สังหารผู้อาวุโสจาง
“อุ๊บ! ฮ่าๆๆ ฉายาโครตน่ารักเลย ถามหน่อย ใครตั้งให้อ่ะ ก๊ากๆๆ” ราที่ได้ยินชื่อฉายาถึงกับเอามือกุมท้องหัวเราะออกมา
ผู้อาวุโสจางที่ได้ยินก็โกรธ ก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดังว่า
“กล้าดูหมิ่นฉายาอันน่าเกรงขามของข้างั้นเรอะ...ละอองวัชระ!”
กล่าวจบร่างกายของผู้อาวุโสจางก็แตกละเอียดกลายเป็นฝุ่นผงฟุ้งไปทั่วท้องนภา
“เจ้ามารเฒ่านั่นบ้าไปแล้ว มันคิดจะฆ่าพวกเราทุกคนเลยรึไง!?” แอนนาขมวดคิ้ว
“ละอองเพชรพวกนั้นมันทำไมเหรอคะ?” เรเชลหันมาถาม
“ใครก็ตามที่สูดหายใจรับพวกมันเข้าไปในร่างกาย ละอองพวกนั้นก็จะพุ่งตัวออกมาทะลุร่างกายเหยื่อจนตาย! ไม่สิ ไม่ต้องสูดดมมันเข้าไปก็สามารถถูกมันโจมตีใส่เหมือนกระสุนเม็ดทรายนับแสนได้แล้ว” ชายหนุ่มผู้มีฐานะเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนวาเรียตอบแทนแอนนา
“ตามนั้นแหละ เจ้ามารเฒ่าตนนี้มันมีความโหดเหี้ยมสุดๆ มันเคยสังหารคนนับพันภายในเวลาไม่กี่วินาที และด้วยความที่มันเป็นละอองทำให้จับตัวได้ยาก ถ้าไม่ได้ปราชญ์วายุมาช่วยขับไล่มันล่ะก็ ยอดผู้เสียชีวิตในตอนนั้นคงมีนับหมื่นคนแน่ และความโหดร้ายของมันที่ขัดกับรูปลักษย์ของพลังที่เป็นละอองเพชรสีรุ้งแสนสวยงามนั่นเลยทำให้มันได้รับฉายาว่า หายนะสีรุ้ง ยังไงล่ะ” แอนนากล่าวเสริมเสียงเครียด
ราฟที่ได้ยินแอนนาพูดก็เกาหัว ดูเหมือนจะเจอตัวน่ารำคาญซะแล้วสิ
ผู้อาวุโสจางมองสีหน้าเคร่งเครียดของทุกคนที่อยู่ที่นี่ก็ยิ้มหยัน
“เลิกความคิดที่จะต่อต้านและตายไปซะให้หมด นอกจากท่านหญิงวาเนสซ่าแล้วข้าก็ไม่สนใจใครทั้งนั้น จงคร่ำครวญเสียให้พอแล้วโทษเจ้าหนุ่มนี่ที่ทำให้พวกเจ้าต้องซวยไปด้วยเถอะ ฮ่าๆๆ”
“ไอ้หมอนี่มันต๊องป่าววะ จะฆ่าทั้งทีดันพูดเป็นต่อยหอยเลย เหอๆ” ราฟยิ้มกระตุกอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะพูดเสียงเอื่อยๆว่า
“งั้นแค่เป่าออกไปก็ได้แล้วใช่มั้ย”
“การจีดการละอองพวกนี้ที่ง่ายที่สุดคือให้ผู้ใช้พลังธาตุลมที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างปราชญ์วายุกสร้างพายุหมุนนับสิบลูกพัดมันให้กระจายออกไปคนละทิศเพื่อสลายอำนาจการทำลายของมันไป ถึงจะสยบผู้อาวุโสจางในครั้งก่อนจนมันต้องหนีไป แล้วเธอจะทำได้เหรอ” แอนนาถามอย่างตื่นเต้น ถ้าเป็นเขาอาจจะทำได้ก็ได้
“ไม่ลองไม่รู้” ราฟยักไหล่ ขณะมองผู้อาวุโสจาง
“พูดมากอยู่นั่นแหละ จะลงมือก็รีบๆหน่อยคุณมารสายแบ๊ว”
“อวดดียิ่งนัก ถึงข้าจะไม่เข้าใจว่าแบ๊วแปลว่าอะไร แต่มันต้องเป็นคำดูถูกข้าแน่ๆ...ย่อมได้ ในเมื่อเจ้าอยากตายเร็วขึ้นข้าก็จัดให้ตามคำขอ”
“ไป!” สิ้นเสียงของผู้อาวุโสจาง ละอองเพชรทั้งหมดก็เคลื่อนตัวพุ่งเข้าใส่พวกราฟอย่างรวดเร็ว
“เอ่อ ทุกคนหาที่เกาะกันเอาเองนะ” ราฟหันมายิ้มให้คนที่เหลือก่อนจะหันไปเงยหน้ามองละอองเพชรที่พุ่งเข้ามา
“ซู๊ดดดดด” ชายหนุ่มผมเทาสูดลมหายเข้าปอดจนก่อให้เกิดลมหมุนเข้าสู่ปากของเขา เพียงแค่สูดลมหายใจก็ทำให้อากาศโดยรอบปั่นป่วนและพุ่งเข้าไปในปากของชายหนุ่มราวกับน้ำวนกลางมหาสมุทร
“ท่าไม่ดีแล้ว” ผู้อาวุโสจางในร่างละอองเพชรกล่าวเสียงเครียด เพราะจากประสบการณ์ของเขา การหมุนของสายลมแบบนี้คือดการเกิดพายุที่รุนแรงซึ่งไม่เป็นผลดีต่อตัวเขา มารเฒ่าไม่รอช้า เขาเพิ่มความเร็วของละอองเพขรทั้งหมดให้ถึงขีดสุดแล้วเปลี่ยนรูปแบบของละอองกลายเป็นกลุ่มหมอกที่มีรูปร่างคล้ายกับฝูงตั๊กแตนสีรุ้งพุ่งเข้าโจมตีใส่ชายหนุ่มผมเทา
ราฟที่สูดลมเข้าไปเต็มปอดก็ย่อตัวลงและกางขาทั้งสองข้าง ก่อนจะเป่าลมที่กักเก็บไว้ออกมา
ฟิ้ววว
ครืนนน
ซูมมม
สิ่งที่เกิดขึ้นคือพายุขนาดใหญ่ที่รุนแรงกว่าที่เขาเคยคำรามเพราะความเจ็บปวดตอนดูดซับพลังงานจากแร่ซูพริลหลายเท่าตัว
เสียงอากาศรอบๆดังออกมาราวกับอสูรวิหกกำลังกรีดร้องเสียงแหลมอยู่บนฟ้า
พายุหมุนที่เกิดจากการเป่าของราฟลอยขึ้นไปปะทะกับละอองเพชรของอาวุโสจางอย่างรวดเร็ว
แรงปะทะของทั้งสองฝ่ายก่อให้เกิดเสียงดังกัมปนาทพร้อมกับคลื่นกระแทกของสายลมที่คมราวกับใบมีดพัดออกไปทุกทิศทางจนทำให้พวกผู้อำนวยการทุกคนต้องเค้นปราณสูงสุดหรือใครที่มียุทธภัณฑ์ป้องกันระดับสูงก็เอาออกมาป้องกันคัวเอง
“โล่แสงศักดิ์สิทธิ์!”
ผู้อำนวยการโรงเรียนวีนัสสร้างโล่แสงสีทองออกมาครอบคลุมร่างของเธอและนักเรียนคนอื่นๆ ทำให้สายลมเหล่านี้ไม่สามารถทำอันตรายใดๆแก่พวกเธอได้
“พลังของระดับ SSS รุนแรงเกินไป ฉันสร้างโล่คุ้มกันได้แค่นี้ ที่เหลือพวกคุณก็ดูแลตัวเองนะ” เธอหันไปพูดกับผู้อำนวยการคนอื่น
“ไม่ต้องห่วงพวกผมหรอกครับ...ฝ่ามือสลายพลัง!”
ผู้อำนวยการโรงเรียนวาเรียยกฝ่ามือออกไปเกิดเป็นคลื่นพลังงานที่เปลี่ยนให้สายลมพวกนั้นถูกลดพลังลงจนกลายเป็นเพียงสายลมเย็นๆธรรมดา
“เหอะ ก็แค่ลมที่แรงกว่าปกติ...กำแพงเพลิง!”
ฝ่ายผู้อำนวยการโรงเรียนเทพสงกรามก็กำหมัดทั้งสองข้างที่มีปราณสีแดงเพลิง ก่อนจะกางฝ่ามือทั้งสองข้างตบลงบนพื้น ก่อให้เกิดเปลวเพลิงความร้อนสูงระเบิดขึ้นกลายเป็นกำแพงไฟต้านรับคมมีดสายลมเหล่านี้จนมันสลายหายไปจนหมด
“ร่างแปลงอินทรีอัสนี...อินทรีสยายปีก!”
ผู้อำนวยการโรงเรียนอาเธน่าเปลี่ยนคัวเองเป็นอินทรีสายฟ้าสะบัดปีกต้านทานสานลมพิฆาตนี้
“พวกคุณโชว์ของกันแล้ว งั้นตาฉันบ้างล่ะน้า...กระบี่หยกเทวะ!” แอนนาพูดก่อนจะยื่นมือไปด้านข้างแล้วมีดาบที่มีใบดาบสีเขียวสดใสออกมา
“สหายแห่งสายลม!” หญิงสาวพูดแล้วชี้ดาบไปด้านหน้า ทันใดนั้นคมมีดสายลมก็พากันพุ่งเข้าไปในใบดาบจนหมด
“สุดยอดดด นี่เหรอพลังของผู้อำนวยการแอนนา ผู้พิทักษ์ระดับ SSS ที่อายุน้อยที่สุด วัลคีรี่! ผู้ใช้พลังมิติ รูปแบบอัญเชิญที่สามารถเรียกยุทธภัณฑ์ในตำนานและปกติที่เคยสัมผัสออกมาได้” หลิวหยางอ้าปากค้าง
“หนึ่งในอาวุธเทพประเภทดาบ กระบี่หยกเทวะหรืออีกชื่อคือกระบี่เทพสายลม อาวุธที่ทำให้สายลมทั้งหมดบนโลกไร้ผล” เคียวยะพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น
“ฮี่ๆ อย่าชมกันเยอะซี่ ฉันเขินตัวลอยแล้วนะ” แอนนาในร่างเด็กสาวม้วนตัวไปมา
“...”