บทที่ 3 มึนเมา

กลางคืน...

วิคเตอร์ลืมตาและลุกขึ้นจากเตียง เขารู้สึกกระหายน้ำเป็นอย่างมาก คราวนี้เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้

วิคเตอร์รู้สึกเป็นห่วงชีวิตของครอบครัวตัวเองเพราะเขากลัวว่าเขาอาจจะไปทำร้ายคนในครอบครัวของเขา และถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริงมันคงจะเป็นการกระทำที่จะทำให้เขาเสียใจไปตลอดชีวิตด้วย

เมื่อเป็นแบบนั้นวิคเตอร์ตัดสินเปิดหน้าต่างและวางตัวเองไปที่ขอบหน้าต่างก่อนที่จะกระโดดลงมา

ไม่รู้ว่าเขาใส่แรงไปเท่าไหร่ แต่ในตอนที่เขากระโดดวิคเตอร์รู้สึกได้ถึงการแตกของขอบหน้าต่างเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้ใส่ใจมันมากนัก เพราะเขาคิดอยู่ในใจว่าอีกไม่นานเขาก็จะได้ขึ้นสวรรค์แล้ว...

ในเวลากลางคืนวิคเตอร์จะรู้สึกแข็งแกร่งขึ้น ประสาทสัมผัสต่างๆของเขาจะดีขึ้น เมื่อก่อนเขาจะได้ยินเพียงแค่เสียงของเพื่อนบ้านอย่างเดียวเท่านั้น แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถหาขีดจำกัดของมันได้เลย

เขาไม่สามารถควบคุมความรู้สึกของตัวเองได้ ที่จริงแล้วเขาพยายามที่จะควบคุมมันแล้วแต่ความกระหายเลือดก็รั้งเขาไว้ มันเหมือนกับว่าเขากำลังขับรถในขณะที่เขาเมาอยู่ และอาการนั้นก็เป็นอาการของคนเมาเกินกว่าที่จะควบคุมรถได้

วิคเตอร์รู้สึกวิตกจากกลิ่นเลือด เขาต้องการเลือด...ต้องการเลือด!!

โดยที่วิคเตอร์ไม่รู้ตัว เขี้ยวที่แหลมคมก็เริ่มงอกออกมาในปากของเขา

วิคเตอร์ตกลงบนตึกและรู้สึกถึงการพังทลายของคอนกรีต แต่เขาไม่สนใจมันและวิ่งไปหากลิ่นเลือดที่ใกล้ที่สุดและแรงที่สุด

เขาไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหน แต่สติของเขาเกือบจะจางหายไปแล้ว วิคเตอร์พยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้จิตสำนึกของเขาตื่นตัวอยู่เสมอ เขาปฏิเสธที่จะกลายเป็นสัตว์ที่กระหายเลือด!

ไม่นานวิคเตอร์ก็มาอยู่ในตรอกมืดๆตรอกหนึ่ง โลกของเขาค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีเลือด และในไม่ช้าฉันก็เห็นเงาทั้งสี่ได้

ผู้ชายสามคน และผู้หญิงหนึ่งคน ผู้ชายสองคนกำลังจับแขนผู้หญิงคนนั้น และผู้ชายอีกคนหนึ่งกำลังถือมีดจี้อยู่ที่คอของผู้หญิงคนนั้น

วิคเตอร์มองหัวใจของชายทั้งสามราวกับว่าเขากำลังดูเหยื่อของเขา พวกเขาดูเหมือนแม่ของวิคเตอร์ มีความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือแสงสว่างในใจของพวกเขาอ่อนกว่า

“เฮ้ นายเป็นใครน่ะ ออกไปจากที่นี่ซะ!” พวกเขาพูดอะไรบางอย่าง แต่วิคเตอร์ไม่สนใจ

วิคเตอร์มองไปที่ผู้หญิงคนนั้นและตระหนักว่าเธอเป็นคนแปลกๆ แสงสีแดงไม่ได้ปรากฏขึ้นตรงหัวใจของเธอ แต่แสงสีแดงนั้นปรากฏขึ้นที่คอของเธอแทน และด้วยเหตุผลบางอย่างผู้หญิงดึงดูดเขาได้มากกว่าผู้ชาย

ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาวิคเตอร์พร้อมกับมีดในมือของเขา แต่จู่ๆชายคนนั้นก็หยุดเดินเมื่อวิคเตอร์มองไปที่ชายคนนั้นเพราะชายคนนั้นเห็นวิคเตอร์ยิ้มด้วยความชั่วร้าย

รอยยิ้มนั้นแสดงให้เห็นฟันของวิคเตอร์ที่ดูคมกว่าคนทั่วไป ฟันของเขาดูเหมือนกับฉลาม มันเป็นฟันที่ดูเหมือนจะฉีกเนื้อและกระดูกได้อย่างง่ายดาย และสายตานั้นก็ทำให้ชายทั้งสามตกใจ

ใบหน้าของชายทั้งสามเริ่มเปลี่ยนไป พวกเขารู้สึกเหมือนกับว่าพวกเขากำลังเห็นฝันร้ายที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของพวกเขา

“สะ...สัตว์ประหลาด” ชายอีกคนหนึ่งที่อุ้มผู้หญิงอยู่พูดขึ้น

ชายคนนั้นพยายามวิ่งหนีแต่เขาทำไม่ได้ ขาของเขาไม่ขยับตามที่ใจสั่ง

รอยยิ้มของวิคเตอร์กว้างขึ้นอย่างผิดปกติเมื่อเขารู้สึกได้ว่าชายทั้งสามคนนี้หวาดกลัวเขา

วิคเตอร์เดินค่อยๆเดินไปหาพวกเขาอย่างใจเย็น

ชายทั้งสามไม่สามารถหนีไปไหนได้เมื่อพวกเขามองเข้าไปในดวงตาของวิคเตอร์พวกเขารู้สึกเหมือนกับหนูที่ติดกับดับหนูและพวกมันกำลังจะถูกฆ่า

ด้วยความเร็วที่เหนือธรรมชาติของวิคเตอร์ เขาจึงปรากฏตัวต่อหน้าชายคนหนึ่งที่ถือมีดด้วยความเร็วที่ชายคนนั้นไม่สามารถโต้ตอบได้

วิคเตอร์ใช้มือหนึ่งเจาะหน้าอกของเขาและดึงหัวใจของเขาออกมา

หัวใจของชายคนนั้นอยู่ในมือของวิคเตอร์ เขารู้สึกว่าหัวใจที่กำลังเต้นเป็นจังหวะนี้กำลังดึงดูดเขาอย่างมาก แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเลือดของผู้ชายคนนี้ไม่ได้ทำให้เขาสนใจมากนัก

วิคเตอร์ปล่อยมือที่ถือหัวใจของชายคนนั้นอยู่ทำให้หัวใจของชายคนนั้นหล่นลงกับพื้น

“ฮะ...ฮะ...?”

การเคลื่อนไหวของวิคเตอร์เร็วมากจนร่างกายของชายอีกสองคนไม่ทันได้ตอบสนองต่อสิ่งที่เกิดขึ้น

สิ่งที่ชายคนแรกได้เห็นในตอนท้ายของชีวิตของพวกเขาคือรอยยิ้มที่น่ากลัวของนักล่าและดวงตาสีแดงของสัตว์ประหลาดที่มาโจมตีเขา

"อะ...อ้ากก!!"

ชายคนสุดท้ายที่อุ้มผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องราวกับว่าเขาเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆที่กำลังหวาดกลัวและพยายามหลบหนี แต่ก็เหมือนกับทุกๆคนก่อนหน้านี้ชายคนนั้นไม่สามารถวิ่งหนีได้

วิคเตอร์หายตัวไปต่อหน้าชายคนสุดท้ายและปรากฏตัวขึ้นข้างหลังของเขา

ในไม่ช้าการมองเห็นของชายคนนั้นก็เริ่มหมุนราวกับว่าเขาเสียการทรงตัว แต่ก่อนที่เส้นด้ายของชีวิตจะจางหายไปจากดวงตาของชายคนนั้น เขาก็ตระหนักได้ว่าศีรษะของเขาถูกแยกออกจากร่างกาย

วิคเตอร์จับหัวของเขาไว้และใช้ลิ้นเลียเลือดออกจากใบหน้าของชายคนนั้น วิคเตอร์ต้องการรู้ว่ารสชาติของ ‘เลือด’ เป็นยังไง แม้ว่าวิคเตอร์จะไม่อยากดื่มเลือดของชายคนนี้ก็ตาม

แต่ในไม่ช้าสีหน้าของวิคเตอร์ก็ต้องบิดเบี้ยวด้วยความขยะแขยงก่อนจะพูดออกมาว่า

“น่าขยะแขยงจริงๆ”

วิคเตอร์ถ่มน้ำลายลงบนพื้นด้วยความขยะแขยง เขารู้สึกเหมือนได้กินแฮมเบอร์เกอร์ที่เน่าแล้ว ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงไม่สนใจเลือดของผู้ชายพวกนี้

วิคเตอร์มองดูชายคนสุดท้ายของกลุ่มชายทั้งสามก่อนจะใช้แขนเหมือนกับดาบผ่าร่างชายคนนั้นออกเป็นสองท่อนปล่อยให้ร่างของเขาล้มลงกับพื้น

วิคเตอร์รู้สึกมึนเมากับความสุขในการฆ่าและกลิ่นเลือดในอากาศ จิตสำนึกของเขาอยู่ในสภาวะระหว่างความตื่นตัวและการนอนหลับ จากมุมของของเขามันรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังฝันอยู่