THW ตอนที่ 11+12(3/3)

THW ตอนที่ 11+12(3/3) ชุดเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารชั้นสูงในศตวรรษที่ 19 + การเสนอราคาที่บ้าคลั่ง

แต่ตอนนี้ยังมีที่ว่างสำหรับกำไร ดังนั้นเขาจึงขึ้นราคาอีก 50 เหรียญอีกครั้ง เตรียมที่จะทำให้เย่เทียนกลัวและหนีไป พร้อมกับรับเอาเป้าหมายมา

“700 เหรียญ!”

เขากัดฟันและขานราคาออกไป จากนั้นก็เชิดคางพร้อมกับมองมาที่เย่เทียนอย่างหาเรื่อง

ซึ่งประกายแห่งความแตกตื่นภายใต้สายตาของเขานั้นไม่อาจรอดพ้นสายตาที่เฉียบคมของเย่เทียนไปได้

สำหรับการยั่วยุนี้ มันเปรียบเสมือนการหาเรื่องของเด็กๆ เท่านั้น!

ผู้คนบนถนนในอเมริกาต่างก็เหมือนกับบอสผู้นี้ เป็นเหมือนกับลูกคนที่สอง! สามารถพบได้ทุกที่!

“800 เหรียญ”

เย่เทียนขานราคาใหม่ พร้อมกับขึ้นราคาไป 100 เหรียญในทันที พร้อมกับยิ้มอย่างดูถูกกลับไปให้การ์เซีย

ต่อให้จะเอาม้ามาฉุด ฉันก็จะอยู่เล่นกับนายให้ถึงที่สุด!

เมื่อได้ยินราคานี้ การ์เซียก็รู้สึกแตกตื่นในทันที พร้อมกับใบหน้าที่กลายเป็นสีม่วงคล้ำ

นี่แกยังคิดจะตามอีก? เขามีแค่พันเหรียญเท่านั้นในกระเป๋า และท่าทางของเจ้าเด็กจีนคนนี้ก็เหมือนว่าจะเอาให้ได้ แล้วนี่เขายังจะสู่ต่ออยู่ไหม?

ในขณะที่การ์เซียกำลังสองจิตสองใจ เจ้าของร้านกลับร่าเริงสุดๆ มองของเขาตอนนี้ยิ้มจนปากจะฉีกไปถึงใบหู!

เขาตื่นเต้นจนอยากจะเข้าไปกอดเย่เทียนและการ์เซียแรงๆ

อยากจะให้พวกเขาทั้งคู่สู้กันต่อ จะดีที่สุดหากทั้งคู่จะสู้กันจนตาย ขอแค่สุดท้ายมีคนจ่ายเงินมาให้เขาก็พอ!

การเสนอราคาที่ดุเดือดนี้เป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นและเป็นที่น่าสนใจมาก ทุกคนต่างก็มารวมกันที่นี่ กระทั่งว่าคนกว่าครึ่งในตลาดนัดต่างก็มากองกันอยู่ที่จุดนี้

ในพริบตา ร้านนี้ก็ถูกรุมล้อมจนแม้แต่น้ำยังยากที่จะกระเซ็นออกไป และหลายคนกำลังพากันถกเถียงกันอย่างสนุกสนานขณะที่ชมความสนุก

“เจ้าเด็กจีนคนนี้หัวดื้อจริงๆ! อย่ายอมแพ้! สู้เข้าไป!”

“ยอดเยี่ยม! เม็กซิกันคนนี้ไม่น่าเชื่อถือจริงๆ!”

“คราวนี้นับว่าวิลทำเงินได้มากแล้ว จากตอนแรกที่จะขายได้เพียงแค่ 550 เหรียญ มาตอนนี้เขากลับสามารถขายได้เกือบพัน และบางทีอาจจะขายได้มากกว่านี้ นี่ช่างเป็นอะไรที่น่าอิจฉาจริงๆ!”

“แต่ว่าเขาทำไม่ถูก และเขาเป็นคนผิดสัญญา!”

　　........

การเสนอราคายังมีอย่างต่อเนื่อง

การ์เซียตอนนี้กำลังต่อสู้เหมือนสัตว์ที่ได้รับบาดเจ็บ เขากัดฟันกรอดก่อนที่จะเสนอราคาใหม่ออกไป

“850 เหรียญ!”

เมื่อเสียงหลุดจากปากเขา เขาก็มองไปที่เย่เทียนอย่างหงุดหงิด และหวังว่าเย่เทียนจะหยุด

แต่ผลลัพธ์กลับเป็นที่น่าผิดหวัง! เย่เทียนมองมาที่เขาด้วยสีหน้าเย็นชา พร้อมกับเอ่ยราคาสุดท้ายออกไป

“1,000!”

“ว้าว! มันบ้ามาก!”

เมื่อเสียงนี้จบลง ก็พลันมีเสียงโห่ร้องจากรอบๆ ดังขึ้นมาทันที

ผู้คนพากันมองมาที่เย่เทียนด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เจ้าเด็กคนนี้มันบ้าไปแล้ว!

“เย้! เยี่ยม ขอมือหน่อย!”

เจ้าของร้านวิล ได้กลายเป็นบ้าไปเรียบร้อย พร้อมกับเริ่มแปะมือกับเพื่อนของเขารอบๆ เพื่อเฉลิงฉลอง

นี่เป็นราคาที่เขาไม่เคยคิดจะได้! แฟรงคลินสิบใบ!

เมื่อคิดถึงแบงก์สีเขียวราคา 100 เหรียญนี้แล้ว วิลก็ให้รู้สึกตื่นเต้นจนอยากจะเต้นขึ้นมา และเขาต้องไปฉลองสำหรับวันนี้! ซึ่งเป็นเวลาที่นานมาก!

หน้าผากของการ์เซียมีเส้นเลือดผุดขึ้นมา และเขาก็มองมาที่เย่เทียนด้วยสายตาที่แทบจะพ่นไฟได้

“เพื่อน สู้มัน! เอาความกล้าของคาวบอยเม็กซิกันออกมา จัดการโค่นเจ้าเด็กชาวจีนนี่”

ผู้คนที่อยู่ถัดจากเขาร้องตะโกนขึ้นมาอย่างตื่นเต้น และรู้สึกสนุกไปกับมัน

“ฮ่าฮ่าฮ่า”

จากนั้นก็ได้มีเสียงหัวเราะดังๆ ดังออกมา

จากสีหน้าของการ์เซีย ทุกคนรู้แล้วว่าในกระเป๋าของการ์เซียไม่มีเงินมากพอที่จะเสนอราคาสูงกวานี้

แต่เย่เทียนยังคงมีสีหน้าเย็นชา และใบหน้าของเขาก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง เห็นได้ชัดว่าเขายังมีเงินอีกมาก! สามารถที่จะสู้ต่อได้!

“เชี่ยเอ๊ย! ชุดเครื่องใช้นี้ยังไงก็ไม่คุ้มกับเงิน 1,000!”

การ์เซียกัดฟันพร้อมกับคำรามออกมา ตอนนี้เขาได้บ้าไปแล้ว!

“ฮึฮึ!”

เย่เทียนหัวเราะออกมา จากนั้นก็พูดบางสิ่งที่ทำให้หัวใจของทุกคนต้องตกตะลึง

“ฉันรู้ว่ามันไม่คุ้นเงิน 1,000 เหรียญ! แต่ฉันจะทำ! ตราบเท่าที่มันไม่ตกไปอยู่ในมือของนาย ฉันก็มีความสุข และมันสามารถไปตกในมือของคนอื่นได้ แต่ไม่ใช่นาย!”

เมื่อเขาพูดอย่างนี้ เย่เทียนก็แอบดีใจอยู่ในใจ โชคดีที่วันนี้เขาเพิ่งไปถอนเงินสองพันเหรียญมา และกระเป๋าของเขายังรับไหว ไม่อย่างนั้น มันคงยากที่เขาจะจัดการกับสถานการณ์ในตอนนี้

“คนบ้า! นี่มันคนบ้าชัดๆ!”

แล้วการ์เซียยังจะทำอะไรได้อีก? เขาทำได้เพียงโกรธและสาปแช่งออกมา จากนั้นก็หมุนตัวออกไปจากที่นี่ด้วยความอับอาย และไปยังที่อื่น

ส่วนเพื่อนของวิลที่ตอนแรกคิดจะช่วยเพิ่มราคาให้กับวิลต่อ เมื่อได้ยินคำนี้ เขาก็ได้หยุดความคิดนั้นในทันที

เห็นได้ชัดว่าเจ้าเด็กนี่เล็งเป้าไปที่การ์เซียเท่านั้น ส่วนคนอื่นไม่ควรเข้าไปยุ่งจะดีกว่า

หากเย่เทียนไม่เสนอราคาต่อ ธุรกิจของวิลคงจะพังทลายลง และคุณไม่สามารถเกลียดตัวเองได้หากมองกลับไป!

ส่วนวิลก็รีบส่งสัญญาณให้กับเพื่อนของเขา บอกให้ทุกคนไม่ต้องเข้ามายุ่ง แค่ 1,000 เหรียญนี้ในกระเป๋านี้ก็ถือว่าดีมากแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำอะไรมากกว่านี้อีก!

เมื่อเห็นการแสดงจบลง คนอื่นๆ ก็แยกย้ายกันไป

ทุกคนต่างตื่นเต้นเมื่อยามจากไป ภาพนี้นับเป็นเรื่องสนุกที่ได้ดู ขณะเดียวกัน ความหัวแข็งของเย่เทียนก็ได้ฝังลึกลงไปในจิตใจของทุกคน!

ต่อมาก็ถึงเวลาของการจ่ายเงิน!

เย่เทียนหยิบ 1,000 เหรียญออกมาจากกระเป๋าของเขา และส่งมันให้กับวิล พร้อมกับพูดอย่างหัวเสียว่า

“วิล ฉันไม่ยอมรับในการทำธุรกิจของนาย มันจะสร้างชื่อเสียงแย่ๆ ให้กับนายแน่!”

“อืม!”

ในตอนนี้ วิลยังจะสนเรื่องนี้อยู่อย่างงั้นเหรอ! มันมีแค่เงินเท่านั้นที่อยู่ในสายตาเขา เขาให้คำตอบที่น่าผิดหวัง และเริ่มนับเงินอย่างมีความสุข

เย่เทียนมองไปที่เขาพร้อมกับส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

“คุณไม่สามารถซื้อขายกับคนผู้นี้อีกในอนาคต นอกจากว่าเขาจะมีของดีพอให้จับ! ไม่อย่างนั้น ยิ่งอยู่ไกลเท่าไหร่ยิ่งดี!”

จากนั้น เย่เทียนก็หยิบชุดเครื่องใช้สำหรับโต๊ะอาหารโบราณจากร้าย และใส่ลงในเป้ของเขา

ในตอนนี้ ความรู้สึกหน่วงในใจของเขาก็ได้คลายลง และสุดท้าย ของโบราณนี้ก็ได้เป็นของเขาในที่สุด

เทียบกันแล้ว 1,000 เหรียญอะไรนั่น ฉันเชื่อว่ามันจะสร้างเงินให้กับฉันมากกว่านี้!

ในตอนนี้วิลก็ได้นับแบงก์เสร็จ ทั้งสองคนพากันจับมือกัน และเย่เทียนก็ได้หมุนตัวเดินไปยังร้านถัดไป

ขณะที่วิลนั้นมีความสุข คิดว่าเขาได้กำไรครั้งใหญ่ แต่เขาไม่รู้เลยว่า ของโบราณล้ำค่า ได้หลุดไปจากมือของเขาอย่างง่ายๆ และเขาก็ได้พลาดโอกาสที่จะเปลี่ยนชีวิตของตน

เย่เทียนเดินดูในตลาดรอบๆ ต่อ เขาใช้พลังดวงตาเพื่อแสกนหาของดีอย่างง่ายๆ ราวกับเครื่องแสกน เขากวาดสายตาไปทั่งทั้งตลาด และไม่ให้พลาดแม้แต่ซอกมุมหนึ่ง

จากนั้น เขาก็พบของโบราณเล็กๆ สองสามชิ้น ซึ่งในนั้น มีสองชิ้นที่ได้รับความเสียหาย

ของโบราณพวกนี้ไม่ได้มีราคาสูง แต่ก็ดีกว่าไม่ได้อะไร! และมันมีบางอย่างที่มีอายุใกล้หนึ่งร้อยปี และราคาก็ไม่สูง เขาเลือกที่จะซื้อมันกลับไปเพื่อจะทดลองกับความสามารถของดวงตาของเขา

ความไม่สะดวกเดียวก็คือเจ้าของร้านทุกคนได้เห็นการแสดงความกล้าของเขาก่อนหน้านี้ และมันยากที่เขาจะต่อรองราคายามซื้อของ

โชคดีที่ของพวกนี้ไม่แพงมาก ของห้าหกชิ้นนี้มีราคารวมกันอยู่แค่ 300 เหรียญเท่านั้น และมันก็ไม่คุ้มค่าจะเอาไปเทียบกับคุณค่าของพวกมัน!

เพียงพริบตา ก็ได้เวลาเที่ยง และร้านทุกร้านก็เปิดออก

เย่เทียนทำการแสกนร้านค้าทั้งหมดอีกครั้ง เพื่อให้ชัวร์ว่าเขาจะไม่พลาดอะไรไป จากนั้น เขาก็เตรียมที่จะออกไปจากที่นี่ เพื่อไปต่อที่ตลาดนัดเชลซี

จากนั้น เขาก็กลับไปจ่ายเงินเพื่อรับเอาโต๊ะเล็กสไตล์บารอกนั้น พร้อมกับเรียกแท็กซี่เพื่อออกไปจากดัมโบดัมโบ้ และตรงกลับบ้าน