493-494

Ep.493

เดิมที ตอนแรกที่มาถึง ซูเฉินต้องการเก็บตัวเงียบๆอยู่เฉยๆ

แต่เขาไม่นึกเลย ว่าจะดันมีคนเข้ามายั่วโมโห และเขาจะไม่แสดงความเมตตาต่อเจ้าคนไม่รู้จักที่ตายผู้นี้

“เจ้าหมอนี่มันบ้าไปแล้ว! บอกจะฆ่าคนก็ฆ่า เขาไม่กลัวว่าจะถูกแก้แค้นหรอ”

“สามารถสังหารคนโดยไร้สรรพเสียง เขาต้องเป็นปรมาจารย์พลังจิตแน่ๆ”

“เป็นปรมาจารย์พลังจิตแล้วไง? คนที่เขาฆ่า เป็นสมาชิกของหอการค้าจูหลงเชียวนะ! หอการค้าจูหลง คือหนึ่งในขุมกำลังที่ทรงพลังของเกาะหวังซวี่ เจ้าหมอนั่นไม่รอดแน่”

“คนนอกไม่รู้จักฟ้าสูงดินต่ำ เห็นว่าตัวเองพอมีความสามารถอยู่บ้างจะทำอะไรก็ได้งั้นสิ? ความคิดยังเด็กนัก!”

ฉากสังหารของซูเฉิน ผู้คนบนเรือรอบๆล้วนเห็นมันในสายตา ทั้งหมดเริ่มพูดคุยกันถึงเรื่องนี้

ในเวลาเดียวกัน เฉินเมิ่งเฟยบน [รถศึกอัจฉริยะ] กลืนน้ำลายอึกใหญ่ ถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่าย “เป็นอย่างที่คิด คุณไปที่ไหน ที่นั่นเกิดการนองเลือด!”

“นี่แกกล้าฆ่าคนจากหอการค้าจูหลง?”

มุมปากของชายหยาบกร้านสั่นเทิ้มด้วยความโกรธ จ้องเขม็งไปที่ซูเฉิน

แม้หอการค้าจูหลงจะไม่ใช่ขุมกำลังสูงสุด แต่อย่างน้อยก็อยู่ในความดูแลของผู้วิวัฒนาการเลเวล 5 ขนาดพวกต่างเผ่าก็ยังต้องไว้หน้าเขาอยู่สามส่วน

แต่ไม่นึกฝันเลย ว่าชายหนุ่มต่างถิ่นผู้นี้จะไม่ไว้หน้ากันสักนิด ทั้งยังกล้าฆ่าคนในที่สาธารณะอีก เหมือนไม่เห็นหอการค้าจูหลงอยู่ในสายตา

ช่างน่าแค้นใจนัก!

หากไม่ใช่เพราะซูเฉินแข็งแกร่ง เขาคงลงมือสวนกลับไปตั้งนานแล้ว

ซูเฉินยิ้มดูแคลน “ถ้ากล้าเอ่ยปากอีกแม้แต่ประโยคเดียว เชื่อไหมว่าฉันจะฆ่าแกด้วย? แล้วอีกอย่าง อย่าคิดยกหอการค้าจูหลงมาข่มขู่ หากบิดาโกรธขึ้นมา ต่อให้เป็นหอการค้า ก็จะขุดรากถอนโคนพวกมันไม่ให้เหลือซาก!”

ทันทีที่คำนี้หลุดออกมา เกิดความโกลาหลไปทั่ว

“ผู้ใดหนอที่มอบความกล้าหาญให้เขา? ทำไมถึงกล้าพูดจาเพ้อเจ้อเช่นนี้!”

“เจ้าหมอนี่มันบ้าไปแล้ว! กล้าเอ่ยปากว่าจะทำลายหอการค้าจูหลง”

“ฉันเดิมพันด้วยหินพลังงานร้อยก้อนเลย ว่าเมื่อไหร่ที่เจ้าหมอนี่เข้าสู่เกาะหวังซวี่ มันต้องถูกฆ่าจนไม่เหลือแม้แต่กระดูก”

…

ซูเฉินแสดงความเผด็จการและดื้อด้านออกมาอย่างจัดเต็ม ทำให้ผู้คนจำนวนมากต้องตกใจ

ในเวลาเดียวกัน พวกเขายังตั้งตารอให้คนจากหอการค้าจูหลงลงมือทันที เพื่อรับชมความตื่นเต้น

“แก …”

ใบหน้าของชายหยาบกร้านเปลี่ยนเป็นเขียว แดง สุดท้ายขาวตามลำดับ ในอกเขาลุกไหม้ไปด้วยเพลิงโทสะ

อย่างไรก็ตาม ภายใต้การจับจ้องของซูเฉิน เขาไม่กล้าแม้แต่ผายลม สุดท้ายวิ่งหนีเข้าไปในห้องโดยสาย นั่งกอดเข่านิ่งไม่เอ่ยคำใด

การกระทำเช่นนี้ ย่อมถูกวิพากษ์วิจารณ์ และเยาะเย้ยจากผู้ชมที่มุงดูอย่างแน่นอน และอาจถึงขั้นทำให้หอการค้าจูหลงต้องเสียศักดิ์ศรี

ยังไงก็ตาม เขาจะไม่งัดแผ่นเหล็กกับซูเฉิน!

และมันจะน่าอายมากๆหากยังยืนอยู่ข้างนอก เขาจึงตัดสินใจซ่อนตัวออกจากจุดที่คลื่นลมจะเข้าถึงตัว

และแน่นอน นับจากนี้ไป ความเกลียดชังที่เขามีต่อซูเฉินยิ่งทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น

เขาสาบานว่าจะต้องรายงานเรื่องนี้แก่พวกเบื้องบนของหอการค้าโดยเร็วที่สุด เพื่อให้หอการค้าส่งผู้แข็งแกร่งมาจัดการซูเฉิน

“ที่แท้ก็แค่ขยะ!”

เห็นชายหยาบกร้านวิ่งตัวปลิว ซูเฉินแค่นเสียงฮึเบาๆ หันหลังกลับไปยังห้องโดยสาร

เมื่อไม่มีเรื่องน่าสนุกให้รับชม ฝูงคนรอบด้านก็ไม่สนใจอีกต่อไป

“ผู้อาวุโส หอการค้าจูหลงมีผู้วิวัฒนาการเลเวล 5 คอยดูแลอยู่ นอกจากนี้ พวกเขายังมีความสัมพันธ์ที่ดีกับขุมกำลังอื่นๆเช่นกัน”

เฉินเมิ่งเฟยสรุปข้อมูลเกี่ยวกับสถานการณ์ของหอการค้าจูหลงให้ซูเฉินทราบ นี่ก็เพื่อเตือนเขา ว่าควรระมัดระวังเมื่อเข้าสู่เกาะหวังซวี่

ซูเฉินขบขันกับเรื่องนี้

การเดินทางมายังเกาะหวังซวี่ในครานี้ นอกเหนือจากการเข้าสู่ทวีปเสวียนเทียนผ่านค่ายกลเคลื่อนย้ายแล้ว เขายังเตรียมที่จะกำจัดขุมกำลังหลักของพวกต่างเผ่าทั้งหมดอีกด้วย

ดังนั้นมีหอการค้าจูหลงเป็นศัตรูเพิ่มอีกหนึ่ง ไม่นับเป็นสิ่งใด

ไอ้หน้าไหนกล้ายั่วยุเขา ซูเฉินจะกำจัดให้สิ้น!

“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”

ซูเฉินกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ เอนตัวลงบนเก้าอี้คนขับ และหลับตาพักผ่อน

Ep.494

“พี่เฉิน ถึงคิวของพวกเราแล้ว”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เรือที่เรียงรายอยู่หน้า [รถศึกอัจฉริยะ] ทั้งหมดได้ถูกตรวจสอบ และออกจากท่าเรือแล้ว หยางฮ่าวจึงเดินเข้ามาเรียกซูเฉิน

ซูเฉินลืมตาขึ้น และเห็นทหารในชุดเกราะหลายคนบนท่าเรือ กำลังเรียกให้ [รถศึกอัจฉริยะ] เข้ามาตรจสอบ

“เสี่ยวจือ ขับเข้าไป”

ซูเฉินออกคำสั่งและลุกขึ้น

เมื่อเข้าใกล้ท่าเรือ เขาก็นำคนอื่นๆลงจากเรือ

[รถศึกอัจฉริยะ] เองก็ขึ้นฝั่งด้วยเช่นกัน มันส่งเสียงแคร่ก แคร่ก แล้วเปลี่ยนรูปทรงกลับมาเป็นรถศึกอีกครั้ง

“พระเจ้าช่วย! เรือของชายผู้นี้สามารถเปลี่ยเป็นรถฐานทัพได้!”

“น่าทึ่งจริงๆ! ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมขาย”

“ไร้สาระ! ของดีแบบนี้ คงมีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่ขายมัน”

การเปลี่ยนแปลงของ [รถศึกอัจฉริยะ] ทำให้ทุกคนต่องประหลาดใจ

ซูเฉินรู้ดี ว่าการที่ [รถศึกอัจฉริยะ] เปลี่ยนรูปทรงภายใต้สายตาของทุกคน มันจะกระตุ้นให้ผู้คนเกิดริษยา จ้องมองมันด้วยแววตาละโมบ

แต่เข้าไม่สนใจ ใครกล้าท้าชนเขา ก็เตรียมไปจิบน้ำชากับยมบาลได้เลย

ไม่ไกลนัก ชายคนหนึ่งที่มีร่างกายกำยำและสวมชุดเกราะสีดำ เมื่อเห็นฉากนี้ ดวงตาของเขาเกิดระลอกคลื่นของห้วงอารมณ์บางอย่าง ก้าวเดินเข้าไปหาซูเฉินที่กำลังคุยกับทหาร

“ฉันต้องจ่ายหินพลังงานทั้งหมดกี่ก้อน?” ซูเฉินถามทหาร

ทหารมองดู กล่าวว่า “พวกคุณมีทั้งหมด 10 คน หนึ่งคนต่อ 10 หินพลังงาน ส่วนรถฐานทัพคิดเป็น 100 หินพลังงาน”

ซูเฉินพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นหยิบหินพลังงานธรรมดา 200 ก้อนออกมา และมอบให้ทหาร

แต่ในตอนที่เขากำลังจะพาทุกคนขึ้นรถและจากไป ชายกำยำเมื่อครู่ก็เดินมาถึงพอดี ตะโกนขึ้นว่า “เจ้าหนู นายจ่ายหินพลังงานผิดแล้ว”

“ก็ 200 ก้อน ไม่ถูกต้องหรือ?” ซูเฉินปาดจมูก

หินพลังงานที่จ่าย เขานับมันก่อนแล้วด้วยพลังจิต ดังนั้นจำนวนไม่มีทางผิดพลาด

แล้วทำไมอีกฝ่ายถึงยังพูดแบบนี้อีก หรือว่าจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่อง?

“ฉันไม่ได้หมายถึงปริมาณ แต่เป็นระดับ หากต้องการเข้าสูเกาะหวังซวี่ นายต้องจ่ายด้วยหินพลังงานเลเวล 1 ไม่ใช่หินพลังงานธรรมดา” ชายกำยำหัวเราะเย็นชา แล้วหันไปขยิบตาให้ทหาร

ทหารเข้าใจในทันที ตะโกนใส่ซูเฉิน “เจ้าหนู นี่แกกล้าใช้หินพลังงานธรรมดามาหลอกฉัน? ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม?”

ได้ยินแบบนั้น ผู้คนรอบข้างเริ่มกระซิบกระซาบ

“เกิดอะไรขึ้น? ไม่ใช่ว่าจะเข้าหรือออกจากเกาะหวังซวี่ ต้องจ่ายแค่หินพลังงานธรรมดาหรอกหรอ? ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่มีกฏว่าต้องจ่ายหินพลังงานเลเวล 1 ?”

“นี่แกโง่รึไง เจ้าหลินฮู่มันสนใจหินพลังงานเล็กๆน้อยๆซะที่ไหน มันต้องการรถฐานทัพคันนั้นต่างหาก”

“แต่เจ้าของรถฐานทัพคือปรมาจารย์พลังจิตเชียวนะ แล้วหลินฮู่จะกล้าปล้นหรอ?”

“ปรมาจารย์พลังจิตเองก็มีทั้งคนที่อ่อนแอและแข็งแกร่ง ชายหนุ่มคนนั้นยังเด็กมาก ระดับสูงสุดน่าจะแค่ปรมาจารย์พลังจิตเลเวล 3 ยิ่งพอเข้าสู่เกาะหวังซวี่ระดับฝึกตนจะถูกปรับลดลงหนึ่งขั้น แล้วเขาจะเป็นคู่ต่อสู้ของหลินฮู่ได้อย่างไร?”

“นายถูกถูก หลินฮู่เป็นผู้วิวัฒนาการเลเวล 4 เจ้าเด็กนั่นไม่ใช่คู่ต่อสู้อย่างแน่นอน”

…

จริงอย่างที่ทุกคนคาด ชายกำยำนามหลินฮู่ มีความคิดที่จะปล้นชิง [รถศึกอัจฉริยะ] ไปจริงๆ

เขาเพิ่งได้ยินเรื่องความขัดแย้งระหว่างซูเฉินกับหอการค้าจูหลงมา

ในความเห็นเขา เมื่อซูเฉินและคนอื่นๆเข้าสู่เกาะหวังซวี่ พวกเขาจะต้องได้รับการแก้แค้นอย่างเดือดดาลจากหอการค้าจูหลง

ถึงเวลานั้น [รถศึกอัจฉริยะ] ก็จะตกไปอยู่ในมือของหอการค้าจูหลง

เช่นนั้นก่อนที่มันจะตกเป็นของคนอื่น เหตุใดไม่ปล้นการซะเลยเล่า?

“เกาะหวังซวี่เปลี่ยนอัตราค่าผ่านทางตั้งแต่เมื่อไหร่? นี่คุณจงใจรีดไถพวกเราหรอ?” เฉินเมิ่งเฟยโต้แย้ง

เธอมักจะเข้าออกเกาะหวังซวี่เป็นประจำ ดังนั้นทราบค่าธรรมเนียมของที่นี่ชัดเจน