ตอนที่แล้วTHW ตอนที่ 13+14(3/3) ตลาดนัดเชลซี + อาทิตย์อัสดงในแมนแฮตตัน
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปTHW ตอนที่ 15+16(2/3) กล้องส่องทางไกลของราชาโจรสลัด + ขุดหลุมฝังตัวเอง

THW ตอนที่ 15+16(1/3) กล้องส่องทางไกลของราชาโจรสลัด + ขุดหลุมฝังตัวเอง


THW ตอนที่ 15+16(1/3) กล้องส่องทางไกลของราชาโจรสลัด + ขุดหลุมฝังตัวเอง

 

ร้านด้านหน้าของเขานั้นเป็นร้านขายของมือสองแห่งหนึ่ง และที่นั่นมีของดีอยู่เป็นจำนวนมาก!

เมื่อเห็นถึงตำแหน่งที่วางและราคาที่ใช้ดึงดูดของเจ้าของร้านแล้ว เย่เทียนก็เข้าใจทันทีว่านี่ไม่ใช่สถานที่สำหรับหยิบฉวยสมบัติของตัวเขา

แต่ว่าเขายังไม่ได้ไปจากที่นี่ แต่กลับมองดูของบางอย่างในร้านด้วยความสนใจ และพยายามจะซื้อมัน

นี่เป็นกล้องส่องทางไกลตาเดียวแบบโบราณที่ทำมาจากสร้างทองเหลืองซึ่งทำออกมาได้งดงามอย่างมาก ทุกๆ รายละเอียดของมันต่างก็ประณีตสุดๆ ซึ่งตำแหน่งที่ใช้มือจับนั้นต่างก็เป็นมันเงา ราวกับถูกใช้มาเป็นเวลานาน

กล้องส่องทางไกลนี้ดูคล้ายของเคยมีอยู่ในประวัติศาสตร์ เหมือนเป็นของโบราณจากศตวรรษที่ 17

ยิ่งกว่านั้น บนตัวท่อของมันกลับสลักรูปธงหัวกะโหลกพร้อมกับดาบไขว้ที่ดูแล้วแล้วค่อนข้างน่ากลัว

ซึ่งบนนั้นยังยังมีตัวเขียนภาษาอังกฤษที่ใต้หัวกะโหลกไว้ด้วยว่า “ราชาโจรสลัก เฮนรี่ มอร์แกน”

เฮนรี่ มอร์แกนนั้นเป็นโจรสลัดที่มีชื่อเสียงที่สุดของอังกฤษในศตวรรษที่ 17 และเขาไม่เพียงแต่จะเป็นกัปตันโจรสลัดเท่านั้น แต่เขายังเป็นผู้ว่าของจาไมกา ซึ่งถือเป็นโจรสลัดที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด! สมกับเป็นราชาโจรสลัดที่แท้จริง!

ด้วยสมบัติเช่นนี้ ทำไมเขาถึงบอกว่าดูคล้ายของโบราณอย่างงั้นเหรอ?

มันง่ายมาก! ก็เพราะว่ามันไม่มีแสงอะไรในสายตาของเย่เทียนเลยยังไงล่ะ อย่าว่าแต่แสงสีเหลืองที่แสดงให้เห็นถึงของโบราณในศตวรรษที่ 17 เลย มันกลับไม่มีแสงอะไร เห็นได้ชัดว่าเป็นของที่ผลิตขึ้นมาในปัจจุบัน!

ที่เย่เทียนสนใจมันนั้นเป็นเพราะว่าหนังเรื่อง “Pirates of the Caribbean”

ภาพกัปตันโจรสลัดที่ยืนอยู่บนหัวเรือพร้อมกับส่องกล้องส่องทางไกลตาเดียวเพื่อมองดูทะเล มันได้สร้างความตื่นเต้นให้กับเขาทุกครั้ง และทำให้เขารู้สึกโหยหาที่จะเดินทางข้ามมหาสมุทร

เมื่อเห็นของทำมือสำหรับโจรสลัดที่ทำขึ้นมาอย่างประณีตนี้ ก็ทำให้เย่เทียนพลันรู้สึกใจเต้นขึ้นมา และแน่นอนว่าเขาจะไม่พลาดมัน

หลังจากยืนและชื่นชมมัน เขาก็เริ่มเดินไปหาเจ้าของร้าน

“สวัสดี ฉันขอดูกล้องส่องทางไกลนี้ได้หรือเปล่า?”

เจ้าของร้านยิ้มพร้อมกับพยักหน้า

“ได้เลย เชิญจับและดูได้ตามสบาย”

“ขอบคุณ”

เย่เทียนหยิบกล้องส่องทางไกลนี้ขึ้นมา และเริ่มดูอย่างระวัง

ความรู้สึกแรกที่ได้คือมันหนัก เห็นได้ชัดว่าวัตถุดิบที่ใช้นั้นค่อนข้างมีราคา อย่าได้ดูถูกว่ามันเป็นงานทำมือ และราคาของมันนั้นจะต้องไม่ต่ำมากแน่ๆ

จากนั้น เขาก็ทำการตรวจสอบรายละเอียด

กล้องส่องทางไกลนี้ไร้รอยขีดข่วน นับว่าผลิตขึ้นมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ แทบจะเก็บรายละเอียดทุกส่วนเอาไว้ แม้แต่กระบวนการผลิต ยังใช้วิธีการแบบเก่าเพื่อให้สมจริง!

สำหรับงานทำมือที่ซับซ้อนแบบนี้ มันเป็นเรื่องยากหากคนที่ไม่เข้าใจประวัติศาสตร์ของโจรสลัด และไม่มีการค้นหาความโบราณที่จะรู้อายุที่แท้จริงของมัน

ซึ่งเย่เทียนเองก็เหมือนกัน หากว่าเขาไม่มีพลังเหนือธรรมชาติ เขาก็คงคิดว่านี่เป็นของโบราณจากศตวรรษที่ 17

จากนั้น เขาก็ทำการทดสอบประสิทธิภาพของกล้องส่องทางไกลนี้ ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น ไม่มีสะดุด และสุดท้ายก็คือการทดสอบโดยการส่องมัน

เย่เทียนรู้สึกเหมือนได้สัมผัสประสบการณ์การเป็นโจรสลัด เขาเลียนแบบท่าโพสต์ของกัปตันโจรสลัดจากในหนัง ทำการดึงกล้องส่องทางไกลสามท่อนออกมาจนสุด พร้อมกับถือมันด้วยสองมือ ก่อนจะเอามาแนบกับตาข้างหนึ่ง จากนั้นก็เริ่มทำการส่องดู

ภาพที่ได้นั้นชัดมาก อีกทั้งระยะที่เห็นก็ไกลมาก ถือเป็นของเล่นที่ดีมากชิ้นหนึ่ง

หลังจากตรวจดูทุกสิ่งและมั่นใจว่าไม่มีปัญหาอะไรแล้ว เย่เทียนก็วางมันเก็บไว้ที่เดิม พร้อมกับเริ่มสอบถามราคากับเจ้าของ

“สวัสดี กล้องส่องทางไกลตัวนี้ดีมาก ขอถามได้ไหมว่ามันราคาเท่าไหร่?”

ประกายแห่งความสุขวาบผ่านสายตาของเจ้าของร้าน และทันใดนั้นเขาก็ยิ้มพร้อมกับเสนอราคาออกมา

“นี่เป็นกล้องส่องทางไกลของโจรสลัดจากศตวรรษที่ 17 มันทำมาจากทองเหลือง และทำขึ้นมาอย่างดี ถือเป็นของสะสมที่ดีมาก ราคาของมันอยู่ที่ 300 เหรียญ หากนายจ่ายมัน นายก็จะสามารถสัมผัสประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมของกัปตันโจรสลัดคนหนึ่ง!”

“ว้าว!”

เย่เทียนอุทานออกมา พร้อมกับสายตาที่เบิกกว้าง แต่เขาก็มองไปที่เจ้าของร้านอย่างไม่คิดจะเชื่อ

เริ่มมาก็ดำมืดแล้ว! นี่ทำเหมือนกับเขาเป็นไอ้โง่คนหนึ่งอย่างนั้นล่ะ!

นี่ไม่ใช่กล้องส่องทางไกลมืออาชีพด้วยซ้ำ เป็นแค่ของทำมือชิ้นหนึ่ง ทำไมถึงได้กล้าพูดจาซะใหญ่โตขนาดนี้!

สำหรับที่ว่าเป็นของที่มาจากศตวรรษที่ 17 นั้น เย่เทียนสลัดมันทิ้งไปในทันที และเขาไม่เชื่อมันอย่างเด็ดขาด!

อีกทั้งยังเต็มใจที่เปิดราคาที่ 300 เหรียญสำหรับของโบราณจากศตวรรษที่ 17 ด้วย? และมันก็เป็นกล้องส่องทางไกลของเฮนรี่ มอร์แกนอีก!

  

หากนี่เป็นเรื่องจริง ฉันเกรงว่าที่นี่คงจะมีคนนับไม่ถ้วนที่จะซื้อมันด้วยราคา 3 ล้านเหรียญ แล้วคุณยังจะกล้านำมันมาขายในตลาดนัดอีกอย่างงั้นเหรอ?

เมื่อเห็นสีหน้าของเย่เทียน ร่องรอยแห่งความอายก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเจ้าของร้าน แน่นอนว่าเขาเข้าใจว่านี่เป็นราคาที่มากเกินไป!

แต่ถึงยังไง เขาก็แค่พยายามที่จะทดสอบเพื่อจะทำกำไรให้มากขึ้นเท่านั้น และสีหน้าของเขาก็ยังคงไม่เปลี่ยนแต่อย่างใด เขายังคงมีท่าทางยืนกราน เหมือนกับว่าตรงหน้าของเขานี้ คือสมบัติที่มากจากเฮนรี่ มอร์แกนจริงๆ

หลังจากประหลาดใจ เย่เทียนก็ยิ้มพร้อมกับส่ายหัวและพูดขึ้นว่า

“ราคามันแพงเกินไป! แม้ว่าของนี้จะสวยมาก แต่ฉันก็ไม่คิดว่ามันจะคุ้มกับราคา 300 เหรียญ ฉันสามารถจ่ายได้เพียง 50 เหรียญเท่านั้น ว่ายังไง? จะขายไหม?”

“ไม่ 50 เหรียญมันต่ำเกินไป ฉันสามารถลดให้ได้นิดหน่อย 280 เหรียญแล้วกัน”

เจ้าของร้านส่ายหัวอย่างหนักแน่น จากนั้นก็เสนอราคาใหม่

“ก็ยังแพงอยู่ดี! 80 เหรียญล่ะ? ฉันคิดว่านี่เหมาะสมแล้ว นี่เป็นราคาที่สามารถซื้อกล้องส่องทางไกลใหม่จากเน็ตได้เลย ไม่ต้องพูดถึงของมือสองเหมือนเจ้านี่!”

เย่เทียนยิ้มพร้อมกับเพิ่มราคาขึ้น เขาอยากจะได้กล้องส่องทางไกลนี้จริงๆ และอยากจะเล่นกับมัน

“ราคานี้ต่ำเกินไป! ฉันรับไม่ได้ นายคิดว่ากล้องส่องทางไกลนี้ทำขึ้นมาจากของทั่วไปอย่างงั้นเหรอ? 240 เหรียญ นี่เป็นราคาที่ฉันจะลดให้ได้มากที่สุดแล้ว!”

เจ้าของร้านส่ายหัวอีกครั้ง พร้อมกับปฏิเสธข้อเสนอเย่เทียน แต่เขาก็ยังคงยอมถอยให้ก้าวหนึ่ง

  

.........

การ์เซียกับเพื่อนของเขายืนอยู่ไม่ไกล พร้อมกับสังเกตการกระทำของเย่เทียน

เมื่อเห็นเย่เทียนกำลังต่อราคากับเจ้าของร้าน ใบหน้าของการ์เซียก็พลันรู้สึกพอใจขึ้นมาทันที

นี่เป็นโอกาสที่เขาจะได้แก้แค้นแล้ว!

จากนั้น เขาก็พูดกับเพื่อนผิวดำที่อยู่ข้างๆ เขาว่า

“รีด ครั้งนี้นายเป็นคนเข้าไปนะ จัดการเพิ่มราคาและเล่นงานเจ้าเด็กนี่ให้หนัก! จากนั้นก็ให้ดูสัญญาณจากฉันยามที่จะเสนอราคา!”

“ตกลง ดูฉันไว้! ฉันจะสั่งสอนบทเรียนให้เขาอย่างหนักเลย”

รีดพยักหน้าอย่างตื่นเต้น พร้อมกับเดินเข้าไปหาเย่เทียน

การ์เซียและคนอื่นๆ ยังคงยืนดูอยู่ห่างๆ และไม่ได้ตามเข้าไป เพื่อป้องกันไม่ให้เย่เทียนรู้ตัว และเสียโอกาสในการล้างแค้นไป

“120 เหรียญ นี่เป็นราคาสุดท้าย หากตกลง ฉันจะจ่ายมัน แต่หากไม่ งั้นก็ลืมไปเถอะ ฉันจะไปดูที่ร้านอื่นแทน”

เย่เทียนยังคงต่อราคากับเจ้าของร้าน ต่างคนต่างก็พยายามเอาเปรียบอีกฝ่าย

เมื่อได้ยินราคานี้ เจ้าของร้านก็แสดงอาการนิดหน่อย และก็มีร่องรอยแห่งความดีใจขึ้นในสายตาของเขา เป็นความหมายว่าเขาทำกำไรได้!

แต่ว่าเขาไม่ได้พยักหน้าตกลงในทันที แต่กำลังทำท่าครุ่นคิด

เย่เทียนไม่กังวล เขาแค่ยิ้มพร้อมกับมองดูอีกฝ่าย รอคอยเจ้าของร้านตัดสินใจ หากว่าราคานี้ยังไม่ได้ งั้นเขาก็พร้อมที่จะตัดใจ

และในจังหวะนี้เอง ก็ได้มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านข้าง

“เจ้าของร้าน กล้องส่องทางไกลโจรสลัดนี้ราคาเท่าไหร่? เรือยอร์ชของฉันกำลังจะออกในไม่กี่วัน และฉันต้องการอันหนึ่ง”

อยู่ๆ ก็มีปัญหาเข้ามา ทำให้เย่เทียนและเจ้าของร้านพากันหันไปมองอีกฝ่าย

และมันเป็นรีดที่เข้ามา เขาทำการชี้ไปที่กล้องส่องทางไกลตัวนี้ พร้อมกับถามราคาขึ้นมาอย่างสนใจ แต่ว่าสายตาส่วนใหญ่ของเขานั้นมองมาที่เย่เทียน ทำการตรวจสอบว่าเย่เทียนจะตอบสนองยังไง

เย่เทียนเพียงปรายตามองรีด ก็พบว่านี่ไม่ใช่เพื่อผิวดำที่ยืนอยู่กับการ์เซียเมื่อตอนนั้นหรอกเหรอ!

และนายกำลังบอกว่าจะออกทะเลเนี่ยนะ? นายเคยเห็นหรือเปล่าว่ากัปตันเรือยอร์ชเป็นยังไง? ต่อให้นายกระอักเลือดออกมาเป็นปี ก็ยังไม่พอที่จะจ่ายภาษีเรือที่ท่าเรือนิวยอร์กได้!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด