ตอนที่ 921 สัญญาก่อนว่าคุณจะไม่โกรธ
เหมาเยซื่อเลิกคิ้ว
“รู้สึกเหรอ?”
“อืม”
เฉียวเมียนเมียนพยักหน้า
“รู้สึกแบบนั้นแหละ ฉันแน่ใจว่าเขาไม่มีความรู้สึกใด ๆ กับฉันค่ะ คุณไม่เข้าใจความรู้สึกนี้ แต่ฉันเชื่อว่าฉันไม่ได้ทำอะไรผิด”
เหมาเยซื่อพูดไม่ออก
“ใช่แล้ว”
เมื่อพูดถึงไป่ซู่แล้ว เฉียวเมียนเมียนก็นึกถึงงานวันเกิดของเขา
เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และพูดอย่างระมัดระวัง
“อีกไม่กี่วันจะถึงงานวันเกิดของพี่ไป่ เขาชวนฉันไปร่วมงานนี้ด้วยค่ะ”
“คุณจะไปที่นั่นด้วยไหมคะ?”
เหมาเยซื่อพยักหน้า
“อืม เขาก็เชิญผมเช่นกัน”
ไป่ซู๋ไม่เคยจัดงานวันเกิด
ปีนี้ เป็นงานวันเกิดครบรอบอายุ 30 ปีของเขา จึงแตกต่างไปเล็กน้อย
ดังนั้นครอบครัวไป่จึงอยากจะจัดงานวันเกิดให้เขาอย่างยิ่งใหญ่
ทุกคนในเมืองหยุนเฉิงต่างได้รับเชิญ
เหมาเยซื่อก็ได้รับเชิญเช่นกัน
เฉียวเมียนเมียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกระซิบ
“ฉันขอพูดอะไรสักหน่อยได้ไหมคะ แต่คุณต้องสัญญาก่อนนะว่าจะไม่โกรธ”
เหมาเยซื่อตอบว่า
“...ได้ ได้”
เฉียวเมียนเมียนคิดเกี่ยวกับสิ่งที่จะพูด ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอมองมาที่เขาและพูดช้า ๆ ว่า
“คืนนั้น ฉันอาจจะไม่สามารถอยู่แบบสนิทกับคุณได้ เราอาจต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้จักกัน คุณก็รู้นี่ว่าฉันต้องทำตามสัญญาที่เซ็นไว้กับทางบริษัท ดังนั้น...”
ก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอสัมผัสได้ถึงความโกรธของเขา
เธอมองเขาด้วยใบหน้าน่าสงสาร
“คุณสัญญากับฉันแล้วไม่ใช่เหรอคะ ว่าจะไม่โกรธ...”
เหมาเยซื่อพูดไม่ออก
เขาสัญญากับเธอ และเขาก็ต้องเข้าใจเธอ
แต่เขารู้สึกลำบากใจนัก
เขารู้สึกเสียใจเป็นพิเศษ
เธอเป็นภรรยาของเขา แต่เธอต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเขา เมื่อต้องเจอกันในงานเลี้ยง
เรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกเหมือนเป็นชู้ของเธอ
ไม่สามารถสัมผัสเธอได้
“ฉันขอโทษนะคะ”
เฉียวเมียนเมียนรู้ว่าคำขอนี้มากเกินไป
“ข้อตกลงของบริษัท ฉัน.. ไม่มีทางเลือก”
“สามีคะ ฉันต้องรบกวนคุณแล้ว”
“ฉันรู้ว่าคุณน่ะเป็นสามีที่ดีที่สุด คุณคงจะไม่โกรธฉัน และเข้าใจฉันใช่ไหมคะ”
เฉียวเมียนเมียนรู้ว่าเหมาเยซื่อรักเธอมากขนาดไหน
เธอรู้ว่าควรจะพูดยังไงกับเขา
ขณะที่เธอกอดเขาและแสดงท่าทางออดอ้อน เธอเห็นว่าท่าทางของชายคนนี้อ่อนลง เขาไม่โกรธเหมือนเมื่อสักครู่
เมื่อเห็นว่ากลยุทธ์นี้ใช้ได้ผล เฉียวเมียนเมียนก็รีบพูดอย่างสุภาพว่า
“สามีคะ อย่าโกรธนะ ฉันไม่อาจเปิดเผยเรื่องคุณได้ สถานการณ์ตอนนี้พิเศษ คุณช่วยร่วมมือกับฉันจะได้ไหมคะ?”
“คุณดีที่สุด เป็นสามีที่ดีที่สุดในโลก”
เหมาเยซื่อเม้มริมฝีปาก แม้ว่าเขาจะดูไม่สะทกสะท้าน แต่ก็มีรอยยิ้มจาง ๆ ในดวงตาของเขา
เฉียวเมียนเมียนกอดแขนของเขาและเรียกเขาว่าสามีอีกครั้ง
ครู่ต่อม เธอได้ยินเสียงชายที่อยู่ข้าง ๆ แล้วถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
“เอาล่ะ หยุดยอผมได้แล้ว ผมรับปากก็ได้”
...
ด้วยความช่วยเหลือจากเฉียวเมียนเมียน ในที่สุดอาหารก็พร้อมทานหลังจากผ่านไปได้ 1 ชั่วโมง
เหมาเยซื่อไม่รู้วิธีทำอาหาร
เขาไม่มีความสามารถในการทำอาหาร
เขาเกือบจะเอาเนื้อสองชิ้นสุดท้ายไปทำสเต็ก
ท้ายที่สุด หากไม่ได้ความช่วยเหลือจากเฉียวเมียนเมียน สเต็กก็คงจะไม่สามารถกินได้
