156 - ก้อนทองเหลืองปราบดวงใจศักดิ์สิทธิ์
156 - ก้อนทองเหลืองปราบดวงใจศักดิ์สิทธิ์
“พูดถึงเรื่องนี้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์และตระกูลขุนนางโบราณนั้นมีความลับที่ไม่ธรรมดาจริงๆ ว่ากันว่าตระกูลจี้ได้เลี้ยงดูคนที่มีร่างกายศักดิ์สิทธิ์และทะเลแห่งความทุกข์ของเขาก็มีฉากที่ผิดปกติอยู่ด้วย”
“ข้าสงสัยว่าร่างกายศักดิ์สิทธิ์ที่ดังก้องไปทั่วดินแดนรกร้าง ตะวันออกนั้นเปรียบเทียบกับร่างกายศักดิ์สิทธิ์ในอดีตได้หรือไม่?
น่าเสียดายที่ร่างกายศักดิ์สิทธิ์ของเด็กคนนี้นั้นแทบจะกลายเป็นพิการไปแล้ว ไม่เช่นนั้นในอนาคตพวกเราจะได้เห็นกันว่าผู้ใดจะมีความยิ่งใหญ่มากกว่า”
“ร่างศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัวขึ้นในตระกูลจี้ หากเขาไม่ร่วงหล่นก่อนเวลาอันควร ตระกูลจี้จะได้รับความเจริญรุ่งเรืองเป็นเวลาหลายพันปี ไม่มีใครสามารถหยุดพวกเขาได้”
เย่ฟ่านตกใจมาก มีใครบางคนที่มีร่างกายศักดิ์สิทธิ์อยู่ในตระกูลจี้ตระกูลขุนนางโบราณ ทำให้เขารู้สึกไม่มั่นคงอย่างมาก
ผ่านไปหนึ่งชั่วยามเต็มก่อนที่เย่ฟ่านจะหายเป็นปกติในที่สุด เขาได้รับการปลดปล่อยให้เป็นอิสระหลังจากนั้น
ฉินเยาเดินไปข้างหน้าขณะที่นางหัวเราะ
“เราไม่ได้ทำร้ายเจ้าจริงๆ ไม่จำเป็นต้องระมัดระวัง การบำรุงหัวใจของจักรพรรดิอสูรภายในร่างกายเจ้าจะได้รับประโยชน์โดยไม่มีอันตรายใด ๆ”
เย่ฟ่านไม่ได้พูดและนั่งเงียบๆก่อนจะส่งการรับรู้ให้เข้าถึงส่วนลึกของทะเลแห่งความทุกข์ของตัวเอง ก้อนทองเหลืองเงียบราวกับก้อนหินธรรมดาและยังคงล่องลอยอยู่ในจุดสำคัญที่สุดในน้ำพุแห่งชีวิต
หัวใจของจักรพรรดิอสูรอยู่ภายในน้ำพุแห่งชีวิตเช่นกัน มันถูกหล่อเลี้ยงอย่างต่อเนื่องโดยน้ำพุศักดิ์สิทธิ์และอยู่ในตำแหน่งที่ดีกว่าตำราทองคำเล่มนั้น
แต่สุดท้ายแล้วมันก็ยังไม่สามารถเปรียบเทียบกับก้อนทองเหลืองที่ยึดครองตำแหน่งที่ดีที่สุดของน้ำพุแห่งชีวิตได้
“ก้อนทองเหลืองนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ……” เย่ฟ่านประหลาดใจ หัวใจของจักรพรรดิอสูรทำได้เพียงยอมจำนน สิ่งนี้ทำให้คนรู้สึกตกใจจริงๆ
ทันใดนั้นเย่ฟ่านก็รู้สึกว่าหัวใจสั่นเล็กน้อยก่อนที่จะเริ่มดูดซับแก่นแท้ของพลังปราณแห่งชีวิต น้ำพุแห่งชีวิตก็ปะทุขึ้นมาราวกับภูเขาไฟศักดิ์สิทธิ์ รวมตัวกันเข้าหาหัวใจ
สีหน้าของเขาดูน่าเกลียดมาก นี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดี หากหัวใจยังคงดูดซับแก่นแท้ของปราณแห่งชีวิตเช่นนี้ เขาจะถูกดูดจนแห้งอย่างแน่นอน
"ปัง!"
ในเวลานี้ก้อนทองเหลืองในดวงตาของน้ำพุก็สั่นสะท้านและบีบบังคับให้น้ำพุศักดิ์สิทธิ์ถูกเก็บเข้าไป น้ำพุศักดิ์สิทธิ์ไม่เพิ่มขึ้นและนิ่งเงียบอย่างสมบูรณ์ หัวใจก็เงียบลงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
“ว้าว”
เย่ฟ่านสูดอากาศเย็นเข้าไป แร่ก้อนทองเหลืองนั้นมหัศจรรย์มาก มันถูกสร้างขึ้นภายในดวงตาของน้ำพุและสามารถปราบสมบัติทั้งหมดในทะเลแห่งความทุกข์ได้
“ถ้าไม่มีก้อนทองเหลือง สถานการณ์ของข้าคงจะไม่ปลอดภัยอย่างแน่นอน พวกเขาไม่ได้ผนึกหัวใจดวงนี้ไว้อย่างสมบูรณ์……”
เย่ฟ่านสงบลงในขณะที่เขาผลักหม้อน้ำที่เขาหล่อหลอมมานับครั้งไม่ถ้วนไปยังหัวใจที่วาววับพร้อมกับพึมพำ
“ข้าสงสัยว่าข้าจะสามารถดูดซับเลือดศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิอสูรสักสองสามหยดได้หรือไม่”
"ปัง!"
เมื่อหม้อสัมผัสกับหัวใจ หัวใจสีแดงก็กระโดดขึ้นเล็กน้อยขณะที่น้ำสีทองทั้งหมดดูเหมือนจะเดือด หลังจากนั้นก้อนทองเหลืองก็สั่นสะท้านและบีบบังคับให้หัวใจกลับมาสงบอีกครั้ง
เย่ฟ่านสั่นสะท้านราวกับถูกฟ้าผ่า เขาแกว่งไปมายังไม่มั่นคงก่อนที่จะไขว่คว้าเอาเลือดสองสามหยดหยดจากหัวใจ มันกลายเป็นแสงที่ไม่สิ้นสุดถูกฉีดไปทั่วร่างกายของเขา
ในช่วงเวลานี้ ร่างกายของเขาเริ่มสั่นสะท้านราวกับกำลังถูกหล่อหลอมขึ้นมาใหม่ แสงระยิบระยับราวกับสีเลือดเข้าปกคลุมร่างกายของเขา
“มันจะเป็นไปได้อย่างไร? หัวใจของจักรพรรดิอสูรเพิ่งเข้าสู่น้ำพุแห่งชีวิตแต่ได้หล่อเลี้ยงร่างกายของเขาแล้ว ทำไมมันถึงเร็วได้ขนาดนี้?” หญิงชราคนหนึ่งมีสีหน้าประหลาดใจ
คนอื่นๆต่างตกตะลึงด้วยสีหน้าสับสน
เย่ฟ่านเชื่อว่าคนเหล่านี้ไม่ได้มีเจตนาทำร้ายเขา พวกเขาเชื่อว่าพวกเขาได้ผนึกหัวใจศักดิ์สิทธิ์ไว้แล้ว อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถปราบมันได้อย่างสมบูรณ์
หากไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวของก้อนทองเหลือง มันก็จะคาดเดาผลได้ยาก
“ดี ดี ดี!” หญิงชราคนหนึ่งอุทานด้วยความตื่นเต้น
“หลังจากได้รับการบำรุงเลี้ยง หัวใจของจักรพรรดิอสูรจะสามารถดำรงอยู่ได้เป็นเวลานาน ฝ่าบาทท่านสามารถเข้าสู่สมาธิและเริ่มฝึกฝนวิชาอสูรที่ไม่มีใครเทียบตั้งแต่ตอนนี้ได้เลย”
ไม่นานหลังจากนั้นสีแดงของเลือดที่ย้อมร่างกายของเย่ฟ่านก็ถอยกลับไปและเขารู้สึกว่าร่างกายของเขาได้รับความแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม
เย่ฟ่านถอนหายใจภายในด้วยความปลื้มปิติ โลหิตจากหัวใจศักดิ์สิทธิ์พวกนี้แม้จะมีจำนวนน้อยนิดแต่ก็สามารถทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งถึงขนาดนี้แล้ว?
การแสดงออกของสวีรุ่ยหยูไม่สามารถรักษาความสงบได้ในขณะที่นางจ้องมองที่เย่ฟ่านและพึมพำเบาๆ
“ข้าต้องเป็นคู่บำเพ็ญเพียรของข้าจริงๆหรือ?”
“นี่……ฝ่าบาทจะต้องตัดสินใจด้วยตัวเอง”
ในขณะนี้เย่ฟ่านลุกขึ้นยืน เขารู้สึกสบายเป็นพิเศษ ตื่นตัวและสดชื่น
“อยู่ที่นี่ชั่วคราว อีกสองสามวันข้าจะจัดที่พักอาศัยอื่นให้เจ้า” สวีรุ่ยหยูพูด หลังจากนั้นกลุ่มคนก็ออกจากป่าบ๊วยไป
“เทพธิดาสวีกรุณารอสักครู่”
เย่ฟ่านเรียกสวีรุ่ยหยูก่อนที่จะเดินไปข้างหน้าหญิงสาวพร้อมกับจับมือของนางด้วยรอยยิ้ม
“เจ้าจะแต่งงานกับข้าจริงๆเหรอ?”
สวีรุ่ยหยูเป็นเหมือนเทพธิดาที่สืบเชื้อสายมาจากอาณาจักรสวรรค์และเข้าสู่ดินแดนของมนุษย์ ในขณะนี้สีหน้าของนางนิ่งสงบและไม่ได้พูดอะไร
ข้างๆฉินเหยาก็หัวเราะเบาๆ
“เฮ้ มือของเจ้าวางไว้ผิดที่นั่นคือฝ่ามือของฝ่าบาท”
ในเวลาเดียวกันเย่ฟ่านที่ยังไม่รู้สึกตัวก็กระเด็นปลิวไปด้านนอกจากการสลัดแขนของสวีรุ่ยหยู ร่างกายของเขากระแทกเข้ากับหน้าผาที่อยู่บริเวณป่าบ๊วยอย่างรุนแรง
………
เย่ฟ่านไม่ใช่คนโง่ เขารู้อยู่แล้วว่าหญิงสาวที่งดงามขนาดนี้ไม่มีทางที่จะหลงรักเขาอย่างแน่นอน พวกเขาเพิ่งพบกันไม่กี่ครั้งและทุกอย่างก็เป็นเพราะหัวใจของจักรพรรดิอสูร
เมื่อกลุ่มคนออกไป เย่ฟ่านก็ค่อยๆตะเกียกตะกายขึ้นจากพื้นภายในป่าบ๊วย มีต้นไม้เก่าแก่อายุนับพันปีที่มีกิ่งก้านสาขาคดเคี้ยวอยู่มากมาย
เย่ฟ่านเริ่มครุ่นคิดว่าเขาควรจะไปจากที่นี่หรือไม่ หัวใจของจักรพรรดิอสูรได้รับการหล่อเลี้ยงภายในน้ำพุแห่งชีวิตของเขา มันเป็นไปไม่ได้ที่เผ่าพันธุ์อสูรจะปล่อยเขาไป
เขาจะต้องอยู่กับอสูรพวกนี้ตลอดกาลหรือไม่? วิชาของเผ่าอสูรไม่เหมาะกับผู้ฝึกตนมนุษย์ เขาจะไม่สามารถได้รับวิชาการฝึกฝนที่ทรงพลังและจะต้องคิดหาวิธีอื่น
แต่คนเหล่านี้คือกลุ่มของอสูรที่อยู่เหนืออาณาจักรอื่นๆ พวกเขาแทบจะยืนอยู่ในจุดสูงสุดของเผ่าพันธุ์อสูรที่มีในโลกนี้ และถ้าเย่ฟ่านต้องการจะหนีมันก็แทบจะเป็นไปไม่ได้
“ข้าจะต้องเดินหน้าต่อไปพร้อมกับวางแผนไปด้วย”
เย่ฟ่านไม่กังวล ต่อให้อยู่ที่นี่ตลอดกาลมันก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไร เบื้องต้นเขาต้องคิดหาวิธีหนีก่อน หากหนีได้สำเร็จก็เป็นกำไร แต่ถ้าถูกจับกลับมาอีกครั้งก็ไม่ถือว่าขาดทุนมากนัก
หัวใจของจักรพรรดิอสูรอยู่ในน้ำพุแห่งชีวิตของเขา เขาจะไม่ใช้มันอย่างเต็มที่ได้อย่างไร?
เย่ฟ่านต้องการใช้เลือดศักดิ์สิทธิ์ภายในเพื่อหล่อหลอมร่างกายของเขาให้มากกว่านี้ ทำให้เขาได้สัมผัสกับการเกิดใหม่ของร่างกาย
ทะเลแห่งความทุกข์นั้นมีขนาดประมาณสองกำปั้น มันเหมือนกับดวงอาทิตย์ที่แผดเผาบนท้องฟ้า แพรวพราวและบริสุทธิ์
เย่ฟ่านใช้หม้อของเขาลอยไปรอบๆหัวใจก่อนที่จะใช้หม้อของเขากระแทกเข้าไปเบาๆหนึ่งครั้งเพื่อให้ได้รับเลือดศักดิ์สิทธิ์ออกมา
อย่างไรก็ตามในครั้งนี้หัวใจของจักรพรรดิอสูรไม่มีความเปลี่ยนแปลงอะไร มันไม่ได้ต่อต้านแต่ก็ไม่มีทางที่จะดึงสาระสำคัญของเลือดออกมาได้
“ก้อนทองเหลืองนั้นลึกลับเกินไป แม้แต่หัวใจของจักรพรรดิอสูรก็ถูกผนึกไว้อย่างสมบูรณ์ ไม่ว่าข้าจะพยายามด้วยวิธีใด ไม่มีความผันผวนเลยแม้แต่น้อย ไม่มีทางได้แม้แต่หยดเลือดแม้แต่หยดเดียว”
สิ่งนี้ทำให้เย่ฟ่านรู้สึกหงุดหงิด เขากำลังปกป้องภูเขาสมบัติโดยไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆเลย มันทำให้เขารู้สึกขุ่นเคือง