HO บทที่ 84 การต่อสู้ยังดำเนินต่อไป PART 1

ซินหยาตกตะลึงแต่ไม่นานเขาก็กลับมาเป็นปกติ เนื่องจากไวแอตต์ เป็นบอสมอนสเตอร์ ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เขาจะรู้ตัวว่ามีคนอื่นซ่อนอยู่ ตัวเขาเป็นเจ้าแห่งป่าบาดาฮาลจึงไม่แปลกที่จะพบพวกเขา

เมื่อเห็นไวแอตต์ยกมือขึ้นและจำได้ว่าเขาควบคุมต้นไม้ก่อนหน้านี้อย่างไรเมื่อเขาไล่ตามเว่ย ซินหยาจึงบอกให้เว่ยกับวอนเดอร์ริ่งซาวด์ออกมาเพราะตอนนี้ไม่มีประโยชน์ที่จะหลบซ่อน

เว่ยรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยที่แผนของพวกเขาพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง “เราจะทำอย่างไรต่อไปดี?”

“เพียงเพราะแผนซุ่มโจมตีของเขาไม่ได้ผลก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะเอาชนะเขาไม่ได้” วอนเดอร์ริ่งซาวด์ได้ตอบกลับ

“โรมมิ่งวินด์ เธอเห็นไหมว่าฉันสามารถวิ่งไปรอบ ๆ ไวแอตต์และกำลังขว้างยาได้” ซินหยากล่าว

เว่ยสงสัยว่าทำไมซินหยาถึงพูดเรื่องนี้ในเวลาแบบนี้แต่ก็เธอตอบว่า "ใช่ ฉันเห็น"

“เธอคิดว่าเธอทำแบบนั้นได้มั้ย เธอวิ่งในขณะที่เล็งไปที่หัวของเขาได้รึเปล่า?” ซินหยาถาม “ถ้าเธอทำได้ พวกเราก็ยังมีโอกาสในการชนะต่อสู้ครั้งนี้”

“ฉันไม่คิดว่าฉันจะทำได้ทุกครั้งแต่ฉันอาจจะยิงที่หัวเขาได้สักสองสามนัด” เว่ยกล่าว

“นั่นดีพอแล้ว วอนเดอร์ริ่งซาวด์และฉันจะปกป้องเธอ ในขณะที่เธอกำลังโจมตีไวแอตต์” ซินหยาบอกกับเว่ย

เมื่อมองไปที่ชายชั่วร้ายที่กำลังหัวเราะเยาะพวกเขา เว่ยก็จับปืนของเธอและพูดว่า "ไม่ต้องกังวล ฉันเข้าใจแล้ว"

ไวแอตต์มองดูสองคนก่อนหน้านี้ออกมาจากที่ซ่อนก่อนที่เขาจะใช้พลังของเขาเพื่อเปลี่ยนป่าให้ต่อต้านพวกเขา มันจะช่วยเขาประหยัดเวลาในการจัดการกับพวกเขาเองแต่เขาต้องยอมรับว่าวิธีนี้ดีกว่า มันจะทำให้เขามีความท้าทายมากขึ้น การจู่โจมที่ดรายแอดตัวน้อย มันแทบไม่ได้สร้างรอยขีดไว้บนตัวเขาเลย

“ดูเหมือนว่าเพื่อนของแกจะไม่ได้ทรยศแกเลย โชคดีนะ นั่นหมายความว่าพวกแกทุกคนจะต้องตายด้วยกัน” ไวแอตต์ยกดาบของเขาแล้วฟันไปด้านข้าง การโจมตีทำให้เกิดลมที่สามารถทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้าและมันมุ่งตรงไปพวกซินหยา

วอนเดอร์ริ่งซาวด์เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วและพาตัวเว่ยกับซินหยาไว้ใกล้ตัวเขา จากนั้นก็มีเสียงโน๊ตไม่กี่คำที่เป่าในขลุ่ยของเขา เขาก็เปิดใช้งานทักษะบทสวดต้องสาป โล่สีน้ำเงินขนาดใหญ่ที่ทำจากแสงล้อมรอบพวกเขาทั้งสามคนซึ่งป้องกันพวกเขาจากการโจมตีของไวแอตต์

ในขณะที่โล่ปกป้องพวกเขาทั้งสามจากการจู่โจม แสงที่พุ่งออกมาจากมันทำให้เกิดความเสียหายแก่ไวแอตต์ พวกเขารู้สึกสะใจที่ได้เห็นไวแอตต์ตะโกนด้วยความโกรธด้วยความเจ็บปวด แม้ว่าการโจมตีของไวแอตต์จะหยุดลงแต่วอนเดอร์ริ่งซาวด์ยังคงรักษาเกราะไว้ตราบเท่าที่เขาสามารถเฝ้าดูไวแอตต์ทนทุกข์ทรมาน

“ดูเหมือนว่าคนเดียวที่จะตายคือคุณ” หลังจากที่เห็นไวแอตต์ได้รับบาดเจ็บจากทักษะแสงของวอนเดอร์ริ่งซาวด์ ความมั่นใจของเว่ยก็เพิ่มขึ้น จากนั้นเธอก็เปิดฉากยิงไวแอตต์

เมื่อซินหยาเห็นสิ่งนี้เกิดขึ้น เขาได้โยนยาเพิ่มมานาไปที่วอนเดอร์ริ่งซาวด์และไปช่วยเว่ยปายาบุปผาพิฆาตไปที่ไวแอตต์ น่าเศร้าที่พวกเขาไม่ได้ผลดีเท่ากับตอนที่ทำกับอสุรกายเมือก พวกเขาใช้เวลาเพียงห้าวินาทีก่อนที่ไวแอตต์จะเป็นปกติแต่ห้าวินาทีก็เพียงพอแล้ว

ด้วยการโจมตีของเว่ยกับวอนเดอร์ริ่งซาวด์ ทำให้ไวแอตต์พลังชีวิตเหลือราว ๆ หกหมื่น ดูเหมือนหน้าที่โจมตีเขาจะต้องมอบให้กับเว่ยกับวอนเดอร์ริ่งซาวด์ ความเสียหายจากทักษะแสงของพวกเขาสร้างความเสียหายเป็นสองเท่าและเมื่อเว่ยยิงเข้าที่ศีรษะมันก็เพิ่มเป็นสามเท่า

ทางด้านเว่ย เธอไม่สนใจอะไรเลยนอกจากการฆ่าไวแอตต์ เธอได้ยิงและกลิ้งหลบจนตอนนี้เธอคุ้นชินกับรูปแบบการโจมตีของไวแอตต์แล้ว แม้ว่าเธอจะสามารถหลบได้แต่พลังชีวิตของเธอลดลงไป 60% แล้ว

เมื่อพลังชีวิตของเธอเหลือ 50% เธอรู้สึกกังวลขึ้นมาทันที ถ้าหากเกิดหลบพลาดขึ้นมาเธออาจตายได้ทันที เธอจำเป็นต้องใช้หนึ่งในยาไม่กี่ขวดของพวกเขา

"ดริฟติ้งคลาวด์ รีบ ๆ เพิ่มเลือดให้ฉันเร็วเข้า ก่อนที่ฉันจะตาย!"

"ก็ได้ ๆ รอแป๊บนึง" ซินหยาหยิบยาเพิ่มเลือดหนึ่งขวดออกจากกระเป๋า "วอนเดอร์ริ่งซาวด์ใช้โล่ของคุณอีกครั้ง ในขณะที่ฉันกำลังจะเพิ่มเลือดให้โรมมิ่งวินด์”

วอนเดอร์ริ่งซาวด์ที่ใช้คลื่นเสียงระเบิดและบทเพลงหอยทากกับไวแอตต์ติดต่อกันตลอดการต่อสู้ เขารู้สึกราวกับว่าเขาแทบจะไม่ได้ช่วยเหลืออะไรเธอเลย เมื่อเทียบกับโรมมิ่งวินด์แล้ว เขาแทบจะไม่ได้รับความเสียหายใด ๆ เลยและเขาก็ไม่ค่อยสนับสนุนโรมมิ่งวินด์เท่าที่ควร เนื่องจากในระหว่างที่เขาเป่าขลุ่ย เขาแทบจะขยับตัวไม่ได้ ในที่สุดเขาก็สามารถช่วยได้แล้ว เขาจึงยินดีที่จะเคลื่อนไปข้างหน้าไวแอตต์และเปิดใช้งานโล่ของเขา