ช่วยอ่อนโยนกับฉันด้วยนะคะ
.
.
.
[พื้นที่ทะเลทราย]
“อืม...ถ้าจำไม่ผิดจุดที่สองสาวอยู่คือทางนั้นสินะ” ราฟใช้เนตรหมื่นลี้มองไปยังทิศทางนั้น เขาเห็นสองสาวกำลังนั่งทานเนื้อแมงป่องกันอย่างเงียบๆ เป็นเรื่องน่ายินดีจริงๆที่พวกเธอไม่ได้ทะเลาะกัน (เพราะพึ่งทะเลาะกันเสร็จไปเมื่อกี้)
“เจอแล้ว!” หลังจากพูดจบ ชายหนุ่มก็ใช้ออกด้วยท่าร่างพื้นฐานอย่างวิชาไร้เงาเคลื่อนไหวไปยังทิศทางที่สองสาวอยู่ทันที
ฟุบ!
เพียงชั่วพริบตาชายหนุ่มก็มาโผล่ตรงหน้าของทั้งสอง
“ศัตรู!?” ซายะสะบัดมือขวาเกิดเป็นไอเย็นสายหนึ่งมุ่งไปทางผู้มาใหม่ทันที พลังความเย็นของมันดูเหมือนจะสามารถทำให้คนที่โดนถูกแช่แข็งตลอดกาล
“ช่างไม่เจียมตน” เฟยฮวาเหยียดยิ้มก่อนจะทำมือทั้งสองข้างเป็นรูปกรงเล็บตะปบอากาศที่ว่างเปล่า ทำให้ทรายรอบกายของเธอรวมตัวกันเป็นรูปกรงเล็บมังกรทรายขนาดยักษ์โจมตีใส่แขกที่ไม่ได้รับเชิญนี้
“เห้ย!” ราฟสบถออกมาก่อนจะใช้ความเร็วหลบการโจมตีพวกนี้ได้อย่างง่ายดาย ก่อนที่เขาจะไปโผล่คั่นกลางระหว่างหญิงสาวทั้งสองพร้อมกับใช้สองมือจับแขนของพวกเธอไว้แนบลำตัวแล้วดึงเอวของทั้งสองเข้ามาสวมกอดไว้
“ใจเย็นก่อนแม่สาวจอมโหดทั้งสอง อ๊ะ อย่าหาว่าฉันลวนลามนะ ถ้าไม่ทำอย่างนี้ก็ไม่รู้ว่าพวกเธอจะยอมฟังฉันตอนไหน” ราฟพูดพลางถอนหายใจออกมา ก่อนจะมองไปยังจุดที่เขาพึ่งเคลื่อนกายออกมา
พื้นที่ที่เต็มไปด้วยทรายเมื่อไม่นานมานี้ได้กลายเป็นหลุมทรายขนาดใหญ่ที่เกิดจากกรงเล็บมังกรทรายของเฟยฮวาและมีพื้นทรายที่กลายเป็นแผ่นน้ำแข็งสีขาวที่เกิดจากความเย็นของพลังซายะแช่แข็งอยู่
“...” ราฟถึงกับพูดไม่ออกก่อนที่จะหันไปโวยวายกับสาวงามทั้งสอง
“โหดเกินไปแล้ว ถ้าคนโดนโจมตีเมื่อกี้ไม่ใช่ฉันต้องมีคนตายแล้วนะ”
“ใครสนล่ะ อยากโผล่มาไม่ให้สุ้มให้เสียงเองนี่ อีกอย่าง...ปล่อยฉันนะไอ้โรคจิต!” ซายะพูดหน้าตายก่อนจะผลักราฟออกให้ห่างจากตัวเธอด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ
“คิกๆ เพราะฉันมั่นใจว่าถ้าผู้มาใหม่เป็นนายท่านจะต้องไม่ตายเพียงเพราะการโจมตีนี้แน่นอนค่ะ” เฟยฮวายิ้มหวานก่อนจะโน้มตัวเฉันมาซบตัวของราฟต่อ
‘หรือก็คือ ถ้าเป็นคนอื่นถึงจะตายก็ไม่สนใจสินะ’ ราฟเหงื่อตก
“...ยัยครึ่งมังกร ถอยออกมาจากตัวหมอนั่นซะ!” ซายะที่เห็นการกระทำของเธอพูดเสียงเย็นชา
“ถ้าไม่แล้วจะทำไม เธอเป็นคนผลักเขาออกไปเองนี่ ทีงี้ทำมาเป็นหวงก้าง คิกๆ” เฟยฮวาหันหน้ามาส่งสายตายั่วหญิงสาวผมขาว
“...เห้อ พวกเธอไม่ทะเลาะกันซักนาทีได้มั้ย” ราฟเกาหัวก่อนจะจับไหล่ของเฟยฮวาแล้วมองไปทางซายะ
“ชิ” ซายะหันหน้าหนี
“ถ้านายท่านอยู่ล่ะก็หายห่วงค่า” เฟยฮวายิ้มหวานให้ชายหนุ่ม
‘ความหมายคือถ้าเราไม่อยู่ก็จะทะเลาะกันเหมือนเดิมสินะ’ ราฟคิดในใจ
“ในเมื่อนายมาแล้วงั้นฉันขอแยกตัวไปเก็บคะแนนคนเดียวล่ะนะ” ซายะพูดเสียงเรียบก่อนจะเดินทางจากไป
“เดี๋ยวสิ” หลังจากหญิงสาวเดินไปได้ไม่ไกลราฟก็ตะโกนขึ้นมา
“อะไร...อ๊ะ” ซายะที่หันกลับมายื่นมือออกไปรับกล่องอาหารที่ถูกโยนมาโดยสัญชาตญาน
“เก็บไว้กินตอนหิวนะ อ้อ เดินไปทางทิศตะวันออกมันจะมีโอเอซิสตั้งอยู่ ฉันเห็นมันตอนพาเฟยฮวากระโดดขึ้นฟ้าน่ะ”
“...” ซายะมองกล่องอาหารที่เต็มไปด้วยเนื้อปู(แมงป่อง)ทะเลทรายด้วยใบหน้าเย็นชาก่อนจะเผยรอยยิ้มบางๆออกมา
“ขอบใจ”
“โชคดีนะยัยประธาน” ราฟฉีกยิ้มพร้อมกับโบกมือลา
หลังจากซายะจากไป เฟยฮวาก็พูดขึ้นมาว่า
“นายท่านจะทำอะไรต่อเหรอคะ” เฟยฮวาถามชายหนุ่มขณะใช้สองมือกอดแขนของเขา
“ยังไม่รู้เหมือนกัน คงหาผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ไม่ก็หานกฮัมมิ่งเบิร์ดทองเพื่อเก็บแต้มล่ะมั้ง แต่ถ้ามันไม่อยู่ในพื้นที่ทะเลทรายก็เปล่าประโยชน์ เพราะดูเหมือนเกาะนี้จะมีบาเรียที่สูงเฉียดฟ้ากั้นเขตแดนทั้งสามไว้อยู่ มันสามารถดูดซับแรงของฉันได้ด้วย อยากรู้จริงๆว่าใครเป็นคนสร้างมันขึ้นมา” ราฟพูดกับหญิงสาวยิ้มๆ
“ว่าแต่ทำไมเธอถึงอยากอยู่กับฉันนักล่ะ แถมท่าทางที่เธอแสดงออกมามันเหมือนว่าเธอชอบฉันยังไงไม่รู้” ราฟถามสิ่งที่เขาสงสัย
“คิกๆ นั่นเพราะสาวชาวครึ่งมังกรชอบคนที่แข็งแกร่งกว่ายังไงล่ะคะ นายท่านก็แข็งแกร่งมากนี่นา อีกอย่าง...ท่านสามารถทำให้ฉันมีความสุขได้ในแบบที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน แค่นี้ก็ทำให้ฉันอยากติดตามท่านแล้วล่ะค่ะ แต่ถ้าท่านจะรับฉันเป็นภรรยาก็ไม่มีปัญหานะคะ ฉันยินดี”
“เอ่อ อยากทำอะไรก็ตามใจ แต่เรื่องภรรยานี่ขอผ่านก่อนนะ แล้วไอ้ที่ทำให้เธอมีความสุขได้หมายความว่าไงกัน?”
"ความลับค่ะ" เฟยฮวาไม่ตอบ เธอทำเพียงแค่ยิ้มหวานให้เขาเท่านั้น
ราฟยิ้มแห้งๆ ถ้าเธอชอบที่จะทำแบบนี้เขาก็ไม่ว่าอะไร เพราะเขาก็ชอบแบบนี้เหมือนกัน แหงสิ เขาเป็นผู้ชายที่ชอบหญิงสาวนะ! ราฟคิดอะไรเรื่อยเปื่อยก่อนจะปล่อยให้หญิงสาวกอดแขนซบไหล่เขาต่อไป
ทั้งสองคนพูดคุยกันสักพักเฟยฮวาก็พูดขึ้นมาว่า
“นายท่าน ก่อนหน้านี้ที่จะได้เจอนายท่านฉันสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่ถูกพลังมายาบดบังไว้ แต่ด้วยพลังของฉันและพี่ชายไม่อาจทำลายพลังนั้นได้ แต่ถ้าเป็นท่านละก็ต้องง่ายดายเหมือนหั่นเต้าหู้แน่ๆ อีกอย่าง มันอาจเป็นรังของราชาอสูรก็ได้นะคะ นายท่านจะไปตรวจสอบดูมั้ยคะ?”
“หือ...พลังมายางั้นเหรอ น่าสนใจ ตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มจะมืดแล้ว ถ้าเป็นรังอสูรจริงเราก็ยึดมันเป็นที่อยู่จนกว่าการแข่งขันจะจบซะเลย บอกทางฉันมาเลยคนสวย”
“ค่ะนายท่าน มันอยู่ห่างจากที่นี่ไม่ไกลมาก เพียงมุ่งหน้าไปทางทิศใต้ 10 กิโลเมตรจากนั้น...”
หลังจากที่หญิงสาวครึ่งมังกรอธิบายเสร็จ ราฟก็อุ้มหญิงสาวที่ทำหน้าดีใจเพราะเธอเดาในสิ่งที่เขาจะทำออก
“ชะ ช่วยอ่อนโยนกับฉันด้วยนะคะ...” หญิงสาวกล่าวด้วยใบหน้าเขินอาย
“...อย่าพูดอะไรให้คนอื่นเข้าใจผิดได้มั้ยยัยมังกรบ๊อง”
“คิกๆ”
“จับให้แน่นๆล่ะ” ราฟบอกหญิงสาวทำให้เธอใช้สองมือโอบคอของเขาแน่น หลังจากใช้ปราณวายุโอบล้อมรอบร่างกายของเขาและเฟยฮวาเพื่อกันการถูกกระแสลมปะทะเรียบร้อย ชายหนุ่มก็ออกเดินทางทันที
ฟุบ
“ถึงแล้ว” ภายในชั่วพริบตา ทั้งสองก็มาถึงจุดที่เฟยฮวาบอก
“แฮ่กๆ สุดยอดมากเลยค่ะนายท่าน คราวหน้าถ้าท่านจะเดินทางแบบนี้อีกรบกวนพาฉันไปด้วยนะคะ” เฟยฮวาที่ยังไม่ปล่อยมือจากการโอบคอชายหนุ่มเงยหน้าที่แดงซ่านพร้อมกับมีอาการหอบหายใจอย่างรุนแรงด้วยความตื่นเต้นมองชายหนุ่มที่เธอเลือกติดตามมาด้วยความหลงไหล
“...” ราฟ
