บทที่ 46 หัวเสือดาวหลินชง

บทที่ 46

หัวเสือดาวหลินชง

ตามคำอธิบายของระบบ การ์ดใบนี้เป็นของที่หายากที่สุดในโลกมันคือการ์ดอัญเชิญ!

“หลังจากที่ใช้การ์ดอัญเชิญแล้ว คุณจะได้รับบุคคลที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์ หากต้องการรีไซเคิลจะได้รับ 50,000 เหรียญทอง”

“50,000 เลยอย่างนั้นหรอ เป็นเงินก้อนใหญ่จริงๆ!”

แต่หลังจากลังเลอยู่นานเขาก็ตัดสินใจที่จะใช้การ์ดหายากใบนี้

“ติ่ง คุณได้รับบุคคลในประวัติศาสตร์ หลินชง!”

หลินชง: เขตแดนหลอมรวมร่างกายระดับ 2

ผู้บัญชาการ  81

การเมือง 33

กลยุทธ์ 32

คุณสมบัติ : อาจารย์ผู้สอน

หลินชงเคยเป็นอาจารย์สอนให้กับกองทัพผู้พิทักษ์  800,000 นาย ในเมืองหลวง เขาเก่งเรื่องการฝึกทหารและกำลังรบที่เขาเป็นผู้ฝึกจะเพิ่มขึ้นอีก 10 %

“อาจารย์หลิน!”

หลี่มู่ฟาน ตกตะลึง เขามีความสุขและก็เสียดายเช่นกัน อย่างน้อยโชคเขาก็ยังดีเนื่องจากอาจารย์หลินมีลักษณะที่ดี ผู้บัญชาการ 81  เทียบเท่าได้กลับหลิวหลง ถือว่าเป็นคนที่มีความสามารถต่อสู้เพียงลำพังได้

น่าเสียดายที่เขาเปิดไม่ได้ขุนนางฝ่ายบุ๋น ตอนนี้เขาต้องการเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุ๋นเพื่อแบ่งเบาภาระอย่างเร่งด่วน

“ติง ระบบได้ฝังความทรงจำให้กับหลินชงแล้ว”

หลี่มู่ฟาน พยักหน้าและออกจากระบบตอนนี้เขาจำเป็นต้องจัดการเรื่องหลังสงคราม

การฝึกฝนไม่มีวันเวลา 10 วันผ่านไปอย่างรวดเร็ว สติของเขากลับมาที่ร่างจริง ตอนนี้นอกจากเขาแล้วยังมี 8 คนอยู่ในถ้ำ

เขาใช้เงิน 80,000 เหรียญเงิน เพื่อนนำชาวอาณานิคม 8 คนออกมาพวกเขาทั้ง 8 คนเป็นกองเรือนักล่า

มีชาย 4 คนและผู้หญิง 4 คน  หลี่มู่ฟาน พูดเสียงทุ้มต่ำว่า

“ตอนนี้พวกเจ้าจะต้องจัดตั้งหน่วยล่าสัตว์พิเศษ แล้วเจ้าเป็นหัวหน้าหน่วย”

หญิงสาวคนหนึ่งที่ถูกเรียกว่า เฮยเยว่ นางมีใบหน้าเย็นชาและมีความแข็งแกร่งอยู่ที่ระดับ 2 ของขอบเขตหลอมรวมร่างกายในขณะที่สมาชิกคนอื่นๆอยู่ในระดับหนึ่งเท่านั้น

ชาวอาณานิคมที่มาจากกองเรือนักล่าได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดีนอกเหนือจากความแข็งแกร่งแล้วยังมีประสบการณ์การต่อสู้ที่พิเศษมากมาย

ในแผนของเขา พวกเขาเหล่านี้เป็นกองกำลังสุดยอดของดินแดนเป็นดาบที่แหลมคมคอยทิ่มแทงหัวใจศัตรูในช่วงเวลาที่สำคัญ

3 วันต่อมาที่ค่ายทหาร ณ ห้องประชุม

เมื่อ หลี่มู่ฟาน เห็นว่าทุกคนมากันครบแล้วเขาก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอีกต่อไปเรียกประชุมทันที

“ทุกท่านการประชุมครั้งนี้มี 2 หัวข้อประการแรกคือการก่อสร้างกำแพงเมือง”

“อาเฉียง รายงานข้าเกี่ยวกับกำแพงเมืองหน่อย”

อาเฉียง มองไปที่ หลี่มู่ฟาน และกล่าวว่า “ตอนนี้กำแพงเมืองได้เริ่มต้นการสร้างแล้วโดยใช้โครงสร้างที่ผสมผสานระหว่างหินสีครามและซีเมนต์ ความแข็งแรงไม่ต้องพูดถึง ปัญหาตอนนี้ก็คือกำแพงเมืองต้องการความสูงและหนาแค่ไหน ณ จุดนี้พวกเราทุกคนช่วยกันตัดสินใจ”

ทุกคนในที่นี้ได้ยินก็จมดิ่งอยู่ในความคิดหลังจากนั้นไม่นาน หลิวหลงก็พูดขึ้นว่า “นายน้อยความเห็นของข้าเราควรสร้างตามมาตรฐานของเมืองหลวง กำแพงเมืองควรสูง 6จั้ง กว้าง 2 จั้ง เพียงพอที่จะรับมือกับอาวุธโจมตีเมืองส่วนใหญ่ได้แล้ว”

หลี่มู่ฟาน พยักหน้า

“ทุกคนเห็นด้วยกับความเห็นนี้หรือไม่?”

ทุกคนตอบพร้อมกันว่า “เห็นด้วย”

หลี่มู่ฟาน ยิ้มบางๆและถามขึ้นว่า “หลิวหลง อาวุธโจมตีเมืองปกติในทวีปนี้คืออะไร?”

“นายน้อย เผ่าพันธุ์ระดับเหลืองไม่มีอาวุธโจมตีเมืองขนาดใหญ่นอกจากเผ่าพันธุ์มนุษย์ โดยส่วนใหญ่แล้วจะเน้นไปที่บันไดเมฆ หากเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์ จะมีรถวิ่งพังประตูเมือง และรถขว้างก้อนหิน สำหรับเผ่าพันธุ์ระดับลึกลับนั้นข้าน้อยไม่ทราบ”

“ถ้าเผ่าเอลฟ์โจมตีเราพวกเจ้าคิดว่าพวกเขาจะโจมตีเมืองด้วยวิธีใด”

ทุกคนตกตะลึงมองหน้ากันเห็นได้ชัดว่าไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน หลังจากนั้นไม่นานหลิวหลงก็ตอบว่า

“ข้าได้ยินมาว่าเผ่าเอลฟ์ เชี่ยวชาญในด้านธนูและลูกศรแล้วยังมีนักเวทลึกลับอยู่ ตัวข้าเชื่อว่าพวกเขาควรที่จะยิงลูกธนูและลูกศรเพื่อปราบปรามทหารรักษาเมืองก่อนที่จะบุกโจมตีเมือง”