Chapter 116 (อ่านฟรีทุกตอนที่ลงท้ายด้วย 5-6)

"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!"

"โอเค ถ้านายยังไม่ออกไป เด็กคนนี้จะบ้าตาย."

ทหารสัตว์นั้นมีฝีมือมากในวิธีการให้ความรู้แก่ผู้คน ท้ายที่สุดพวกเขาจะปิดห้องเมื่ออีกฝ่ายไม่เชื่อฟัง หลังจากผ่านไปสองสามวัน ผู้คนที่มาที่นี่ส่วนใหญ่จะเชื่อฟัง โดยปกติแล้วพวกเขารู้ถึงความน่ากลัวภายใน และเติบโต

เปรโตรเป็นแค่นักเรียนม.ปลายธรรมดาๆ และเขาไม่อาจทำสิ่งที่ทหารทำได้ตามปกติแล้ว เขาจะไม่ถูกขังไว้นานขนาดนั้น ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะมีอาการทางประสาท.

ทำให้เปรโตรถูกลากออกไป ในขณะที่เขาเห็นดวงอาทิตย์ เปรโตรก็รู้สึกว่าดวงอาทิตย์นั้นสวยงามมากเป็นครั้งแรก แต่แล้วเขาก็ถูกทุบตีอีกครั้ง

"เพื่อ..... อัก!"

เปรโตรอยากจะถามว่าทำไม แต่คนพวกนี้ก็ทุบตีที่ใบหน้าและร่างกายของเขาอย่างเฉยเมย.

ใบหน้าของเปรโตรบวมปูด และฟันสองสามซี่ก็หลุดออกมา เขาล้มลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง.

"เอาขนมปังให้เขา แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาต่อ."

จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียง เปรโตรไม่มีแรงที่จะตอบสนองแม้แต่น้อย และปล่อยให้ตัวเองถูกลากกลับไปที่ห้อง มีขนมปังและน้ำหนึ่งขวดวางอยู่ด้านหน้าของเขา

จากนั้นประตูเหล็กที่เย็นเยียบก็ปิดลง.

เปรโตรหอบหายใจในห้องเย็นชื้น เขาไม่สนใจว่ามันจะเป็นน้ำที่สกปรกจะโดนเสื้อผ้าของเขา ด้วยความหนาวเย็น เขาได้เพียงแต่เก็บความอบอุ่นที่น่าสมเพชและล้ำค่านี้ไว้ใต้เสื้อผ้า

มีเพียงดวงตาที่บวมแดงเท่านั้นที่จ้องไปที่ขนมปังและน้ำด้านหน้าของเขา.

ทันใดนั้นเปรโตรก็รู้สึกว่าร่างกายของเขากระตุกอย่างอธิบายไม่ได้ ทันใดนั้นน้ำกรดหนาจากกระเพาะก็ไหลขึ้นมาถึงคอหอยของเขา เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและกล้ำกลืนความอยากที่จะอ้วกออกมาและกลืนมันกลับเข้าไป.

ความรู้สึกแสบร้อนในท้องของเขา บังคับให้เปรโตรต้องหยิบขนมปังและยัดเข้าไปในปากของเขาอย่างรวดเร็ว.

เขาเคี้ยวอย่างรวดเร็ว มีเศษอาหารกระจัดกระจาย เขาสำลักอาหารอย่างแรง ภายใต้การหดตัวของกล้ามเนื้ออย่างกระทันหัน เขาสำลักเสียจนเขาต้องเปิดขวดน้ำก่อนที่จะดื่มมันอย่างรวดเร็ว.

หลังจากกินขนมปังกับน้ำแล้ว อาการปวดแสบปวดร้องก็จางไปเป็นอย่างมาก.

จากนั้นเปรโตรก็เริ่มร้องไห้ เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาทำผิดอะไร?

ตอนนี้เขาต้องทำอะไร?

แวดด้าจะรู้ไหมว่าเขาหายตัวไป?

เปรโตรยังมีความหวังในตอนแรก แต่ไม่นานเขาก็รู้ตัว แม้ว่าแวนด้าจะรู้ว่าเขาหายตัวไป แต่มันก็ต้องใช้เวลาหลายวันและแม้ว่าเธอจะรู้ เธอก็ไม่อาจทำอะไรกับมันได้ เธอทำได้แค่แจ้งตำรวจ.

แต่การแจ้งตำรวจนั้นก็ไร้ประโยชน์ ในแต่ละปีมีคนสูญหายไปมากแค่ไหน

เขาต้องโดนอย่างนี้ทั้งชีวิต?

เปรโตรเริ่มสิ้นหวัง เขาไม่รู้ว่าคนเหล่านี้กำลังทำอะไรถึงได้จับเขามา เขาทำแบบนี้เพื่อผ่อนคลายชีวิตงั้นหรือ มันฟุ่มเฟือยเกินไปแล้ว.

...

สองสามวันต่อมา ซอดอยู่ในห้องทดลองของเขา และแวนด้าก็มาถึงหน้าประตู.

"คุณฮีท มันเป็นอะไรไหม เปรโตรหายไป."

แวนด้าพูดกับซอดอย่างกังวล

ก่อนหน้านี้ เปรโตรจะกลับบ้านไม่ว่าจะบ้าสักแค่ไหน แต่แวนด้าไม่เห็นเปรโตรกลับบ้านมา 3 วันติดต่อกัน.

เธอมีความกล้าที่จะถามพวกนักเลงที่เปรโตรมักจะเที่ยวเล่นประจำ พวกเขาทั้งหมดบอกว่าพวกเขาไม่เคยเห็นเปรโตรหรือรู้จักเปรโตรเลย ซึ่งทำให้แวนด้ารู้ว่านี่มันเป็นเรื่องไม่ดีแล้ว.

เดาว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเปรโตและเขาก็หายไป!

แวนด้าเลือกที่จะโทรหาตำรวจก่อน แต่ตำรวจบอกว่าให้เธอกลับบ้านไปรอข่าว.

จากนั้นแวนด้าก็รออีกหลายวันเพื่อรอข่าวของเธองั้นหรอ?.

ไม่มีทาง เปรโตรเป็นครอบครัวคนเดียวที่เหลืออยู่ของแวนด้าในตอนนี้และเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะทิ้งเขาไว้เพียงลำพัง.

ดังนั้นแวนด้าจึงทำได้แค่มาขอความช่วยเหลือจากซอด.

"แวนด้า?"

ซอดแปลกใจมากเมื่อเห็นแวนด้า โอลด์ไม่ได้หยุดเธองั้นหรอ?

โอลด์ห้ามแวนด้าจริงๆ แต่เธอแค่ถามว่าแวนด้าจะมาหาซอดทำไม แวนด้าก็แค่บอกว่าจะมาหาซอดก่อนที่จะพูดเรื่องอื่น เธอไม่รู้ว่าซอดคิดยังไงกับพวกเธอ เธอเลยต้องพาแวนด้ามาที่นี่.

"ได้โปรด ช่วยฉันด้วย คุณฮีท ฉันยินดีที่จะทุ่มทั้งหมด."

แวนด้ารู้ว่าเธอไม่มีอะไรที่จะทำให้ซอดรู้สึกดีได้ เธอจึงให้ซอดเป็นฝ่ายเลือก.

แม้ว่าซอดต้องการเธอ แวนด้าก็ไม่ใส่ใจ.

ท้ายที่สุด ซอดก็ไม่ใช่เพลย์บอยและเขาเป็นที่รู้จักกันดีว่า'ชอบความสะอาด' ความสัมพันธ์กัลโอดล์หรือเอเธอร์ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะพูดได้ทุกที่.

ในสถานการณ์นี้ ซอดมีเด็กสาวจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ แวนด้าได้รับเงินสนับสนุนจากซอดและพวกเขาทั้งหมดก็สวยมากๆ แน่นอนว่าแวนด้าคิดฟุ้งซ่านโดยเฉพาะคนที่โตเกินวัยและไม่มองเด็กรุ่นเดียวกัน แวนด้าได้รู้เกี่ยวกับสถานการณ์นี้จากสไปเดอร์เว็บ.

เธอคิดว่าซอดน่าจะชอบประเภท'พัฒนา' ดังนั้นเขาเลยรับเลี้ยงเธอ เจสสิก้า และเอ็มม่า มอร์แกนก็ด้วย ที่ไม่ได้เห็นพวกเธอมานานแล้ว ว่ากันว่าพวกเธอไปเรียนที่อื่น.

ซอดรู้ถึงความคิดของแวนด้า และรู้สึกเพียงพูดไม่ออก ภาพลักษณ์ของเขาช่างเหลือทนจริงๆ?

ชอบความสะอาดในวัฒนธรรมตะวันตกหมายถึงชอบโลลิ? ชอบพัฒนาหมายถึงการเฝ้ามองการเติบโต?

ซอดเห็นได้ชัดว่าเป็นพวกชอบแนวพี่สาวและเป็นผู้หญิงที่โตแล้วแต่ก็ยังไร้เดียงสา เขาแค่ไม่ชอบเรื่องวุ่นๆ เป็นการดีที่จะนอนกับนางแบบสาว แต่เมื่อนึกถึงนางแบบสาวๆเหล่านั้นแล้ว เขาไม่รู้ว่ามีชนชั้นสูงกี่คนแล้วที่ได้เล่นกับเธอ เขาเลยรับไม่ได้.

เขามีนิสัยรักความสะอาด.

"เปรโตรหายไป ทำไมเธอถึงเพิ่งมาบอกฉันตอนนี้?"

ซอดถาม.

"ฉัน...ฉันจริงๆแล้วไม่อยากจะรบกวนคุณ แต่มันไม่มีประโยชน์แม้จะแจ้งตำรวจแล้ว ฉันทำได้แค่ขอความช่วยเหลือจากคุณ."

แวนด้าจงใจที่แต่งตัวบยั่วๆอันที่จริงเธอเตรียมใจไว้แล้ว.

"โอลด์นำเสื้อผ้ามาให้เธอ เด็กพวกนี้ชอบชุดแบบนี้งั้นหรอ? ส่วนเปรโตรไม่ต้องห่วง เดียวหาพาเขากลับมาเอง."

ซอดเรียกโอลด์มาและพูดกับแวนด้า.

โอลด์ดูเตรียมพร้อมอยู่แล้ว เธอเข้ามาพร้อมกับเสื้อผ้าในมือ.

"คุณฮีท ได้โปรด ฉันทำได้จริงๆ..."

แวนด้าอ้อนวอนอย่างรวดเร็ว.

จากนั้นก็มีนิ่วมาจิ้มกลางระหว่างคิ้วของเธอ.

"อยู่บ้านทำตัวดีๆและรอฟังข่าว เรื่องพวกนี้ให้ผู้ใหญ่จัดการ."

ซอดยืนขึ้น.

โอลด์สวมเสื้อให้แวนด้า.

"โอลด์ พาเธอกลับบ้านด้วย."

ซอดก็หันจากไป.

"ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรในโลกที่เขาทำไม่ได้."

โอดล์ปลอบแวนด้า.