HO บทที่ 78 มาเริ่มกันเถอะ

เมื่อครบเวลา ซินหยากับเว่ยกลับเข้าสู่ระบบอีกครั้ง พวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะดำเนินการตามแผนและปลดปล่อยคริสโตเฟอร์ให้พ้นจากเงื้อมมืออันชั่วร้ายของไวแอตต์ เมื่อพวกเขาเข้าสู่ระบบพวกเขายังไม่เห็นวอนเดอร์ริ่งซาวด์ ดังนั้นในขณะที่พวกเขารอ ซินหยาตรวจสอบให้แน่ใจว่าสถานที่ที่เว่ยต้องล่อไวแอตต์ไปนั้น เธอจะไปถูกโดยการทำเครื่องหมายไว้อย่างชัดเจนบนแผนที่ของเธอเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาขึ้น

หลังจากผ่านไปห้านาที ซินหยาและเว่ยก็เห็นว่าวอนเดอร์ริ่งซาวด์กลับเข้าสู่ระบบในที่สุด เมื่อเห็นว่าพวกเขาทั้งสองกำลังเร่งรีบที่จะไปวอนเดอร์ริ่งซาวด์ก็ถามว่า

"พวกคุณสองคนกำลังทำอะไรอยู่"

“ซินหยาแค่ตรวจสอบว่าพิกัดของฉันถูกต้องหรือไม่ ในขณะที่เรารอคุณอยู่” เว่ยตอบ

“เป็นความคิดที่ดี เราไม่อยากให้คุณหลงทางในขณะที่ไวแอตต์กำลังไล่ล่าคุณ” วอนเดอร์ริ่งซาวด์พูดติดตลก

แม้ว่าสิ่งที่วอนเดอร์ริ่งซาวด์พูดจะเป็นแค่เรื่องตลกแต่ซินหยารู้สึกว่ามันก็ไม่ความเป็นไปได้เพราะเขารู้ว่าเว่ยเป็นอย่างไร เมื่อมองดูนาฬิกา เขาก็เห็นว่าภายในเกมเพิ่งจะ 10 โมงเช้า มันยังเช้าอยู่ เขาเลยคิดว่าเว่ยควรจะไปดูสถานที่จริง

“มันยังเช้าอยู่ เรามาฝึกวิ่งผ่านกันเถอะ ด้วยวิธีนี้เว่ยจะคุ้นเคยกับภูมิประเทศและจะไม่สะดุดสิ่งใดขณะที่เธอวิ่งผ่านป่า” ซินหยาบอกพวกเขา

เว่ยไม่พอใจและกล่าวว่า "เฮ้ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่อ่อนแอในภาพยนตร์สยองขวัญที่หกล้มเวลามีฆาตกรมาไล่ตามสักหน่อย!"

"มันก็อาจจะเป็นไปได้" วอนเดอร์ริ่งซาวด์พูดอย่างจริงจังใน ขณะที่มองดูอวาตาร์ของเธอขึ้นและลง

“หมายความว่ายังไง!?” เว่ยตะโกนอย่างโกรธจัด

วอนเดอร์ริ่งซาวด์ยกมือขึ้นยอมจำนนและกล่าวว่า "ไม่มีอะไร ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น"

"ฉันรู้นะว่ามันหมายความว่าอะไร" เว่ยรู้สึกหงุดหงิด เธอรู้ว่าวอนเดอร์ริ่งซาวด์กำลังคิดอะไรอยู่ ถ้านี่เป็นหนังสยองขวัญ เธอคงเป็นสาวฮ็อตไร้สมองที่ตายก่อน

ซินหยาปรบมือเพื่อเรียกความสนใจจากพวกเขาโดยที่เขาพยายามกลั้นขำเอาไว้ “เว่ย ฉันไม่คิดว่าเธอจะล้มแต่ฉันอยากให้เธอทำความคุ้นเคยกับเส้นทางที่เธอจะไป”

“เข้าใจแล้ว” เว่ยพูดพร้อมกับจ้องเขม็งไปที่วอนเดอร์ริ่งซาวด์

ซินหยาพาทั้งสองคนมาใกล้กระท่อม มันใกล้พอที่จะมองเห็นแต่ก็ยังไกลพอสมควร ด้วยวิธีนี้ เว่ยจะสามารถวิ่งตามเส้นตรงได้เมื่อเธอเข้าไปในป่า ด้วยวิธีนี้เธอจะยังคงเดินไปตามเส้นทางเดิมที่จะพาเธอไปสู่ที่โล่ง ซินหยาฝึกวิ่งสองสามครั้งโดยไม่ให้เว่ยได้ดูแผนที่แล้วเธอก็สามารถทำได้โดยไม่มีปัญหา

ขณะนี้เวลา 11:30 น. ซินหยาบอกให้เว่ยเข้าไปประจำตำแหน่ง ส่วนเขากับวอนเดอร์ริ่งซาวด์จะไปอยู่ใกล้ ๆ กับที่โล่งที่เป็นจุดนัดพบ

ทุกคนใช้เวลาไม่นานในการประจำตำแหน่ง ดังนั้นสิ่งที่พวกเขาต้องทำคือรอ เนื่องจากพวกเขาต้องการซื้อเวลา พวกเขาแค่พูดถึงเรื่องสัพเพเหระในช่องแชทปาร์ตี้

เว่ยรู้สึกเบื่อเล็กน้อยกับการรอ เธอจึงแค่หยอกล้อวอนเดอร์ริ่งซาวด์เกี่ยวกับเหตุการณ์อึของเขาเพื่อเอาคืนในสิ่งที่เขาบอกเป็นนัยก่อนหน้านี้ เธอกำลังจะพูดอย่างอื่นกับเขาแต่จู่ ๆ เธอเห็นประตูกระท่อมเปิดออกมา

RW: ทุกคน ไวแอตต์ออกมาแล้ว พร้อมลุย!

WS: ตกลง

DC: ระวังตัวด้วยในระหว่างที่พาเขามาจุดนัดพบ

RW: ไม่ต้องห่วง ฉันทำได้

เว่ยมองดู ขณะที่ไวแอตต์ออกมาจากกระท่อม เขาแตกต่างจากที่เธอคิดไว้มาก เธอคาดหวังว่าร่างกายของนักเพาะกายจะมีรูปร่างใหญ่โตคล้ายกับร่างยักษ์ที่มีใบหน้าที่ดูไม่น่าดึงดูดนัก สิ่งที่เธอคิดและสิ่งที่เธอเห็นแตกต่างอย่างสิ้นเชิง เขาดูเหมือนนายน้อยออกไปล่าสัตว์ด้วยชุดล่าสัตว์และดาบสีดำยาวข้างกายของเขาซึ่งทำให้ใจเต้นเป็นจังหวะที่ไม่รู้จัก

รูปร่างหน้าตาของเขาก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน นอกจากผิวสีเทาแล้ว เขายังงดงามมาก ด้วยผมสีบลอนด์ยาวถึงหลังของเขา เธอมองไม่เห็นสีตาของเขาแต่พวกมันมีรูปร่างคล้ายอัลมอนด์และเข้ากับใบหน้าของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ เธอนึกถึงวลีหนึ่งขึ้นมาทันที

‘ความชั่วร้ายมักมาในบรรจุภัณฑ์ที่สวยงาม’

เมื่อเห็นว่าไวแอตต์กำลังเดินออกจากกระท่อม เว่ยก็ลุกขึ้นลงมือทันที เธอวิ่งไปที่กระท่อมให้อยู่ในระยะสายตาของเขา เธอรู้ว่าไวแอตต์จะพยายามฆ่าใครก็ตามที่เขาเห็นหรือยู่ใกล้กระท่อม สิ่งนี้ซินหยาได้บอกเธอออกจากระบบก่อนหน้านี้

ด้วยวิธีนี้ เธอจึงไม่ต้องเสียเวลากับการใช้ทักษะใดเพื่อหลอกล่อเขา เธอเริ่มวิ่งทันทีและได้ยินเสียงคำรามโกรธข้างหลังเธอและเสียงฝีเท้าที่ทำให้เธอรู้ว่ากำลังถูกไล่ล่าอยู่

“กล้าดียังไงมาเหยียบที่นี่ แล้วอย่าคิดว่าจะรอดได้!!” ไวแอตต์ตะโกนไล่หลังเธอด้วยความโกรธ

ขณะที่เธอวิ่ง เธอตระหนักว่าเขาอยู่ใกล้กว่าที่เธอคิด เธอแทบไม่เชื่อเลยว่าเขาเร็วมากขนาดนี้ เธอเร่งฝีเท้าของเธอ หลบเข้าและออกจากต้นไม้ที่ตายแล้วเพื่อสร้างระยะห่าง เธอคิดว่าทุกอย่างเป็นไปด้วยดีจนกระทั่งต้นไม้เริ่มมีชีวิตต่อหน้าเธอ เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะซวย

‘นี่มันเหมือนกับหนังสยองขวัญเลย’

ซินหยาบอกเธอว่าไวแอตต์มีอำนาจเหนือป่า เธอไม่คิดว่ามันหมายถึงต้นไม้ด้วย กิ่งก้านของต้นไม้กำลังขวางทางเธอ รากกำลังขึ้นมาพยายามจะสกัดเธอ เธอต้องการวิ่งอีก 1 เมตร เท่านั้นและเธอก็จะไปถึงสถานที่ที่ซินหยาและวอนเดอร์ริ่งซาวด์รออยู่ เธอหวังว่าเธอจะทำได้

เธอเหลือบมองข้างหลังของเธอเพื่อดูว่าไวแอตต์อยู่ไกลแค่ไหน เธอประหลาดใจที่เห็นเขาเกือบมาใกล้เธอพร้อมกับดาบที่กำลังฟันลงมา ขณะที่เขากำลังจะฟันเธอ เธอหลบไปอีกทางหนึ่งทำให้เธอสะดุดรากไม้ต้นหนึ่ง

เธอล้มลงกับพื้นแต่สามารถกลิ้งออกจากการฟันของไวแอตต์ได้ เมื่อเห็นว่าไม่มีทางที่เธอสามารถหลบหนีได้ในขณะที่เขาอยู่ใกล้ เธอจึงใช้ทักษะของเธอยิงกระสุนวิญญาณใส่เขาทำให้เขาถูกกระแทกถอยหลัง

ภารกิจได้ถูกเปิดใช้งาน

การต่อสู้กับเจ้าแห่งป่าบาดาฮาลได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!

อาณาเขตของไวแอตต์เปิดใช้งาน ช่องเก็บของของสมาชิกปาร์ตี้ทั้งหมดจะถูกล็อคในระหว่างต่อสู้!!

 

การแจ้งเตือนเหล่านี้ปรากฏขึ้นต่อหน้าซินหยา, เว่ยและวอนเดอร์ริ่งซาวด์ เมื่อพวกเขาเห็นพวกเขา พวกเขาทั้งหมดก็มีความคิดที่คล้ายกัน…ฉิบหายแล้ว

เมื่อเห็นการแจ้งเตือนเว่ยก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็รีบสะบัดออกจากหัวอย่างรวดเร็ว เมื่อรู้ว่าไวแอตต์เริ่มเปลี่ยนไปเป็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัว เธอรีบวิ่งไปอีก 1 เมตรสุดท้ายเพื่อไปยังที่โล่งซึ่งซินหยาและวอนเดอร์ริ่งซาวด์รออยู่