EP 602 รับเข้าโรงเรียน!
EP 602 รับเข้าโรงเรียน!
By loop
ในช่วงเย็น.
เวลาห้าโมงเย็น
คาเยน และ เบนซ์ หยุดคู่กันใกล้กับถนนหนานเว่ย เปิดประตูอยู่ตรงข้ามกับประตูของโรงเรียนมัธยมปักกิ่ง ยูไคเป็นโรงเรียนเก่าแก่ที่มีชื่อเสียงและเป็นโรงเรียนมัธยมที่สำคัญในเมืองนี้ มีภูมิหลังทางวัฒนธรรมที่ลึกซึ้ง เพียงแค่มองไปที่ประตูโรงเรียนและกำแพงเมืองอิฐสีแดงโดยรอบ ก็มีความสง่างามมากกว่าโรงเรียนทั่วไป ความรู้สึกโดยรวมคือ คล้ายกับพระราชวังต้องห้ามหากไม่มียิ่งใหญ่เช่นนี้ ครอบครัวเสี่ยวก็คงเป็นไปไม่ได้ ส่งเสี่ยวห่าวมาเรียนที่นี้ ดังนั้นเมื่อยืนอยู่ที่ประตู โจวหยินหยูและเฉิงเฉิงก็ตกตะลึงกับประตูโรงเรียนที่งดงาม และยิ่งใหญ่เช่นนี้ นับประสาที่อื่นๆ แม้แต่สำนักงานคณะกรรมการพรรคในมณฑลของพวกเขาก็ไม่มีความยิ่งใหญ่เช่นนี้ มันดูน่าอัศจรรย์มากๆ เฉิงเฉิงพูดด้วยความงุนงง: "ที่นี่คือโรงเรียนเหรอ?"
หวังหยูรินยิ้มอย่างขมขื่น: "ฉันรู้สึกเหมือนเป็นพิพิธภัณฑ์ส่ะมากกว่า"
"ทีนี้เป็นโรงเรียนที่ดีที่สุด" ดงซูบินพูด "เข้าไปกันเถอะ"
โจวหยินหหยูรีบเดินตามไป ในใจของเธอเองก็ไม่ได้คาดหวังอะไร เพราะขนาดโรงเรียนที่ไม่มีชื่อเสียงเธอยังไม่สามารถพาลูกของเธอเข้าได้เลย นับประสาอะไรกับโรงเรียนมัธยมกลางเมืองที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ เฉิงเฉิงเองก็คงเข้าใจเรื่องนี้เหมือนเธอ?
ทันใดนั้น เสียงหัวเราะดังมาจากที่ไม่ไกล
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า พี่ซูบิน!” เสี่ยวห่าวตะโกนในขณะที่เขาอยู่ไกล เดินไปข้างหน้าและทักทายดซูบินเสียงดงและกอดดงซูบิน“พี่มาถึงแล้วหรอครับ!”
ดงซูบินยิ่มและตบเบาๆ ที่หลังของเธอ“เป็นไงบ้างไอ้น้องชาย”
“ลมอะไรพัดพี่มาถึงนี้ได้!”
“ฮิฮิ มาเถอะ ให้ฉันแนะนำก่อน คนนี้ชื่อป้าโจว อีกคนก็คือพี่หวัง และคือเฉิงเฉิง” เสี่ยวห่าวทำการทักทายทุกคนอย่างมีความสุข จากนั้นดงซูบินก็ชี้ไปที่ เสี่ยวห่าวอีกครั้ง “นี่คือน้องชายของฉัน เขาชื่อเสี่ยวห่าว” ทุกคนดูยินดีกับการทำความรู้จักในครั้งนี้
นี้เราไม่เจอกันนานมากแล้วสินะ ดูหนวดของนายสิ?
เมื่อโจวหยินหยูเห็นว่าบุคคลที่เลขาซูบินกำลังมองหานั้นยังเป็นเด็กอยู่ เธอรู้สึกว่าพ่อหนุ่มคนนี้ดูไม่ได้น่าเชื่อถือเท่าไร
ดงซูบิน ถามว่า: "Xเสี่ยวห่าว เป็นไงบ้าง? คุณไม่ได้ถามเกี่ยวกับการกู้ยืม?" เสี่ยวห่าวยิ้ม: "ผมถามมาแล้วโควต้าเต็มเร็วมากและดูเหมือนพวกนั้นเต็มตั้งแต่ก่อนมีการสอบแล้ว" หลังจากเสี่ยวห่าวพูดเสร็จ เฉิงเฉิงเองก็รู้สึกหมดหวัง และดวงตาของเขาแดงก่ำอีกครั้ง แต่เสี่ยวห่าวกลับพูดเสียงดังออกมา "แต่นั้นสำหรับคนอื่น ถ้าเป็นผมขอทุกอย่างมันก็จะสบาย ตามฉันมาสิ เฉิงเฉิง เดียวฉันจะพาไปพบอาจารย์ใหญ่ เพราะนี้คือคำสั่งของพี่ซูบิน นั่นคือ ฉันเองจะช่วยเรื่องนี้เอง !“ดงซูบินมองเขา”แล้วนายสามารถทำได้ไหม”
“ตอนนี้ผมนัดเฒ่าหลิวไว้”
"หลิวเฒ่าคือใคร"
"อาจารย์ใหญ่"
โจวหยินหยูและหวังหยูรินส่ายหน้าให้กับดงซูบินเล็กน้อยแต่รู้ว่าเสี่ยวห่าวมีความสัมพันธ์ที่ดีกับอาจารย์ใหญ่จริงๆ ตั้งแต่เขามาศึกษาที่ยูไค ถึงแม้คนอื่นจะไม่รู้ว่าเสี่ยวห่าวคือใคร แต่นั้นไม่ใช่สำหรับอาจารย์ใหญ่แน่นอนเขาต้องรู้ว่าเสี่ยวห่าวนั้นมาจากตระกูลเสี่ยว ขณะที่เดินในโรงเรียนก็ดูเหมือนมีหลายคนเข้ามาทักท่ายเขา
“พี่ห่าว กลับมาแล้วหรอ”
“พี่เสี่ยวห่าว”
“เสี่ยวห่าว ทำไมคุณไม่ไปหลังเลิกเรียนล่ะ”
นักเรียนบางคนไม่เพียงทักทายเสี่ยวห่าว ครูหลายคนก็ยิ้มให้เขาด้วยเสี่ยวห่าวโบกมือเพื่อจัดการกับพวกเขาทีละคน และความนิยมของเขาก็ค่อนข้างดี
ที่นี้นั้นกว้างใหญ่มาก ใช้เวลาห้านาทีเต็มเพื่อเดินเข้าไปในอาคารสำนักงานเสี่ยวห่าวรู้สึกราวกับว่าเขากลับบ้านแล้ว เขาทักทายดงซูบินบนม้านั่งและนั่งลง "พี่ซูบิน พี่นั่ก่อน ผมจะขอไปทำธุระนี้กับเฉิงเฉิง ป้าโจว คุณจะไปด้วยไหม "
"ก็ได้" โจวหยินหยูลากลูกสาวไปตามด้วยความสงสัย
“โอ้!” เสี่ยวห่าวเดินไปที่หัวมุมและจู่ๆ ก็ร้องออกมา “อาจารย์ หลิว คุณมานี่หลังจากการประชุมหรือ ฉันโทรหาคุณหลายครั้งแล้ว”
“อาจารย์ใหญ่” ครูที่อยู่ข้างๆ เขาพูดว่า: “แล้วเรื่องนี้ล่ะ?”
อาจารย์ใหญ่หลิวเห็นเสี่ยวห่าวและหันไปหาครูและพูดว่า "ฉันจะพูดถึงเรื่องนี้ในวันพรุ่งนี้ เอาล่ะกลับไปทำงานได้แล้ว" อาจารย์ใหญ่หลิวเดินมาพร้อมกับรอยยิ้มทันที "วันนี้มีอะไรให้อาจารย์ใหญ่รับใช้หรอ เสี่ยวห่าว นึกว่านายกลับไปแล้ว”
ดวงตาของโจวหยินหยูขยับเมื่อเสี่ยวห่าว รู้จักอาจารย์ใหญ่จริงๆ เสี่ยวห่าว ยิ้มและพูดว่า "คราวนี้มันจริงจัง
“อาจารย์ใหญ่หลิว ทางโรงเรียนเรายังรับนักเรียนอยู่หรือป่าว” อาจารย์ใหญ่หลิว มองไปที่โจวหยินหยูและเฉิงเฉิง ข้างหลังเขาและเข้าใจเล็กน้อยว่า "โควต้าการลงทะเบียนหมดไปนานแล้ว นี่ ปี มีเพียงเจ็ดหรือแปดตัวบ่งชี้เท่านั้น" เสี่ยวห่าวฮัมเพลง: "จากนั้นสร้างอีกตัวหนึ่ง"
อาจารย์ใหญ่หลิว ยิ้มโดยไม่พูดอะไรสักคำ "ดูเหมือนจะมีปัญหาสินะ"
"พอดีว่าพี่ซูบินถามผมมา และนี้ถือเป็นภารกิจของผมถ้ามผมทำไม่ได้ผมก็ขายหน้าสิ" เสี่ยวห่าวพูด "ลุงหลิว คุณช่วยบอกอะไรข่าวดีให้ฉันหน่อยได้ไหม"
อาจารย์ใหญ่หลิวทำอะไรไม่ถูก ยิ้ม มองไปรอบๆ "ไปเถอะ ไปที่ห้องทำงานของฉันแล้วค่อยว่ากัน"
เมื่อได้ยินดังนั้น โจวหยินหยูก็ดีใจมากและรู้ว่ามีการแสดง
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง
ที่ปลายสุดของทางเดิน โจวหยินหยูและเสี่ยวห่าวเดินออกไป
โจวหยินหยูยิ้มอย่างเปิดเผยเสี่ยวห่าวยังยิ้มและทำท่าทางโอเคต่อดงซูบิน บนม้านั่ง
เมื่อเห็นสิ่งนี้หวังหยูริน ก็เข้าใจด้วยว่ามันเสร็จสิ้นแล้ว เธออดไม่ได้ที่จะมองลึกลงไปที่ดงซูบินดวงตาของเธอกระพริบ
“ท่านเลขา ฉันขอโทษที่ให้รอนาน” ขณะที่เธอก้าวเข้ามาใกล้ โจวหยินหยูก็เร่งฝีเท้าของเธออย่างรวดเร็ว และรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็ลดลงเล็กน้อย
ดงซูบินถามว่า: "เป็นอย่างไรบ้าง" เสี่ยวห่าวตบหน้าอกของเขา "มันยังติดปัญหานิดหน่อย แต่ทุกอย่างพร้อมแล้วไม่ว่าผลการสอบของเฉิงเฉิงและการสอบเข้าโรงเรียนมัธยมปลายจะเป็นอย่างไร ทางยูไครก็จะรับเธอและลงนามในแบบฟอร์มใบสมัครด้วย
ใช่มารายงานตัวที่โรงเรียนโดยตรงหลังจากปิดเทอมฤดูร้อน" ดงซูบิน พยักหน้า "การสนับสนุน?"
“ลุงหลิวพูด ขอแค่หนึ่งพันสองพันความหมาย” เสี่ยวห่าวภูมิใจมาก
หนึ่งพันสองพันเมื่อเทียบกับหลายหมื่นหลายแสนค่าอุปถัมภ์แบบนี้ไม่มากไปกว่านั้น
ดงซูบินอดไม่ได้ที่จะชื่นชมเสี่ยวห่าว โอเคเด็กน้อยมันค่อนข้างน่าเชื่อถือที่จะทำสิ่งต่าง ๆ และ เสร็จธุระแล้ว ดงซูบินนด้วย หน้านิ่งมาก
“ขอบคุณเสี่ยวห่าว” โจวเหยียนหยูตื่นเต้นมากและกล่าวอย่างซาบซึ้ง: “ขอบคุณ ขอบคุณ เลขาซูบิน และขอบคุณ ฉันไม่รู้จะพูดอะไร ขอบคุณมาก” ในความเห็นของเธอ มันคือ ใหญ่ มันยาก ฉันไม่ได้คาดหวังว่าคนอื่นจะดูแลมัน ไม่เพียงแต่ผ่านการคัดเลือกเท่านั้น แต่ยังรวมถึงค่าธรรมเนียมสปอนเซอร์ด้วย โจวหยินหยูรู้ดีว่าความโปรดปรานนี้ยิ่งใหญ่เพียงใด และไม่คาดหวังในสิ่งใด ไปอย่างราบรื่น
ในที่สุดเฉิงเฉิงก็ปรารถนาที่จะมาปักกิ่งเพื่อไปโรงเรียน นี้ไม่ใช้โรงเรียนทั่วไป แต่เป็นโรงเรียนมัธยมที่สำคัญของเมือง ใบหน้าเล็ก ๆ ก็ตื่นเต้นมากเช่นกัน เขามองไปที่เสี่ยวห่าวและพูดว่า "ขอบคุณ" เสี่ยวห่าวโบกมือของเขา "ยินดีด้วย ถ้ามีปัญหาอะไรก็บอกรุ่นพี่อย่างฉันได้!"
โจวหยินหยูผลักลูกสาวของเธอ เธอรู้ว่ามันเป็นใบหน้าของดงซูบินที่สามารถทำสิ่งต่างๆ ได้
เฉิงเฉิงเข้าใจในทันที และก้าวไปข้างหน้าอย่างเชื่อฟัง ดวงตาของเธอแดงก่ำและพูดว่า "ขอบคุณลุงซูบน"
ไม่ต้องขอบคุณลุงหรอก “ดงซูบินลูบหัวเล็กๆ ของเธอแล้วยิ้ม:”หนูต้องตั้งใจเรียนในอนาคต อย่าทำให้แม่ของหนูเสียใจก็พอแล้ว“”
