ผู้กอบกู้แห่งที่ราบทมิฬ ตอนที่ 16 จิตก่อตั้ง
ถึงเวลาเริ่มต้นเตรียมการเก็บเกี่ยว และจะเริ่มเพาะปลูกใหม่ ไมนอสสั่งเพิ่มพื้นที่การเกษตรเป็น 9 เฮกตาร์
และจ้างคนงานเพิ่มอีก เป็น 400 คน
เมื่อใกล้ถึงการเก็บเกี่ยวไมนอสเริ่มมองหาตลาดรองรับสินค้าของเขา ไมนอสได้เดินเข้าไปย่านการค้าของเมืองดราย เพื่อหาพ่อค้าท้องถิ่น
ไมนอสได้เดินอยู่ในใจกลางตลาด ที่มีผู้คนเริ่มพลุกพล่านมากขึ้น พร้อมกับทหารองครักษ์ 2 คน
ไมนอสได้เข้าไปในศูนย์การค้ากลางของเมืองดราย เป็นอาคารขนาน 3 ชั้น สถานที่ค้าขายนี้ ค่อนข้างใหญ่และคึกคักยังมาก เป็นหนึ่งไม่กี่ที่ ที่ขายธัญชพืช ต่างๆ ผลไม้ ผักที่มีพลังงานจิตวิญญาณในปริมาณที่พอดี
ราคาซื้อขายที่นี้ จำพวก ข้าวโพด ข้าวสาร ข้าวสาลี จะตกอยู่ที่กิโลกรัมละ 4 คริสตัลระดับต่ำ ซึ่งเป็นราคาที่ไมนอสต้องการจะขาย ผลผลิตของเขา
“ยินดีตอนรับ คุณลูกค้าไม่ทราบมีอะไรให้ช่วยเหลือไหมค่ะ”
หญิงสาวในยูนิฟอมของที่นี้เข้ามาถามไมนอส
“สวัสดี ข้าอยากจะขอพบผู้จัดการได้ที่ไหน ข้ามีธุรกิจอยากจะเจราด้วย”
ไมนอสตอบให้กับพนักงานสาวด้วยรอยยิ้ม
“เถ้าแก่ โซเมีย อยู่ในห้องทำงาน ให้ดิฉันนำทางไปนะคะ”
……
แล้วไมนอสก็ได้พบกับ โซเมีย เขาเป็นชายวัยกลางคน อ้วนท้วมหัวล้านแทบจะส่องแสงได้ แต่งตัวดูดีและเป็นทางการ รู้ได้ทันที่ว่า โซเมีย นั้น อยู่ดีกินดีมาก แม้จะอยู่ในเมืองดราย
“ยินดีตอนรับสู่ศูนย์กลางการค้า นายน้อย มีอะไรให้กระผมรับใช้นายน้อยได้บ้างครับ”
โซเมีย พูดยังอารมณ์ดี เพราะเขาจำได้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคือใคร ทำให้เขาสุขภาพอ่อนน้อมกับ ไมนอส
“เถ้าแก่น่าจะทราบเรื่องที่ ทางข้านั้นได้ปลูกผลผลิตทางเกษตรไว้ที่เมือง สอง สาม อาทิตย์ก่อน และมันใกล้ถึง เวลาที่จะเก็บเกี่ยวได้แล้ว ข้าเลยต้องการหาตลาดรองรับของเหล่านั้น”
ไมนอสตอบยังจริงจัง
โซเมีย เข้าใจทันที่เพียงแค่ได้ยินคำตอบ
“นายน้อยมีอะไรมาขายเท่าไร ครับ”
“ข้าวสาลี 2.5 ตัน ข้าวโพด 3.75 ต้น ข้าวสาร 3.75 ต้น คุณภาพดีเต็มไปด้วยพลังงานจิตวิญญาณ ข้าตั้งใจขายในราคาเท่ากับราคาตลาดตอนนี้”
“เพียงแค่นั้นเองหรือครับ ไม่ได้มากมายอะไร แค่นี้ทางกระผมรับได้ทั้งหมด เพราะถ้ามาเยอะเกินไปกระผมก็ไม่กล้าที่จะรับสินค้าที่ไม่ทราบคุณภาพมาขาย นะครับ”
โซเมียพูดยังเปิดเผย
ที่จริง เขาจะรับแต่ของที่นำมาจากอาณาจักรครอมเวลล์ และไม่ต้องจะเปลี่ยนคู่ค้าใหม่กับสิ่งที่ยังไม่แน่ใจ
แต่จำนวนที่ไมนอส นำมาปล่อยขายนั้น ถ้าเทียบกับความต้องการทางตลาดแล้วถือว่าน้อยมากแค่ 2% ด้วยซ้ำ ถึงของจะดีจริงหรือไม่ดีก็ยังขายได้อยู่ดี เพราะความต้องการนั้นมีมากพอ
ทำให้โซเมีย รับซื้อของจากไมนอสทั้งหมด
หลังจากตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ทางไมนอสต้องนำผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรทั้งหมดที่เก็บเกี่ยวได้ส่งให้ทันที และคิดค่าธรรมเนียม 10 % จากราคาซื้อขาย
……
ผ่านไป 1 อาทิตย์ยังรวดเร็ว ไมนอสขึ้นมาถึงระดับ 19 แล้วและใกล้จะถึงบรรลุไปถึงขั้นจิตก่อตั้งได้แล้ว
ไมนอสฝึกอยู่ในมิติโลกคู่ขนานของเขา ในอาณาจักร เขานั้งสมาธิบ่มเพาะอยู่ที่ริมทะเลสาบ
ไมนอสเริ่มใช้วิชา อัสสาสะเทพสุริยา ซึ่งตอนนี้วิชานี้ ใกล้ถึงบรรลุขั้น 2 แล้ว
ตอนนี้ในร่างกายของไมนอส เริ่มก่อก้อนพลังจิตวิญญาณ มากขึ้นๆ จนจะทะลุระดับที่ 19 อย่างช้าๆ
ภายในจิตวิญญาณของไมนอสก็ข้ามผ่านไปสู่ขั้นจิตก่อตั้งทำให้ ไมนอส สามารถสัมผัสและเห็นพลังจิตวิญญาณภายใต้จิตสำนึกของเขาได้
ก่อนหน้านี้ พลังจิตวิญญาณในนั้น เป็นเพียงกลุ่มก้อนที่คลุมเคลือ ไม่อาจจะเข้าใจได้แต่จะมองรวมเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายทั้งหมด เป็นแค่แก่นพลังงานให้กับคนคนหนึ่ง
แต่เมื่อเข้าถึงขั้นจิตก่อตั้ง ระดับพลังจิตวิญญาณเพิ่มขึ้น จนเห็นรูปร่างที่ชัดเจนขึ้น และสามารถรู้สึกสัมผัสถึงมันได้
ร่างกายไมนอสกลับเข้าสู่กระบวนการขับถ่ายของเสียเช่นเดิม ครั้งนี้มันออกมามากกว่าเดิม 4 เท่า
ออก 4 เท่า เหม็น 4 เท่า ไมนอสคิดว่านี้คงมีตัวอะไรตายอยู่ในร่างกายเขารึไง
การบรรลุขั้นนี้ทำให้อายุขัยของไมนอสเพิ่มขึ้นเป็น 250 ปี จาก 100 ปี
การเลื่อนขั้นในขั้นนี้ของไมนอสนั้นใช้พลังมากกว่า ครั้งก่อนทำให้กระบวนการขับของเสียมากขึ้นด้วย พลังกายและพลังจิตวิญญาณก็เพิ่มขึ้นยังมากกว่าครั้งก่อน
ไมนอสรีบพุ่งไปอาบน้ำขัดตัวอยู่ 1 ชัวโมง เพราะกลิ่นเหม็นรุนแรงมาก
หลังจากอาบน้ำเสร็จไมนอสพร้อมที่จะฝึกวิชาสายป้องกัน กายาอมตะ
“ด้วยกายาคงกระพัน จะพิทักหรือพิพากษาทุกสิ่ง”
ไมนอสเริ่มศึกษาวิชาที่ละน้อยๆ และสามารถใช้วิชาได้ในที่สุด มองผิวเผินอาจดูไม่แตกต่างอะไรเมื่อเริ่มใช้วิชา แต่ไมนอสนั้นกลับรู้สึกว่าร่างกายนี้แข็งดุจเหล็กกล้าบริสุทธิ์
เขารับรู้ได้ทันที่ ถ้าในระดับเดียวกันฟันดาบใส่เขา เขาสามารถยืนรับได้สบายเหมือนโดนหมอนนุ่น ๆ ฟาดใส่
แต่เขายังไม่ชำนาญพอที่จะใช้โจมตีใครได้ แต่ถ้าคล่องแล้วและเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่านี้ เขาจะสามารถเปิดใช้งาน วิชา นี้ได้ 10 วินาที โดยใช้พลังจิตวิญญาณครึ่งหนึ่งของพลังทั้งหมดของเขาในตอนนี้
การเพิ่มขั้นวิชานี้ต้องใช้วิชานี้ จนครบ 50 ชัวโมงถึงจะไปขั้นต่อไปได้ ก็ไม่ต่างจาก วิชา กระบี่ไร้ขอบเขต ที่จะไปขั้นต่อไปก็ต้องใช้จนครบถึงจะเลื่อนขั้นได้
….
เวลาเลยผ่านมาจนถึงเวลาเก็บเกี่ยว ผลผลิตแล้วในรอบหลายแสนปีของดินแดนนี้
คนงานทั้ง 200 คนพวกเขาพอใจกับผลงานครั้งนี้ และตั้งตารอมาตลอด ด้วยความแข็งแกร่งของคนงานเหล่านี้ทำให้การเก็บเกี่ยว 3 เฮกตาร์นั้น เพียงแปบเดียวก็เรียบร้อยแล้ว และขนไปเตรียมพร้อมในโรงเก็บ
ตอนนี้ได้สร้างรถม้าไว้ขนของหลายคัน เป็นรถม้าเฉพาะขนของ เพราะคนปกติไม่มีแหวนมิติเก็บของได้
….
สองวันหลังจากเก็บเกี่ยว ของทั้งหมดก็ถูกปล่อยสู่ตลาด
ที่ตลาดกว้าง หญิงสาววัยกลางคนเธอออกมาจ่ายตลาดซื้อของเข้าบ้าน เธอแต่งงานแล้วมีลูกสองคน วันนี้ออกมาจ่ายตลาดตามปกติของเธอ
‘หวังว่ารอบนี้ข้าวจะมีคุณภาพดีนะ เพราะครั้งก่อนซื้อไปต้องทิ้งถึงครึ่งหนึ่ง’
เธอบ่นอุบอินในใจ
เมื่อเธอเดินมาถึงแผงลอยขายข้าว เธอได้เห็นเมล็ดข้าวที่แตกต่างที่สุดในแผงลอยนั้น มันขาวมากจนแทบจะเรืองแสงได้
เธอไม่อาจจะสัมผัสได้ถึงพลังจิตวิญญาณได้ เธอไม่รู้หรอกว่าข้าวอันไหนมีพลังงานจิตวิญญาณมากน้อยในร้าน
“แม่ค้า แยกเอาเฉพาะข้าวนี้ ให้ ฉัน 2 โลที่ได้ไหม”
เธอพูดกับคนขายของที่ระเบียง
“ได้เลยค่ะ สักครู่น้า”
“นี้ๆ แล้วช่วยบอกที่สิว่านี้มันข้าวมาจากที่ไหนหรอ”
เธอถามด้วยความสงสัยยังมาก
พนักงานขายตอบยังรวดเร็ว
“มันมาจากพื้นที่การเกษตรของดินแดนเราเอง ข้าวสารจิตวิญญาณที่ปลูกโดยผู้ปกครองดินแดน”
“เหลือเชื่อเลย!!”
เธอไม่คิดเลยว่าผลผลิตที่ปลูกที่ดินแดนนี้จะมีคุณภาพขนานนี้
….
เมื่อถึงบ้านเธอได้ ทำการประกอบอาหารให้ลูกๆ ทั้งสองคนได้กิน หุงข้าวจิตวิญญาณที่ซื้อมาจากตลาด เพราะเธอเองก็อยากรู้ว่ารสชาติของข้าวจะเป็นเช่นไร
“ข้าวนี้อร่อยชะมัด”
ลูกชายของเธอพูดขึ้นพร้อมกับกินยังเอร็ดอร่อย
“เดียวนะ!!!”
เด็กชายร้องขึ้นอีก
“เป็นอะไรลูก?”
“ระดับผมเพิ่มขึ้นหลังจากกินข้าวเข้าไป”
ลูกชายของเธอเพิ่มระดับ ได้ด้วยการกินข้าวทำพวกเขาตกใจยังมาก
…..
ไม่ได้มีแค่ครอบครัวของเธอครอบครัวเดียวที่กำลังตื่นเต้นกับผลลัพธ์จากการกินข้าวของไมนอส
ทำให้เกิดข่าวลืออีกครั้งเกี่ยวกับข้าวหรือผลผลิตที่ได้จากพื้นที่การเกษตรของเมืองว่ามีคุณภาพสูงและส่งเสริมพลังจิตวิญญาณได้ไปทั่วเมือง
ทำให้ผู้คนนั้นต่างพากันแย่งและจำจองผลผลิตของไมนอสก่อนเจ้าอื่นๆ ทันที่ตอนนี้ผลผลิตทางเกษตรของที่ราบทมิฬเปรียบกับสมบัติเลยที่เดียว