ตอนที่ 2 ภารกิจของระบบ!
ตอนที่ 2 ภารกิจของระบบ!
"แฟนๆที่รัก พวกคุณอยากฟังเพลงอะไร กฎของผมยังคงเป็นกฎเก่า ผมจะร้องเฉพาะเพลงของผมเองเท่านั้น"
แม้ว่ากงหมิงเฟยจะอยู่ในโลกคู่ขนานมาครึ่งเดือนแล้ว แต่บทเพลงในโลกนี้ไม่มีเพลงดังๆหรือเพลงที่เขาคุ้นเคยในชาติที่แล้วแม้แต่เพลงเดียว ฉะนั้นเขาจึงได้รับฉายาจากกลุ่มแฟนคลับในแพลตฟอร์มนี้ว่า นักร้องและนักแต่งเพลงอัจฉริยะ!
[LS' ฉันอยากฟังเพลง 'ความเหงาช่างเหน็บหนาว']
[อ๊า~~สามีช่างน่าสงสารจริงๆ ไม่รู้ว่าผู้หญิงใจร้ายคนไหนที่ทำร้ายจิตใจสามีของฉันจนทำให้แต่งเพลงที่น่าเศร้าแบบนั้นออกมาได้]
[ใช่! ฟังเพลง 'ความเหงาช่างเหน็บหนาว' ทีไร ฉันร้องไห้ทุกทีเลย~]
เมื่อเห็นข้อความของกลุ่มแฟนคลับ กงหมิงเฟยก็ยิ้มออกมาและพูดว่า: "เพลงความเหงาช่างเหน็บหนาว ผมร้องบ่อยมากๆแล้ว พวกคุณยังไม่เบื่อกันเหรอ?"
[ไม่ๆ! ไม่เบื่อเลย]
[ใช่ๆ! ไม่เบื่อเลยพวกเราอยากฟัง ได้โปรดเถอะ LS' ได้โปรดร้องให้พวกเราฟังเถอะนะ]
กงหมิงเฟยยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน ก่อนที่จะพูดว่า: "วันนี้ผมจะร้องเพลงใหม่ให้ทุกคนได้ฟังกัน!"
[ว้าวว~ เพลงใหม่เหรอ~]
[สุดยอด! LS' แต่งเพลงใหม่ออกมาแล้ว!]
[รักสามีที่สุด~~ เมื่อฉันได้ฟังเพลง 'เพียงแผ่นน้ำแข็งบางๆ' สัปดาห์ที่แล้วฉันก็รู้เลยว่าสามีของฉันเป็นอัจฉริยะทางดนตรี]
[นังจิ้งจอกน้อยชั้นบน หมิงเฟยคือสามีของฉันเธออย่ามาทำให้สามีของฉันไขว้เขวนะ]
กงหมิงเฟย กระแอมไอออกมาเบาๆ ก่อนจะดีดกีต้าร์และปรับสายสองสามครั้ง "อย่างที่ทุกคนรู้ผมจะร้องเพลงและแต่งเพลงใหม่ๆเมื่อมีแรงบันดาลใจ และเนื่องจากอากาศในวันนี้ค่อนข้างที่จะหนาวเย็นและมีลมหนาวที่พัดผ่านมาจนรู้สึกอ้างว้าง ฉะนั้นเพลงในวันนี้ก็เกี่ยวข้องกับรักแท้ที่ยอมอุทิศตัวอย่างเด็ดเดี่ยว แม้จะต้องเผชิญกับความอ้างว้างและโดดเดี่ยวก็ตาม เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นผมจะเริ่มเลยก็แล้วกันนะครับ!"
หลังจากที่เขาพูดจบ กีต้าร์ในมือของกงหมิงเฟยก็ดังขึ้นเบาๆ และเสียงเพลงอันไพเราะก็ค่อยๆดังขึ้นอย่างก้องกังวาลและพริ้วไหวไปตามการขยับนิ้วมือของเขาด้วยเสียงของคอร์ดและเมโลดี้บนคอกีตาร์
~~ฉันเพียงแค่อยากจะอธิบายความรู้สึกให้เธอได้ฟัง~~
~~แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือคำตอบที่เรียกว่าสถานะของพวกเราต่างกัน~~
~~ความเหมาะสมคือสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเธอ~~
~~ความรักควรเป็นสิ่งที่ไม่มีคุณค่าอย่างนั้นใช่ไหม~~
~~เมื่อให้เทียบกันแล้ว ฉันมันก็แค่ผู้ชายธรรมดาที่ไม่อาจเอื้อมถึง~~
~~แม้ว่าความรักจะแข็งแกร่งและรุนแรงมากเพียงใด มันคงจะไม่สำคัญอีกต่อไป~~
~~เมื่อคนที่ฉันรักหมดใจไม่สามารถรับรู้ได้ถึงมัน~~
~~แต่ฉันก็จะไม่โทษใคร ขอเพียงได้รักใครสักคนนึงหมดทั้งหัวใจเท่านั้นก็เพียงพอ~~
~~ความรักไม่จำเป็นต้องอธิบาย และความรักไม่จำเป็นต้องสื่อความหมายมากมาย~~
~~แค่อยากให้รู้เพียงว่าความรักของฉันที่มีให้ แม้แต่ลมหายใจก็ไม่เสื่อมคลายจากเธอ~~
กงหมิงเฟย หลับตาและยิ้ม หลอดไฟแบบใช้พลังงานโซล่าเซลล์ส่องลงมาที่บนใบหน้าของเขา ทำให้มีความรู้สึกของความเป็นผู้ชายที่อบอุ่นสว่างเจิดจ้าออกมา จนกลุ่มหญิงสาวที่กำลังชมการถ่ายทอดสดอยู่กรี๊ดกันลั่นห้องนอนของพวกเธอ
[สามี~~~ฉันรักคุณ~~]
[ตอนนี้พี่สาวอยากกอดและนั่งอยู่ข้างๆหมิงเฟยมากๆ เลยรู้ไหม~~]
[สามีเวลาที่สามีร้องเพลง ช่างหล่อมั๊กๆๆ เลยล่ะ~]
[สุดยอดเลย LS คุณภาพเพลงนี้ของนาย ไม่ต่ำกว่าเพลงอื่นๆที่นายเคยแต่งเอาไว้ในก่อนหน้านี้เลยแม้แต่น้อย]
ถึงแม้ว่าเสียงของกงหมิงเฟยจะแหบพร่าไปเล็กน้อย แต่มันก็เป็นเสียงแหบที่มีเสน่ห์และดึงดูดใจผู้ฟังเป็นอย่างมาก ในก่อนหน้านี้เขาได้รับความสามารถสี่อย่างจากระบบ
เมื่อเขาก้าวผ่านเข้ามาในโลกคู่ขนานใบนี้ ระบบได้เพิ่มความแข็งแกร่งและศักยภาพทางร่างกายให้กับเขาโดยตรง ทำให้ระดับสมรรถภาพทางร่างกายของเขานั้นไม่ได้ด้อยไปกว่านักกีฬามืออาชีพเลย
และเมื่อกลุ่มแฟนคลับของเขาเพิ่มขึ้นถึง 1,000 เขาก็ได้รับทักษะการเล่นกีต้าร์มืออาชีพขั้นต้น
เมื่อจำนวนแฟนคลับเพิ่มขึ้นเป็น 2,000 คนเขาก็ได้รับทักษะความสามารถเสน่ห์ของเสียงแห่งนักร้อง
และเมื่อครู่นี้เขาก็เพิ่งจะได้รับทักษะการทำอาหารระดับเริ่มต้น รวมแล้วเป็นทักษะความสามารถสี่อย่างที่ตัวเขามีในตอนนี้
~~ความรักของฉันอาจจะเป็นแค่เพียงสายลมที่พัดผ่านไปสำหรับเธอ ~~
~~แต่สายลมแห่งรัก จะทำให้เธอคลายร้อนและคอยปลอบประโลมในยามที่เธอเศร้าใจ~~
~~อาจจะเป็นเหมือนสายลมที่ไร้ตัวตนสำหรับเธอ~~
~~แต่สายลมนี้จะอยู่ข้างเธอตลอดไป แม้ว่าเธอจะไม่เคยมองเห็นมันก็ตาม~~
~~เป็นดังสายลมที่เย็นสบาย เป็นดังกลิ่นหอมของดอกไม้ ถึงแม้จะไร้ตัวตนแต่มันก็มีอยู่จริง~~
~~นี่คือสิ่งที่เรียกว่าความรักสำหรับฉันที่มีต่อเธอ~~
~~นี่คือรักแท้ของฉัน~~
~~ตราบชั่วความทรงจำ~~
~~นี่คือรักแท้ของฉัน~~
~~ตราบชั่วฟ้าดินมลาย~~
~~นี่คือรักแท้ของฉัน~~
~~รักตราบชั่วจนวันตาย~~
ทุกคนในห้องถ่ายทอดสดในตอนนี้ต่างเงียบเสียงและหยุดการกระทำทุกสิ่งของพวกเขาเพื่อนั่งชมเด็กชายตัวโตร้องเพลงให้กับพวกเขาฟัง
รอยยิ้มที่ใสซื่อบริสุทธิ์ที่ร้องเพลงเกี่ยวกับความรักออกมาอย่างไม่มีเงื่อนไขของเขา ทำให้หญิงสาวบางคนที่อ่อนไหวถึงกับน้ำตาซึมเลยทีเดียว
บทเพลงรักเพลงนี้นั้นเป็นเพลงที่ค่อนข้างน่าเศร้า แต่ทำไมรอยยิ้มและดวงตาของเขาจึงได้สดใสมากขนาดนี้?
เขากำลังนึกถึงใคร? นี่คือความรักบริสุทธิ์ที่ใสสะอาดที่ถูกถ่ายทอดออกมาเป็นบทเพลงจากเรื่องจริงของเขาอย่างนั้นเหรอ?
ทำไมกงหมิงเฟยของพวกพี่สาวถึงได้น่ารักน่าสงสารมากขนาดนี้!
เสียงกีต้าร์ในเต็นท์ยังคงดังพริ้วไหวอย่างไพเราะ เมื่อผสมกับเสียงสายลมหนาวที่ดังแผ่วเบาอยู่ด้านนอก ราวกับว่านี่คือการผสมผสานของเครื่องดนตรีที่ยอดเยี่ยมให้กับเขา
เนื้อเพลงง่ายๆที่ร้องออกมาอย่างไพเราะและจริงใจ มันสามารถเกาะกุมหัวใจของผู้ฟังที่อยู่ในห้องถ่ายทอดสดได้ในทันที
หญิงสาวบางคนที่อินกับเนื้อเพลง รู้สึกสงสารกงหมิงเฟยจนจับใจ คล้ายกับว่าในตอนนี้มีมีดอันคมกริบกำลังทิ่มแทงเข้ามาที่หน้าอกด้านซ้ายของพวกเธออย่างต่อเนื่อง
แม้แต่กลุ่มผู้ชายที่กำลังชมการถ่ายทอดสดอยู่ ยังนั่งจ้องมองหน้าจอด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่า
และในที่สุดการร้องเพลงก็จบลงโดยที่กลุ่มผู้ชมการถ่ายทอดสดยังคงนั่งตัวแข็งค้างกันอยู่ที่หน้าจอเช่นเดิม
กงหมิงเฟย ใส่กีตาร์ของเขาลงในกระเป๋ากีต้าร์และปรับตำแหน่งของที่วางโทรศัพท์แล้วกระโดดมุดเข้าถุงนองของเขาด้วยความรวดเร็วที่เกินจะบรรยาย!
และในทันใดนั้นเมื่อกงหมิงเฟยจบการกระทำอันรวดเร็วของเขา ข้อความบนแพลตฟอร์มก็ระเบิดขึ้นในทันที!
[บ้าเอ้ยย! เจ้าปีศาจถุงนอนแผงฤทธิ์อีกครั้งแล้ว!]
[บัดซบ! พวกเราโดนเจ้าปีศาจถุงนอนสะกดด้วยบทเพลงของเขา แล้วเขาก็หนีเข้าไปอยู่ในถุงนอนของเขาอย่างรวดเร็วจนได้]
[เจ้าเด็กโข่งหมิงเฟย จะไม่เอ่ยคําร่ำลาและกล่าวราตรีสวัสดิ์กับพี่สาวสักหน่อยก่อนหรือ~~]
จากข้อความทั้งหมดของกลุ่มแฟนคลับจะเห็นได้ว่า กงหมิงเฟยไม่ได้ทำเช่นนี้เป็นครั้งแรก
กลุ่มแฟนคลับเก่าๆในห้องถ่ายทอดสดต่างรู้ดีว่า กงหมิงเฟย มีเอกลักษณ์ที่โดดเด่นอยู่ 3 อย่าง อย่างแรกเลยคือไม่ว่าอาหารจะเป็นอาหารอะไรก็ตาม ตราบใดที่เขาสั่งมาทานหรือเขาทำทานเอง เขาจะกินมันให้หมดไม่ว่ารสชาติของอาหารชนิดนั้นจะแย่มากเพียงใด!
อย่างที่ 2 นั่นก็คือเขาเป็นโรคหลงทิศทางขั้นร้ายแรง เขาจะสูญเสียทิศทางในทันทีเมื่อเขาเดินทางออกจากตำแหน่งเดิมของเขาไกลเกินกว่า 100 เมตร
อย่างที่ 3 นั้นก็คือการนอนที่รวดเร็ว ความเร็วในการกระโดดเข้าถุงนอนของเขานั้นสามารถเป็นอันดับ 1 ของโลกเลยก็ว่าได้ จนกลุ่มแฟนคลับเก่าๆตั้งฉายาให้กับเขาว่า เจ้าปีศาจถุงนอน!
กงหมิงเฟย ยิ้มให้กล้องของโทรศัพท์และพูดว่า: "ข้างนอกหนาวเกินไป เตาผิงแบบพกพาของผมไม่มีน้ำมันเหลืออยู่แล้ว ฉะนั้นคืนนี้ผมขอเข้านอนเร็วหน่อยก็แล้วกัน จะได้ออกเดินทางตั้งแต่เช้ามืด และหากในช่วง 2 วันนี้ผมไม่สามารถพบหมู่บ้านหรือร้านค้าที่เติมเสบียงได้ ผมคงจะต้องขอรบกวนเพื่อนๆที่รักทุกๆท่านช่วยเรียกหน่วยกู้ภัยมาช่วยเหลือผมด้วย เอาล่ะถ้าเช่นนั้นในคืนนี้ก็ราตรีสวัสดิ์นะครับทุกๆคน~~"
กงหมิงเฟยกระพริบตาอยู่ 4-5 ครั้งก่อนที่จะหลับตาและเงียบเสียงลงไป
เขาหลับลงไปในทันทีแต่กลุ่มแฟนคลับในห้องถ่ายทอดสดยังคงเฝ้ามองเขาอยู่ตลอดเวลา สาเหตุหนึ่งในนั้นก็เป็นเพราะบทเพลงใหม่ที่เขาร้องออกมาเมื่อสักครู่นี้ และอีกสาเหตุหนึ่งก็มาจากมีของขวัญชิ้นใหญ่ที่เป็นเรือสมบัติส่งผ่านทางแพลตฟอร์มให้กับเขา
เรือสมบัติเป็นของขวัญที่แพงที่สุดในแพลตฟอร์มของบริษัทปลามังกร เรือสมบัตินี้เทียบเท่าได้กับจำนวนเงิน 10,000 หยวน! และตราบใดที่เรือสมบัติถูกส่งออกไปในห้องถ่ายทอดสด มันจะส่งสัญญาณเป็นรูประฆังไปยังผู้ที่ใช้แพลตฟอร์มทั้งหมดของบริษัทปลามังกรเป็นเวลา 10 นาที และในแพลตฟอร์มของผู้ที่ได้รับเรือสมบัติจะมีการกระจายแผนที่สมบัติออกมา 100 แผ่น ผู้ที่เข้าร่วมชมการถ่ายทอดสดในห้องนั้นๆ หากสามารถคว้าแผนที่สมบัติได้ ก็จะสามารถนำแผนที่นั้นไปแลกเปลี่ยนเป็นเหรียญในแพลตฟอร์มหรือแลกเปลี่ยนกลับมาเป็นเงินสดได้!
นี่เป็นของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับไลฟ์สตรีมเมอร์ เพราะมันสามารถดึงดูดความนิยมและเพิ่มจำนวนแฟนคลับให้แก่ช่องถ่ายทอดสดของพวกเขาได้ โดยปกติแล้วเจ้าของช่องการถ่ายทอดสดจะได้รับเรือสมบัติเฉพาะในโอกาสที่สำคัญอย่างเช่นในวันเกิดของพวกเขาเท่านั้น
หลังจากที่กลุ่มแฟนคลับเห็นกงหมิงเฟยนอนหลับด้วยรอยยิ้มคล้ายกับเด็กน้อยที่ไร้เดียงสา หลายคนจึงรู้สึกง่วงและเริ่มเอนตัวนอนลงบนเตียงของพวกเขาด้วยเช่นเดียวกัน
และในขณะที่หลับ กงหมิงเฟย มีความฝัน ความฝันของเขาคือตัวเขาเพิ่งจะตื่นขึ้นมาในโลกคู่ขนานใบนี้
กงหมิงเฟย ถูกนำเข้าสู่โลกใบนี้โดยระบบ โดยธรรมชาติแล้วเขาไม่ได้เกิดขึ้นมาใหม่ตั้งแต่อยู่ในครรภ์ของมารดา แต่ตัวเขาลืมตาตื่นขึ้นมาในโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง
ในขณะนั้นตัวเขายังคงนอนหลับตาเพราะตัวเขายังคงคิดว่าเขานอนเป็นอัมพาตอยู่บนเตียง จนกระทั่งเสียงของผู้หญิงที่เป็นเสียงของปัญญาประดิษฐ์ดังขึ้นมาในหัวของเขา "ระบบได้เชื่อมต่อกับเจ้าบ้านเสร็จสมบูรณ์แล้ว! และกำลังสร้างภารกิจหลักโปรดรอสักครู่! บี๊บบบบ~~~ หลังจากนี้ภายใน 3 วันเจ้าบ้านจะต้องเดินทางไปที่เมืองเหิงเตี้ยน เพื่อเข้าร่วมในการแสดงภาพยนตร์ ข้อกำหนดหลักของภารกิจ แฟนคลับจากการแสดงภาพยนตร์จะต้องไม่ต่ำกว่า 5,000 คน หลังภารกิจเสร็จสิ้นจะได้รับทักษะหลักโดยการสุ่ม!"
เมื่อกงหมิงเฟยได้ยินเสียงนี้เป็นครั้งแรก ตัวเขาคิดว่าเขาอยู่ในอาการประสาทหลอน เขาจะได้ยินเสียงสังเคราะห์ทางอิเล็กทรอนิกส์พูดในหัวของเขาได้อย่างไร?
หลังจากนั้นเสียงของปัญญาประดิษฐ์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง "เนื่องจากสมรรถภาพร่างกายปัจจุบันของเจ้าบ้านไม่เหมาะกับการเดินทางด้วยเท้าไปเมืองเหิงเตี้ยน ฉะนั้นระบบจะชดเชยทักษะความสามารถอื่นด้วยการเสริมสร้างสมรรถภาพทางร่างกายให้แก่เจ้าบ้าน!"
หลังจากเสียงของปัญญาประดิษฐ์สิ้นสุดลง กระแสไฟฟ้าอันรุนแรงก็วิ่งพล่านไปทั่วร่างกายของกงหมิงเฟย มันทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมากจนต้องกระโดดลุกขึ้นมาจากเตียงตามสัญชาตญาณหลังจากที่ร่างกายได้รับความเจ็บปวด
แต่เมื่อเขายืนอยู่อย่างมั่นคงบนพื้นแล้ว เขาก็รู้สึกตกตะลึงในทันทีเพราะว่าในตอนนี้เขานั้นสามารถขยับและเคลื่อนไหวร่างกายได้! เขาไม่ใช่ผู้ป่วยที่เป็นอัมพาตและขยับได้เพียงแค่ศีรษะเท่านั้นหรอกหรือ?
เขายืนนิ่งอยู่กับที่เป็นเวลา 1 นาทีเต็ม ร่างกายของเขารู้สึกเสียวซ่าเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็ยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกที่ว่าการยืนด้วยขาของตัวเองนั้นเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ
ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็วิ่งกลับไปกลับมาอย่างบ้าคลั่งในทางเดินหน้าห้องของโรงแรม และเขายังวิ่งกลับไปส่องกระจกในห้องพักของโรงแรม เขารู้ได้ทันทีเลยว่าร่างกายนี้ไม่ใช่ร่างกายเดิมของเขาอีกต่อไป แต่เป็นร่างกายของชายหนุ่มที่หล่อเหลาราวกับเทพบุตรและมีผมสีดำยาว
และในเวลานี้เสียงหญิงสาวที่เป็นปัญญาประดิษฐ์ของระบบก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง "ภารกิจหลักมีระยะเวลาในการเริ่มต้นเพียงแค่ 3 วัน ขอให้เจ้าบ้านได้โปรดดำเนินการเริ่มต้นภารกิจโดยเร็วที่สุด!"
……..
จบบท
