555-556

5/10

Ep.555

“เสี่ยวจือ ผู้ฝึกตนเลเวล 6 ทั้งหมด 10 ตนที่นายว่า มาจากเผ่าอมตะทั้งหมดเลยใช่ไหม?” ซูเฉินถาม

ตอนนี้เขาเกิดข้อสันนิษฐาน ไม่แน่ว่าอาจมีทางผ่านเขตแดนที่นำไปสู่ทวีปอมตะข้างในเมืองชางหมิงก็ได้ ไม่งั้นก็ไม่น่าจะมีเลเวล 6 เยอะถึงขนาดนี้

“เจ้านาย เลเวล 6 ที่ว่ามีเผ่าอมตะอยู่สามตน , เผ่าหินผาสองตน , มนุษย์หนึ่งคน , ซอมบี้หนึ่งตน และเผ่าเทพอีกสาม” [รถศึกอัจฉริยะ] อธิบาย

“มีหลายเผ่าพันธุ์?” ซูเฉินชะงักไป

ผู้ฝึกตนเลเวล 6 จากหลายเผ่าพันธุ์อยู่กันพร้อมหน้า  นี่ไม่ได้หมายความว่าผู้ฝึกตนระดับสูงทั้งหมดบนเกาะหวังซวี่มารวมตัวกันที่นี่หรอกหรือ?

แล้วจุดประสงค์ของพวกเขาคืออะไร? คงไม่ใช่ว่ามาล่าฉันหรอกนะ?

“เสี่ยวจือ ล็อคเป้าคนกลุ่มนี้ไว้ แล้วขยายภาพที” ซูเฉินออกคำสั่ง เขาอยากรู้ว่าคนกลุ่มนี้มีที่มาที่ไปอย่างไร

“เจ้านาย พวกเขาอยู่ในพื้นที่พิเศษ ไม่สามารถส่งถ่ายภาพขึ้นจอ ทำได้แค่ตรวจจับกลิ่นอายเท่านั้น”

“หืม~”

ซูเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย เรื่องนี้มันแปลกมาก ควบคู่ไปกับการมีเลเวล 6 จากหลายเผ่าพันธุ์มารวมตัวกัน ทำให้ซูเฉินรู้สึกได้รางๆว่าอีกฝ่ายกำลังวางแผนสมคบคิดบางอย่างกันอยู่

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้สนใจมากนัก

เพราะเมื่ออยู่ต่อหน้าความแข็งแกร่งที่แท้จริง ไม่ว่าจะเป็นแผนการอะไร ล้วนมิอาจต้านทานการโจมตีเพียงครั้งเดียวของเขาได้

“พี่เฉิน  พวกซอมบี้ออกมาแล้ว”

แต่ในเวลานั้นเอง หยางฮ่าวได้เอ่ยเตือนเขา

ซูเฉินหรี่ตาลง มองออกไปด้านนอก จริงอย่างที่ว่า เขาเห็นซอมบี้จำนวนมากหลั่งไหลออกมาจากเมืองชางหมิงจริงๆ พริบตาเดียวเกินหมื่นแล้ว

เนื่องจากอยู่ไกลพวกมันจึงดูเหมือนเป็นจุดสีดำ ที่ขยุกขยิกอยู่ตลอดเวลา ชวนให้ผู้คนรู้สึกกดดันเป็นอย่างยิ่ง

ได้เห็นฉากนี้ สีหน้าของหยางเฉียนและสาวๆแปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย หยางฮ่าวและสหายไม่กระตือรือร้นที่จะสู้เหมือนที่แล้วๆมา

“ซูเฉิน มีพวกซอมบี้อยู่เป็นจำนวนเท่าไหร่?”

หวู่หยางก้าวเข้ามา เอ่ยถามเสียงต่ำ

“เกือบๆแสนตัว” ซูเฉินกระซิบ

ซู๊ดดดด!

ทุกคนสูดลมหายใจเย็นเยียบพร้อมกัน

100,000 นั่นมันทะลุไปถึงระดับคลื่นซอมบี้ขนาดกลางแล้ว พวกเขาไม่เคยสู้กับซอมบี้จำนวนมากขนาดนี้มาก่อน เลยอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

“พวกคุณอย่าเพิ่งลงจากรถนะ” ซูเฉินเตือน

อีกฝ่ายมีผู้ฝึกตนเลเวลสูงอยู่มากเกินไป หวู่หยางและคนอื่นๆมีระดับฝึกตนไม่สูงนัก บวกกับเรื่องถูกปรับระดับลงขั้นหนึ่ง หากต้องสู้กับฝ่ายตรงข้าม มีโอกาสเพลี่ยงพล้ำได้

หวู่หยางพยักหน้าว่าตกลง

“ซูเฉิน ระวังตัวด้วย” ตันหลินกล่าวด้วยความกังวล

หากเป็นเมื่อก่อน ไม่ว่าซูเฉินต้องเผชิญหน้ากับศัตรูแบบไหน เธอไม่เคยกังวลเลย

แต่วันนี้ด้วยเหตุผลบางอย่าง  ทำให้จิตใจของเธอไม่สงบ รู้สึกกระสับกระส่ายมาก คล้ายสามารถมีเรื่องเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา

“วางใจเถอะ ก็แค่กลุ่มเศษชิ้นส่วนเท่านั้น”

ซูเฉินยิ้มปลอบประโลม ก้าวลงจากรถพร้อม [นักรบจักรกล]

ด้วยกำลังรบในปัจจุบันของเขา  บวกกับไพ่ตายสองใบหน้าหงส์เพลิงและต้นหลิววัชระ อีกฝ่ายยังจะสามารถก่อคลื่นลมได้หรือ?

เมื่อเห็นว่าซอมบี้ไม่ได้เข้าโจมตีเขาในทันที  ซูเฉินก็เป็นฝ่ายเริ่มก้าวเดินไปข้างหน้า

จนระยะห่างระหว่างอีกฝ่ายไม่ถึง 100 เมตร เขาก็หยุดเดิน

แต่ในเวลานั้นเอง ฝูงซอมบี้ก็เริ่มขยับไหว ทั้งหมดชักฝีเท้าถอยไปพร้อมกัน มองไกลๆเหมือนคลื่นลูกใหญ่เพื่อม แล้วไม่นานร่างของชายสิบคนก็ปรากฏขึ้น

ซูเฉินหรี่ตาและกวาดมองไปทีละคน แต่แล้วเมื่อสบตาเข้ากับชายร่างผอมบาง สีหน้าของเขาก็แข็งค้างไป

“ฮี่ ฮี่ ฮี่ …”

ชายร่างผอมมุมปากยกโค้งเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ กล่าวคล้ายยิ้มไม่คล้ายยิ้ม “ซูเฉิน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ!”

“หลี่เหลียง ที่แท้แกยังไม่ตาย!”

ซูเฉินอ้าปากค้าง ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

ชายร่างผอมที่อยู่ตรงหน้าเขา มิใช่ใครอื่นแต่เป็นหลี่เหลี่ยง หากให้อธิบายชัดกว่านี้ เป็นหลี่เหลียงในสภาพซอมบี้

6/10

Ep.556

กระนั้น หากยังจำกันได้ ครั้งก่อนที่จากกัน หลี่เหลียงถูกซูเฉินตัดแขนขากลายเป็นท่อนไม้ไปแล้ว อีกทั้งตาข้างหนึ่งยังถูกแทงบอด การที่ยังสามารถรอดชีวิตมาได้ นับเป็นปาฏิหาริย์โดยแท้

อีกทั้งตอนนี้ไม่ใช่แค่เขารอดชีวิต แต่แขน ขา และดวงตาก็ยังฟื้นคืนสภาพเดิม

แล้วที่แปลกประหลาดยิ่งกว่า คือตัดสินจากกลิ่นอายที่เล็ดลอดออกมาจากร่างของหลี่เหลียง มันขึ้นมาอยู่ในเลเวล 6 อย่างน่าฉงน

ช่างน่าเหลือเชื่อนัก

ต้องรู้นะว่าในตอนนั้นหลี่เหลียงเป็นแค่คนธรรมดา แล้วเขาจะสามารถยกระดับกลายเป็นเลเวล 6 ในระยะเวลาอันสั้นได้อย่างไร?

“ซูเฉิน แกตกใจหรอ?”

หลี่เหลียงจับจ้องซูเฉิน แสยะยิ้มเยาะ “ต้องขอบคุณแก! ถ้าแกไม่ได้ทำให้ฉันกลายเป็นซอมบี้ ฉันคงไม่มีทางล่วงรู้ ว่าพรสวรรค์ของตัวเองจะสูงส่งขนาดนี้!”

กล่าวถึงจุดนี้ สีหน้าของหลี่เหลียงแปรเปลี่ยนเป็นดุร้าย กัดฟันกล่าว “ความอัปยศที่แกทำกับฉัน ฉันจะตอบแทนมันเป็นสองเท่า! พรรคพวกข้างกายแก ฉันจะไม่ยอมปล่อยไปแม้แต่คนเดียว! จะค่อยๆทรมานพวกมันให้ตายต่อหน้าต่อตาแก!”

สิ้นเสียง หลี่เหลียงราวกับคนบ้า ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างไม่อาจควบคุม

ซูเฉินถูจมูกเขา ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ “ฉันเคยจับแกทรมานมาแล้วครั้งหนึ่ง ก็สามารถทรมานได้อีกเป็นครั้งที่สอง และมั่นใจได้เลย ว่าครั้งนี้ฉันจะทำให้แกหายไปจากโลกใบนี้อย่างแท้จริง”

ได้ยินวาจาใหญ่โต ซอมบี้เลเวล 6 ข้างๆหลี่เหลียงก้าวออกมา ตวาดคำราม

“ช่างอวดดี!”

หลี่เหลียงผสมโรง โบกมือใหญ่ของเขา ประกาศลั่น “ฆ่ามัน!”

ในคราวเดียว ชาวเผ่าอมตะเลเวล 6 ทั้งสามตนพุ่งเข้าหาซูเฉิน หมายสังหารเขา

‘นี่เผ่าอมตะเป็นลูกน้องของหลี่เหลียงงั้นหรือ? ทำไมถึงได้ทำตามคำสั่งของมัน?’

แม้ซูเฉินจะเกิดข้อสงสัย แต่เขาไม่คิดอะไรมาก ในขณะที่เผ่าอมตะทั้งสามวิ่งเข้ามา เขาก็ง้างแขนและซัด [หมัดดาวตก] ออกไป

ปั๊ก ปั๊ก ปั๊ก..!

ภายใต้เสียงกระแทกกระทั้นจากกำปั้น เผ่าอมตะทั้งสามถูกชกหมอบลงกับพื้น กระดูกทั่วร่างของพวกมันแตกหัก แม้ยังไม่ตาย แต่ลมหายใจรวยริน เห็นๆกันอยู่ว่าคงไม่รอด

“มีดีแค่นี้เองหรอ?”

มุมปากซูเฉินยกโค้ง เบนสายตามองหลี่เหลียง

“แกก็ยังแข็งแกร่งเหมือนเคย! ยังไงก็ตาม ต่อให้แกมีกลวิธีปีนป่ายไปถึงสรวงสวรรค์ แต่สุดท้ายวันนี้ก็ต้องตายด้วยน้ำมือฉัน!”

สีหน้าของหลี่เหลียงหม่นหมองลง ยกสองมือขึ้นพร้อมกัน จากนั้นเห็นแค่พียงบอลแสงที่เทาที่ส่องประกายระยิบระยับ ยกตัวลอยขึ้นกลางอากาศ ก่อนแบ่งออกเป็นสามส่วน แล้วแยกย้ายจมเข้าไปในร่างของเผ่าอมตะทั้งสาม

ซูเฉินตอนแรกไม่รู้ว่าทำไม แต่ก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่า หลังจากเผ่าอมตะทั้งสามดูดซับแสงสีเทาเข้าสู่ร่างกาย กลิ่นอายแห่งชีวิตของพวกมันเพิ่มขึ้น อาการบาดเจ็บตามตัวถูกฟื้นฟู ดีขึ้นจนเห็นด้วยตาเปล่า

เมื่อลมหายใจกลับมาเป็นปกติ อาการบาดเจ็บก็หายเป็นปลิดทิ้ง

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า … ซูเฉิน ดูซิคราวนี้แกจะทำยังไง?” หลี่เหลียงหัวเราะชั่วร้าย

“เทคนิคกายรักษา?” ซูเฉินพึมพำ

กายรักษาสามารถช่วยฟื้นฟูอาการบาดเจ็บได้ในระยะเวลาอันสั้น แต่ไม่ว่าท่านี้จะทรงพลังแค่ไหน สุดท้ายมันก็เป็นเพียงการรักษาตัวเองเท่านั้น  แต่หลี่เหลียงกลับสามารถใช้มันรักษาคนอื่น เรื่องแบบนี้ไม่เคยได้เห็นหรือได้ยินมาก่อนเลย

“ฆ่ามันซะ!”

รอจนเผ่าอมตะทั้งสามฟื้นตัวเต็มที่ หลี่เหลียงก็ออกคำสั่งให้สังหารซูเฉินอีกครั้ง

“ฆ่า!”

สามเผ่าอมตะร้องคำรามออกมา วิ่งเข้าใส่ซูเฉินอย่างไม่ลังเล

ซูเฉินหรี่ตาลง ดาบสงครามสีดำสนิทเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นในมือเขา รอจนเผ่าอมตะทั้งสามเข้ามาใกล้ เขาก็ตวัดกวาดมันออกไปในแนวนอน

แทบจะในทันทีที่กระแสคลื่นสีฟ้าถูกปลดปล่อย บังเกิดเสียงระเบิดดังกึกก้อง

เผ่าอมตะทั้งสาม ตกอยู่ภายใต้อำนาจทำลายล้างของเวทย์ธาตุสายฟ้า สุดท้ายระเบิดตัวแตกในเวลาเดียวกัน เนื้อศพชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่กระจัดกระจาย สลายกลายเป็นขี้เถ้า

“หลี่เหลียง ดูซิคราวนี้แกจะทำยังไง?”

ซูเฉินยิ้มมุมปาก กล่าวย้ำคำอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ