THW ตอนที่ 17+18(1/3) โกลเด้นแมนของทอม ครูซ + คนครุ่นคิดของรอแด็ง
THW ตอนที่ 17+18(1/3) โกลเด้นแมนของทอม ครูซ + คนครุ่นคิดของรอแด็ง
“ไอ้พวกผีตายยากเอ๊ย! ก็แค่กลุ่มคนโง่ที่รู้จักแต่กินกับหาเรื่องเท่านั้นเอง!”
เย่เทียนด่าออกมาด้วยความรังเกียจ น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความรู้สึกช่วยไม่ได้อยู่หน่อยๆ
และที่ด้านหลังไม่ไกล การ์เซียและคนอื่นๆ กำลังพากันจับจ้องมาทางนี้ และพวกเขาไม่ได้ปกปิดสายตาของพวกเขา และสายตาของทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความโกรธ
เห็นได้ชัดว่าหมัดนี้ถือเป็นการหาเรื่องกับพวกเขาถึงตาย และเรื่องนี้จะต้องดำเนินต่อไป! ให้ความรู้สึกเหมือนไม่ตายไม่เลิกรา!
ซึ่งทุกปัญหาล้วนแต่มีทางแก้!
ในเมื่อไม่มีจุดสิ้นสุด งั้นก็มาเล่นกันต่อ! จนกว่าความโชคร้ายนั้นจะส่งไปถึงแก!
เย่เทียนยิ้มบางๆ จากนั้นก็หมุนตัวเดินไปยังร้านถัดไป พร้อมที่จะหาโอกาสเอาคืนเจ้าพวกโง่นี้อีกครั้ง
“ไป! ลุยเข้าไป จะต้องไม่ปล่อยให้เจ้าสารเลวนี้สบายอย่างเด็ดขาด!”
การ์เซียพูดประโยคที่ไร้ปรานีออกมา พร้อมกับไล่ตามไปพร้อมกับเพื่อนของเขา
หลังจากผ่านไปสองสามร้านในแถว พวกเขาก็ยังไม่พบโอกาส เย่เทียนเองก็ไม่ได้กังวล ยังคงเดินสำรวจต่อไป
ในร้านพวกนี้ เย่เทียนยังคงไม่พบสมบัติที่ชอบ ของโบราณที่พบ ทั้งหมดล้วนแต่อยู่ในมือของเจ้าของร้าน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาถือเป็นจริงเป็นจัง และไม่เหลือโอกาสให้กับเขา
หลังจากเดินมาถึงร้านที่สี่ เย่เทียนก็ได้สำรวจพบของดีเข้าจนได้
ผ่านแว่นกันแดด สายตาของเขาตรึงเข้ากับของมือสองชิ้นหนึ่ง และเขาไม่สามารถเบนสายตาไปจากมันได้! สายตาของเปล่งประกายแสงสว่างออกมา!
โชคดีที่มีแว่นกันแดดปิดอยู่ ไม่อย่างนั้น คนอื่นๆ จะต้องพบความประหลาดนี้อย่างแน่นอน
นี่เป็นรูปสลักหินอ่อนรูปหนึ่ง ซึ่งมีความสูงประมาณ 20 ซม ถือว่ามีขนาดที่ค่อนข้างเล็ก ที่ทั้งร่างกำลังเปล่งแสงสีขาวสว่างออกมา ตัดสินจากความเข้มของแสงแล้ว มันน่าจะมาจากช่วงราวๆ ปี 1920 และมีรัศมีเจ็ดแปดชั้น ซึ่งมีคุณค่าทางศิลปะไม่ใช่ต่ำๆ เลย!
แต่งานศิลปะที่มีค่าขนาดนั้นกลับถูกโยนไว้ในตำแหน่งที่ไม่สลักสำคัญ ทั้งยังปะปนกับของทำมือทันสมัยบางอย่าง เห็นได้ชัดว่าเจ้าของร้านไม่คิดว่ามันจะเป็นของโบราณอะไร
ซึ่งนี่ถือเป็นสมบัติที่ดีที่สุดที่เย่เทียนจะล่ามันเพียงคนเดียว!
สมบัตินี่จะต้องเป็นของฉัน!
เย่เทียนรู้สึกตื่นเต้นในใจ และเขาจะต้องได้สมบัติชิ้นนี้มา!
ยังไงก็ตาม ก่อนหน้านี้เขาจะต้องไล่เจ้าพวกตามตื้อที่อยู่ข้างหลังนี้ซะก่อน ตราบเท่าที่ไม่เกี่ยวกับการล่าสมบัติจริงๆ แล้วพวกเขายังจะใช้เล่ห์อะไรได้อีก?
เย่เทียนดึงสายตากลับจากรูปสลัก และเริ่มทำการสำรวจของชิ้นอื่นในร้าน
“ไป! เจ้านี่แหละ!”
ไม่นาน เขาก็พบของทำมือที่ใช่ ซึ่งทำออกมาอย่างดี และดูงดงามอย่างมาก!
และวินาทีถัดมา เขาก็ชี้ไปที่ของทำมือชิ้นนั้น
“สวัสดี ขอฉันดูรูปปั้นออสการ์ชิ้นนี้ได้หรือเปล่า? มันดูสวยมากเลย!”
“ได้ ตามสบาย”
เจ้าของร้านยิ้มและพยักหน้า
“ขอบคุณ”
เย่เทียนขานรับและเอื้อมตัวลงไปหยิบรูปปั้นเสมือนที่สูง 13 นิ้วขึ้นมา
“หือ! ไม่ใช่โลหะนี่!”
ในจังหวะที่หยิบขึ้นมา เย่เทียนก็ตัดสินจากน้ำหนักว่ารูปปั้นนี้ไม่ได้ทำมาจากโลหะ แต่หล่อมาจากปูนปลาสเตอร์
ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่จะเป็นการลดคุณค่าของมันลง
แต่ก็ไม่มีปัญหา ยังไงนี่ก็เป็นของปลอมอยู่แล้ว อีกทั้งยังเลียนแบบได้อย่างสมบูรณ์แบบมาก จนแทบจะเหมือนของจริง หลักฐานคือการที่ยังไม่มีใครซื้อมันไปยังไงล่ะ!
และที่สำคัญที่สุดคือ เย่เทียนไม่คิดจะซื้อมันด้วย ก็แค่จะใช้มันเป็นเหยื่อล่อ ดังนั้น วัตถุดิบที่สร้างโกลเด้นแมนนี้ขึ้นมา จึงไม่เกี่ยวอะไรกับเขา!
จากนั้น เย่เทียนก็เริ่มทำการตรวจสอบชายทองคำนี้
รูปปั้นทองคำนี้ไม่มีรอยขีดข่วนและดูงดงามอย่างมาก และเมื่อเขาเห็นชื่อที่ฐานของมัน เขาก็แทบจะหลุดหัวเราะออกมา
ข้อมูลที่ฐานนั้นไม่มีอะไรแปลก แน่นอนว่าต้องเป็นชื่อจริงของโกลเด้นแมนนี้ แต่หัวข้อของมันน่ะสิที่น่าขำ!
ประโยคที่เขียนไว้บนนั้นบอกไว้ว่า
“อคาเดมี่อวอร์ดครั้งที่ 73 สาขานักแสดงชายยอดเยี่ยม : ทอม ครูซ, จากเรื่อง มิสชั่นอินพอสซิเบิ้ล 2 ปี 2001”
เห็นได้ชัดว่านี่เป็นเรื่องตลกที่แฟนเดนตายของทอม ครูซ สร้างขึ้นมาเพื่อทอม ครูซ!
ทำไมถึงบอกว่าสร้างขึ้นมาอย่างงั้นเหรอ? ก็เพราะว่าพี่ทอมไม่เคยได้รางวัลนี้ยังไงล่ะ!
หลังจากฝืนไม่ให้ตัวเองหัวเราะออกมา เย่เทียนก็ถือโกลเด้นแมนนี้และเดินเข้าไปถามเจ้าของร้าน
เขาแกล้งทำเป็นว่าชอบงานชิ้นนี้ แม้แต่การ์เซียและคนอื่นๆ ก็มองไม่ออก ตราบเท่าที่ราคามันได้ เขาก็จะซื้อมันและเล่นกับมัน และการชื่นชมมันก็ไม่ได้มีปัญหาแต่อย่างใด
“ชัค เข้าไปดูสถานการณ์ที หากว่าเจ้าสารเลวนี้ต้องการจะซื้อโกลเด้นแมนนี้ ก็ให้เล่นกับมันสักสองรอบ ทำให้มันต้องจ่ายเงินเพิ่มขึ้น!
แต่จำไว้ว่าอย่าได้เสนอราคามากเกินไป ของชิ้นนี้เป็นของปลอม 100% มันไม่คุ้มที่จะซื้อมัน มีแต่พวกที่ป่วยทางสมองเท่านั้นล่ะที่จะซื้อมันไป!”
เมื่อเห็นเย่เทียนหยิบโกลเด้นแมนขึ้นมาดูด้วยความสนใจ การ์เซียก็รู้สึกว่านี่เป็นโอกาสที่จะได้ล้างแค้น ดังนั้นเขาจึงเข้ามาและสั่งให้สร้างปัญหาทันที
“เข้าใจแล้ว ไว้ใจฉันได้เลย! ฉันจะทำให้เจ้าสารเลวนี่กระอักเลือดออกมาให้ได้!”
ชาวเม็กซิกันชัคตอบกลับด้วยความมั่นใจ จากนั้นก็ทำการเดินเข้าไป
ขณะที่เขาเดินเข้าไปในร้าน เขาก็บังเอิญได้ยินเย่เทียนถามราคาครั้งแรกขึ้นมาทันที
“สวัสดี ฉันชอบโกลเด้นแมนนี้มากเลย มันราคาเท่าไหร่อย่างงั้นเหรอ?”
“100 เหรียญ หากนายพอใจก็จ่ายเงินและรับมันไปได้เลย”
เจ้าของร้านยิ้มและบอกราคาออกไป
เย่เทียนมีท่าทางครุ่นคิด แกล้งทำเป็นคิด
แต่สายตาของเขากำลังจ้องไปที่ชัคที่กำลังเดินเข้ามา ขณะเดียวกัน เขาก็หันชื่อบนฐานให้ไปอยู่ด้านหลัง เพื่อที่ชัคจะได้ไม่เห็นหัวข้อที่น่าตลกนี้
การแสดงได้เริ่มขึ้นแล้ว!
หลังจากที่ชัดเข้ามา เย่เทียนก็ทำการต่อราคาเจ้าของร้านทันที
“100 เหรียญแพงเกินไป 30 เหรียญเป็นยังไง หากตกลง ฉันจะจ่ายเงินตอนนี้เลย”
เมื่อได้ยินราคาที่ต่อกลับมา เจ้าของร้านก็มีอาการนิดหน่อย
เจ้าสิ่งนี้เป็นแค่ขยะ เขาจะทำเงินได้มากหากว่าขายออกไป!
แต่ใครจะรังเกียจที่เงินมากเกินไปกันล่ะ! เจ้าหนูตรงหน้านี้เหมือนกับเป็นคนโง่ และมีโอกาสที่จะทำเงินจากอีกฝ่าย!
“90 เหรียญ นี่คือรางวัลออสการ์เชียวนะ อีกทั้งยังเป็นสัญลักษณ์ของความภาคภูมิใจของภาพยนตร์อเมริกัน ดังนั้นมันจึงคุ้มกับราคานี้อย่างแน่นอน!”
เจ้าของร้านพูดออกมาด้วยสีหน้าเกินจริง หวังว่าเย่เทียนจะให้ราคาสูงขึ้นอีก แม้จะแค่ 1 เหรียญก็ตาม!
“ขอฉันดูสิ่งนี้หน่อยได้ไหม? มันดูสวยมาก และฉันก็สนใจมัน”
ชัคเข้ามาแทรก และชี้ไปที่โกลเด้นแมนในมือเย่เทียนพร้อมกับถามขึ้น
เย่เทียนหันไปจ้องอีกฝ่าย พร้อมกับปฏิเสธอย่างเย็นชา
“ขอโทษด้วย เจ้าสิ่งนี้มันเป็นของฉันแล้ว”
ในขณะเดียวกัน เขาก็ถือโกลเด้นแมนที่อยู่ในมือแน่น ไม่ยอมให้ชัคได้ดูมัน ดึงสมบัติชิ้นนี้หนีสายตาของอีกฝ่าย!
“40 เหรียญ ราคานี้สมเหตุสมผลอย่างมาก ถ้าตกลง ฉันจะจ่ายมัน”
เย่เทียนหันกลับไป และเพิ่มราคาใหม่
“แน่นอนเลยว่าเจ้านี่มันโง่ มีแต่คนโง่เท่านั้นล่ะที่จะซื้อขยะในราคา 40 เหรียญ!”
เจ้าของร้านมีความสุข แต่ก็ไม่ได้ตกลงในทันที กลับกัน เขากลับเบนสายตาไปทางชัค และหวังว่าเจ้าโง่คนที่สองนี้จะเข้าร่วมประมูลด้วย หากเป็นอย่างนั้น มันคงจะเยี่ยมไปเลย!
แน่นอนว่าชัดย่อมไม่ทำให้เขาผิดหวัง พร้อมกับทำสิ่งที่น่าประหลาดใจออกมาในทันที
“60 เหรียญ ฉันชอบเจ้าของงดงามนี้ มันคุ้มกับราคาที่จ่ายไป!”
ขณะที่เสนอราคา ชัคก็มองไปที่เย่เทียนด้วยท่าทางหาเรื่อง
“70 เหรียญ!”
เสียของเย่เทียนยังคงเย็นชา จากนั้นเขาก็เพิ่มราคาขึ้นด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
เมื่อได้ยินทั้งสองแข่งกันเสนอราคา เจ้าของร้านก็อยากจะหัวเราะออกมาดังๆ เป็นเจ้าโง่สองตัวจริงๆ ด้วย! เจ้าพวกนี้หมดหนทางเยียวยาแล้วล่ะ!
