ตอนที่ 16
ตอนที่ 16
ในระหว่างที่เรย์มอนด์กำลังพูดคุยกับพ่อกับแม่ของเขาอยู่ จินก็ค่อย ๆ ตระหนักว่ามันมีอะไรบางอย่างผิดปกติ
เนื่องมาจากในตอนนี้เขาไม่สามารถแปลงร่างกลับไปเป็นหอยทากได้มันจึงทำให้ความไวในการรับกลิ่นของเขาลดลงไปจากเดิมเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ไม่ได้สูญเสียความสามารถในการแยกแยะกลิ่นไปโดยสิ้นเชิง
ก่อนหน้านี้เขามัวแต่ตกใจกับการปรากฏตัวอย่างกระทันหันกับคนที่สมควรจะตายไปแล้วอย่างเรย์มอนด์ และนอกจากกลิ่นที่ชายผู้นี้แผ่ออกมาจะให้ความรู้สึกที่หมองหม่นมันก็ไม่มีกลิ่นพิเศษใด ๆ ที่หลุดออกมา
อย่างไรก็ตามในตอนนี้เขากับเรย์มอนด์ก็ได้อยู่ภายในห้องแห่งนี้ตามลำพังและเขาก็เริ่มรู้สึกคุ้นเคยกับกลิ่นของเรย์มอนด์มากขึ้นไปเรื่อย ๆ โดยในตอนแรกเขาคิดว่ากลิ่นนี้เป็นกลิ่นของต้าไห่ที่ติดอยู่ตั้งแต่เมื่อคืน แต่จินก็ไม่รู้ว่าต้าไห่แอบหนีออกไปจากห้องตั้งแต่เมื่อไหร่แต่กลิ่นของต้าไห่ก็สมควรจะเจือจางลงไปตามกาลเวลา
แต่อย่างไรก็ตามยิ่งเขาอยู่ในห้องแห่งนี้มานานเท่าไหร่ กลิ่นของต้าไห่ก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิมเท่านั้น
ทันใดนั้นมันก็มีความคิดแปลก ๆ แว๊บเข้ามาภายในหัวของเขาและจินก็ได้พบว่าเรื่องนี้เป็นทั้งเรื่องที่น่าเหลือเชื่อและไร้สาระในเวลาเดียวกัน
เนื่องจากมนุษย์ในโลกนี้สามารถแปลงร่างเป็นสัตว์ได้ทุกเมื่อหรือว่าพ่อทหารความจำเสื่อมคนนี้จะ...
เมื่อจินได้เห็นคู่รักความจำเสื่อมของเขาทำการพูดคุยกับพ่อแม่ราวกับสามารถจดจำเหตุการณ์ทุกอย่างได้เขาก็หรี่ตาลงจากเดิมเล็กน้อย และเมื่อเรย์มอนด์ได้วางสายจากพ่อแม่ของเขาแล้วเขาก็ได้หันกลับมาสบสายตาเข้ากับจินพอดิบพอดี
ดวงตาของอดีตหอยทากในเวลานี้เปรียบเสมือนหนึ่งกับดวงตาของนักล่าและมุมปากของเขาก็กำลังยกขึ้นเป็นรอยยิ้มอันชั่วร้ายจนทำให้มันได้มีความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้ส่งผ่านมาจากดวงตาของเขา และความรู้สึกนี้ก็ทำให้เรย์มอนด์รู้สึกขนลุกขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
เรย์มอนด์ไม่ค่อยมีประสบการณ์สัมผัสกับออร์คเพศเมียหรือสายพันธุ์ที่อ่อนแอเท่าไหร่นัก ดังนั้นเมื่อเขาได้ถูกจินจับจ้องมองมาอย่างคาดคั้นมันจึงทำให้เขารู้สึกทำตัวไม่ถูก
“คุยเสร็จแล้วอย่างนั้นหรอ” จินถาม
“ใช่แล้ว” เรย์มอนด์รีบตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว
จากนั้นจินก็ยืนขึ้นและเดินเข้าไปหาเรย์มอนด์อย่างช้า ๆ ก่อนที่จะค่อย ๆ ก้มหน้าเข้าหาเรย์มอนด์และสูดดมใบหน้ากับลำคอของทหารหนุ่มอย่างระมัดระวัง
สถานการณ์นี้ทำให้ร่างของเรย์มอนด์แข็งไปทั้งตัวและเขาก็ไม่กล้าที่จะขยับเขยื้อนร่างกายเลยแม้แต่นิดเดียว
หลังจากที่จินดมกลิ่นอยู่ครู่หนึ่งมันก็ยิ่งยืนยันข้อสันนิษฐานของเขามากขึ้นไปกว่าเดิม จากนั้นเขาก็ได้สูดลมหายใจเข้าไปอย่างเย็นชาก่อนที่จะเดินกลับไปนั่งตรงตำแหน่งเดิมพร้อมกับมองไปยังเรย์มอนด์ด้วยรอยยิ้ม
เมื่อจินถอยห่างออกไปเรย์มอนด์ก็เริ่มฟื้นคืนสติของตนเองกลับมาด้วยเช่นเดียวกัน จากนั้นเขาก็ได้ยินน้ำเสียงอันแจ่มชัดของจินที่ค่อย ๆ กล่าวออกมาอย่างช้า ๆ ว่า
“พอดีว่าเมื่อวานฉันทำของสำคัญหายไปวานคุณช่วยหาของชิ้นนั้นมาให้กับฉันหน่อยจะได้ไหม”
เมื่อเรย์มอนด์สงบสติอารมณ์ได้เป็นที่เรียบร้อยแล้วเขาก็กล่าวถามจินกลับไปว่า
“คุณทำอะไรหายไปอย่างนั้นหรอ”
"สัตว์เลี้ยง"
"สัตว์เลี้ยง?"
สัตว์เลี้ยงอะไรทำไมเขาถึงไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย?
“พอดีว่าฉันเลี้ยงสัตว์ตัวหนึ่งเอาไว้เพื่อความเพลิดเพลินและเอาไว้เป็นเพื่อนของฉัน” จินอธิบายต่อ
เมื่อได้ยินเช่นนั้นเรย์มอนด์ก็เริ่มมีลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมาอย่างฉับพลัน
“สัตว์เลี้ยงของฉันเป็นงูหลามตัวสีดำที่มีร่างกายยาวประมาณ 278 เมตรและบนหลังของเขาก็มีจุดสีเทาประดับอยู่ตามลำตัว” จินกล่าวต่อ
เรย์มอนด์: "..."
“ฉันตั้งชื่อสัตว์เลี้ยงว่าต้าไห่ แต่เขาเป็นสัตว์เลี้ยงที่ไม่ค่อยจะเชื่อฟังนักแล้วเมื่อคืนนี้เขาก็แอบหนีออกไปจากห้องแบบเงียบ ๆ”
เรย์มอนด์: "..."
“ถ้าคุณเจอเขาแล้วช่วยฝากบอกทีว่าอย่าให้ฉันเจอเขาเชียวนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะสั่งสอนบทเรียนให้อย่างหนักหรือไม่ก็จับเขาโยนทิ้งออกไปไกล ๆ”
เรย์มอนด์: "..."
“เป็นอะไรไปล่ะคู่รักของฉัน? ทำไมถึงไม่พูดอะไรออกมาเลย”
เรย์มอนด์เพิ่งจะมีโอกาสได้ออกมาพบกับจินเมื่อคืนนี้แล้วเขาก็รู้สึกว่าผู้ช่วยชีวิตของเขาเป็นคนที่มีจิตใจโอบอ้อมอารีเป็นอย่างมาก ส่วนเรื่องที่เขาเป็นงูหลามที่จินได้บังเอิญช่วยเหลือเอาไว้เขาก็คิดว่าสักวันหนึ่งเขาจะบอกให้เด็กหนุ่มคนนี้ได้รับรู้
อย่างไรก็ตามเนื่องมาจากสถานการณ์ในปัจจุบันที่ทำให้เขาต้องยุ่งกับการจัดการเรื่องราวต่าง ๆ อย่างมากมาย มันจึงทำให้เขายังไม่มีโอกาสได้บอกจินว่าเขาคืองูหลามที่อยู่ในท้องของอีกฝ่ายมาเป็นเวลานานกว่าหนึ่งวัน
ส่วนอีกเหตุผลหนึ่งที่เขายังไม่ได้บอกออกไปนั้นนั่นก็เพราะว่าเรื่องนี้ค่อนข้างจะเป็นเรื่องที่น่าอาย
ขณะเดียวกันเขาก็ไม่คิดว่าจินจะเป็นเด็กหนุ่มที่ฉลาดมากขนาดนี้ เพราะดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้ตัวแล้วว่าเขาแกล้งความจำเสื่อมหลังจากที่ได้อยู่กับเขาเพียงแค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น ซึ่งเรย์มอนด์เองก็ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขาเผลอหลุดเปิดเผยข้อมูลออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะแม้แต่ตอนที่เขากำลังพูดคุยกับพ่อแม่เขาก็แอบสังเกตจินอยู่ตลอดเวลา
“ถ้าคุณไม่พูดฉันจะพูดออกมาเองแล้วนะ คุณคืองูหลามตัวนั้นใช่ไหมเพราะกลิ่นของพวกคุณทั้งสองคนเหมือนกัน” จินกล่าวออกมาช้า ๆ
เรย์มอนด์: "..."
ในที่สุดเรย์มอนด์ก็เข้าใจแล้วว่าเขาทำอะไรผิดพลาดไป
หลังจากที่ความแข็งแกร่งของเขาไปจนถึงระดับ 9 แล้วเขาก็สามารถที่จะซ่อนกลิ่นอายทั้งหมดบนร่างกายของเขาได้ แต่ในตอนที่เขาแสดงพลังออกมาให้พ่อแม่ได้เห็นพลังงานภายในร่างของเขาก็ถูกปลดปล่อยออกมาพร้อมกับกลิ่นอายที่เขาได้เผลอปล่อยออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
ขณะเดียวกันสายพันธุ์อ่อนแอภายในจักรวรรดิแห่งนี้ก็ไม่ได้มีความสามารถในการแปลงร่างเป็นสัตว์ต่าง ๆ ได้ มันจึงทำให้ประสาทรับกลิ่นของพวกมันเชื่องช้าเป็นอย่างมากและโดยปกติแล้วพวกสายพันธุ์อ่อนแอก็ไม่สามารถที่จะแยกแยะกลิ่นของออร์คแต่ละตัวได้
มันเป็นความประมาทของเขาเองที่ลืมไปว่าจินไม่ใช่คนของกาเล็คซี่แห่งนี้และเขาก็ถูกรูปลักษณ์ของจินที่ทำให้คิดว่าเด็กหนุ่มเป็นสายพันธุ์ที่อ่อนแอ เขาจึงเผลอปล่อยกลิ่นอายออกไปโดยไม่ทันได้ตั้งใจ
ขณะเดียวกันคอรีย์และนิชิซาวะก็เพิ่งกลับมาจากการซื้อเสื้อผ้า ซึ่งทันทีที่ชายหนุ่มทั้งสองคนได้เปิดประตูเข้ามาพวกเขาก็ได้เห็นกองหินอ่อนที่แตกละเอียดอยู่บนพื้น
ในระหว่างนี้จอมพลกับคู่รักของเขากำลังนั่งเผชิญหน้าซึ่งกันและกันและเมื่อพิจารณาจากสภาพแวดล้อมภายในห้องแห่งนี้แล้ว คู่รักของจอมพลก็ดูจะมีอารมณ์ขุ่นมัวอยู่เล็กน้อย
เมื่อเห็นเช่นนั้นนิชิซาวะก็รีบก้าวเท้าไปข้างหน้าและกล่าวออกไปว่า
“ใจเย็น ๆ คุณกำลังท้องกำลังไส้ ดังนั้นอย่าพึ่งโกรธออกมาจะดีกว่า”
เขาไม่รู้ว่าจอมพลเรย์มอนด์ได้ทำอะไรลงไปถึงทำให้จินรู้สึกขุ่นเคืองมากขนาดนี้ แต่เมื่อเขาได้มองไปยังการแสดงออกที่ไร้อารมณ์ของจอมพลที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับอีกฝ่ายนิชิซาวะก็ถึงกับส่ายหัว
“ท่านจอมพลไม่รู้จักวิธีดูแลคู่รักสินะ ทำไมพระเจ้าถึงต้องมอบคู่ครองที่ดีแบบนี้ให้กับเขาด้วย!”
แต่อย่างไรก็ตามความคิดของคอรีย์ก็แตกต่างจากนิชิซาวะอย่างสิ้นเชิง เพราะเมื่อเขาได้มองไปยังเศษหินอ่อนที่กองอยู่บนพื้นและมองไปยังท่าทีอันขุ่นมัวของจิน เขาก็เริ่มทำการจินตนาการถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นขึ้นมาภายในใจ
จอมพลเรย์มอนด์เป็นไอดอลของเขาอย่างแท้จริงและคอรีย์ก็ได้จ้องมองไปยังชายหนุ่มด้วยสายตาอันชื่นชม แต่ถึงกระนั้นเขาก็คงจะลงมือรุนแรงมากจนเกินไปจนทำให้โต๊ะหินอ่อนได้กลายเป็นเศษซากไปแบบนี้
ยิ่งไปกว่านั้นไม่ว่าจะเป็นจอมพลหรือคู่รักของเขาต่างก็ยังคงสวมใส่ชุดทหารอยู่ ซึ่งคอรีย์ก็คาดเดาว่าไม่แน่จอมพลอาจจะมีรสนิยมแบบนี้ก็ได้ แต่อย่างไรก็ตามเนื่องมาจากคอรีย์จะถูกจอมพลทุบตี ดังนั้นเขาจึงรีบเปลี่ยนไปแสดงท่าทีอันเคารพก่อนที่จะกล่าวรายงานขึ้นมาว่า
“ท่านจอมพลตอนนี้อาร์คอน ครูซกำลังรอพูดคุยกับท่านอยู่ด้านนอก”
ในสถานการณ์ปัจจุบันเรย์มอนด์ไม่รู้ว่าเขาจะต้องเผชิญหน้ากับจินอย่างไร ดังนั้นเขาจึงรีบลุกยืนขึ้นและกล่าวกับจินว่า
“คุณลองสวมใส่เสื้อผ้าพวกนี้ไปก่อน ฉันขอออกไปจัดการธุระด้านนอกสักครู่”
แต่ถึงแม้จะได้ยินเช่นนั้นจินก็ไม่ได้แสดงท่าทีสนใจเรย์มอนด์เลยแม้แต่น้อย เพราะถึงแม้ว่าชายหนุ่มคนนี้จะไม่ยอมรับว่าเขาคืองูหลาม แต่จินก็มั่นใจอยู่แล้วว่าเรย์มอนด์กับต้าไห่จะต้องเป็นคนคนเดียวกันแน่ ๆ
น้องชายของเขาดื้อรั้นมากจนเกินไปและแอบลักลอบออกจากห้องไปโดยไม่พูดจาอะไรสักคำ แต่เมื่อต้าไห่ได้กลับมาพบกับเขาอีกครั้งต้าไห่ก็ทำการปลอมแปลงตัวตนและแกล้งทำเป็นความจำเสื่อมเพื่อทำการหลอกล่อเขา
เมื่อเรย์มอนด์ได้เห็นท่าทีอันเฉยชาของจิน เขาก็ไม่สามารถที่จะอธิบายความรู้สึกที่มีอยู่ภายในใจของเขาออกมาได้เลย
แต่ทันทีที่เขาเดินไปที่ประตู จู่ ๆ จินก็ได้กล่าวออกมาว่า
“ต้าไห่อย่าลืมจ่ายเงินค่าเสื้อผ้าให้กับด็อกเตอร์นิชิซาวะด้วย”
เนื่องมาจากเขาเป็นพี่ชายของต้าไห่แล้วมันก็เป็นเรื่องปกติที่น้องชายของเขาจะต้องออกเงินค่าเสื้อผ้าให้กับเขาไปก่อน และถ้าหากว่าเขาสามารถหาเงินได้ในอนาคตเขาค่อยคืนเงินพวกนี้ให้กับต้าไห่ทีหลัง
เมื่อได้ยินเช่นนั้นเรย์มอนด์ก็ชะงักร่างของเขาไปก่อนที่เขาจะตอบกลับออกมาด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบาว่า
“ได้เลย ไม่มีปัญหา”
“ต้าไห่?” คอรีย์กระดิกหูและจ้องมองไปยังจอมพลของเขาด้วยความอิจฉา เพราะเขาไม่เคยคิดเลยว่าจอมพลกับคู่รักจะมีความสนิทสนมกันมากถึงขนาดนี้
หากเขามีคู่ครองในอนาคตเขาก็ได้ตั้งมั่นเอาไว้ภายในใจอย่างแน่วแน่ว่าเขาจะตั้งชื่อเล่นให้กับคู่รักของเขาว่า "รูบาร์บ" เนื่องมาจากว่าร่างสัตว์ของเขาเป็นสิงโตตัวผู้ที่มีแผงคอสีเหลืองอันสง่างาม
หลังจากเรย์มอนด์จากไปนิชิซาวะก็พูดจาเกลี้ยกล่อมจินด้วยน้ำเสียงอันอบอุ่นว่า
“คุณอย่าพึ่งโกรธไปเลย ฉันว่าค่อย ๆ ปรับตัวแล้วทำความเข้าใจกันไปทีละน้อยจะดีกว่า”
“ฉันไม่ได้โกรธสักหน่อยแต่เขาก็ทำเรื่องที่ไม่ดีลงไป” จินกล่าว
“เรื่องอะไรที่ไม่ดีอย่างนั้นหรอ”
“เขาทำฉันแท้ง”
“อะไรนะ!!!!!”
++++++++++++++++++
5555 ช่างเป็นกันจบปัญหาเรื่องท้องได้ง่ายดายสุดๆ โยนขี้ไปให้เรย์มอนด์เลยจ้า
ʕつ ͡°ᴥ ͡°ʔつ
