตาที่อาฆาตแค้น เขาฟันลงไปที่โจรม้าตัวหนา

ซูหนิงเคยใช้วิชาเดียวกันนี้ในการกระโดดลงจากต้นไม้เมื่อต้องรับมือกับหมาป่าสีดำมาก่อน

ใบดาบของซูหนิงกำลังจะฟาดที่หน้าผากของโจรม้าตัวหนา

โจรม้าตัวโตรู้ทันทีว่าเขากำลังตกอยู่ในอันตราย

โจรม้าตัวโตเอนหลังและหลีกเลี่ยงการโจมตีที่ร้ายแรงของซูหนิง

ความเร็วในการหลบหลีกของโจรม้าตัวหนา แม้ว่าจะไม่ได้เร็วเท่าเถาหยุนกัง แต่ก็เร็วกว่าตัวเขามาก

ยิ่งกว่านั้น หลังจากที่โจรม้าตัวเตี้ยและแข็งแกร่งยืดร่างกายของเขาเพื่อแสดงความยืดหยุ่นของเขาซูหนิงก็ได้ยินเสียงกล้ามเนื้อและกระดูกของเขาส่งเสียงฮัมในร่างกายของเขา

ซูหนิงตระหนักดีถึงทักษะภายใน ดังนั้นเขาจึงรู้ว่านี่เป็นสถานะที่สามารถแสดงได้โดยนักรบขอบเขตกระดูกกล้ามเนื้อขั้นที่สองเท่านั้น

กล่าวอีกนัยหนึ่งคู่ต่อสู้ของเขาเป็นทักษะการต่อสู้ภายใน !

โจรม้าตัวโตที่หลีกเลี่ยงการโจมตีของซูหนิงก็กลัวเช่นกัน ใบหน้าของซูหนิงเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

โจรม้าที่แข็งแรงยังถือดาบอยู่ในมือ ขณะที่เขาฟันไปที่ซูหนิง

ในฐานะหนึ่งในอาวุธที่ใช้งานได้จริงที่สุดในยุคนี้ การใช้ดาบเป็นเรื่องธรรมดามาก

โจรม้าตัวโตเหวี่ยงดาบของเขา

'พลังระเบิดขนาดนั้น'

ในฐานะนักศิลปะการต่อสู้ระดับกลางของวิชาดาบพายุซูหนิงสามารถบอกได้ทันทีว่าโจรม้าที่เตี้ยและแข็งแรงได้เชี่ยวชาญวิชาดาบระดับเบื้องต้น

ในความเห็นของซูหนิงทักษะการใช้ดาบของเขานั้นหยาบ เนื่องจากมุมของชิ้นของเขาไม่ได้ดีที่สุด

อย่างไรก็ตาม ความเร็วของดาบของเขานั้นเร็วมากและความแข็งแกร่งของเขานั้นมหาศาล ถ้าเขาไม่สามารถหลบเลี่ยงการโจมตีได้ เขาจะถูกฆ่าทันที

เนื่องจากซูหนิงตื่นตัวสูง เขาจึงหลบการโจมตีจากโจรม้าตัวโต

“เจ้ามีกลอุบายบางอย่าง แต่เจ้าจะอยู่ได้นานแค่ไหน”

ขณะที่โจรม้าตัวโตพูด มือของเขาก็ขยับต่อไป

ใบดาบของเขาเหมือนตาข่าย ราวกับว่ามันบดบังร่างของซูหนิง

ซูหนิงยกดาบของตัวเองขึ้นเพื่อตอบโต้

ซูหนิงรู้สึกถึงพลังมหาศาลที่มาจากใบดาบ

แขนของเขาชาไปครู่หนึ่ง และยังมีความรู้สึกไม่สบายอย่างมากในร่างกายของเขา

โจรม้าตัวโตสังเกตเห็นอาการของซูหนิง

โจรม้าตัวแข็งเตะไปข้างหน้าซูหนิงไม่สามารถหลบการโจมตีและล้มลงกับพื้น

ทักษะภายนอกระดับกลางของเขาสามารถต่อสู้กับนักสู้ระดับกระดูกกล้ามเนื้อที่ไม่เคยฝึกฝนทักษะภายนอกมาก่อน หากนักศิลปะการต่อสู้ขอบเขตกระดูกกล้ามเนื้อมีทักษะภายนอกระดับพื้นฐาน ความแตกต่างในรากฐานของร่างกายของพวกเขาจะใหญ่เกินไป เอียงความได้เปรียบไปสู่อีกฝั่งของคู่ต่อสู้

“นี่คือจุดจบของเจ้า !”

โจรม้าตัวแข็งถือดาบของเขาสูงทันที

โจรม้าตะโกน

โจรม้าหยุดฟันซูหนิงและเงยศีรษะขึ้นโดยไม่รู้ตัว

ทันทีที่เขาเงยหัวขึ้น โจรม้าตัวหนาก็เห็นร่างอีกตัวกระโดดลงมาจากต้นไม้

ชายผู้นี้ไม่ได้ถืออาวุธ ดังนั้นโจรม้าตัวหนาจึงประหลาดใจเล็กน้อย

แต่หลังจากนั้น เขาก็เห็นร่างนั้นขว้างสิ่งสกปรกออกไป

ก่อนที่โจรม้าตัวหนาจะตอบสนอง ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยสิ่งสกปรก

ในขณะที่โจรม้าตัวโตยังคงเช็ดหน้าอยู่ ซูหนิงก็ลุกขึ้นทันทีและแทงเขาด้วยดาบ

ปลายดาบของซูหนิงแทงทะลุหัวใจของโจรม้าตัวโต

โจรม้าตัวแข็งอยากจะหันหลังกลับ แต่ร่างกายของเขาก็ทรุดโทรมไปทั้งตัว

ซูหนิงถือดาบและบิดมัน และโจรม้าตัวหนาล้มลงบนพื้นและเสียชีวิต

แม้ว่าการต่อสู้จะจบลงอย่างรวดเร็ว แต่ซูหนิงก็ยังรู้สึกหมดแรงทางจิตใจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เขาถูกเตะและดาบของโจรม้ากำลังจะแทงหน้าอกของเขาซูหนิงรู้สึกเหมือนเขาอยู่บนขอบของความตาย

ถ้าไม่ใช่เพราะการช่วยเหลือของกัวเย่ในเวลาที่เหมาะสม เขาคงจะตายที่นี่ในตอนนี้

ในที่สุดกัวเย่ก็สงบลง

ก่อนขึ้นไปบนต้นไม้ เขาได้หยิบดินหนึ่งกำมือจากพื้นดิน ถ้าเขาเจอศัตรู เขาจะมีโอกาสทำให้ศัตรูตาบอดได้

ข้อเท็จจริงได้พิสูจน์ว่าความคิดของกัวเย่นั้นถูกต้อง

การซุ่มโจมตีอย่างกะทันหันของเขาทำให้โจรม้าตัวสั้นตาบอด ทำให้ซูหนิงใช้โอกาสในการโต้กลับ

“ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณเจ้า”

ซูหนิงยกนิ้วให้กัวเย่

กัวเย่โบกมืออย่างไม่ใส่ใจ “ไม่เอาน่า ถ้าเจ้าไม่อยู่ที่นี่ การซุ่มโจมตีของข้าจะไม่ทำอะไรเลย ข้าควรจะขอบคุณที่ช่วยชีวิตข้าไว้”

กัวเย่เหลือบมองไปที่ศพของโจรม้าตัวเตี้ย

“มาดูกันว่ามีอะไรมีค่าในตัวเขาไหม”

ซูหนิงและกัวเย่มองหน้ากันและเริ่มไล่ล่าร่างของโจรม้า

หลังจากค้นหามาซักพักก็ไม่พบอะไรเลย

“ดูเหมือนว่าโจรม้าพวกนี้จะไม่พกอะไรติดตัวไปด้วยเวลาที่พวกเขาไปปล้นคน…”

“แต่เรายังมีสิ่งหนึ่ง”

ซูหนิงหยิบดาบขึ้นมาจากพื้น

ดาบของโจรม้าตัวแข็งนั้นมีคุณภาพเท่ากับดาบเหล็กของเขาเอง—มันไม่ได้มีค่าอะไรเลย

มีม้าของเขาด้วย

ม้าตัวนี้ดูธรรมดา มันไม่กระฉับกระเฉงมากนัก

แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อซูหนิงต่อสู้กับโจรม้าตัวเตี้ย มันไม่หนีไปไหน

“กัวเย่ เจ้ารู้วิธีขี่ม้าหรือไม่”

ก่อนร่วมงานกับเถา หยุนกัง เขามีประสบการณ์การขี่ม้ามาก่อน

“ก็…” ซูหนิงยื่นดาบของกัวเย่ให้กับโจรม้าตัวโตและพูดว่า “เจ้าเอาดาบเล่มนี้ไป ขี่ม้าตัวนี้ แล้วรีบกลับไปที่หมู่บ้าน”

คำพูดของซูหนิงทำให้กัวเย่ประหลาดใจ

" เจ้าพูดอะไร ? "กัวเย่คิดว่าเขาได้ยินไม่ชัด “จะกลับไปหาลุงข้าหรอ ?”

“เจ้ามันบ้า ซูหนิง !”

กัวเย่ดูกังวล “เราต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อฆ่าโจรคนเดียว ถ้าเจ้ากลับไปที่นั่น เจ้าจะทำอะไรได้ ?”