535-536

Ep.535

สือต้าหนิวและเฉาหรานจำได้ดี ในตอนนั้นที่เมืองทงเทียน ฉินหลางแห่งหอการค้าถงฟู่ทำเรื่องชั่วร้ายเอาไว้มากมาย จึงถูกขุดรากถอนโคนโดยซูเฉิน

และหอการค้าจูหลง เมื่อไม่กี่วันก่อนเพิ่งส่งคนมาฆ่าซูเฉิน ด้วยอุปนิสัยของเขา แน่นอนว่าย่อมไม่ปล่อยหอการค้าจูหลงไป

ไม่นาน พนักงานร้านก็เดินเข้ามาพร้อมกับชายวัยกลางคนร่างผอม

“สหายทั้งหลาย มีธุรกิจใหญ่อะไรจะคุยกับฉันหรือ?”

ชายร่างผอมสำรวจมองซูเฉินและคนอื่นๆ เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

ซูเฉินกล่าวตรงเข้าประเด็น “ศิลาวิญญาณเหินอยู่ในหอการค้าของแกใช่ไหม?”

“ศิลาวิญญาณเหิน …”

สีหน้าของชายร่างผอมแข็งค้าง ต้องสำรวจมองซูเฉินใหม่อีกรอบ ก่อนส่ายหัวแล้วกล่าวว่า “สิ่งล้ำค่าดั่งศิลาวิญญาณเหิน หอการค้าจูหลงของพวกเราจะมีได้อย่างไร?”

“จริงหรอ?”

ซูเฉินแค่นเสียงฮึ่มเบาๆ ฉกมือคว้าคอชายร่างผอมโดยไม่มีการแจ้งเตือนใดๆ และยกเขาลอยขึ้นกลางอากาศ

ทุกอย่างเกิดขึ้นกะทันหัน บรรดาผู้คนที่เห็นเหตุการณ์โดยรอบต่างตกตะลึง เริ่มซุบซิบ

“พวกเขาเป็นใคร? กล้าอาละวาดในหอการค้าจูหลง สงสัยไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว”

“ชายหนุ่มคนนั้นดูเหมือนจะเป็นผู้วิวัฒนาการที่ทรงพลัง”

“เป็นผู้วิวัฒนาการแล้วไง? ในหอการค้าจูหลงเองเองก็มีผู้วิวัฒนาการเลเวล 5 คอยคุมอยู่เหมือนกัน!”

…

ในเมืองเทียนหวัง มีข้อกำหนดหรือกฏเกณฑ์ที่ชัดเจน นั่นคือไม่อนุญาตให้สู้กัน และหากคุณฝ่าฝืนกฏ จะต้องถูกลงโทษอย่างรุนแรงจากเหล่าทหารยาม

และหอการค้าจูหลง ด้วยฐานะหนึ่งในขุมกำลังใหญ่ของเมืองเทียนหวัง ยิ่งไม่อาจยั่วยุได้

ในสายตาของเหล่าคนมุง ซูเฉินกล้ากระทำการบุ่มบามเช่นนี้ในหอการค้า ช่างมุทะลุสิ้นดี ชะตากรรมของเขาจะต้องน่าสังเวชมากแน่ๆ

“เจ้าคนอุกอาจ! กล้าดียังไงมาอาละวาดที่นี่ ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม?”

พนักงานตวาดขุ่นเคือง สบถคำด่าออกมาด้วยความโกรธ ตรงเข้าหาซูเฉิน

สือต้าหนิวที่อยู่ข้างๆตาไวมือไว โฉบออกมาเตะอกพนักงาน

กร๊อบ!

ตามมาด้วยเสียงกระดูกแตกหักอันคมชัด พนักงานกรีดร้องทรมาน ปลิวกระเด็นไปข้างหลัง

ตลอดทางหยาดเลือดโปรยลงมาเป็นสาย

ซู๊ดดดดด

เห็นสือต้าหนิวทำร้ายคนบาดเจ็บสาหัส เสียงสูดหายใจดังขึ้นรอบด้าน

“อ๊อก ..”

ชายร่างผอมถูกบีบคอจนหายใจไม่ออก พยายามดิ้นรนสุดชีวิต

ซูเฉินคลายแรงลงเล็กน้อย จับจ้องฝ่ายตรงข้าม เอ่ยถามเสียงเย็นว่า “ฉันจะให้โอกาสแกอีกครั้ง จงบอกที่อยู่ของศิลาวิญญาณเหินมา”

ชายร่างผอมสั่นสะท้านไปทั้งตัว ตอบกลับอย่างรวดเร็วว่า “ผู้อาวุโส ศิลาวิญญาณเหินทั้งหมดถูกท่านเจ้าเมืองนำออกไปแล้ว เวลานี้สมควรอยู่ในงานประมูล”

“งานประมูลจัดขึ้นที่ไหน?” ซูเฉินถามต่อ

ชายร่างผอมแสดงท่าทีลังเล ทว่าภายใต้สายตาดุจคมมีดของซูเฉิน สุดท้ายเขากัดฟันกล่าวว่า “น่าจะอยู่ในคฤหาสน์เจ้าเมือง”

กร๊อบ!

ซูเฉินบีบคอชายร่างผอมอย่างไม่ใส่ใจ ก้าวเดินออกจากร้าน

“ไปคฤหาสน์ของเจ้าเมืองกัน”

เดิมเขาต้องการกวาดล้างหอการค้าจูหลง แต่เมื่อรู้ว่าศิลาวิญญาณได้เข้าสู่งานประมูลแล้ว เลยต้องเปลี่ยนใจ

ซูเฉินนำกลุ่มคนออกไปด้านนอก ผู้คนที่มุงดูอยู่รอบๆต่างหลีกทางให้ล่วงหน้า เพราะกลัวว่าหากหลบไม่ทัน อาจดึงดูดหายนะมาสู่ตัว

แต่ใครจะคาดคิด ว่าทันทีที่ทุกคนก้าวออกจากประตูใหญ่ของหอการค้าจูหลง พวกเขาจะถูกล้อมเอาไว้โดยกลุ่มทหารยามจำนวนมาก

“พวกแกเป็นใคร? กล้าดียังไงถึงมาฆ่าคนในเมืองเทียนหวัง!”

ทหารยามท่าทีดุร้าย ตะโกนใส่ซูเฉินและคนอื่นๆ

“ฆ่าพวกมันซะ”

ซูเฉินแค่นลมหายใจเบาๆ เดินขึ้นไปบน [รถศึกอัจฉริยะ] โดยไม่สนใจ

สือต้าหนิวและสหายดั่งสัตว์ป่าดุร้ายสามตัว กระโจนเข้าสังหารทหารยามที่เพิ่งเอ่ยปากคนเมื่อครู่ทันที

ทหารยามคนอื่นๆเห็นหัวหน้าของพวกเขาถูกสังหารลงอย่างง่ายดาย แต่ละคนบังเกิดความหวาดกลัว นิ่งงันอยู่ที่เดิม อึกอักทำอะไรไม่ถูก

Ep.536

กลับขึ้นมาบนรถ ซูเฉินสั่ง [รถศึกอัจฉริยะ] ทันที “เสี่ยวจือ ค้นหาที่ตั้งของคฤหาสน์เจ้าเมือง”

หน้าจอควบคุมเกิดการเปลี่ยนแปลง ไม่ช้าก็ปรากฏอาคารที่ดูวิจิตรงดงาม

แทบจะในทันทีหลังจากนั้น ภาพก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง คราวนี้เป็นภาพของห้องโถงใหญ่ในคฤหาสน์ พบว่ามีหลายสิบคนกำลังนั่งอยู่ และส่วนใหญ่เป็นพวกต่างเผ่า

และหน้าเวทีห้องโถง เป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวย กำลังถือถาดไม้ด้วยมือทั้งสองข้าง โดยบนถาดไม้มีแร่สีแดงเลือดมากกว่า 20 ก้อนถูกวางอยู่ และนั่นคือศิลาวิญญาณเหิน

เห็นภาพนี้ ซูเฉินตระหนักดีว่าคงรอต่อไปไม่ได้แล้ว หันหลังลงจากรถทันที ก่อนไปกำชับหวู่หยาง

“หัวหน้าหวู่ ผมขอล่วงหน้าไปคฤหาสน์เจ้าเมืองก่อน พวกคุณค่อยตามมาทีหลัง”

สิ้นเสียง เขาเหยียบลงบนอากาศที่ว่างเปล่า แล้วทะยานขึ้นไปราวกับเพิ่งย่ำลงบนขั้นบันได

เมื่อถึงความสูงระดับหนึ่ง เขาก็เริ่มวิ่งอย่างบ้าคลั่ง ชั่วพริบตาเดียวหายวับไปจากสายตาของทุกคนอย่างไร้ร่องรอย

ได้เป็นสักขีพยานของฉากนี้ ฝูงชนรอบด้านต่างตะลึงงัน ทำหน้าตาราวกับเห็นภูติผี

รอจนซูเฉินลับสายตาไป หวู่หยางเรียกคนอื่นๆขึ้นรถ แล้วเริ่มมุ่งหน้าตรงไปยังที่พักเจ้าเมือง

เหล่าทหารยามที่อยู่รอบๆ ประจักษ์ถึงพลังของสือต้าหนิวและคนอื่นๆ ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าก้าวออกมาหยุดพวกเขา

อีกด้านหนึ่ง ซูเฉินลอยอยู่เหนือคฤหาสน์เจ้าเมืองแล้ว

เขากวาดพลังสมาธิออกไป ล็อคตำแหน่งของห้องโถง ก่อนทิ้งตัวลงในตำแหน่งนั้น บุกทะลุหลังคาเข้าไปโดยตรง

กราว กราว …

เศษหินจำนวนมากร่วงลงมายังห้องโถง ตามมาติดๆด้วยร่างที่ดูหล่อเหลาสง่างาม

ฉากที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ ทำให้ทุกคนในห้องโถงตกใจกันเล็กน้อย

ณ ขณะนี้ ทั้งหมดเบิกตากว้าง จ้องมองมายังซูเฉิน

เมื่อมองเห็นชัดว่าเป็นมนุษย์รุ่นเยาว์ พวกเขาทั้งหมดต่างเกิดความรู้สึกที่ต่างกันออกไป

ที่นี่คือคฤหาสน์ของหานซานเฉียน แต่ชายหนุ่มตรงหน้ากลับกล้าบุกเข้ามาด้วยวิธีการเช่นนี้ เขาจะอาจหาญมากเกินไปแล้ว! นี่ไม่กลัวตายเลยหรือ?

รอจนห้องโถงกลับสู่ความเงียบสงัด ชายวัยกลางคนท่าทางน่าเกรงขามได้ก้าวออกมา จ้องมองซูเฉินด้วยความโกรธเคือง ตวาดเสียงขรึม “แกเป็นใครกัน? ทำแบบนี้ ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม?”

“แกคงเป็นเจ้าเมืองเทียนหวังสินะ?”

ซูเฉินกวาดสายตามองหานซานเฉียน ปาดจมูกตัวเอง กล่าวอย่างเฉยเมยว่า “ก็ไม่มีอะไร ฉันแค่มาที่นี่เพื่อรับของบางอย่าง”

รับของบางอย่าง?

ในคฤหาสน์เจ้าเมืองมีของอะไรให้แก?

หรือต่อให้มีจริงๆ แกก็ไม่สามารถทำกันแบบนี้ได้

คฤหาสน์ของหานซานเฉียน ใช่สถานที่ๆแกสามารถเข้ามาได้ตามใจชอบหรือ?

ขณะที่ทุกคนกำลังสับสนและสงสัย

ซูเฉินก้าวเข้าหาหญิงสาวหน้าตาสะสวย เอื้อมมือคว้าศิลาวิญญาณเหิน

“กรี๊ดดดด”

สาวหน้าตาสะสวยตกใจหน้าซีดเผือด กรีดร้องออกมา

เธอเป็นแค่คนธรรมดา ส่วนเหตุผลที่สามารถมาปรากฏตัวในงานนี้ ทั้งหมดก็เพราะหน้าตาดี

เมื่อเห็นซูเฉินจู่โจมเข้ามา เธอก็พยายามหลบโดยสัญชาตญาณ แต่กลับต้องพบเรื่องน่าประหลาดใจ ร่างทั้งร่างของเธอถูกตรึงไว้ด้วยพลังที่มองไม่เห็น ไม่สามารถขยับตัวได้แม้แต่น้อย

“บังอาจ!”

เมื่อเห็นซูเฉินกล้าคว้าศิลาวิญญาณเหินไปต่อหน้าต่อตา หานซานเฉียนเดือดดาล ระเบิดความเร็วของผู้วิวัฒนาการเลเวล 6 ออกมา ปลดปล่อยกลิ่นอายสังหาร โถมเข้าใส่ซูเฉิน

ซูเฉินคล้ายมองไม่เห็น มิได้หลบเลี่ยง มิได้ป้องกันใดๆ ยังคงเอื้อมคว้าศิลาวิญญาณเหินอย่างใจเย็น

“หยุดมือให้แก่บิดา!”

เมื่อเห็นซูเฉินเมินตัวเอง แถมยังเริ่มใส่ศิลาวิญญาณเหินลงในถุงผ้า หานซานเฉียนไม่อาจระงับความโกรธภายในใจเขาได้อีกต่อไป กระแทกหมัดใส่หน้าอกซูเฉิน

บังเกิดเสียงตูม! ดังกึกก้อง

หมัดของหานซานเฉียนกระแทกเข้าที่หน้าอกของซูเฉินอย่างแม่นยำ ทว่ากลับถูกสะท้อนกลับอย่างน่าประหลาดใจ

ตึง ตึงง ตึงงง …

สัมผัสได้ถึงแรงสะท้อนกลับที่เด้งกลับมา หานซานเฉียนอดไม่ได้ต้องชักฝีเท้าถอยไปหลายก้าว