153 - ความบันเทิงที่ไม่รู้จบ
153 - ความบันเทิงที่ไม่รู้จบ
“ในโลกนี้มีผู้อมตะจริงๆเหรอ?” เย่ฟ่านที่อยู่ด้านข้างถาม
“ไม่ว่าจะเป็นผู้อมตะหรือไม่ ไม่มีใครสามารถพูดได้อย่างแน่นอน แต่ยอดฝีมือที่ไม่มีใครเทียบที่สามารถมีชีวิตอยู่ได้หลายพันปีก็ต้องมีความสามารถอยู่บ้าง” หญิงสาวจากเผ่าอสูรบีบแก้มเย่ฟ่านและกล่าวต่อไปว่า
“ฝึกฝนให้หนักกว่านี้ บางทีเจ้าอาจจะสามารถไปถึงระดับนั้นได้ในวันหนึ่ง”
“พวกเจ้า……จะไม่ทำร้ายข้าหรือ?”
หญิงสาวร่างเพรียวจากเผ่าอสูรเป่าลมหายใจเย้ายวนยั่วยวนใส่เขาขณะที่นางหัวเราะเบาๆ
“ผ่อนคลาย ชีวิตของเจ้าไม่ตกอยู่ในอันตรายแน่นอน”
ดวงตาของผู้ฝึกตนไร้ยางอายกลับว่างเปล่าอีกครั้ง เขาไม่ยอมแพ้และตอนนี้สายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่เย่ฟ่าน
“เขาค้นพบก้อนทองเหลืองได้อย่างไร……”
เย่ฟ่านก็ไม่ปิดบังอำพราง เขาสร้างภาพของชายชราผู้บ้าคลั่งที่หยิบเอาก้อนทองเหลืองขึ้นมาก่อนที่จะหัวเราะอย่างขมขื่นพร้อมกับเดินออกไปด้วยท่าทางแปลกๆ
เมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ เจ้าอ้วนที่ไร้ยางอายก็แสดงสีหน้าผิดหวังราวกับว่ากำลังทั้งหมดได้ละทิ้งร่างของเขาถูกดูดออกไป
“สมบัติล้ำค่าที่สุดที่รู้จักทั่วแคว้นภาคกลาง ที่จริงมันเข้ามาอยู่ในการครอบครองของข้าแล้ว แต่ข้ากลับถูกโยนทิ้งไปเหมือนเช่นขยะ สุดท้ายแล้วข้าก็ต้องสูญเสียมันไปตลอดกาล!”
เย่ฟ่านได้ยินคำพูดของเขาจึงพยายามให้กำลังใจด้วยสีหน้าเสแสร้ง
“คราวหน้าเจ้าต้องดูให้ละเอียดกว่านี้”
เมื่อต้วนเต๋อได้ยินเช่นนั้นเขาก็มีความขุ่นเคืองเป็นอย่างมาก
“การตกไปอยู่ในมือของคนๆนั้น ข้าไม่มีทางได้มันกลับมา ชายชราที่บ้าคลั่งคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ตั้งแต่อดีต ต่อให้เขาไม่ใช่เซียนเขาก็ต้องเป็นครึ่งเซียนไปแล้วข้าสงสัยว่าเลือดของจักรพรรดิอสูรเตรียมไว้แล้วหรือยัง?”
เจ้าอ้วนเงยหน้าขึ้นขณะที่จ้องมองไปที่หญิงสาวจากเผ่าอสูร
“นักพรตได้โปรดพักผ่อนเถอะ เราจะไม่ทรยศต่อคำสัญญา เลือดของจักรพรรดิอสูรจะเป็นของเจ้า”
รอยยิ้มของหญิงสาวช่างเย้ายวนและน่าหลงใหลขณะที่นางปรบมือเบาๆจากส่วนลึก ทันใดนั้นหญิงสาวที่งดงามคนหนึ่งก็ถือกล่องหยกเดินเข้ามาทางนี้
หญิงสาวที่มีปานสีแดงระหว่างคิ้วรับกล่องหยกมาและเปิดมันเบาๆเผยให้เห็นสิ่งที่มีลักษณะคล้ายผลึกสีแดงขนาดเท่าเม็ดถั่วอยู่ภายในกล่อง
สายตาที่เต็มไปด้วยความหดหู่ใจของเจ้าอ้วนเปล่งประกายขึ้นทันที
“แก่นแท้โลหิตของจักรพรรดิอสูร!”
“ใช่แล้ว นี่คือโลหิตศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิอสูรที่นักพรตร้องขอ แม้ว่าเจ้าจะไม่ได้นำสิ่งประดิษฐ์ต้องห้ามที่เราร้องขอมา แต่จริงๆแล้ว เจ้านำเด็กหนุ่มที่ร่างกายถือได้ว่าเป็นสมบัติอันล้ำค่า มาที่นี่มันก็สามารถทดแทนกันได้อยู่”
ภายในหยดเลือดดูเหมือนจะรวบรวมพลังงานจำนวนไม่สิ้นสุด เมื่อต้วนเต๋อถือมันไว้ในมือของเขา มันก็ปล่อยแสงสีแดงเลือดแพรวพราวออกมา ทำให้ฝ่ามือของเขาถูกย้อมเป็นสีแดงทันที
ระลอกคลื่นปรากฏขึ้นภายในหัวใจของเย่ฟ่าน เขาพบว่ามันยากที่จะสงบสติอารมณ์ โลหิตหยดนี้ของจักรพรรดิอสูรน่าจะมาจากหัวใจของจักรพรรดิอสูร ทำให้เขานึกถึงผังป๋ออย่างรวดเร็ว
หัวใจที่บินออกจากหลุมศพของจักรพรรดิอสูร การเต้นเพียงครั้งเดียวอาจทำให้ยอดฝีมือในอาณาจักรอีกฝั่งหรือไม่ก็สูงกว่านั้นไม่สามารถทนได้
ย้อนกลับไปในสมัยนั้นผู้นำนิกายและผู้อาวุโสของหลิงซู่ตงเทียนไม่มีทางเข้าใกล้ของสิ่งนี้ในขณะที่มันบินอยู่บนท้องฟ้า จนกระทั่งมันบินเข้าหาผู้ฝึกตนจากเผ่าอสูร
เป็นไปได้ไหมที่หญิงสาวที่งดงามสมบูรณ์แบบคนนั้นจะอยู่ข้างๆผังป๋อด้วย? หัวใจของเย่ฟ่านตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
“เจ้าตัวเล็ก ดูแลตัวเองด้วย” ต้วนเต๋อที่ไร้ยางอายตบไหล่ของเย่ฟ่านและพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ
“เจ้าอ้วน เจ้าจะขายข้าให้พวกนางจริงๆเหรอ?”
ใบหน้าของต้วนเต๋อมีรอยยิ้มจางๆ
“เจ้าไม่รู้ว่าเจ้าจะพบเจออะไรในอนาคต? เมื่อเจ้ารู้รับรองได้ว่าเจ้าจะต้องขอบคุณข้าอย่างแน่นอน”
“ความหมายของเจ้าคืออะไร”
ต้วนเต๋อมองเขาด้วยสายตาที่มีความหมาย
“นี่เป็นโชคที่ผู้ชายทุกคนทั่วโลกต่างก็แสวงหาแต่ไม่มีโอกาสพบพาน เจ้าตัวน้อยเจ้าจงพอใจเถอะ หากนักพรตผู้นี้มีใบหน้าที่หล่อเหลาเหมือนเจ้า รับรองว่าโอกาสนี้จะไม่ตกอยู่ที่เจ้าอย่างแน่นอน”
หญิงสาวที่มีปานแดงหัวเราะอย่างสง่างามพร้อมกับกล่าวว่า
“ถ้านักพรตต้วนเต็มใจที่จะอยู่ เราก็ยินดีที่จะให้ความบันเทิงแก่เจ้าอย่างไม่รู้จบ”
“ไม่เป็นไร ร่างที่แก่ชราของข้านี้ทนไม่ไหวแล้ว ไว้เจอกันใหม่คราวหน้า” เมื่อกล่าวเช่นนี้ต้วนเต๋อก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับมามองอีก
“ข้ารู้ว่าชายชราคนนั้นอยู่ที่ไหน!” เย่ฟ่านตะโกนอย่างสิ้นหวัง
อย่างไรก็ตามต้วนเต๋อไม่สนใจเขาและหายตัวไปอย่างรวดเร็ว
“เจ้าอ้วนเจ้ารอก่อนเถอะ พบกันครั้งหน้าข้าไม่เอาเจ้าไว้แน่……”
“พี่สาวคนนี้ฉินเหยา น้องชายไม่ต้องกลัว เราจะไม่ทำร้ายเจ้าอย่างแน่นอน” หญิงสาวที่มีปานสีแดงพูดขณะที่นางลูบไล้ใบหน้าของเขาเบาๆ
“เจ้าไม่ต้องกังวลไป”
ฉินเหยา? นางคงไม่ใช่อสูรที่แปลงร่างจากสัตว์ร้ายหรอกนะ? เย่ฟ่านพึมพำในใจ
“ข้าอยากจะถามว่าหัวใจที่บินออกจากหลุมศพของจักรพรรดิอสูรอยู่ในมือเจ้าหรือเปล่า?”
ผิวของฉินเยาราวกับหยกที่อ่อนนุ่ม ผ้าบางๆบนร่างกายของนางลอยแทบจะหลุดร่วงอยู่แล้วมันทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างในร่างกายของนางเต็มไปด้วยเสน่ห์อันอ่อนหวาน
“สิ่งที่เจ้ารู้นั้นน่าประทับใจทีเดียว หัวใจของจักรพรรดิอสูรนั้นแท้จริงแล้วอยู่ในมือของเรา”
หัวใจของเย่ฟ่านสั่นสะท้านทันที
นี่หมายความว่าหญิงสาวงดงามจนสมบูรณ์แบบคนนั้นก็อยู่กับเจ้าด้วย?”
ฉินเหยามีท่าทางแปลกๆขณะที่นางกล่าว
“เจ้ารู้เรื่องนี้จริงๆ หญิงสาวที่เจ้ากล่าวถึงนั้นคือผู้สืบเชื้อสายที่แท้จริงของจักรพรรดิอสูร เจ้ารู้จักนางได้อย่างไร”
เย่ฟ่านรู้สึกกระวนกระวายอย่างมากเขาไม่ตอบคำถามแต่รีบถามออกไปว่า
“ยังมีเด็กที่อายุใกล้เคียงกับข้าด้วยหรือเปล่า?”
ฉินเยายิ่งรู้สึกตกใจมากขึ้นในขณะที่น้ำเสียงของนางก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา
“เจ้ารู้มากจริงๆ”
“เขาเป็นอย่างไรบ้าง!”
“ขอโทษที ตอนนี้เขาอยู่ในสมาธิ มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะได้พบกับเจ้า”
ฉินเหยายังคงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า แต่นางปฏิเสธด้วยความเด็ดขาดไม่ให้เย่ฟ่านพบกับผังป๋อ
“ข้าต้องการพบผู้สืบสายเลือดของจักรพรรดิอสูร”
เนื่องจากไม่สามารถพบกับผังป๋อได้ เย่ฟ่านจึงเลิกราและขอพบกับหญิงสาวที่สมบูรณ์แบบคนนั้นแทน
เสียงของฉินเยายังคงอ่อนหวานนางกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า
“แน่นอนเจ้าจะต้องได้พบนางอยู่แล้ว เพราะว่านี่คือแผนการของเรา”
“เจ้าตั้งใจจะส่งข้าไปหานางเหรอ? ทำไมเป็นอย่างนั้น?” เย่ฟ่านรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“มันเป็นเรื่องดีสำหรับเจ้า หากเจ้าได้รับเลือกโชควาสนาของเจ้าจะพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า”
สตรีที่อยู่รายล้อมทุกคนเริ่มยิ้มอย่างลึกลับ พวกนางเกิดมาพร้อมกับกลิ่นอายที่ชวนหลงใหล สีหน้าของพวกนางราวกับดอกไม้ ผิวที่น่าดึงดูด ลำคอที่ขาวผ่องเป็นยองใย ทุกสัดส่วนล้วนเต็มไปด้วยความดึงดูด
เย่ฟ่านถูกหญิงสาวเหล่านั้นห้อมล้อมพาเข้าไปในส่วนลึกของภูเขา นี่คือภูเขาด้านหลังของนิกายซวนหยวน มันเงียบสงบเป็นพิเศษ ภายในหุบเขายังคงมีหญิงสาวที่งดงามอีกมากมาย
ข้างหน้าเป็นทิวเขาพร่างพราย หมอกปกคลุมอากาศเมื่อแสงแดดส่องผ่าน มีศาลาตั้งอยู่ด้านบน หญิงสาวที่งดงามไร้ตำหนิคนนั้นนั่งอยู่บนศาลาเพียงลำพังพร้อมกับจ้องมองมายังเย่ฟ่าน
