THW ตอนที่ 17+18(2/3) โกลเด้นแมนของทอม ครูซ + คนครุ่นคิดของรอแด็ง
THW ตอนที่ 17+18(2/3) โกลเด้นแมนของทอม ครูซ + คนครุ่นคิดของรอแด็ง
“80 เหรียญ ฉันจะซื้อมัน!”
ชัคกัดฟันและไล่ตามมาเป็นครั้งที่สอง
แม้ว่าเขาแสดงสีหน้าเต็มฝืน และท่าทางไม่เต็มใจ แต่ในความคิดของเขากลับกำลังคิดว่ารีบๆ เรียกราคาขึ้นอีกสิเจ้าสารเลว! จากนั้นขยะนี่ก็จะเป็นของแก!
แต่ชัคกลับได้ยินคำตอบที่ไม่อยากได้ยินดังขึ้นมาแทน
“อืม ในเมื่อนายอยากได้มันมาก งั้นโกลเด้นแมนนี้ก็จะเป็นของนาย ยินดีด้วย!”
เย่เทียนยิ้ม จากนั้นก็ส่งโกลเด้นแมนในมือเขาให้กับเจ้าของร้าน
จากนั้น เขาก็ยักไหล่ให้กับเจ้าของร้าน พร้อมกับรอยยิ้มจนด้วยเกล้าบนใบหน้า
ชัคตกตะลึงไปทันที พร้อมกับมองไปที่เย่เทียนด้วยความไม่อยากจะเชื่อ นี่แกล้อกันเล่นใช่ไหม นี่แกเพิ่งจะขึ้นราคาแค่ครั้งเดียวเองนะ!
เชี่ยแล้ว! นี่ต้องเป็นหลุมที่ขุดไว้รอดักกลุ่มพวกเขาแน่ และเขาก็เป็นคนโง่ ที่กระโดดลงหลุมที่ขุดดักไว้อีกครั้ง!
แม้ว่าเงินจะไม่มาก เพียงแค่ 80 เหรียญ แต่การที่ต้องถูกทำเหมือนกับเป็นคนโง่อย่างนี้ ก็เป็นอะไรที่รับไม่ได้อย่างมาก และทำให้เขาโกรธสุดๆ จนแทบจะคลั่งไป!
ชัคตอบสนองในทันที และระเบิดความโกรธออกมา จนแทบจะเสียสติ!
“น่ารังเกียจ แกมันชั่ว!”
ไม่เหมือนกับชัคที่กำลังโกรธ เจ้าของร้านกลับมีความสุขสุดๆ
“ยินดีด้วย! ลูกค้าท่านนี้ รูปปั้นออสการ์ชิ้นนี้เป็นของคุณแล้ว โปรดจ่ายมาด้วย ทั้งหมด 80 เหรียญ!”
“อะไรนะ!”
ชัคตะลึงไปอีกครั้ง พร้อมกับมองไปที่เจ้าของร้านที่ใบหน้าเปื้อนยิ้มด้วยสายตาเบิกกว้าง ไม่รู้ว่าจะทำยังไงไปชั่วขณะ
จากการเปลี่ยนแปลงสีหน้าของเย่เทียนและชัคในตอนนี้ เจ้าของร้านก็เดาออกเลยว่าเรื่องมันเป็นมายังไง เห็นได้ชัดว่าสองคนนี้มีเรื่องกัน และการประมูลเมื่อครู่ก็เป็นเพียงแผนที่ใช้เล่นงานอีกฝ่าย
เจ้าเด็กจีนนี่ได้แสดงมาตั้งแต่ต้นจนจบ เขาเข้ามาเพื่อขุดหลุมรออีกฝ่าย! และเจ้าเม็กซิกันหน้าโง่นี้ก็กระโดดเข้ามาอย่างกล้าหาญ แล้วก็ถูกเล่นงานไป!
เรื่องความแค้นระหว่างพวกเขา เจ้าของร้านไม่สนใจ เขาสนใจแค่ว่าเขาจะทำเงินได้หรือเปล่า ยิ่งสู้กันหนักเท่าไหร่ยิ่งดี เพราะจะยิ่งทำให้เขาได้กำไรมากขึ้น
แต่น่าเสียดายที่เจ้าเด็กจีนนี้เจ้าเล่ห์เกินไป เขากลับหยุดเร็วเกินไป!
แต่สิ่งที่ต้องทำเป็นอันดับแรกในตอนนี้ก็คือ การส่งเจ้าออสการ์ขยะนี้ให้กับเจ้าโง่เม็กซิกันนี่ และรับเงิน 80 เหรียญมา
ดังนั้น เมื่อได้สติ เจ้าของร้านก็จ้องไปที่ชัค พร้อมกับรอให้เขาจ่ายเงินและเอาเจ้าขยะโกลเด้นแมนนี้ไป!
แล้วชัคจะทำอะไรได้? เขาทำได้เพียงจ่ายเงินเพื่อซื้อมันเท่านั้น!
“ฟัก! บัดซบ! ไอ้สารเลวนี่มันโกหกอีกแล้ว!”
ฉากนี้แน่นอนว่าตกอยู่ในสายตาของการ์เซีย และทำให้เขาต้องสบถด่าออกมาเสียงดังทันที
“ฟัก! ต้องกลายเป็นคนโง่อีกแล้ว! เจ้าชัคนั่นก็ช่างโง่จริงๆ!”
“บิทช์ เจ้าเด็กจีนนี่ช่างสารเลวได้สมบูรณ์แบบจริงๆ!”
การ์เซียแทบจะบ้าไป ขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกคับข้องในอย่างแรง
มันก็ไม่แปลกหรอก เพราะตั้งแต่เช้ามาจนถึงตอนนี้ เขาได้ติดกับเย่เทียนไปถึงสามครั้งติด โดยเฉพาะสองครั้งล่าสุด ที่ทำให้เขาแทบจะกระอักเลือดออกมา แล้วอย่างนี้จะไม่ให้พวกเขาคับข้องใจได้ยังไง?
หลังจากจ่ายเงินรับของเสร็จ ชัคก็ถือโกลเด้นแมนกลับมาหาเพื่อนของเขา พร้อมกับเริ่มระบายความโกรธก่อนหน้านี้อย่างอดไม่อยู่
“ฟัก! ฟัก! นี่เป็นกับดัก เป็นกับดักที่สร้างขึ้นมาเพื่อพวกเราโดยเฉพาะ! พร้อมกับรอให้พวกเรากระโดดเข้าไปเหมือนกับเป็นคนโง่!”
เมื่อได้ยินคำสบถของชัค คนอื่นๆ ก็พากันพ่นคำด่าออกมาเป็นชุด จนคนอื่นๆ รอบๆ พวกเขาพากันขมวดคิ้ว
“ชัค! เงินนี่เป็นของฉัน ฉันจะจ่ายคืนให้นายเอง ฉันจะไม่ปล่อยให้พี่น้องของฉันต้องเสียเปรียบ!”
การ์เซียยังคงมีความรับผิดชอบอยู่นิดหน่อย ช่วยรับการสูญเสียแทนชัค
“เก็บโกลเด้นแมนนี้ไว้! การ์เซีย อย่าได้คิดขุดหลุมเจ้าหมอนี่อีก เจ้าสารเลวนี้เจ้าเล่ห์เกินไป! มันราวกับเป็นจิ้งจอก พวกเราไม่สามารถเล่นงานมันได้ มีแต่จะถูกมันเล่นงานกลับเท่านั้น!”
ชัคตบโกลเด้นแมนในมือ ขณะที่พูดเตือนการ์เซียสองสามคำ
“ฉันเข้าใจ ฉันจะไม่เล่นงานมันที่นี่อีก ตอนนี้ฉันจะปล่อยเจ้าสารเลวนี่ไปก่อน แล้วจะหาโอกาสเอาคืนมันทีหลัง ฉันเชื่อว่าจะต้องหาโอกาสเอาคืนเจ้าสารเลวนี่อย่างหนักได้อย่างแน่นอน”
นอกจากตาย ไม่อย่างนั้น การ์เซียจะต้องล้างแค้นให้จงได้!
จากนั้น เขาก็มองดูโกลเด้นแมนราคา 80 เหรียญในมือ และวินาทีถัดมา เขาก็พลันเหงื่อตก พร้อมกับคำสบถที่ออกจากปากเขาอีกครั้ง
“ฟัก! นี่เป็นรูปหล่อปลาสเตอร์! ทั้งยังเป็นรางวัลออสการ์สาขานักแสดงนำชายยอดเยี่ยมของทอม ครูซอีก! เชี่ย ทอม ครูซ! ฉันเกลียดแก!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
มันได้มีเสียงหัวเราะดังขึ้นมาทันที
ผู้คนรอบๆ พากันหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่รูปปั้นรางวัลออสการ์ทำขึ้นมาจากปูนปลาสเตอร์? อีกทั้งทอม ครูซยังเป็นผู้ชนะในรางวัลนักแสดงชายยอดเยี่ยมอีก?
ช่างเป็นกลุ่มไอ้งั่งที่โง่สุดๆ จริงๆ!
...........
เย่เทียนหัวเราะอยู่สักพักหลังจากได้ยินเสียงก่นด่าที่มาจากข้างหลัง
สมควรแล้ว! อยากไม่ใช้ชีวิตดีๆ เอง! จะโทษใครล่ะ?
เจ้าของร้านก็หัวเราะออกมาเหมือนกัน จากการประเมินของเขา การ์เซียและคนอื่นๆ ไม่ใช่อะไรเลยนอกจากคนโง่
สำหรับเย่เทียนที่ยิ้มภาคภูมิใจเหมือนกับขโมยไก่สำเร็จนั้น เจ้าของร้านให้ความเห็นว่าเป็นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ตนหนึ่ง
เมื่อกำจัดแมลงวันไปได้แล้ว คราวนี้ก็ถึงเวลาล่าสมบัติ!
หลังจากหยุดหัวเราะ เย่เทียนก็ชี้นิ้วไปยังเป้าหมายในทันที พร้อมกับยิ้มออกมาและถามเจ้าของร้านว่า
“สวัสดี ฉันขอดูคนครุ่นคิดของรอแด็งได้ไหม?”
เจ้าของร้านยิ้มและพยักหน้าอนุญาต
“ตามสบาย แต่ว่าระวังหน่อยล่ะยามจับมัน นี่ทำมาจากหินอ่อน มันหนักไม่ใช่เล่นเลย”
“รู้แล้ว ฉันจะระวัง”
เย่เทียนตอบ จากนั้นก็ยื่นมือออกไปอุ้มรูปสลักนี้ขึ้นมา
ความรู้สึกแรกหลังจากยกมันขึ้นมา ก็พบว่ามันนั้นหนักมาก!
จากนั้น เย่เทียนก็เริ่มทำการตรวจสอบมันอย่างระวัง
ใช่แล้ว! คนครุ่นคิดของรอแด็งนี้ ก็คือคนครุ่นคิดที่เป็นสัญลักษณ์ของพลังเพื่อเปลี่ยนแปลงโลกนั่นล่ะ!
แน่นอนว่านี่ไม่มีทางเป็นของแท้ แค่ขนาดของมันก็ไม่ใช่แล้ว
คนครุ่นคิดของแท้นั้นถูกซ่อนอยู่ในพิพิธภัณฑ์รอแด็งและลูฟร์ ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะมาโผล่ในอเมริกา แม้แต่ที่จัดแสดงในเมโทรโพลิทันเองก็ยังเป็นของเลียนแบบ
แม้จะเป็นแค่ของเลียนแบบ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่มีคุณค่า ตราบเท่าที่เป็นงานชิ้นโบแดงที่ออกมาจากมือของศิลปินที่มีชื่อเสียง มันก็ถือว่ามีคุณค่าทางศิลปะที่ไม่ธรรมดา
ซึ่งแสงที่เปล่งออกมาจากรูปสลักตรงหน้าก็แสดงให้เห็นว่ามันมาจากประมาณปี 1920 พร้อมกับรัศมีรอบๆ เจ็ดแปดชั้น ซึ่งแสดงให้เห็นว่ามีคุณค่าทางศิลปะสูง และถูกสร้างขึ้นมาด้วยน้ำมือของศิลปินที่มีชื่อเสียง
มันไม่มีจุดตำหนิใหญ่ๆ ปรากฏบนตัวรูปสลัก มีแค่เพียงรอยตำหนิเล็กๆ แค่ไม่กี่รอย ซึ่งไม่ได้ส่งผลกระทบต่อรูปลักษณ์และคุณค่าของมัน
แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่เย่เทียนอยากรู้มากที่สุด แต่สิ่งที่เขาต้องการรู้ที่สุดในตอนนี้ก็คือ ใครคือศิลปินที่สร้างรูปสลักนี้ขึ้นมา?
โชคไม่ดีที่ต่อให้เขาจะหมุนรูปสลักนี้ยังไง ก็ยังไม่พบอะไรแม้แต่ครึ่งคำ เห็นได้ชัดว่าศิลปินที่มีชื่อเสียงนี้ไม่ได้ทิ้งสัญลักษณ์ไว้ หรืออาจเพราะเป็นของเลียนแบบ ดังนั้นเขาจึงไม่เต็มใจที่จะสลักสัญลักษณ์ของตนลงไป
เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ เย่เทียนก็พลันถอนหายใจในใจ
เมื่อไม่มีลายเซ็นและสัญลักษณ์ที่พิเศษ รวมถึงเป็นของเลียนแบบ และก็ไม่มีเอกสารที่บันทึกเกี่ยวกับการสืบทอด อย่างนั้น รูปสลักนี้ก็ไม่มีทางที่จะขายได้ราคาสูง ต่อให้มันจะมีคุณค่าทางศิลปะมากก็ตาม!
ไม่แปลกที่มันจะถูกทิ้งไว้ที่มุมโดยไม่ได้รับความสนใจ นอกจากจะเป็นของเลียนแบบแล้ว มันยังไม่มีที่มาที่ไปด้วย
แม้จะผิดหวังนิดหน่อย แต่ก็ยังมีเรื่องน่าประหลาดมากกว่า!
ในสายตาคนอื่น คนครุ่นคิดนี้เป็นแค่ของไร้ค่า กระทั่งว่าเป็นเครื่องถ่วงด้วยซ้ำ
แต่ว่ามันมีค่ามากในสายตาของเย่เทียน แม้จะไม่สามารถขายได้ แต่มันก็สามารถใช้เพิ่มค่าประสบการณ์ให้กับทักษะดวงตาของเขา!
หลังจากตรวจสอบสภาพของมันแล้ว เย่เทียนก็เริ่มถามราคากับเจ้าของร้าน
“รูปสลักนี้ราคาเท่าไหร่? ครอบครัวฉันยังขาดรูปสลักไปตั้งในสวน รูปสลักนี้ไม่เลวเลย ฉันอยากจะซื้อมัน”
ตาของเจ้าของร้านเลิกขึ้นมาทันที และในที่สุดเขาก็มีโอกาสที่จะกำจัดเจ้าขยะนี่ออกไปสักที
จากนั้น เขาก็พลันเอ่ยราคาออกไปทันที ซึ่งถือว่าเป็นราคาที่สมจริงอย่างมาก
“200 เหรียญ นี่เป็นราคาของหินอ่อน และเป็นงานที่หนักมา มันเป็นราคาที่สมเหตุสมผลอย่างมากแล้ว!”
เย่เทียนมีความสุขขึ้นมาทันที แต่ว่าเขายังไม่พยักหน้าตกลงในทันที แต่เริ่มทำการต่อราคาก่อน
ในตอนนี้ การ์เซียกับเพื่อนได้ผ่านหน้าร้าน และเตรียมที่จะไปจากที่นี่
เมื่อเห็นพวกเขา เย่เทียนก็พลันยิ้มและพูดออกมาเสียงดังทันที
“การ์เซีย นายไม่มาประมูลแข่งกับฉันอีกครั้งเหรอ? ฉันกำลังจะซื้อของอีกครั้งพอดี คราวนี้เป็นรูปสลักคนครุ่นคิดของรอแด็ง! มันเป็นรูปปั้นที่มีชื่อเสียง! มันจะน่าเสียดายมากหากนายพลาดมันไป! หากนายคิดจะประมูล ฉันจะยกมันให้นายเลย!”
