617-618
9/10
Ep.617
ริมฝีปากซูเฉินยกเป็นรอยยิ้ม “ทำไมต้องโกรธถึงขนาดนั้น? ลองคิดดูดีๆอีกรอบสิ ชีวิตของผู้แข็งแกร่งระดับเทวะ ไม่คุ้มค่ากับผลึกศิลาแดง 100 ก้อนหรือ?”
ได้ยินแบบนั้น บรรพชนเผ่าราชวงศ์อสูรก็เงียบไป
ก็จริงดังคำพูดของซูเฉิน แต่ให้ทำแบบนั้นเขาคงรู้สึกอึดอัดไม่สบายใจ
เพราะมันจะออกมาในรูปแบบที่ว่า การมาในวันนี้ ไม่เพียงล้มเหลวในการสร้างปัญหาแก่ซูเฉิน แต่ตนกลับเป็นฝ่ายถูกซูเฉินจูงจมูกซะเอง แถมสุดท้ายยังโดนรีดไถผลึกศิลาแดงไป 100 ก้อน ช่างน่าอึดอัดจริงๆ!
แล้วแบบนี้ศักดิ์ศรีในฐานะบรรพชนของเขาจะเอาไปไว้ที่ไหน?
เมื่อเห็นบรรพชนเผ่าราชวงศ์อสูรเงียบไป ซูเฉินก็ปาดจมูกเขา เอ่ยเตือนว่า “คนที่สามารถทำให้ฉันเอ่ยปากสาบานได้ มีแกเป็นคนแรก และความอดทนของฉันมีจำกัด ฉะนั้นอย่าปล่อยให้รอนาน”
บรรพชนเผ่าราชวงศ์อสูรขบกรามแน่น สุดท้ายยอมประนีประนอม สะบัดมือโยนถุงผ้าออกไป ส่งเสียงฮึ่มๆในลำคอเบาๆ “นี่สำหรับเจ้า แล้วรีบๆสาบานซักที!”
ซูเฉินรับถุงผ้าไว้ ตรวจสอบมันดู หลังจากยืนยันจะแน่ใจว่าคือผลึกศิลาแดง และครบ 100 ก้อนจริงๆ เขาก็ใส่มันในถุงเก็บของ
จากนั้น เขาทอดสายตาไปทางบรรพชนเผ่าราชวงศ์อสูร เอ่ยเสียงเย็น “ทำไมทำท่าทีไม่สบอารมณ์แบบนั้น? ฉันเป็นหนี้แกรึไง?”
ซู๊ดดด
บรรพชนเผ่าราชวงศ์อสูรสูดหายใจเข้าลึกๆ หน้าอกเขากระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรง พยายามอดกลั้นความโกรธที่มี ขึ้นเสียงว่า “มนุษย์ อย่าให้มันเกินไปนัก!”
เมื่อเห็นบรรพชนเผ่าราชวงศ์อสูรกำลังจะถึงจุดเดือด ซูเฉินก็หยุดล้อเลียน
จากนั้น สีหน้าท่าทีของเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม เริ่มเอ่ยปากว่า “ข้าซูเฉิน ขอสาบานว่า ตราบใดที่เผ่าราชวงศ์อสูรประพฤติตนอย่างซื่อสัตว์ และซื่อตรงต่อข้า นับจากนี้ไปจะไม่สังหารพวกเขา”
บรรพชนเผ่าราชวงศ์อสูรกัดฟันแน่น คำสาบานของซูเฉิน คือการสื่อว่าเผ่าราชวงศ์อสูรจะต้องก้มหัวต่อหน้าเขาในอนาคต
ช่างไร้ยางอาย!
แต่อย่างน้อย ผลลัพธ์นี้คือสิ่งที่บรรพชนเผ่าราชวงศ์อสูรต้องการจะเห็น ดังนั้นหยุดคิดเรื่องนี้อีกต่อไป
อย่างไรก็ตาม เขาจำเป็นต้องเตือนลูกหลานในเผ่าให้รับรู้เอาไว้ก่อน ว่าในอนาคต หากเจอซูเฉิน ขอให้หลบหนีไปให้ไกลที่สุด
“เอาล่ะ ฉันสาบานแล้ว ตอนนี้แกจะออกไปได้รึยัง?” ซูเฉินเอ่ยปากไล่แขก
บรรพชนเผ่าราชวงศ์อสูรเองก็ไม่อยากอยู่ที่นี่นาน เขาไม่พูดอะไรซักคำ หันหลังและจากไป ไม่นานก็ลับไปจากสายตา
เมื่อบรรพชนเผ่าราชวงศ์อสูรจากไป ผู้คนบน [รถศึกอัจฉริยะ] ต่างเอ่ยปากสรรเสริญซูเฉินราวกับกระแสน้ำเชี่ยวกราดที่ไม่อาจควบคุม
“พี่เฉินสุดยอดไปเลย!” เฉาหรานเดาะลิ้นเขา ทอดถอนหายใจด้วยอารมณ์จากก้นบึ้งของหัวใจ
เผชิญหน้ากับภัยคุกคามระดับเทวะ แต่ซูเฉินกลับไม่ถ่อมตนหรือยอมอ่อนข้อแม้แต่น้อย ทั้งเอ่ยปากไม่กี่คำ ยังสามารถรึดไถผลึกศิลาแดงมาได้จำนวนหนึ่ง เป็นอะไรที่สุดยอดมาก ๆ
และเกรงว่ามีเพียงซูเฉินคนเดียวที่ทำได้! คงมีเขาคนเดียวที่กล้าทำแบบนี้!
“เสี่ยวจือ ตาแก่นั่นไปรึยัง?”
เพื่อยืนยันว่าบรรพชนเผ่าราชวงศ์อสูรจากไปแล้วจริงๆ ซูเฉินถาม [รถศึกอัจฉริยะ]
“เจ้านาย เขาไปแล้ว อยู่ห่างจากพวกเราไป 10 ไมล์” [รถศึกอัจฉริยะ] ตอบทันที
ซูเฉินพยักหน้าเล็กน้อย ตะโกนว่า “ทุกคนลงจากรถ”
คนในรถไม่ลังเล ทยอยกันลงทีละคน รวมตัวกันข้างกายซูเฉิน
“เสี่ยวจือ ย่อขนาดให้เล็กที่สุด” ซูเฉินสั่ง
เพื่อเข้าสู่ค่ายกลเคลื่อนย้าย [รถศึกอัจฉริยะ] จำเป็นต้องหดตัวลง
แคร่ก แคร่ก แคร่ก ..!
[รถศึกอัจฉริยะ] เริ่มเปลี่ยนแปลงรูปทรง ไม่ช้าก็กลายเป็นรถโมเดลขนาดเท่าฝ่ามือ
เห็นภาพนี้ ไม่มีใครตื่นตกใจ
จะมีก็แต่เฉินเฟิงและเซี่ยจิงอี้ ที่ประหลาดใจเป็นอย่างมาก ต้องอึ้งอีกครั้ง
“พี่เฉิน รีบไปกันเถอะ” ซูเฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“โอ้..!”
เฉินเฟิงได้สติกลับมา ก้าวนำเข้าไปในถ้ำเป็นคนแรก
10/10
Ep.618
ค่ายกลเคลื่อนย้ายยังไม่ถูกทำลาย ในที่สุดพวกเขาก็สามารถกลับไปยังทวีปมนุษ์ได้เสียที ใบหน้าของทุกคนเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม
หลังจากนั้น เฉินเฟิงติดตั้งหินพลังงานเลเวล 8 ทั้งสามก้อน ทางเข้าค่ายกลเคลื่อนย้ายเริ่มทำงาน ร่างของซูเฉินและคนอื่นๆค่อยๆพร่ามัว สุดท้ายก็หายวับไปอย่างไร้ร่องรอย
หลังจากรู้สึกว่าโลกหมุน ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เขาก็มาโผล่บนยอดเขาใหญ่แล้ว รอบด้านปกคลุมไปด้วยหิมะ อุณหภูมิติดลบ มีกระทั่งลมหนาวที่เสียดแทงลึกไปถึงกระดูกพัดมาจากทุกทิศทาง
“ทำไมค่ายกลเคลื่อนย้ายถึงต้องมาสร้างขึ้นในสถานที่ผีสางแบบนี้ด้วยนะ”
ซูเฉินบ่นพึมพำ หยิบ [รถศึกอัจฉริยะ] ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และเปลี่ยนมันให้อยู่ในรูปแบบการบิน
จากนั้นก็บอกคนอื่นๆให้พากันขึ้นไปบนเรือเหาะ
“พี่เฉิน ค่ายกลเคลื่อนย้ายที่ใช้เข้าสู่ทวีปเสวียนเทียนตั้งอยู่ที่ไหน?” ซูเฉินถามเป็นคนแรก
“เมืองหยานจื่อ” เฉินเฟิงตอบทันที
“เสี่ยวจือ ล็อคตำแหน่งเมืองหยานจื่อ แล้วตรงไปที่นั่นทันที” ซูเฉินสั่ง
เนื่องจากเขาไม่ทราบว่าทางเข้าค่ายกลเคลื่อนย้ายจะเปิดขึ้นเมื่อไหร่ สิ่งแรกที่ต้องทำคือไปถามเวลาให้เร็วที่สุด
หากสามารถเปิดได้ในระยะเวลาอันสั้น เขาก็จะรอบนเกาะชงซวี่ แต่หากมันกินเวลาอีกนาน ซูเฉินก็ตั้งใจจะกลับไปยังเกาะหวังซวี่ แล้วฆ่าหานซานเฉียนซะ
[รถศึกอัจฉริยะ] น้อมรับคำสั่ง บินตรงไปยังเมืองหยานจื่อ
ระหว่างทาง ซูเฉินถามเฉินเฟิงอีกครั้ง “พี่เฉิน ค่ายกลเคลื่อนย้ายในเมืองหยานจื่อ ปลายทางของมันจะพาไปยังตำแหน่งไหนของทวีปเสวียนเทียน?”
“เมืองตู้ลี่ของราชวงศ์เฝิงซี” เฉินเฟิงตอบ
ซูเฉินไม่เคยได้ยินชื่อเมืองตู้ลี่มาก่อน แต่ตราบใดที่มันอยู่ในอาณาเขตของราชวงศ์เฝิงซี สิ่งแรกที่เขาจะทำคือไปยังหุบเขาซีหยา เพราะหุบเขานั่นเองก็อยู่ในราชวงศ์เฝิงซี
“เฮียซู ถ้าทางเข้าค่ายกลเคลื่อนย้ายยังไม่เปิดในทันที พวกเราสามารถเข้าร่วมงานประมูลที่จัดขึ้นในเมืองหยานจื่อได้” เฉินเฟิงแนะนำ
“งานประมูล ..” ซูเฉินพึมพำ
ในตอนอยู่เมืองทงเทียน เขาเองก็เคยเข้าร่วมงานประมูล ผลประโยชน์ที่กอบโกยได้ในเวลานั้นค่อนข้างอู้ฟู่
ดังนั้นข้อเสนอของเฉินเฟิง ดึงดูดความสนใจเขาได้ไม่เลว เขาเอ่ยถามว่า “แล้วงานประมูลจะจัดขึ้นเมื่อไหร่?”
ในฐานะเศรษฐีผู้ร่ำรวย เขามีหินพลังงานและหินต้นกำเนิดพลังงานมากมายเกินกว่าจะนับได้
ขณะเดียวกัน เลเวลยังคงพัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่อง หินพลังงานระดับต่ำ ไม่มีประโยชน์สำหรับเขาอีกแล้ว
ในเมื่อเป็นแบบนั้น มันจะดีกว่าไหมหากนำไปแลกเปลี่ยนของที่เป็นประโยชน์ในงานประมูล
“งานประมูลของเมืองหยานจื่อจะจัดขึ้นเดือนละครั้ง ดูจากวันเวลาแล้ว น่าจะจัดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า” เฉินเฟิงครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งแล้วตอบกลับมา
ซูเฉินพยักหน้าเล็กน้อย “ถ้ามีโอกาส ไว้พวกเราแวะไปดูกัน”
ขนาดผลึกศิลาแดงยังสามารถปรากฏในงานประมูลได้ ถ้างั้นบางทีอาจมีของดีปรากฏขึ้นอีกทีก็ได้
…
[รถศึกอัจฉริยะ] เดินทางทางอากาศเป็นเวลากว่าหนึ่งชั่วโมง พวกเขาก็ร่อนลงสู่ที่ราบ
เนื่องจากความเร็วในการบินนั้นเชื่องช้าเกินไป ซูเฉินจึงสั่งให้กลับมาเปลี่ยนเป็นรถศึกดังเดิม แล้วขับไปตามท้องถนน
ใช้เวลาอีกประมาณครึ่งชั่วโมง รถศึกก็เข้าไปในเมืองๆหนึ่ง
ระหว่างนั้นซูเฉินค้นพบว่าไม่มีใครอยู่ในเมืองเลย แถมยังมีกลิ่นคาวเลือดจางๆคละคลุ้งไปทั่ว
เมืองนี้ดูจากสภาพก็ไม่น่าใช่เมืองร้าง ถ้างั้นทุกคนที่นี่หายไปไหนกันหมด?
“เสี่ยวจือ ช่วยตรวจสอบให้ที ว่ามีร่องรอยของซอมบี้หรือพวกต่างเผ่าอยู่แถวนี้รึเปล่า” ซูเฉินถาม
เขาบังเกิดข้อสันนิษฐานขึ้นมา ว่าผู้คนที่นี่อาจถูกซอมบี้หรือพวกต่างเผ่าฆ่าตาย
[รถศึกอัจฉริยะ] ค้นหาซักพัก ก็ตอบกลับว่า “เจ้านาย ไม่พบซอมบี้หรือพวกต่างเผ่าเลย แต่มีมนุษย์มากกว่า 10 คนอยู่ข้างหน้าพวกเรา”
“น่าแปลกแฮะ”
ซูเฉินบ่นพึมพำ แต่ก็ไม่คิดอะไรมาก สั่งให้ [รถศึกอัจฉริยะ] เดินหน้าต่อไป
เมื่อ [รถศึกอัจฉริยะ] ขับออกจากเมือง บนพื้นดินเบื้องหน้าก็ปรากฏโครงกระดูกมนุษย์นับหลายร้อยชิ้น โดยบางชิ้นยังมีคราบเลทอดติดอยู่ เห็นได้ชัดว่าเพิ่งตายได้ไม่นาน
