ตอนที่ 933 บ้าหรือเปล่า

รสชาติเป็นเอกลักษณ์ของร้านนี้จริง ๆ รสชาติดีมาก

“เป็นไงบ้าง อร่อยไหม”

เหมาเยซื่อถาม

เธอกลืนอาหารเช้า พร้อมกับพยักหน้า

“อืม อร่อยมาก”

“ถ้าชอบ พรุ่งนี้ผมซื้อมาให้อีก”

เฉียวเมียนเมียนรู้ว่าเขาคงจะอยู่ในเมือง F อีกสักระยะ

“คุณจะอยู่ที่นี่จริง ๆ เหรอคะ แล้วงานของคุณล่ะ?”

ทว่าเธอมีความสุข เมื่อเขาอยู่ด้วยที่เมือง F

ตอนนี้ทั้งสองอยู่ในช่วงฮันนีมูนแม้ว่าเธอจะไม่ใช่คนที่งก แต่ก็หวังว่าเขาจะประหยัดให้มากขึ้น

เหมาเยซื่อไม่ตอบคำถามของเธอ

“คุณไม่อยากให้ผมอยู่ด้วยแหรอ?”

“เปล่า”

“แล้ว อยากให้ผมอยู่ด้วยไหมล่ะ”

“..อืม...”

“แล้วผมอยู่ดี หรือไม่ดีล่ะ?”

“แล้วมันจะไม่กระทบต่องานของคุณเหรอคะ?”

เธอกระพริบตา

“แม้ว่าฉันอยากให้คุณอยู่ต่อ แต่ถ้ามันส่งผลต่องานของคุณ คุณกลับไปเถอะค่ะ”

เขาเพิ่งเข้าดำรงตำแหน่งในบริษัทเหมา คอปอร์เรชั่น

เขาต้องทำหลายอย่างด้วยตัวเอง

“ที่รัก คุณสำคัญกว่างาน”

ผู้ชายคนนั้นมองเธอด้วยสายตาลึก แล้วพูดเบา ๆ

“ในเมื่อคุณต้องการให้ผมอยู่ ผมก็จะอยู่ ส่วนงานของผม ไม่ต้องกังวล ผมเตรียมการไว้หมดแล้ว ไม่มีผลกระทบอะไรหรอก”

“ก็ได้ค่ะ”

เฉียวเมียนเมียนโล่งใจ เมื่อได้ยินเช่นนั้น

...

หลังอาหารเช้าพวกเขามุ่งตรงไปที่โรงพยาบาลด้วยกัน

เมื่อพวกเขาถึงห้องพักของตู่อี้เล่ย

เฉียวเมียนเมียนได้ยินเสียงความโกลาหลมาจากด้านหลังประตูที่ปิดสนิท ดูเหมือนว่าตู่อี้เล่ยและผู้จัดการของเขากำลังทะเลาะกันเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง

น้ำเสียงของตู่อี้เล่ยเย็นชา

“ฉันรู้หรอกน่าไมเคิล ว่าต้องทำยังไง คุณเป็นแค่ผู้จัดการของผมนะ เราเป็นพาร์ทเนอร์ เป็นเพื่อน แต่นี่ไม่ขี้บ่นไปหน่อยเหรอ?”

“ฉันน่ะเป็นห่วงเธอนะ อย่าทำให้ต้องเป็นกังวลจะได้ไหม นี่เธอคิดว่าฉันอยากจะควบคุมเธออย่างงั้นเหรอ? ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบถูกฉันบ่งการ แต่ฉันก็บอกไปก่อนหน้านี้แล้วไม่ใช่เหรอ ถ้าเธอฟังฉัน เธอจะต้องมานอนอยู่ที่นี่ไหม”

“อี้เล่ย ตื่นสักทีเถอะ รู้ไหมว่าเราสูญเสียไปมากเท่าไหร่เพราะเรื่องนี้ ฉันไปคุยกับพาร์ทเนอร์กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง กว่าเธอจะได้เป็นพรีเซ็นเตอร์ของ VK มันไม่ง่ายเลยนะที่จะได้มันมา เธอรู้หรือเปล่า มีคู่แข่งกี่คนต่อกี่คนที่ต้องการเป็นพรีเซ็นเตอร์ VK พวกเขาเป็นดาราระดับ A กันทั้งนั้น คุณสมบัติด้อยกว่าเธอเสียที่ไหน”

“ดีนี่ มันไม่ง่ายเลยที่ได้รับเลือกให้เป็นพรีเซ็นเตอร์ แต่เพราะอาการบาดเจ็บของเธอ เราต้องสูญเสียมันไปทั้งหมด”

“ต้องใช้เวลาอย่างน้อยก็อีกเป็นปี กว่าที่มือของของเธอจะหายดี แล้วเธอคิดเหรอว่าพวกเขาจะรอได้นานขนาดนั้น”

หลังจากเงียบไปสักครู่ ตู่อี้เล่ยก็พูดอีกครั้ง

“ถ้าพวกเขารอไม่ได้ ก็ยกเลิกสัญญาซะ”

“ยกเลิกสัญญาเหรอ?”

ไมเคิลขึ้นเสียง

“บ้าไปแล้วเหรอ ถึงคิดจะยกเลิกสัญญา รู้บ้างหรือเปล่า ว่ามันเป็นเงินทั้งหมดเท่าไหร่”

“ต่อให้เราไม่เป็นคนขึ้นก่อน พวกเขาก็ทำยกเลิกเราอยู่ดี คุณพูดเองไม่ใช่เหรอ ว่าผมไม่สามารถถ่ายโฆษณาได้ในตอนนี้นี่ พวกเขาจะรอผมเหรอ”

“เธอนี่พูดอะไรง่าย ๆ”

ไมเคิลโมโหจนน้ำเสียงสั่น

“นอกจากพรีเซ็นเตอร์ของ VK แล้ว ยังมีสัญญาของเจ้าอื่นอีก ที่ไม่สามารถถ่ายทำได้และต้องยกเลิก แค่ค่าธรรมเนียมการยกเลิกสัญญา ก็เพียงพอให้ไปต่างดาวแล้ว”

“เงินที่เก็บมาทั้งหมดตลอดหลายปีที่ผ่านมา ก็คงได้กลายเป็นค่าธรรมเนียมการผิดสัญญาน่ะสิ”