ตอนที่ 38
เซิ่นเทียน ได้เรียนรู้ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการปฐมพยาบาลในชีวิตก่อนหน้านี้
การผายปอดและการกดหน้าอกเป็นหนึ่งในนั้น
เพื่อให้เป็นประโยชน์เมื่อจำเป็น เซิ่นเทียนได้ศึกษาอย่างจริงจัง
ดังนั้นหลังจากที่ เซิ่นเทียนทำcprครู่หนึ่ง ลมหายใจของ เสี่ยวหลิงเซียนก็ค่อยๆสงบลง
“ฮะ~”
เสี่ยวหลิงเซียนค่อยๆลืมตาขึ้นและรู้สึกผิดปกติในทันใด
ใบหน้าที่หล่อเหลาน่าประหลาดใจค่อยๆ เข้ามาใกล้นางในเวลานี้
มันคือเซินอ๋าวเทียน!
ทันใดนั้น เสี่ยวหลิงเซียนก็ตกใจมากจน หน้าซีดและรีบปิดตาของนางอีกครั้ง
ฟู่!
สารเลว เขาจูบข้าตอนท่านหญิงคนนี้อยู่ในกำลังหมดสติ
เขาจูบข้าแถมยังเป่าลมเข้าไปในปากข้าด้วย
เดี๋ยวก่อน เขา... ยังกดหน้าอกผู้หญิงคนนี้อยู่!
หลอกลวงมากเ!
นางยังสาว!
แต่งงานกับผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไง?
เสี่ยวหลิงเซียนกังวลและต้องการกระโดดขึ้นและต่อสู้กับ เซิ่นเทียนด้สยทุกอย่าง
แต่ในความคิดที่สอง ไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ
มีเพียง เซิ่นเทียนและคนรับใช้ที่ใกล้ชิดสองคนของเขาเท่านั้นที่อยู่รอบตัวพวกเขา
แม้ว่านางจะกระโดดขึ้นและต่อต้านจริงๆ
ดูเหมือนว่าข้าไม่สามารถต้านทานได้!
เป็นไปได้ไหม... เป็นไปได้ไหมที่ผู้หญิงคนนี้มองคนผิด
สกุลเซิ่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่ดี แต่เป็นสัตว์ประหลาดทางเพศ?
...
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เสี่ยวหลิงเซียนก็กลัวจนไม่กล้าเคลื่อนไหว
แต่ความรู้สึกพิเศษที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนก็ค่อยๆ หลั่งไหลเข้ามาในร่างกายของนาง
ความรู้สึกนี้แปลกมาก นางไม่เคยสัมผัสมาก่อน
ทันใดนั้นสัมผัสระหว่างริมฝีปากก็หายไป
แรงกดที่หน้าอกก็หยุดลงเช่นกัน
ความเศร้าโศกล้นอยู่ในอกเสี่ยวหลิงเซียน
นางหลับตาและได้ยินสิ่งที่เซิ่นเทียนคุยกับจขันทีกุ้ย
“ลุงกุ้ย ข้าเหนื่อยนิดหน่อย หรือไม่ก็ไปเอาเข็มมาให้ท่านมา!”
หัวใจของ เสี่ยวหลิงเซียนกระชับ
เข็ม?
เข็มแบบไหน! !
“อะแฮ่ม ทักษะทางการแพทย์ของข้ารับใช้ชราไม่ดี และข้ากลัวที่จะทำร้ายสาวน้อยหลิงเอ๋อ ฝ่าบาทควรมำต่อ!”
ดังนั้น คนสกุลเซิ่น ไม่ได้ลวนลามข้า แต่กำลังช่วยข้าอยู่?
อุกอาจ!
มันจะมีวิธีช่วยคนแบบนี้ได้อย่างไร
ทำไม มันยากสำหรับท่านที่จะช่วยข้า!??
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เสี่ยวหลิงเซียนก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความขุ่นเคือขึ้นในใจ
...
ในอ้อมแขนของ เซิ่นเทียนลูกประคำก็สั่นเทาเช่นกัน
“นายท่าน จิ่วเอ๋อรู้สึกถึงความขุ่นเคืองของผู้หญิงคนนี้!”
หัวใจของ เซิ่นเทียนกระชับขึ้น: "อาจเป็นพลังของเลือดดำ(เฮยซวี)ที่ทิ้งไว้เผื่อเป็นแผนสำรอง?"
การแสดงออกของขันทีกุ้ย ก็เคร่งขรึมเช่นกัน: "อย่ามองข้ามความเป็นไปได้นี้!"
ผู้ฝึกตนที่ชั่วร้ายนั้นชั่วร้ายฉาวโฉ่และสามารถทำทุกอย่างได้
เนื่องจากไม่มีขีดจำกัด กลอุบายที่ใช้จึงแปลกปละหลาดและโหดเหี้ยม ซึ่งยากมากที่จะรับมือ
เซิ่นเทียนถือเหรียญกระบี่ไว้ในมือ: "มีวิธีใดที่จะขจัดความขุ่นเคืองนี้ได้หรือไม่"
ฉินเกา ที่ด้านข้างคิดอยู่ครู่หนึ่ง: "ข้าได้ยินมาว่าฉี่ของเด็กชายสามารถยับยั้งวิญญาณชั่วร้ายได้ ... "
"หยุด!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เสี่ยวหลิงเซียนก็ตกใจมากจน ใบหน้าที่สวยงามซีดและกระโดดลงพื้น
“ข้า ข้า ข้า ข้าสบายดี!”
เมื่อมองดูหลิงเซียนตัวน้อยที่ตื่นตระหนก เซินเทียนก็ทำสีหน้าแปลกๆ: “เจ้า...เจ้าตื่นนานแล้วเหรอ?”
เสี่ยวหลิงเซียนตกตะลึงและพยักหน้า: "ข้าเพิ่งตื่นมาสักพัก"
“ทำไมเจ้าไม่บอกข้าเมื่อเจ้าตื่นขึ้นมา” เซิ่นเทียนกล่าวอย่างช่วยไม่ได้ “ข้าเหนื่อยจริงๆ”
หลิงเซียนน้อย: "..."
หลังจากนั้นไม่นาน เสี่ยวหลิงเซียนก็เต็มไปด้วยความโกรธ
“เซิ่น ไอ้สารเลว!”
“เจ้าเพิ่งจูบและกดผู้หญิงคนนี้ ข้าจะออกเรือนได้ยังไง”
ลุงกุ้ยหรี่ตาด้วยรอยยิ้ม: “แต่งงานกับฝ่าบาทเถอะ”
ฮิฮิ โชคดีที่ข้าไม่ได้ฝังเข็มเมื่อครู่นี้ ฝ่าบาทช่างปราดเปรื่องจริงๆ!
...
"ใครกันที่อยากจะแต่งงานกับไอ้สารเลวนี้!"
แก้มของหลิงเซียนน้อยแดงและเขาพึมพำ: “เจ้าทำแบบนั้นกับผู้หญิงคนนี้ ตอนที่ข้าหมดสติ”
เซิ่นเทียนพูดอย่างช่วยไม่ได้: “ข้าทำเพื่อช่วยเจ้า ข้าไม่มีความคิดอื่นเลยจริงๆ”
เสี่ยวหลิงเซียนยิ่งโกรธมากขึ้น: "เจ้าคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะเชื่อเจ้าเหรอ"
ปากของ เซิ่นเทียนกระตุกเล็กน้อย ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงไร้เหตุผลขนาดนี้!
เขาถอนหายใจ “ทำยังไงเจ้าถึงจะเชื่อข้า”
เสี่ยวหลิงเซียนส่ายหัวและความโกรธของนางก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ
ไอ้สารเลว ไอ้บัดซบ แล้วบอกว่ามันเป็นเพียงการช่วยเหลือผู้คนและไม่มีความคิดอื่นใด
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการรับผิดชอบหลังจากทำสิ่งเหล่านั้น
ให้ตายสิ น่ารักเกียจ!
เสี่ยวหลิงเซียนโกรธและชี้ไปที่หน้าผาด้านข้าง
นางคร่ำครวญ: “เจ้าไม่ต้องการที่จะรับผิดชอบหรือ ฮึ่ม ถ้าเจ้ากระโดดจากที่นี่ ข้าเชื่อว่าเจ้าไม่มีความคิดอื่น ๆ!”
เซิ่นเทียนมองไปที่หน้าผาและกลืนน้ำลาย: "กระโดดลงจากหน้าผานี้?"
เสี่ยวหลิงเซียนพยักหน้าอย่างมีชัยและพูดด้วยรอยยิ้ม: "เป็นยังไง กลัวล่ะสิ!"
ฮึ่ม ไอ้สารเลว
หากเจ้าช่วยผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงคนนี้จะไม่ทำร้ายเจ้า!
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เราแต่งงานกันแล้ว ใครจะเป็นผู้รับผิดชอบหินวิญญาณที่บ้าน?
...
เสี่ยวหลิงเซียนกำลังคิดอย่างบ้าคลั่ง!
ทันใดนั้น นางเห็นร่างหนึ่งแวบผ่านดวงตาของนางและวิ่งไปที่หน้าผา
“สิ่งที่ข้าทำในวันนี้ไม่สมควร แต่ข้าทำเพียงเพราะช่วยเจ้า ในเมื่อเจ้าไม่เชื่อข้า ข้าจึงทำได้เพียงตายเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของข้า!”
ทันทีที่เสียงจบลง ร่างของ เซิ่นเทียนก็กระโดดลงหน้าผาทันที
เหมือนกับมังกรฟ้าครามที่เข้าสู่ทะเล มันหายไปในก้อนเมฆอันกว้างใหญ่ในทันที
เขากระโดดลงจากหน้าผาจริงๆ
แม้แต่ขันทีกุ้ยและฉินเกา ที่อยู่ข้างๆ ก็ไม่มีเวลาหยุดเขา
...
เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาของนาง เสี่ยวหลิงเซียนก็ตกตะลึง
เจ้า ทำไมเจ้าถึงกระโดดจากหน้าผาจริงๆ
เจ้าเกลียดข้ามากเหรอ
เพื่อที่จะไม่ต้องรับผิดชอบกับข้า เจ้ายอมกระโดดลงจากหน้าผาแล้วตายดีกว่า
หรือท่านคิดว่าสิ่งที่ข้าพูดทำร้ายความภาคภูมิใจของท่าน?
ตาโง่ ใครจะสนถ้าท่านมีความคิดอื่น!
เพื่อที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขา เขากระโดดลงจากหน้าผาโดยไม่คาดคิด
ท่านเป็นคนโง่หรือไม่?
เสี่ยวหลิงเซียนรู้สึกว่าใบหน้าของนางเปียกชื้น
เอื้อมมือออกไปสัมผัสแต่ก็พบว่าน้ำตากำลังไหลอาบหน้าของนาง
ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้เชื่อมโยงกันเป็นชุด
นางจำได้ว่านางถูกลักพาตัวโดยเลือดดำ
จำได้ว่าข้าหมดสติโดยควัน
“ดังนั้น ทุกสิ่งท่านพี่เซิ่นทำคือช่วยชีวิตข้า
แต่ข้าสร้างปัญหาอย่างไร้เหตุผล บังคับให้เขาฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดจากหน้าผา? "
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เสี่ยวหลิงเซียนเพียงรู้สึกว่าร่างกายของนางอ่อนยวบลง
...
นางเดินไปที่หน้าผาทีละขั้น
ฮาฮา พี่เซิน ไม่กลัวตายไม่ใช่หรือ?
ท่านพี่รอข้าก่อน ข้ากำลังตามไป!
เสี่ยวหลิงเซียนเดินช้าๆ ไปที่ขอบหน้าผา มองดูเมฆหนาทึบ
นางยิ้มแล้วก้าวเท้าซ้ายของนางอย่างมั่นคง
เมื่แก้าวไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว ข้าจะกลับสู่วัฎจักรแห่งชีวิตและความตาย!
...
ณ ขณะนี้.
ใต้หน้าผาที่ไม่มีก้นเหว ทันใดนั้นก็มีเสียงลึกดังขึ้น
“ฮ่าฮ่าฮ่า มีแท่นหินลอยอยู่กลางหน้าผา”
“ขันทีกุ้ย เสี่ยวเกา แม่นางหลิงเอ๋อ ข้ายังไม่ตาย!”
"ข้ากระโดดลงบนแท่นหินนี้"
“ที่นี่มีถ้ำด้วย ดูเหมือนว่ามันควรจะเป็นถ้ำของผู้ฝึกตน”
“รีบหาเชือกมาเถอะ!”
ขณะที่เสียงของ เซิ่นเทียนดังขึ้น เสี่ยวหลิงเซียนที่ก้าวออกจากหน้าผาก็ตกตะลึง
และขันทีกุ้ยซึ่งมีใบหน้าอมเทาอยู่ข้างๆ ก็ร้องไห้ด้วยความยินดีในทันที
“ท่านไม่ได้ตายจากการกระโดดจากหน้าผา แต่กลับเจอคฤหาสน์ถ้ำที่เปิดโดยผู้ฝึกตน?”
“พระองค์ท่านทรงมีฐานะต่ำต้อยมา 15 ปีแล้ว ในที่สุดก็ถึงวันที่ท่านจะผง่านขึ้นแล้ว?”
อย่างไรก็ตามความเป็นจริง มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก!