619-620
1/8
Ep.619
และในบรรดาโครงกระดูกนับหลายร้อยชิ้นนี้ มีผู้ชายอีกสิบกว่าคนยืนอยู่
หากสังเกตดีๆ จะพบว่าดวงตาของพวกเขาทอประกายสีแดงเลือด ทั้งหมดหันขวับไปทาง [รถศึกอัจฉริยะ] ที่ปรากฏขึ้นพร้อมกัน
“เสี่ยวจือ พวกเขาเป็นมนุษย์รึเปล่า?” ซูเฉินถามพลางขมวดคิ้ว
มนุษย์สิบกว่าคนตรงหน้าดูแปลกมาก อาการประมาณนี้เหมือนซูเฉินจะเคยเห็นมาก่อน แต่จำไม่ได้ว่าที่ไหน
“เจ้านาย พิจารณาจากกลิ่นอายแล้ว พวกเขาคือมนุษย์จริงๆ” [รถศึกอัจฉริยะ] ตอบยืนยัน
ในเมื่อเป็นมนุษย์จริง ตราบใดที่อีกฝ่ายไม่เข้ามาตอแย ซูเฉินก็คร้านจะสนใจเช่นกัน
แต่ในเวลานั้นเอง เซี่ยจิงอี้ร้องเตือนขึ้น “ดูเสื้อผ้าของพวกเขาสิ เหมือนกับของคนจากหุบเขาวิญญาณอสรพิษเลย”
“หุบเขาวิญญาณอสรพิษมีชื่อเสียงมากเลยหรอ?” ซูเฉินถาม
“หุบเขาวิญญาณอสรพิษ คือหนึ่งในขุมกำลังใหญ่บนเกาะชงซวี่ จ้าวหุบเขาของพวกเขาคือผู้วิวัฒนาการเลเวล 6” เซี่ยจิงอี้อธิบาย
“เสี่ยวจือ มุ่งหน้าต่อไป”
พอได้ฟัง ซูเฉินต้องส่ายหัว อดดูแคลนจ้าวหุบเขาไม่ได้
ผู้วิวัฒนาการเลเวล 6 อาจเป็นผู้ยิ่งใหญ่ของเกาะชงซวี่ แต่ในสายตาเขา มันไม่ต่างจากมดปลวก
แต่ใครจะทันคาดคิด ว่าตอนที่ [รถศึกอัจฉริยะ] กำลังขับผ่านคนจากหุบเขาวิญญาณอสรพิษทั้งสิบ จู่ๆอีกฝ่ายก็กระโจนออกมาขวางทางไว้
“รนหาที่ตาย!”
ดวงตาของซูเฉินทอประกายเย็นวาบ เปิดประตูรถและก้าวออกไป
“เจ้าหนู แกมาจากที่ไหนกัน?”
ฝั่งตรงข้าม ชายตาเดียวสำรวจมองซูเฉิน
ซูเฉินปาดจมูก ขณะที่กำลังจะตอบ กลับพบว่าสีหน้าของชายตาเดียวแปรเปลี่ยนไป แทบจะในทันทีหลังจากนั้น เขาก็กล่าวด้วยด้วยน้ำเสียงนอบน้อมว่า “ผู้อาวุโส ขออภัยที่รบกวนท่าน พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้!”
สิ้นเสียง เขาหันไปส่งสายตาให้คนอื่นๆ แล้วเริ่มก้าวถอยไปอย่างช้าๆ
“หืม?”
ซูเฉินเลิกคิ้ว
ตอนที่ลงจากรถ เขามั่นใจว่าระงับกลิ่นอายของตัวเองเอาไว้แล้ว ตามหลักอีกฝ่ายไม่ควรจับพิรุธได้ ไม่มีทางมองเห็นระดับฐานฝึกตนของเขา
กระนั้น สถานการณ์ที่กล่าวมา ใช่ว่าจะไม่เคยเกิดขึ้นซะทีเดียว
เพราะยังมีสิ่งมีชีวิตอีก 2 ชนิดที่สามารถตรวจสอบระดับฝึกตนได้
หนึ่งคืออสูรกลืนฟ้าจากเผ่าสัตว์อสูร อีกหนึ่งคือหนอนโลหิตจากทวีปเผ่าโลหิต
ความคิดนี้วาบผ่านเข้ามา กระตุกใจเขา ร้องตะโกนออกไป
“หยุด!”
ชายตาเดียวสั่นสะท้านไปทั้งร่าง หันกลับมามองหน้าซูเฉิน กล่าวด้วยรอยยิ้มเจื่อน “ผู้อาวุโส ไม่ทราบมีอะไรให้พวกเรารับใช้?”
ซูเฉินหรี่ตาและกวาดสำรวจมองเขา ก่อนปลดปล่อยพลังจิตและคว้าตัวอีกฝ่ายไว้ทันที
“ผู้อาวุโสโปรดไว้ชีวิตด้วย!”
ชายตาเดียวพบว่าร่างเขากลายเป็นแข็งทื่อ การแสดงออกบนใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ร้องอ้อนวอนขอความเมตตาเสียงดัง
ซูเฉินควบคุมเขาลอยเข้ามาใกล้ แค่นเสียงเบาๆ “แกคงจะเป็นหนอนโลหิตล่ะสิใช่ไหม?”
อสูรกลืนฟ้านั้นแข็งแกร่งมาก ดังนั้นไม่น่ามีความคิดที่จะเข้าสิงร่างมนุษย์
ในทางกลับกัน หนอนโลหิตไม่ใส่ใจเรื่องนี้ พวกมันเข้าสิงทุกอย่างแม้แต่ซอมบี้ก็ไม่เว้น ดังนั้นมีแนวโน้มเป็นไปได้สูงที่จะสิงมนุษย์ และควบคุมจิตใจของพวกเขาเช่นกัน
เมื่อชายตาเดียวได้ยินซูเฉินเอ่ยคำ ‘หนอนโลหิต’ สีหน้าของเขาก็เริ่มซีดเผือด ดูตกใจกลัวเป็นอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม เขายังคงกัดฟัน แก้ตัวว่า “ผู้อาวุโส หนอนโลหิตอะไร ผู้น้อยไม่เข้าใจ”
ซูเฉินยิ้มมุมปาก ไม่คิดเสียเวลาต่อล้อต่อเถียงกับเขา ควบคุมพลังจิตเข้าบดขยี้ร่างอีกฝ่าย
จนเกิดเสียงระเบิดดังโผล๊ะ!
ทั้งร่างของชายตาเดียวกลายเป็นหมอกเลือด ขณะเดียวกัน พบว่ามีแมลงสีแดงขนาดประมาณหนึ่งจั้งปราฏขึ้นกลางหมอกเลือด มันฉวยโอกาสนี้หลบหนีไป
ในเวลาเดียวกัน คนอื่นๆจากหุบเขาวิญญาณอสรพิษ เวลานี้แตกกระเจิง วิ่งไปคนละทิศทาง
“คิดหรือว่าจะหนีไปได้?”
ซูเฉินยิ้มดูแคลน เหยียดมือและยิงใบมีดสายลม ผ่าร่างของทั้งสิบออกเป็นสองท่อน
และวินาทีที่ศพเหล่านั้นล้มลง กลิ่นอายสีแดงลุกฮือจากศพพวกเขาในเวลาเดียวกัน
แทบจะในทันทีหลังจากนั้น หนอนสีเลือดตัวใหญ่คืบคลานออกมาจากศพ
2/8
Ep.620
“พวกมันคือตัวอะไรกันแน่? ทำไมน่าขยะแขยงแบบนี้!”
เฉินเมิ่งเฟยเพิ่งเคยเห็นหนอนโลหิตเป็นครั้งแรก เลยอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวสะท้าน
เฉินเฟิงกับเซี่ยจิงอี้ไม่เคยเจอหนอนโลหิตมาก่อน สีหน้าของเขาและเธอดูไม่ดีนัก
ส่วนสมาชิกเดิมของซูเฉิน บนเกาะเฉียนหยู ทุกคนเคยเห็นซูเฉินฆ่าหนอนโลหิตมาแล้ว ดังนั้นไม่รู้สึกขยะแขยงอะไรมากนัก
หวู่หยางเรียบเรียงคำพูดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนอธิบายให้ทั้งสามที่ยังไม่รู้เรื่องฟัง
นอกรถ ซูเฉินลงมืออีกครั้ง หลังจากสังหารหนอนโลหิตพวกหลังที่เพิ่งเริ่มหนีจนหมดสิ้นแล้ว เขาย่างเท้าเดียว พุ่งวูบบบ!ไปยังทิศทางที่หนอนโลหิตตนแรกที่กำลังหนีไป
ไม่กี่อึดใจต่อมา เขาใช้พลังจิตหิ้วหนอนโลหิตกลับมาที่เดิม แล้วขว้างมันลงกับพื้น
ซูเฉินเอ่ยถามเสียงเย็น “พวกแกเป็นคนฆ่ามนุษย์ทั้งหมดที่นี่ใช่ไหม?”
หนอนโลหิตดำรงชีพโดยการกลืนเลือดกินเนื้อของมนุษย์ เขาเลยสงสัยว่ามนุษย์ทั้งหมดในเมืองนี้ น่าจะถูกพวกหนอนโลหิตฆ่า
“พวกเราไม่ได้ฆ่า พวกเขาอยู่ในสภาพนี้ตั้งแต่พวกเรามาถึงแล้ว” หนอนโลหิตตอบด้วยความหวาดกลัว
“ในเมื่อไม่ใช่ฝีมือพวกแก งั้นพวกแกมาที่นี่ทำไม?” ซูเฉินยิ้มหยัน
ได้ยินคำถามนี้ หนอนโลหิตเกิดลังเลขึ้นมา แต่ภายใต้สายตาเย็นชาของซูเฉิน ไม่นาน มันก็ยอมปริปากพูด
“ผู้อาวุโส ถ้าฉันยอมบอกความจริง ท่านจะไว้ชีวิตฉันไหม?”
“อ๊าาาาาา!”
ยังไม่ทันได้รับคำตอบ หนอนโลหิตก็กรีดร้องน่าเวทนา
สิ่งที่ซูเฉินเกลียดที่สุดคือการที่คนอื่นมาต่อรองกับเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งไอ้พวกที่ไม่มีคุณสมบัติมากพอ
นั่นเป็นเหตุผลที่ว่า เขาเลยใช้ควบคุมพลังจิตทรมานมันอย่างไร้เมตตา ตัดชิ้นเนื้อเล็กๆของหนอนโลหิต ปล่อยให้มันกลิ้งไปมากับพื้นด้วยความเจ็บปวด
“อธิบายมาตามความจริง ไม่งั้นแกจะค่อยๆถูกหั่นทีละชิ้น!”
ซูเฉินจ้องเขม็งหนอนโลหิต เสียงของเขาเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง
ภายใต้สายตาแห่งความตายของซูเฉิน หนอนโลหิตสั่นสะท้านและสารภาพว่า “ผู้อาวุโส พวกเรากำลังไล่ล่าสัตว์จำแลงอยู่ มนุษย์ในเมืองนี้เป็นฝีมือของมัน”
“สัตว์จำแลง?”
คิ้วของซูเฉินขมวดเข้าหากัน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเกี่ยวกับสัตว์ประหลาดชนิดนี้
เจ้าตัวเอ่ยถามว่า “สัตว์จำแลงคือสัตว์อสูรจากทวีปโลหิตใช่ไหม? แล้วทำไมพวกแกถึงไล่ล่ามัน”
“สัตว์จำแลงไม่ได้มาจากทวีปโลหิตของพวกเรา แต่ที่ไล่ล่าเป็นเพราะคำสั่งจากท่านจ้าวหุบเขา” หนอนโลหิตตอบตามตรง
“ทำไมจ้าวหุบเขาของพวกแกถึงต้องการตัวสัตว์จำแลง? แล้วลักษณะของมันเป็นยังไง?” ซูเฉินถาม
จ้าวหุบเขาแห่งหุบเขาวิญญาณอสรพิษ คงถูกหนอนโลหิตควบคุมไปแล้วแน่ๆ
และสิ่งที่หนอนโลหิตสนใจ จะต้องไม่ใช่ธรรมดา
“สัตว์จำแลงนั้นมีรูปลักษณ์คล้ายคลึงกับสัตว์กลายพันธุ์ แต่พวกมันโหดร้ายและกระหายเลือดกว่ามาก สิ่งที่โปรดปรานที่สุดคือการได้กลืนเลือดกินเนื้อของมนุษย์ ส่วนเหตุผลที่มันถูกตามล่า ท่านจ้าวหุบเขาไม่ได้อธิบาย” หนอนโลหิตสารภาพหมดเปลือก
ซูเฉินกวาดสายตามองโครงกระดูกมนุษย์ที่อยู่ใกล้ๆ ลอบคิดในใจว่า ‘ดูเหมือนมนุษย์พวกนี้จะตายด้วยน้ำมือของสัตว์จำแลงจริงๆ’
จากนั้น เขายังคงถามต่อว่า “พวกแกเข้ามาในเกาะชงซวี่ได้ยังไง? แล้วมากันกี่ตน?”
หากมีหนอนโลหิตมากพอ เขาจะได้ถือโอกาสนี้กวาดล้างพวกมัน ไล่เก็บชิ้นส่วนซะเลย
หนอนโลหิตตอบว่า “พวกเราเข้ามาทางผ่านเขตแดนบนเกาะหวูฮวา จำนวนก็ราวๆร้อยตน”
“เกาะหวูฮวา ..”
ซูเฉินทวนคำ ดวงตาทอประกายเย็นเยียบ
ในเมื่อเกาะหวูฮวามีทางผ่านเขตแดนไปยังทวีปเผ่าโลหิต งั้นแสดงว่าต้องมีเผ่าโลหิตจำนวนไม่น้อยออกมาจากที่นั่น
เผ่าโลหิตคือเผ่าพันธุ์ที่โหดร้ายและชั่วร้ายมาก ซูเฉินไม่มีความรู้สึกที่ดีต่อพวกมัน ดังนั้นหากมีเวลา เขาจะไปล้างบางหนอนโลหิตบนเกาะหวูฮวาให้หมด
เรื่องที่ควรถามก็ถามแล้ว หนอนโลหิตไม่จำเป็นอีกต่อไป
ซูเฉินระเบิดร่างมัน รวบรวมชิ้นส่วนที่ดรอป จากนั้นกลับขึ้นไปใน [รถศึกอัจฉริยะ]
“เสี่ยวจือ เดินหน้าต่อ”
หลังออกคำสั่ง เขาก็หันมาถามเฉินเฟิงว่า “พี่เฉิน คุณเคยได้ยินเรื่องของสัตว์จำแลงบ้างไหม?”
