บทที่ 4 การตื่นขึ้น

“ฮ่าๆๆๆ”

วิคเตอร์ได้ยินเสียงของผู้หญิงหัวเราะ เขาหันไปมองเธอทันที

การมองเห็นของวิคเตอร์ค่อยๆกลับมาเป็นปกติ เมื่อทุกอย่างกลับมาเป็นปกติแล้ววิคเตอร์ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีใบหน้าขาวซีดสวย เธอมีผมยาวสีขาวมัดเป็นหางม้ามันยาวเกือบถึงพื้น ดวงตาของเธอมีสีม่วงสดใส รูปร่างของเธอดีมาก มีหน้าอกที่พอดี และบั้นท้ายที่ใหญ่พอดีกับชุดสีดำที่เธอสวมอยู่ เธอสวมชุดที่มีเน็คไท? ชุดของเธอเหมือนชุดคอสเพลย์โกธิค

เธอมีรูปร่างที่สูงเช่นกัน เธอเตี้ยกว่าวิคเตอร์เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

วิคเตอร์ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาสูงแค่ไหน แต่ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้เขาสูงอยู่ที่ 175 ซม. แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าเขาสูงขึ้นอยู่ในความสูงราวๆ 180 ซม.

“เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆ คุณเกินความคาดหมายของฉันมากเลย วิคเตอร์”

เมื่อวิคเตอร์ได้ยินเสียงเธออีกครั้งจู่ๆเขาก็นึกถึงเสียงของเมื่อเช้าที่ทำให้เขาตื่นขึ้น

“เธอ...”

เมื่อวิคเตอร์กำลังจะถามเธอเกี่ยวกับความสงสัยที่เขามี เธอก็เอานิ้วชี้มาที่ริมฝีปากของเขา

“ชู่ว์”

“คุณต้องดับกระหายก่อนนะ เลือดของฉันจะบอกทุกอย่างที่คุณจำเป็นต้องรู้เองที่รัก” ทันใดนั้นเธอก็เอื้อมมือไปจับกระดุมของชุดที่เธอสวมอยู่และเริ่มถอดเสื้อผ้า เธอก็ค่อยๆเผยให้เห็นคอของเธออย่างช้าๆ

เมื่อวิคเตอร์ได้เห็นผิวสีซีดนั้นแล้ว เขาก็รู้สึกว่ากลิ่นที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากตัวของเธอก็รุนแรงขึ้นกว่าเดิมมาก

เขากลืนน้ำลายอย่างแรง…ประสาทสัมผัสของวิคเตอร์กำลังบ้าคลั่ง ทั้งหมดที่เขาต้องการตอนนี้ก็คือเอาเขี้ยวฝังเข้าไปที่คอของเธอ

ผู้หญิงคนนั้นยังคงยิ้มอย่างเจ้าชู้บนใบหน้าของเธอ และเธอก็พูดว่า

“มาเถอะ”

วิคเตอร์กอดเธออย่างสุดกำลังและกัดลงไปที่คอของเธอ

"อ๊ะ~! คุณนี่มันรุนแรงจริงๆ"

วิคเตอร์เพิกเฉยต่อสิ่งที่เธอพูดและเริ่มดื่มเลือดของเธอ มันเป็นสิ่งที่อร่อยที่สุดที่วิคเตอร์เคยลิ้มรสชาติมาในชีวิตนี้ เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังรับประทานอาหารระดับ 5 ดาวที่ทำโดยเชฟที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก และมันไม่ใช่แค่นั้นเขารู้สึกได้ถึงความเชื่อมโยงบางอย่าง เขารู้สึกถึงการมีอยู่ของเธอ การดื่มเลือดของเธอมันเหมือนกับยาที่เขาหยุดกินไม่ได้ เลือดของเธอรสชาติดีมาก

“ดูเหมือนว่าคุณจะชอบเลือดของฉันนะ...ก็ดี” เธอพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าชู้

จู่ๆวิคเตอร์ก็รู้สึกได้ว่าเขาถูกกัดที่คอ

หลังจากที่เขาถูกกัดทุกอย่างที่เขารู้สึกจากการดื่มเลือดของเธอก็ทวีความรุนแรงขึ้นในทันที เลือดของเธอมีรสชาติดีขึ้นเป็น 100 เท่า การเชื่อมต่อของเขาและเธอเพิ่มขึ้น มันกลายเป็นเหมือนกับว่าเธอและเขาเป็นหนึ่งเดียวกัน? มันแปลกแต่มันก็ไมได้แย่ อันที่จริง...มันดีมากๆเลยด้วยซ้ำ!

ทันใดนั้นความทรงจำชุดหนึ่งก็เริ่มเข้ามาในหัววิคเตอร์

มันคือเขา เขาอยู่ในที่ที่เขารู้จักเป็นอย่างดี ที่นี่คือตลาดที่เขามักจะไปเมื่อแม่ของเขาต้องการซื้อของใช้ เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่เขากำลังเห็นอยู่เป็นมุมมองของผู้หญิงคนนี้

"เธอแน่ใจใช่ไหม?" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งถามขึ้น เธอดูค่อนข้างไม่ค่อยแน่ใจมากนัก

“ใช่ ฉันจะทำให้เขาเป็น 'ที่รัก' ของฉัน” หญิงผมขาวพูดด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรัก

ทันใดนั้นวิสัยทัศน์ก็เปลี่ยนไปและวิคเตอร์ก็อยู่ในอาคารร้าง? ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นจะพาฉันไปยังสถานที่ร้างแห่งหนึ่ง

เธอใช้เขี้ยวกัดนิ้วของเธอ และในไม่ช้าเลือดก็เริ่มหยด เมื่อเลือดตกลงสู่พื้นวงแหวนเวทมนตร์ก็ก่อตัวขึ้น

เมื่อเธอมองไปที่พื้น วิคเตอร์ก็เห็นร่างกายของเขานอนอยู่ตรงนั้นและดูเหมือนกับว่าเขากำลังบาดเจ็บอยู่?

แขนของวิคเตอร์ได้รับบาดแผลขนาดใหญ่ มันเหมือนกับบาดแผลที่ได้รับจากสัตว์ป่าตัวใหญ่ที่มาโจมตีเขาด้วยกรงเล็บของมัน เขาสามารถบอกได้เลยว่าเขาจะต้องเสียชีวิตเนื่องจากการเสียเลือดมากอย่างแน่นอน

เมื่อวงแหวนเวทย์ก่อตัวขึ้นบนพื้น เธอจึงกัดข้อมือของเธอ และทันทีที่เลือดสีแดงเริ่มไหลออกมาจากแขนของเธอ เธอจึงยื่นแขนของเธอเข้ามาใกล้ร่างกายของวิคเตอร์มากขึ้น และปล่อยให้เลือดของเธอไหลเข้าสู่ปากของเขา

เธอนั่งอยู่บนร่างกายของวิคเตอร์ เธอยกเขาขึ้นจากพื้นและกอดเขาไว้ก่อนที่เธอจะพูดว่า

"วิคเตอร์ คุณจะต้องไปเกิดใหม่ ฉันขอโทษเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยนะ" จู่ๆเธอก็หักคอของเขา!?

ทุกอย่างยังคงเชื่อมต่อกับร่างกายของวิคเตอร์เหมือนเดิม และในไม่ช้าบางสิ่งก็เกิดขึ้น ร่างกายของวิคเตอร์เริ่มที่จะงอกใหม่ด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อและวงแหวนเวทย์บนพื้นก็เริ่มหมุน

เมื่อร่างกายของวิคเตอร์หยุดการสร้างใหม่ วงแหวนเวทย์มนตร์ก็หายไปในทันที

ผู้หญิงคนนั้นยิ้มอย่างพอใจ

“สำเร็จ”

ทันใดนั้นวิคเตอร์ก็ลืมตาขึ้น และเขาก็รู้ว่ามันเป็นสีแดงเลือด เขารีบลุกขึ้นและกอดผู้หญิงคนนั้นแล้วกัดคอผู้หญิงผมขาว

"อ๊ะ~~!"

เมื่อกัดคอผู้หญิงผมขาวเสร็จ ความทรงจำของอีกคนก็หายไป เธอหยุดการเชื่อมต่อแล้วงั้นหรอ?

ก่อนที่วิคเตอร์จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อไป โลกรอบตัวของเขาก็เริ่มพังทลาย และเขาก็ตื่นขึ้นมาในตรอกมืดๆที่เขาเคยอยู่ก่อนหน้านี้

เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น?

“วิคเตอร์ คุณต้องการที่จะฆ่าฉันหรือไง คุณพอใจแล้วใช่ไหม?” เธอพูดด้วยรอยยิ้มขี้เล่น

วิคเตอร์หยุดกัดผู้หญิงผมขาวแล้วมองดูเธอ ตอนนี้เขามีคำถามมากมายอยู่ในหัว แต่ก่อนอื่นเขาถามว่า

"คุณชื่ออะไร"

ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่ยิ้มสวยที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมา

"ไวโอเล็ต...ไวโอเล็ตสโนว์"

“ไวโอเล็ต...ไวโอเล็ต สโนว์ นั่นชื่อแฟนซีเหรอ” วิคเตอร์แสดงความเห็นด้วยรอยยิ้มฝืนๆ

"ครอบครัวของฉันค่อนข้างแปลกน่ะ" เธอหัวเราะ

“ฉันคิดว่าฉันก็เหมือนกัน” วิคเตอร์ตอบยิ้มๆแล้วบอกชื่อไปว่า

"วิคเตอร์...วิคเตอร์ วอล์คเกอร์"

“ผู้ชนะการเดิน? นั่นเป็นเรื่องง่ายมาก” เธอแสดงความคิดเห็นพร้อมกับหัวเราะเล็กน้อย

“ก็ครอบครัวฉันเป็นคนธรรมดา” วิคเตอร์พูดพร้อมกับยักไหล่

ตอนนี้วิคเตอร์สงบลงแล้ว วิคเตอร์มองไปที่ศพและรู้สึกว่าท้องของเขาเริ่มปั่นป่วนเมื่อเห็นมัน เขารู้สึกเหมือนจะอ้วกแต่ในขณะเดียวกันร่างกายของเขาก็ไม่ยอมปล่อยอะไรออกมาเลย

ท้ายที่สุดแล้ว...วิคเตอร์ก็แค่คลื่นไส้เท่านั้น มันเป็นความรู้สึกที่เหมือนกับว่าเขาต้องนั่งรถนาน 24 ชั่วโมงและเขาต้องการอากาศ

วิคเตอร์มีความรู้สึกมากมายในตัวของเขา ทุกๆอย่างมันผสมปนเปกันไปหมดในสถานการณ์นี้ เขาไม่ได้สนใจการตายของคนแปลกหน้าแม้ว่าความตายเหล่านี้จะเกิดขึ้นจากตัวเขาเองก็ตาม

แต่จิตใจของเขารู้อยู่แล้วว่ามันผิด ความจริงแล้วเขาอาจจะแค่สับสนกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น เขาจึงไม่ได้สนใจคนตายพวกนั้น

ไวโอเล็ตเห็นหน้าของวิคเตอร์งงๆเธอจึงพูดว่า

“เราเปลี่ยนสถานที่คุยกันเถอะ”

วิคเตอร์พยักหน้าเห็นด้วย

เธอเข้าหาฉันแล้วพูดว่า

“พยายามตามฉันมานะ ฉันจะพยายามช้าลง”

จู่ๆไวโอเล็ตก็กระโดดขึ้นไปบนหลังคาของอาคารด้วยการขยับเพียงเล็กน้อย วิคเตอร์พยายามทำเช่นเดียวกัน แต่พื้นรอบๆตัวของเขากลับพังทลายลงทันที

เมื่อมองเห็นสิ่งนี้วิคเตอร์ก็ตระหนักได้ว่าเขาไม่สามารถควบคุมกำลังของตัวเองได้ แต่เขาก็คิดว่าควรปล่อยไว้ก่อน เขาควรจะตามไวโอเล็ตไป

วิคเตอร์รู้ว่าเธอคือผู้หญิงที่ทำให้เขาเป็นเขาในตอนนี้ ดังนั้นเขาควรจะสงสัยเธอ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเขาทำไม่ได้

มันเป็นแค่ความรู้สึก แต่ความรู้สึกนั้นคือเหมือนเขาเคยเจอผู้หญิงคนนี้มาก่อน แต่เขาจำไม่ได้ว่ามันเมื่อไหร่

ก้าวเล็กๆ...ทีละก้าว

ตอนนี้วิคเตอร์ไม่รู้อะไรเลยเขาจึงตัดสินใจค่อยๆหาความจริงทีละก้าว แต่สำหรับตอนนี้เขาคิดว่าเขาควรจะตามแวมไพร์แสนสวยคนนี้ไปก่อน

…