ตอนที่ 964-965 อยากจะฆ่ามัน

เซินโย่วเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

“เซลี นายความหมายว่ายังไง”

กงเซลีมองดูเธออย่างแน่วแน่

“คุณเป็นคนทำเรื่องยุ่งบนอินเตอร์เน็ตวันนี้ใช่ไหม เซินโย่ว คุณน่าจะรู้จักอาซือดีกว่าฉันนะ ถ้าฉันรู้ว่าเป็นฝีมือของคุณ เขาก็ต้องรู้ด้วยเหมือนกัน”

“คุณเคยคิดบ้างไหมว่าถ้าอาซือรู้ว่าคุณอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ จะเกิดอะไรขึ้น”

“ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ใจเขาไม่ได้อยู่กับคุณ ทำไปแล้ว จะมีอะไรเปลี่ยนแปลงงั้นเหรอ?”

เซินโย่วตื่นตระหนก

เธอมองไปที่กงเซลีด้วยความตกใจและไม่เชื่อตัวเอง

“นี่มานายมาสอบสวนฉันเหรอ ที่ชวนฉันออกมาก็เพราะเรื่องนี้งั้นเหรอ กงเซลี นายก็ตกหลุมรักเฉียวเมียนเมียนจริง ๆ อีกคนงั้นเหรอ?”

กงเซลีมองดูเธออย่างสงบ

“ฉันแค่จะบอกให้คุณหยุดได้แล้ว คุณก็รู้จักอารมณ์ของอาซื่อดีนะ ถ้ายังทำเกินเลยต่อไปอีก ไม่กลัวว่าเขาจะเอาคืนหรือไง?”

“ฉันเชื่อว่าเขาเองก็คงรู้แล้วล่ะว่าใครคือผู้บงการอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ เซินโย่ว หยุดเถอะ อย่าให้รุนแรงเกินไปเลย ที่สุดจะไม่มีใครช่วยอะไรเธอได้”

หนึ่งชั่วโมงที่แล้ว กงเซลีได้ให้ค้นไปค้นหาผู้บงการที่อยู่เบื้องหลัง

เขารู้ว่าเซินโย่วเกลียดเฉียวเมียนเมียน

ในอดีตเขาอาจจะเมินเฉยต่อเรื่องนี้

แต่ตอนนี้เขาทำอย่างนั้นไม่ได้แล้ว

แม้ว่าคนนี้คือเซินโย่ว เขาก็คงไม่สามารถปล่อยให้เธอทำร้ายผู้มีพระคุณของเขาได้

“นี่ นายมาหาฉันเพราะเฉียวเมียนเมียนจริง ๆ อย่างงั้นเหรอ?”

สีหน้าของเซินโย่วเข้มขึ้น

“กงเซลี นายชอบนางจิ้งจอกนั้นด้วยอีกคนเหรอ?”

“ใช่สิ ฉันเกลียดมัน ฉันอยากจะฆ่ามัน นายก็รู้นี่ว่าฉันเกลียดมันมานานแล้ว เมื่อก่อนนายไม่เห็นพูดแบบนี้เลย ทำไมล่ะ เพราะตอนนี้นายรู้ว่าฉันไม่ใช่คนที่ช่วยนายในคืนนั้น นายก็ตกหลุมรักคนอื่นเลยอย่างงั้นสิ ทนเห็นฉันจัดการเธอไม่ได้เหรอ?”

“ก็ฉันเกลียดมันนี่ ฉันทนไม่ไหวหรอกนะ ฉันไม่อยากเห็นมันมีชีวิตดี ถ้าต่อไปฉันยังจะทำอีก นายจะขวางฉันอย่างงั้นเหรอ?”

เธอเริ่มร้อนรนมากขึ้น ขณะที่เธอพูดและผลักเขา

กงเซลียืนนิ่งและปล่อยให้เธอผลัก

เขามองลงมาที่เธอด้วยความผิดหวังในดวงตาของเขา

“ฉันมักคิดว่าตัวเองรู้จักคุณดี แต่ตอนนี้ ฉันรู้ว่าฉันคิดผิด เซินโย่ว รู้ไหมตอนนี้มีหน้าตายังไง”

ร่างกายของเซินโย่วแข็งทื่อเมื่อสบตากับเขา เธอกำหมัดแน่นแล้วพูดว่า

“กงเซลี อย่าพูดไร้สาระ นายไม่คิดว่ามันไร้สาระหน่อยเหรอที่จะมาบอกว่าไม่รู้จักฉันในตอนนี้ เพียงเพราะว่าฉันไม่ใช่คนที่ช่วยนายในคืนนั้น นายถึงกลับคิดว่านายไม่รู้จักฉันงั้นเหรอ?”

“สิ่งที่ฉันทำอยู่นี้ตอนนี้ ผิดมากสินะ”

ความผิดหวังในดวงตาของกงเซลีลึกซึ้งขึ้นมาก

“มันไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องในคืนนั้น ฉันกังวลเกี่ยวกับมิตรภาพหลายปีของเรา นั่นแหละเหตุผลที่ฉันมาพบเธอในวันนี้ เธอตัวคนเดียวนะไ

จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและเตรียมจะจากไป

“กงเซลี หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ!”

เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะจากไป เซินโย่วก็รีบวิ่งไปหาเขาอย่างกระวนกระวายและรั้งเขาไว้

“นายยังไม่ได้ตอบคำถามฉัน นายเองก็ชอบเฉียวเมียนเมียนเหมือนกันใช่ไหม นายชอบเธอใช่ไหม ไม่อย่างนั้น นายจะช่วยเธอไปทำไมกัน”

“ทำไมถึงพูดกับฉันแบบนี้”

“ในที่สุด แม้แต่นายก็ทิ้งฉันเพราะนางจิ้งจอกนั้น” เธอกัดฟันขณะที่พูด

เป็นเพราะเฉียวเมียนเมียนอีกแล้ว

ทำไมอีตัวนั้นถึงชอบแย่งผู้ชายที่เธอรักที่สุด และตอนนี้เขาคือคนเดียวที่ห่วงใยเธอ

จะให้หยุดตอนที่ไม่เหลือใครแล้วอย่างงั้นเหรอ?

เธอเกลียดมันจริง ๆ

เธอไม่เคยเกลียดใครมากเท่านี้มาก่อน

เธอได้รับตามใจ เอาเอกเอาใจมาตั้งแต่เด็ก เธอเป็นถึงคุณหนูของตระกูลเซิน ได้ใช้ชีวิตอย่างที่ตัวเองต้องการมาตั้งแต่เด็ก

เธอได้ในทุกอย่างที่นายต้องการ

นี่คือความพ่ายแพ้เพียงอย่างเดียวที่เธอได้ประสบในช่วง 20 ปีที่ผ่าน นั่นก็คือ เรื่องของเหมาเยซื่อ

นอกจากนั้น เธอได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ

แต่ตอนนี้...ชีวิตของเธอพังทลายแล้ว เพราะเฉียวเมียนเมียน

ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ จากครอบครัวเล็ก ๆ มีสิทธิ์อะไรมาแข่งกับเธอ!

คู่ควรแล้วเหรอที่จะเป็นคู่แข่งของเธอ!

อีตัวนี้มีอะไรดี นอกจากหน้าตาเจ้าเล่ห์นั่น?

ใบหน้านั้นช่างมีความสำคัญจริง ๆ นั้นแหละ

เธอคิดว่าผู้ชายที่รอบตัวเธอต่างออกไปเสียอีก อย่างน้อยก็ไม่ใช่คนชอบอะไรผิวเผิน

แต่ใครจะรู้ว่าผู้ชายทุกคนก็เหมือนกันไปเสียหมด

ผู้หญิงมีใบหน้าสวย ๆ ก็เพื่อให้ได้สิ่งที่พวกเธอต้องการ

เหมาเยซื่อก็เป็นคนแบบนี้

กงเซลีก็อีกคน

พวกเขาเป็นเพียงผู้ชายทั่วไป

ใบหน้าสำคัญขนาดนั้นจริงหรือ

ในทุกแง่ทุกมุม เธอดีกว่าเฉียวเมียนเมียนทุกอย่าง

เธอชอบเหมาเยซื่อมานานกว่า 20 ปี แต่เธอไม่ใช่ตัวเลือกสุดท้ายของเขา

เขากลับต้องการแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน และยอมรับเธอ

แม้แต่ผู้ชายที่อยู่เคียงข้างเธอเสมอและบอกว่าเขาจะปฏิบัติต่อเธออย่างดีไปตลอดชีวิต ก็ยังเปลี่ยนไป

ความรู้สึกหลายปีไม่สามารถเทียบได้กับใบหน้างาม ๆ ของนางจิ้งจอกนั้น

“กงเซลี ฉันไม่นึกเลยว่านายจะเป็นเหมือนผู้ชายทั่วไปได้ขนาดนี้”

เซินโย่วโกรธอย่างมาก เธอรู้สึกว่าความภาคภูมิใจของเธอได้รับความเสียหายเป็นอย่างมากและอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขา

“นายเองก็ชอบมันเข้าแล้วสินะ นางจิ้งจอกตัวนั้นน่ะ”

“นายชอบอะไรในตัวมัน ใบหน้านั้นเหรอ หรือความตื่นเต้นที่ได้ลักลอบมีอะไรกับเมียของพี่น้องตัวเอง นายไม่ใช่คนแบบนี้นี่ นายจะไปชอบเมียคนอื่นเขาทำไม ฉันรู้สึกว่าเรื่องนี้มันมีอะไรแปลก ๆ ฉันเดาถูกใช่ไหม”

คำพูดของเซินโย่วนั่นรุนแรง

เธอไม่สามารถยอมรับการสูญเสียให้กับผู้หญิงที่ด้อยกว่าเธอในทุกแง่ได้

ผู้ชายที่เธอชอบและผู้ชายที่ชอบเธอ ต่างถูกผู้หญิงคนเดียวกันแย่งไป

และผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่เธอเกลียดที่สุด

คนที่เย่อหยิ่งอย่างเธอหรือจะแพ้ให้กับผู้หญิงแบบนั้น?

เมื่อมองดูท่าทางมืดมนของกงเซลีในขณะนี้ เธอรู้สึกถึงความโกรธและความขมขื่นในใจของเธอ

“ตลกสิ้นดี ที่เชื่อในคำสัญญาที่ผ่านมาของนาย ฉันคิดว่า นายจะปฏิบัติต่อฉันอย่างดีไปตลอดชีวิตซะอีก”

“หึ นายมันก็ไม่ต่างจากผู้ชายทั่วไป ที่ผ่านมาคงจะลำบากมากสินะที่ต้องเสแสร้งทำเป็นคนดีมาตลอดหลายปี”

“ฉันน่ะเหรอแสร้งทำ?”

กงเซลีอดไม่ได้ที่เยาะเย้ย

“ที่ผ่านมาฉันแสร้งทำดีกับคุณอย่างงั้นเหรอ? ใช่ ฉันเคยสัญญาว่าจะปฏิบัติต่อคุณเป็นอย่างดีและดูแลเอาใจใส่คุณไปตลอดชีวิต”