บทที่ 6 สุดยอดระบบของฉัน

บทที่ 6

สุดยอดระบบของฉัน

เมื่อการนับถอยหลังสิ้นสุดลง เขารู้สึกดวงตาของเขามืดลงและสว่างขึ้นอีกครั้งเมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย แต่เมื่อเขามองภาพด้านหน้าอย่างชัดเจนเขาก็เกือบจะต้องร้องด้วยความตกใจ

“บ้าเอ้ย!นี่มันอะไรกันวะ เกินจริงไปหรือเปล่า!?”

ที่นี่ดูเหมือนห้องนอน สี่ทิศแม้พื้นที่จะไม่ใหญ่มากแต่ก็หรูหรา กระเบื้องปูพื้นทำมาจากทองคำ ส่องแสงระยิบระยับ มีเตียงทองหรูหราขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางห้อง แม้แต่โต๊ะปลายเตียงก็ทำมาจากทองคำบริสุทธิ์

ส่วนอีกด้านหนึ่งเป็นโซฟาสีขาวในมุมมองของห้องนี้มีรูปปั้นหยกของคนคนหนึ่งยืนอยู่อย่างเงียบๆ

ทั้ง 2 ด้านของประตูสีทองมีดอกกุหลาบสีแดงสด 2 กระถางทำให้ห้องนี้เต็มไปด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้

เมื่อเงยหน้าขึ้นมองโคมไฟระย้าคริสตัลที่สวยงามส่องสว่างทุกซอกทุกมุมของห้อง ลวดลายบนเพดานดูมีชีวิตชีวาและเต็มไปด้วยกลิ่นอายของศิลปะ

หลี่มู่ฟาน ตกตะลึงกับสิ่งที่เขาเห็น  หลังจากนั้นไม่นานเขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เขาผลักประตูเปิดออกไปแล้วรีบวิ่งออกไปทันที เขาเดินไปตามทางเดินที่ปูไปด้วยแร่ธาตุเงิน แล้วมองไปที่โคมไฟติดผนังสวยงามทั้งสองด้านพร้อมกับมีเสียงเครื่องจักรได้ยินจากด้านข้าง

ปลายทางเป็นห้องโถงขนาดใหญ่ที่ปูด้วยแร่ธาตุเงิน และแสงไฟก็สว่างสดใสมีโต๊ะวางเรียงรายเป็นวงกลมด้านในของห้องโถง

ไม่ว่าจะเป็นการตกแต่งที่สง่างามหรือโต๊ะทำงานที่สวยงามนี้ หลี่มู่ฟาน ได้เตรียมใจไว้แล้ว แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจก็คือนอกจากตัวเขาแล้วยังมีคนอยู่ในห้องโถงอีก

คนทั้ง 8 คนกำลังจ้องมองมาที่เขา  หลี่มู่ฟาน เข้าใจทุกอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่เห็นและได้ยินรวมถึงระบบที่ดังขึ้นในหัวของเขาก่อนหน้านี้

เกมโลกใหม่!

นี่คือพื้นที่ภายในเกมที่ถูกเรียกว่าเกมโลกใหม่ ที่เขากำลังเล่นก่อนที่จะข้ามมิติมา! และที่นี่เป็นฐานที่เขาสร้างขึ้นมาอย่างยากลำบาก

“ติ่ง...ยินดีต้อนรับท่านเข้าสู่พื้นที่เกมโลกใหม่ ท่านสามารถอยู่ในมิตินี้เป็นเวลา 10 วัน หลังจาก 10 วัน จิตสำนึกของท่านจะถูกบังคับให้กลับไปยังร่างจริง มิติแห่งนี้มีเวลาที่แตกต่างจากภายนอก เมื่อท่านอยู่ในมิติแห่งนี้เวลาภายนอกจะหยุดนิ่ง

“ติง..คุณได้รับชุดของขวัญสำหรับมือใหม่ :การ์ดผู้ติดตาม * 2  หลังจากใช้งานแล้วคุณสามารถเลือกอาณานิคมของฐาน เพื่อนำไปสู่โลกภายนอกได้”

“ติง.. คุณสามารถเรียกหาระบบเพื่อช่วยเหลือการตอบคำถามได้ตลอดเวลาหากมีข้อสงสัย”

เสียงของระบบดังขึ้นในหัวของเขา

“อาเฉียง?”

หลี่มู่ฟาน พูดออกมาอย่างแผ่วเบา

“ข้าอยู่ที่นี่แล้ว!”

เด็กหนุ่มรูปร่างสม่ำเสมอและหล่อเหลารีบตอบขึ้นเสียงดังทันทีในขณะเดียวกันเขาก็ทำความเคารพ หลี่มู่ฟาน อย่างคล่องแคล่ว

“ชุ่ยฮัว”

“ข้าอยู่ที่นี่แล้ว!”

คนที่ตอบกลับมาคือหญิงสาวที่มีใบหน้าเล็กๆสวยงามมัดผมหางม้าเธอยืนตัวตรงและโค้งคำนับอย่างคล่องแคล่ว

“อาโชว เซียวยี่ ไคซวน ชุยฮวน ไคเหลียน อาจือ?”

หลี่มู่ฟาน เรียกชื่อทั้ง 6 ออกมาชายหญิงอีก 6 คนที่อยู่ในห้องต่างโค้งคำนับอย่างเป็นทางการและตะโกนเสียงดังว่า “ข้าน้อยคารวะนายท่าน ขอแสดงความยินดีกับนายท่านที่เดินทางกลับมาที่นี่อีกครั้ง”

“ดี ดี ดี!”

เขาพูดว่า “ดี” 3 คำติดต่อกัน ตอนนี้อารมณ์ของเขาดีมากแล้วพูดขึ้นมาว่า “อาเฉียง ชุ่ยฮัว พวกเจ้าทั้งสองคนเดินตามข้าไปรอบๆส่วนที่เหลือทำงานต่อไป”