ตอนที่ 36

แดนรกร้างทางทิศตะวันออก

　　ที่ไหนสักแห่งในห้วงเหวที่ซ่อนเร้น ห้องโถงมืดมน

　　ที่นี่เป็นที่ตั้งของแผ่นศิลาวิญญาณที่ใสราวกับหยก เปล่งประกายระยิบระยับ

　　ทันใดนั้น แผ่นศิลาวิญญาณอันหนึ่งก็แตกออก

　　ในความมืด ร่างหลายร่างตื่นขึ้น

　　"มันคือการ์ดวิญญาณของเฮยซวี่(เลือดดำ)เขาถูกฆ่าตายในอาณาจักรเพลิง(หยาน)"

　　“เขามีลูกประคำทั้งเก้าลูกและแม่ผีอยู่ในมือ มีไม่กี่คนในอาณาจักรหยานที่ฆ่าเขาได้”

　　“เป็นไปได้ไหมที่อิทธิพลของลัทธิศักดิ์สิทธิ์ในอาณาจักรหยานจะถูกค้นพบ?”

　　“ให้ไม้ดำไปที่อาณาจักรหยาน เพื่อตรวจสอบและฆ่าคนนั้น!”

　　“ถ้าเป็นไปได้ นำองค์ชายหกแห่งอาณาจักรหยานใหญ่มาสอน”

　　“ข้าได้ยินมาว่าเด็กคนนี้มีความสามารถค่อนข้างดี และเป็นวัตถุดิบที่ดีในการรับพระวิญญาณบริสุทธิ์”

　　“รับทราบ!”

　　...

　　ถ้ำไท่ไป่ (เปลี่ยนจาก ถ้ำที่ยิ่งใหญ้สีขาว)

　　น้ำตกที่ไหลเชี่ยวไหลลงมาจากความสูง 3,000 ฟุต และเสียงอึกทึกราวกับฟ้าร้อง

　　แรงกระแทกก็เพียงพอที่จะทำลายหินลงได้

　　อย่างไรก็ตาม ที่ด้านล่างของน้ำตกมีชายคนหนึ่งถือกระบี่ยาวและฟันน้ำตก

　　ผู้ชายคนนี้คือหลี่ฉางเก๋อ!

　　และข้างน้ำตก ชายวัยกลางคนยืนอยู่อย่างภาคภูมิใจ

　　เขาแบกกระบี่หนักไว้บนหลังของเขา และร่างกายของเขาก็เปล่งแรงกดดันออกมา

　　ในเวลานี้ หลี่ฉางเก๋อ(หลี่ฉางเอ๋อ) กำลังถูกดุ

　　"ช้าเกินไป!"

　　"พลัง ระเบียบ!"

　　“แขน ขา และนิ้วไม่แข็งแรงพอ!”

　　“ร่างกายเป็นรากฐาน ถ้าเจ้าต้องการที่จะฝึกฝน หากไม่มีกายากระบี่ขั้นสุดยอด ก็ต้องขยันและใจเย็น”

　　“กระบี่ของเจ้าอ่อนแอเกินไป!”

　　ชายผู้นั้นมองไปที่ หลี่ฉางเก๋ออย่างเฉยเมย: "ด้วยความสามารถแค่เจ้ายังกล้าพาน้องสาวออกไปเที่ยวเตร่งั้นรึ!"

　　“ไปเถอะ ถ้าเจ้าไม่ฝึกวิชากระบี่ฉางเหอ(แม่น้ำยาว)ในหนึ่งวัน เจ้าจะไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากที่นี่หนึ่งวัน!”

　　ทันใดนั้น ดูเหมือนชายผู้นั้นจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

　　เขามองไปในทิศทางของอาณาจักรหยาน: "มีคนกระตุ้นเหรียญเทพนั่นคือเด็กคนนั้นหรือ?"

　　หลังจากคิดเรื่องนี้ ชายไหมก็เยาะเย้ย

　　“ในเมื่อเจ้าพกเหรียญติดตัวไปด้วย ก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องยากที่จะหาเจ้าเจอ”

　　“มันเกิดขึ้นทในที่ที่จื่อหยางคุ้นเคย ดังนั้นปล่อยให้เขานำเด็กนั่นกลับมา!”

　　"เปิ่นจั่ว(เป็นคำเรียกแทนตัวเองของผู้สูงสักดิ์ที่เปรียบดั่งเทพ )ต้องการเห็นความเย่อหยิ่งที่ไม่มีใครเทียบได้"

　　“มันกล้าดียังไงมาลักพาตัวลูกสาของเปิ่นจั่ว!”

　　...

　　ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งทวยเทพ ยอดเขาลั่วฮวง

　　นกกระเรียนบินลงมาอย่างสบาย ๆ และหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงงาม

　　ผู้หญิงคนนี้สวมเสื้อคลุมสีขาวและชุดเกราะต่อสู้มีกระบี่สีแดงเข้มที่หลังของเธอ

　　เธอสวมหน้ากากขนนกฟีนิกซ์สีแดงสดบนใบหน้า และดวงตาของเธอก็สว่างราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า

　　ผู้หญิงคนนั้นลูบขนของนกกระเรียนแล้วโยนหินวิญญาณเข้าไปในปากของนกกระเรียน

　　เมื่อนกกระเรียนนำหินวิญญาณไป ขนทั่วร่างกายก็วาววับมากขึ้น

　　มันลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับร้องออกมาและบินไปไกล

　　และหญิงคนนั้นก็ค่อย ๆ มาถึงขอบหน้าผา ดวงตาของนางเปล่งประกายดั่งฟ้าร้องและฟ้าแลบสีม่วงแดง

　　ราวกับว่าจะชำระล้างโลก!

　　“ในอาณาจักรเหยียนได้แสดงสัญญาณของวิญญาณชั่วร้าย และก่ออาชญากรรมในการทำลายเมืองและสังหารหมู่บ้าน!”

　　“สวนว่านหลิง ปรมาจารย์เซียน ศิษย์สายตรงของเทียนจี้จากหุบเหวลึกแห่งภูเขาอากินะ ?”

　　“เจ้าคนหลอกลวง ดีแล้วที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับลัทธิ!”

　　หลังจากพูดจบ หญิงสาวก็ลุกขึ้นจากฟากฟ้า

　　จู่ๆ กระบี่ยาวสีแดงก็ถูกดึงออกจากฝัก กลายเป็นสายฟ้าและแสงกระบี่ และถูกผู้หญิงคนนั้นเหยียบเข้าไป

เฟี้ยววว!

　　แป๊บเดียวก็หายไปที่ปลายฟ้า!

　　...

อาณาจักรหยาน ห้องลับ

　　เซิ่นอ้าวหลับตาแน่น ขบฟัน และร่างกายของเขาก็สั่นเทาอย่างต่อเนื่อง

　　เหงื่อท่วมตัว!

　　“ใกล้แล้วครับ อีกนิดเดียวเท่านั้น!”

　　"อะไร!"

　　ดวงตาของ เซิ่นอ้าว(เปลี่ยนจากเซิ่นโอว)ก็เปิดขึ้นทันที

ใบหน้าของเขาแดงก่ำ: "นำมาให้ข้า!"

แรงกดดันอันทรงพลังกวาดไปทุกทิศทุกทาง เขย่าทุกอย่างในร่างกาย

　　เซิ่นอ้าวค่อยๆลุกขึ้นยืนด้วยมือเปล่า

　　พลังอันทรงพลังอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนก็พุ่งขึ้นทั่วร่างกายอย่างกะทันหัน

　　“ทรงพลัง ทรงพลังอย่างน่าทึ่ง!”

　　“ข้ารู้สึกว่านี่คือความแข็งแกร่งของขอบเขตรากฐานหรือไม่”

　　“แน่นอนว่ามันอยู่ไกลจากขอบเขตการกลั่นฉีมาก นี่คือพลังที่เริ่มต้นบนเส้นทางของการฝึกฝนอมตะอย่างแท้จริง”

　　เซิ่นอ้าวปาดเหงื่อออกจากหัวของเขาและพูดอย่างตื่นเต้น: “ท่านจื่อหยาง สัญญาว่าตราบใดที่ข้าก้าวผ่านไปจนถึงจขอบเขตสร้างรากฐาน ข้าจะถูกยอบรับให้เป็นศิษย์ของถ้ำไท่ไป่!”

　　“ตอนนี้ข้าทะลวงสำเร็จแล้ว ข้าแค่ต้องไปฝึกที่ถ้ำไท่ไป่”

　　“ยังไงก็ตาม ข้าต้องเตรียมตัวดีๆ”

　　"รอสามวันเพื่อทำให้ฐานมั่นคง"

　　"จากนั้นไปที่สวนว่านหลิงและเลือกของดีๆ"

　　“ปัญหาคือ ข้าได้รับการอุปถัมภ์จากจักรพรรดิองค์ที่สิบสามเมื่อวานนี้”

　　“เฮ้ ข้าหวังว่ามันจะไม่ส่งผลต่อโชคของข้านะ!”

　　...

　　“ฮัดชิ้ว!”

　　"อะแฮ่ม!อะแฮ่ม!"

　　เซิ่นเทียนจามหลายครั้งติดต่อกัน

　　เขารู้สึกเหมือนมีคนพูดลับหลังว่าเขาหล่อ

　　ในเวลานี้ แก่นทองคำทั้งสามได้ออกไปแล้ว

　　ตอนนี้เหลือเพียงสี่คนในที่นี้

มีชายโสดและหญิงสาว อันที่จริงไม่มีอะไรผิดปกติกับมัน

　เสี่ยวหลิงเซียนยังคงถูกห่อด้วยผ้าและไม่ตื่น

　　สาวน้อยคนนี้หลับลึกจริงๆ

　　และความสนใจของ เซิ่นเทียนในตอนนี้ส่วนใหญ่อยู่ที่สายประคำในมือของเขา

　　"ข้าใช้เหรียญกระบี่แต่กลับได้ของเพียงแค่นี้?"

　　เซิ่นเทียนเลื่อนสายประคำในมือของเขาและพึมพำกับตัวเอง: “มันแตกไปหมดแล้ว มันไม่กลมเลย”

　　ขณะที่เขาบีบ ทันใดนั้นก็มีเสียงออกมาจากสายประคำ: "หยุด~! หยุดก่อน!"

　　เซิ่นเทียนตกใจและโยนสายประคำโดยตรง

　　แต่เขาก็เห็นว่าสายประคำเริ่มส่งลมสีดำออกมา ค่อยๆ แผ่ขยายออกไป

　　ผู้หญิงในชุดแต่งงานสีแดงตัวใหญ่ลอยออกมา จะมีใครอีกถ้าไม่ใช่แม่ผี

　　เพียงแต่ว่าลูกเก้าคนและแม่ผีในเวลานี้อ่อนแอกว่าเมื่อก่อนมาก

　　แม้แต่รูปร่างก็เจือจางราวกับภาพลวงตาที่อาจจะถูกลมพัดปลิวไปได้ทุกเมื่อ

　　เห็นได้ชัดว่ามันนางบาดเจ็บสาหัส

　　...

　　ดวงตาของแม่ผีถูกผมยาวของเธอปิดไว้ จ้องไปที่ เซิ่นเทียนอย่างแผ่วเบา: "อย่าพาข้าไป!"

　　มุมปากของ เซิ่นเทียนกระตุก: "ทำไมเจ้าถึงออกมาอีก ข้าจะประกาศอีกครั้งว่าข้าไม่สนใจเป็นพ่อเด็กหรอกนะ!"

　　“ท่านกำลังสัมผัสร่างกายข้าและข้าไม่สามารถออกมา??”

　　นัยน์ตาของแม่ผีเริ่มขุ่นเคืองมากขึ้นเรื่อยๆ

　　นางทรุดตัวลงกับพื้น และร้องไห้ออกมา!

　　เซิ่นเทียนตกตะลึ

　　อะไร!

　　แม่ผีร้องไห้จริงๆหรือ?

　　แต่การฟังผีร้องไห้ไม่ใช่ประสบการณ์ที่ดี

　　ถ้าผู้หญิงธรรมดาร้องไห้ ผู้ชายจะได้รีบความเสียหาย 100 หน่วย

　　skdผีสาวกำลังร้องไห้ ความเสียหายต่อชายคนนั้นเกือบถึง 1,000 หน่วย!

　　มันไม่ไร้ประโยชน์ที่จะบอกว่าผีร้องไห้และเสียงหอนอย่างไร

　　เดี๋ยวก่อน ดังนั้น... ลูกประคำนี้เป็นที่อาศับของแม่ผีทารกทั้งเก้า?

　　น่าอาย~

　　เซิ่นเทียนปาดเหงื่อ: “อะแฮ่ม อย่าร้องไห้ โอเค นี่มันแค่ลูกประคำไม่ใช่เหรอ!”

　　“ไม่รู้สิ ข้าคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับท่าน!”

　　แม่ผีมองไปที่ เซิ่นเทียนด้วยความขุ่นเคืองขมขื่นและค่อยๆลุกขึ้นยืน

　　ดูจากรูปลักษณ์แล้ว เขารู้สึกเขินเล็กน้อย

　　เธอโค้งคำนับ: "ขอบคุณ เซียน ผู้อาวุโสสำหรับการขจัดความคับข้องใจและฟื้นฟูจิตใจของจิวเอ๋อ จิวเอ๋อไม่มีอะไรจะตอบแทนท่านได้ ... "

　　เซิ่นเทียนไอเบา ๆ และขัดจังหวะเธอ: "ถ้าอย่างนั้นเจ้าไม่จำเป็นที่จะต้องใช้ร่างกายตอบแทนข้า"

　　แม่ของลูกทั้งเก้าคนผงะไปครู่หนึ่งแล้วก็ไม่พอใจมากยิ่งขึ้นไปอีก

　　แม้แต่พลังงานสีดำบนร่างกายของนางดูเหมือนจะรุนแรงขึ้นเล็กน้อย

　　ฉินเกา ที่ด้านข้างก็แสดงความระมัดระวัง: "ฝ่าบาท ความคับข้องใจของนางดูเหมือนจะฟื้นตัว เราควรปราบอีกครั้ง!"

　　เก้าทารกและแม่ผี: "..."