บทที่ 38  ภารกิจสำเร็จ

บทที่ 38

ภารกิจสำเร็จ

เมื่อหลิวหลงนำทหารออกไป  หลี่มู่ฟาน ก็เรียกชายชราจากหมู่บ้านและพูดคุยด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านผู้เฒ่า พวกท่านเองก็รู้เห็นทุกอย่างแล้ว ถ้าเผ่าเอลฟ์มาแก้แค้น พวกเราคงได้แต่วิ่งหนีไปแต่พวกท่านคงประสบเคราะห์กรรมอย่างแน่นอน”

ชายชราปาดเหงื่อบนหน้าผากและกล่าวว่า “ท่านหมายความว่าอย่างไร?”

“พวกเรามีค่ายแห่งหนึ่ง บนภูเขาที่อยู่ไกลออกไป ท่านรวบรวมชาวบ้านและขึ้นเขาไปกับข้าดีหรือไม่?”

“นี่..”

ชายชรามีสีหน้าลำบากใจก่อนที่จะกล่าวว่า “นายท่านอาจไม่รู้ว่าบรรพบุรุษของพวกเราอาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้ หากพวกเราย้ายบ้านเกรงว่าคงไม่มีใครอยาก..”

“ไม่เต็มใจอย่างนั้นหรือ?”

หลี่มู่ฟาน หัวเราะอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “ตาเฒ่า ไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องไร้สาระกับข้า พวกเจ้าทุกคนต้องย้ายออกในวันนี้ ถ้าพวกเจ้าไม่ย้าย และยังกล้าพูดอีกสักคำ ข้าจะสั่งฆ่าพวกเจ้าทั้งหมด!”

ภัยคุกคามที่เต็มไปด้วยการนองเลือด

ภายใต้การกดดันของ หลี่มู่ฟาน  ชาวบ้านไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากลากครอบครัวและสัมภาระทั้งหมดไปยังค่ายของ หลี่มู่ฟาน ที่ถูกนำพาไปโดยเหล่าองครักษ์

เผด็จการเปรียบได้กับโจร

ตอนนี้ทหารองครักษ์ได้ย้ายเข้ามาอยู่ในค่ายทหารแล้ว บ้านไม้ที่ว่างเปล่าก่อนหน้านี้ไม่เพียงพอสำหรับชาวบ้านหลายพันคน เมื่อ หลี่มู่ฟาน กลับมาถึงค่าย เขาก็สั่งให้คนสร้างบ้านไม้อีก 200 หลังเพื่อบรรเทาแรงกดดันของที่อยู่อาศัย

ตอนเย็น

ภายในค่ายตอนนี้คึกคักกว่าแต่ก่อน ชาวบ้านมารวมตัวกันเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้และอาหารเย็นที่แสนอร่อยที่เพิ่งกินไปเมื่อครู่

ตอนนี้ค่ายแห่งนี้ยังไม่มีแหล่งอาหาร  หลี่มู่ฟาน ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนำเสบียงของทหารมาเติมเต็มชาวบ้านที่หิวโหย อาหารพวกนี้เป็นอาหารที่พ่อครัวในมิติโลกใหม่เป็นคนทำขึ้น ดังนั้นรสชาติและคุณค่าทางโภชนาการจึงดี

สำหรับชาวบ้านที่หิวโหยและอิ่มหนำสำราญแล้วนี่เป็นความสุขระดับสูงสุด ในตอนแรกพวกเขาคิดว่าจะถูกกดขี่ แต่เมื่อเขาได้กินอาหาร 1 มื้อความคิดของพวกเขาก็เปลี่ยนไป จะเป็นทาสหรือเป็นอะไรก็ยอม

ทันใดนั้นเสียงฆ้องเสียงกลองก็ดังขึ้นในค่าย หลังจากที่ชาวบ้านมารวมตัวกัน หลี่มู่ฟาน ก็ยืนอยู่บนที่สูงและตะโกนว่า “ทุกคน ในอนาคตทุกคนจะเป็นคนของค่ายนี้ ตอนนี้ข้ามีกฎหลายข้อที่อยากจะพูด โปรดฟังให้ดี หากทำผิดกฎในอนาคตอย่าหาว่าข้าไร้ความปรานี”

เมื่อเห็นชาวบ้านยังคงส่งเสียงเอะอะโวยวายอยู่นั้น    หลี่มู่ฟาน ก็กล่าวขึ้นว่า “ข้อแรก ข้าไม่อนุญาตและห้ามให้ใครออกจากค่ายนี้โดยไม่ได้รับอนุญาต”

ตอนนี้ฐานแห่งนี้ยังคงเป็นความลับดังนั้นเขาจึงไม่ยอมให้ใครเข้าออกตามใจชอบ

“ข้อที่ 2  พรุ่งนี้จะมีคนมาจัดหางานให้ พวกเจ้าจะได้เงินเดือนคนละ 1 เหรียญเงิน ถ้ามีคนขี้เกียจก็จะไม่ได้สักแดงเดียว!”

“ข้อ 3….”

หลี่มู่ฟาน ออกคำสั่งไป 10 กว่าข้อเพื่อยับยั้งชาวบ้านที่ฟังอยู่นะตอนนี้ น่าเสียดายที่ตอนนี้ไม่มีผู้ที่สามารถดำเนินกิจการภายในได้จึงไม่มีใครออกข้อบัญญัติได้ดี

กลางดึก หลิวหลงพานักโทษของเผ่าก็อบลินกลับมาจำนวนมาก

หลิวหลงรีบเข้ามารายงาน หลี่มู่ฟาน ในห้องประชุมอย่างรวดเร็ว

“ในตอนเย็น ข้าลอบโจมตีหมู่บ้านก็อบลิน และสั่งให้คนเฝ้าประตูไว้ 7 ทิศทาง และทำลายพวกมันทั้งหมด 1,300 คน ตอนนี้ข้าส่งคนไปเฝ้าที่นั่นแล้ว และข้ายังรู้อีกว่าข่าวขององค์หญิงเอลฟ์ยังไม่แพร่กระจายไปยังหมู่บ้านอื่นๆในละแวกนี้ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้เรื่อง”

“ทำได้ดีมาก”

หลี่มู่ฟาน รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ถ้าเผ่าเอลฟ์โจมตีด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของพวกเขา พวกเขาคงไม่สามารถต่อกรกับเผ่าเอลฟ์ได้ แต่ถ้าหากไม่มีใครรู้เรื่องนี้ มันก็จัดการได้ง่ายๆ

หลังจากครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ เขาก็หันไปคุยกับแกนนำหลายคนที่นั่งอยู่ “ทุกคน พรุ่งนี้เช้าพวกเจ้าแต่ละคนแยกตัวออกไปปฏิบัติต่อพลเรือนและเชลย ให้พวกเขาเร่งการก่อสร้างค่ายแห่งนี้!”

“รับทราบ!ฝ่าบาท”

ในยามปกติต่อหน้าผู้คนพวกเขาจะเรียก หลี่มู่ฟาน ว่านายน้อย แต่เมื่อพวกเขาอยู่กันตามลำพังพวกเขาจะเรียก      หลี่มู่ฟาน ว่าฝ่าบาท

ฟานชิงเยว่  กล่าวขึ้นว่า “ฝ่าบาท จำนวนคนเพิ่มมากมายทำให้อาหารในค่ายไม่เพียงพอแล้ว”

“ถ้าเช่นนั้นลองคำนวณดูว่าการบริโภคของทหารและประชาชนของเราจะอยู่ได้นานแค่ไหน?”

“5 วัน สามารถอยู่ได้แค่ 5 วันเท่านั้น”

หลี่มู่ฟาน พยักหน้า “หลิวหลง พรุ่งนี้เจ้าพา อาโชว ไปล่าสัตว์บนภูเขาเพื่อหาเสบียงคลายความกังวลในช่วงนี้ไปก่อน”

“ชุ่ยฮัว หลังจากคัดเลือกคนเสร็จให้เริ่มเพาะปลูกทันที”

“รับทราบ!”

เช้าวันรุ่งขึ้น การก่อสร้างค่ายเริ่มต้นอย่างรวดเร็ว หลังจากมีพลเรือนและ เชลยจำนวนมากทำให้ความเร็วในการสร้างเพิ่มขึ้นอย่างมาก

ชาวบ้านเรียบง่ายและปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว ใครก็ตามที่ให้อาหารพวกเขาพวกเขาก็จะเชื่อฟัง อีกไม่นานพวกเขาจะคิดว่าที่นี่คือบ้านที่แท้จริงของพวกเขา

สำหรับองค์หญิงเอลฟ์  หลี่มู่ฟาน พาพวกเขาไปอยู่ที่ห้องเก็บของและส่งคนไปเฝ้าพวกเขา เพื่อกดดันความหยิ่งยโสของพวกเขา

2 วันให้หลัง หลี่มู่ฟาน เข้าไปในมิติโลกใหม่อีกครั้ง ดวงตาของเขามืดลงและสว่างขึ้น ทันทีที่เขาเข้ามา เสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

“ติง คุณทำภารกิจแรกสำเร็จ และได้รับการ์ดผู้ติดตาม* 2”

“ติง เนื่องจากคุณทำภารกิจสำเร็จได้เกินจำนวนฐานประชากรเกินกว่ามาตรฐานภารกิจถึง 5 เท่า ดังนั้นคุณจึงได้รับรางวัลพิเศษแบบสุ่ม 5 ครั้ง”

“ติง คุณได้รับรางวัลแบบสุ่ม:เทคโนโลยีการต่อเรือ”

“ติง คุณได้รับรางวัลแบบสุ่ม: เทคโนโลยีการปลูกพืชไร้ดิน”

“ติง คุณได้รับรางวัลแบบสุ่ม:การ์ดผู้ติดตาม * 2”

“ติง คุณได้รับรางวัลแบบสุ่ม: การ์ดไอเทม* 2”

“ติง คุณได้รับรางวัลแบบสุ่ม: เงิน 20,000 เหรียญทอง”

“ติง โปรดมอบหมายเทคโนโลยีให้กับชาวอาณานิคม”

เพียงแค่เสียงแจ้งเตือนก็ทำให้ หลี่มู่ฟาน รู้สึกตกใจปนกับดีใจเป็นอย่างมาก