476 - ทำลายล้างทั้งหมด
476 - ทำลายล้างทั้งหมด
กระบี่คมตกลงมาด้วยความเร็วและสับคอของนักรบชาตูเป็นมุม น้ำพุแห่งเลือดไหลออกมาจากคอนักรบชาตูคนนั้น แม้ว่าศีรษะของเขาจะร่วงลงพื้นแต่ร่างของเขายังคงวิ่งต่อไปอีกสองสามก้าวก่อนที่มันจะล้มลงบนทางแคบ...
เอี้ยนลี่เฉียงเก็บกระบี่ แล้วมองไปที่ศพนั้นพร้อมกับถอนหายใจยาว
เมื่อนักรบชาตูคนสุดท้ายเสียชีวิตก็ไม่มีใครที่เคยโจมตีเผ่าจันทราใหญ่หนีรอดไปได้ รวมทั้งมอเบโตและทหารระดับล่างสุดของเขาทุกคนถูกกวาดล้างจนหมดสิ้น
สถานที่แห่งนี้อยู่ห่างจากทางเข้าหมู่บ้านบนภูเขาของชนเผ่าจันทราใหญ่มากกว่าสามสิบลี้ เอี้ยนลี่เฉียงไล่ตามชาวชาตูตามเส้นทางภูเขาที่ขรุขระจากเส้นทางภายใน
ในการต่อสู้วันนี้เอี้ยนลี่เฉียงไม่รู้ว่าเขาฆ่าคนไปกี่คนแล้ว เขามองไปที่กระบี่ที่เสียหายซึ่งเกือบจะไร้ประโยชน์อย่างสมบูรณ์ เขาโยนมันลงบนพื้นแล้วหันหน้ากลับสู่ที่ตั้งของเผ่าจันทราใหญ่
เขาสามารถเห็นศพของชาวชาตูระหว่างทางกลับ เมื่อนักรบของ เผ่าจันทราใหญ่ที่ติดตามเขามาที่นี่เห็น เอี้ยนลี่เฉียงเดินไปหาพวกเขา
ทุกคนรีบเปิดทางให้กับเอี้ยนลี่เฉียงสายตาที่พวกเขามองไปยังเอี้ยนลี่เฉียงเอ็มไปด้วยความเคารพ
เสื้อผ้าของเอี้ยนลี่เฉียงเปื้อนเลือดจนไม่มีใครสามารถบอกสีดั้งเดิมของมันได้ แต่เลือกที่อยู่บนเสื้อผ้าพวกนี้ไม่มีแม้แต่หยดเดียวที่เป็นของเขาเอง
ในสายตาของนักรบของเผ่าจันทราใหญ่ เสื้อผ้าของเอี้ยนลี่เฉียงเป็นเหมือนกับชุดเกราะของเทพสงคราม
ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องโถงไหว้พระจันทร์แต่ทุกคนได้เห็นทุกอย่างในสนามรบในตอนนี้
เป็นเรื่องที่แน่นอนแล้วหากจะพูดว่าถ้าไม่มีเอี้ยนลี่เฉียงชนเผ่าจันทราใหญ่จะต้องสูญสิ้นไปอย่างแน่นอนในวันนี้
แม้ว่าเซรานชี่จะได้รับกำลังเสริมอีกพันคน แต่อย่างมากที่สุดชนเผ่าจันทราใหญ่ก็คงทำได้เพียงขับไล่ชาวชาตูเรานั้นกลับไปโดยไม่มีทางสังขารทุกคนจนหมดสิ้นอย่างแน่นอน
“ท่านหลง…”
ผู้อาวุโสที่ติดตามเอี้ยนลี่เฉียงมาจนถึงที่นี่เสียงสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว
“ฝังพวกเขาทั้งหมดอย่าได้ปล่อยให้เกิดโรคระบาดที่นี่…” เอี้ยนลี่เฉียงเตือนผู้อาวุโส จากนั้นเดินต่อไปในทิศทางที่เขามาจาก
เมื่อเขากลับมาที่ทางเข้าหมู่บ้านบนภูเขา พระอาทิตย์ก็ส่องแสงอยู่บนท้องฟ้าแล้ว ไฟที่เผาประตูเมืองได้ดับลงแล้วเช่นกัน เหลือเพียงควันบางๆเท่านั้น
แม้ว่าหุบเขาจะรกร้าง แต่นักรบของเผ่าจันทราใหญ่ก็ได้เริ่มทำความสะอาดสนามรบด้วยการกำจัดอาวุธออกจากซากศพ รวมทั้งเก็บซากศพของเพื่อนที่เสียชีวิต
บรรยากาศเต็มไปด้วยความเศร้าโศก แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็สามารถอ้างได้ว่าพวกเขาได้รับชัยชนะในครั้งนี้
เซเลน่ารีบวิ่งไปหาเอี้ยนลี่เฉียงเมื่อนางเห็นเขา นางกอดเอี้ยนลี่เฉียงโดยไม่สนใจของผู้คนในชนเผ่า ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความกังวล
“เจ็บตรงไหนหรือเปล่าพี่หลง? ข้ามียารักษาอยู่ที่นี่…”
“ข้าไม่เป็นไร มันเป็นเพียงเลือดของชาวชาตูบนเสื้อผ้าของข้า…” เอี้ยนลี่เฉียงยิ้ม
"ข้าดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น. คราวนี้เราเป็นหนี้เจ้า พี่หลง…!“เซเลน่า มองไปที่เอี้ยนลี่เฉียงด้วยสายตาหวานเยิ้ม”ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า พวกเราคงจะ…”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว โอ้ใช่ มีที่ใดในหมู่บ้านให้ข้าอาบน้ำไหม ข้าต้องการทำความสะอาดตัวเองและเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ เสื้อผ้าของข้าเหนียวและมีกลิ่นเลือด ข้ารู้สึกอึดอัดมาก…”
“เซเลน่า…”
เซรานชี่แม่ของเซเลน่าเดินมา นางมองไปที่เอี้ยนลี่เฉียงแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ
“นำท่านหลงไปที่ลานอันทรงเกียรติเพื่อที่เขาจะได้ทำความสะอาดตัวเองและพักผ่อน…”
“ค่ะท่านแม่!”
เอี้ยนลี่เฉียงเหลือบมองเซรานชี่และพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร เขาตามเซเลน่าเข้าไปในหมู่บ้านบนภูเขา โดยมีนักรบเผ่าจันทราใหญ่สองสามคนคุ้มกัน
ถึงตอนนี้ไฟที่จุดสองสามแห่งในหมู่บ้านบนภูเขาก็ถูกดับแล้ว โดยรวมแล้วเผ่าจันทราใหญ่ไม่ได้รับความเสียหายมากเกินไป
ระหว่างทางเอี้ยนลี่เฉียงเห็นนักรบเผ่าจันทราใหญ่สองสามคนพาคนของพวกเขาบางส่วนเข้าไปในคุก พวกเขาทั้งหมดถูกมัดและมีบาดแผลบนใบหน้า
คนพวกนี้น่าจะเป็นคนที่ร่วมมือกับผู้อาวุโสเก๋อจง ในเมื่อพวกเขาพ่ายแพ้แล้วชะตากรรมของพวกเขาก็ถูกกำหนดอย่างแน่นอน
ลานอันทรงเกียรติของเผ่าจันทราใหญ่เป็นลานที่สร้างด้วยอิฐและหิน เป็นสถานที่เงียบสงบรายล้อมด้วยต้นไม้ ไม่ไกลจากฮ่องกงไหว้พระจันทร์
บ้านพักทั่วไปอยู่ห่างออกไปอย่างน้อยสองร้อยเมตร และมีเพียงที่พักของหัวหน้าเผ่าเท่านั้นที่ตั้งอยู่ใกล้ลานอันทรงเกียรติที่สุด อันที่จริงมันแทบจะอยู่ติดกันเลย
เมื่อเทียบกับบ้านไม้เตี้ยและกระโจมที่สมาชิกสามัญของชนเผ่าอาศัยอยู่ ลานอันทรงเกียรตินี้ถือได้ว่าเป็นความหรูหราอย่างแท้จริง
เซเลน่าสั่งทหารรักษาการณ์ของเผ่าจันทราใหญ่อยู่ด้านนอกลานบ้าน จากนั้นจึงนำเอี้ยนลี่เฉียงไปที่ลานด้านหลังเป็นการส่วนตัว
ลานด้านหลังมีไอน้ำและหมอก เอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกประหลาดใจอย่างมากเมื่อเห็นสระน้ำที่อบอ้าวล้อมรอบด้วยต้นสนและสวนหิน
ข้างสระมีลำธารเล็กๆ เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เพลิดเพลินกับน้ำพุร้อนบนภูเขา ที่พักนี้มีมาตรฐานตรงกับโรงแรม 5 ดาวในชีวิตที่แล้วของเขาอย่างแน่นอน
“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่เลว… ไม่เลวเลย…!”
เอี้ยนลี่เฉียงหัวเราะคิกคักขณะมองดูน้ำใสๆในบ่อน้ำพุร้อน เขาเปลื้องผ้าทันทีโดยไม่สนใจความจริงที่ว่าเซเลน่าอยู่ข้างเขาแล้วกระโดดลงไปในสระน้ำอุ่น เขาจุ่มตัวเองลงไปที่ก้นสระแล้วโผล่ขึ้นมาใหม่และเอนตัวพิงกับหินก้อนใหญ่เรียบๆ ในน้ำ
เขาไม่เคยเพลิดเพลินกับน้ำพุร้อนที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้มาก่อนแม้กระทั่งในชีวิตก่อนหน้านี้ก็ตาม
เซเลน่ายืนอยู่ข้างบ่อน้ำพุร้อน ดูเหมือนนางฟ้าแสนสวยที่ปกคลุมไปด้วยหมอก
“มาแช่น้ำที่นี่ด้วย เซเลน่า…” เอี้ยนลี่เฉียงกวักมือเรียกนาง
แก้มของเซเลน่าถูกแต่งแต้มด้วยสีแดงเล็กน้อยเมื่อจ้องมองไปที่ร่างกายที่เปลือยเปล่าของเอี้ยนลี่เฉียง
“จะไม่มีใครมารบกวนเจ้าที่นี่ อาบน้ำให้สบายตัวก่อนนะพี่หลง ข้าจะหาคนมาเตรียมอาหารให้เจ้า…”
“วันนี้ข้าเห็นเลือดมากเกินไปและไม่อยากกินเนื้อ แค่ผักหรือผลไม้ตากแห้งก็พอ…”
“เข้าใจแล้ว...”
หลังจากที่เซเลน่าพูดอย่างนั้น นางหยิบเสื้อผ้ากองที่เอี้ยนลี่เฉียงทิ้งไปข้างๆบ่อน้ำพุร้อน จากนั้นก็จากไป
เอี้ยนลี่เฉียงผ่อนคลายร่างกายของเขาในบ่อน้ำพุร้อนและเกือบจะคร่ำครวญจากความสุข การแช่ในบ่อน้ำพุร้อนแบบนี้หลังสงครามย่อมเป็นความเพลิดเพลินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างแน่นอน
เขาค่อยๆหลับตาลงในขณะที่แช่ตัวในน้ำร้อน ขณะที่ร่างกายของเขาผ่อนคลาย ความคิดก็เริ่มวิ่งเข้ามาในจิตใจของเขา
ถ้าเขาไม่อยู่ที่นี่จะเกิดอะไรขึ้นที่นี่วันนี้ เขาสงสัยว่าเผ่าจันทราใหญ่จะลงเอยในอาณาจักรสวรรค์ที่เขาเคยครอบครองอย่างไร ผลลัพธ์อาจจะไม่เป็นไปในเชิงบวก
การมาถึงของเขาที่ภูเขามังกรหยกทำให้เขามีโอกาสได้ช่วยเหลือเผ่าจันทราใหญ่ สิ่งทั้งหมดนี้เป็นเหมือนการจัดเตรียมที่ลึกลับโดยโลกแห่งวิญญาณที่มองไม่เห็น
เนื่องจากชนเผ่าจันทราใหญ่เป็นหนึ่งในชนเผ่าที่ครั้งหนึ่งเคยอาศัยอยู่ในที่ราบกู่หลาง ภายใต้เขตอำนาจของแม่ทัพพิทักษ์ชายแดนฉีอวิ๋น
จากมุมมองบางอย่างอาจกล่าวได้ว่าเอี้ยนลี่เฉียงในฐานะแม่ทัพพิทักษ์ชายแดนฉีอวิ๋นซึ่งดำรงอยู่เพียงในนามเท่านั้น เป็นผู้ปกครองที่แท้จริงและผู้พิทักษ์ของเผ่าจันทราใหญ่
บัดนี้เมื่อความโกลาหลลามมาถึงเผ่าจันทราใหญ่ซึ่งถูกโดดเดี่ยวและไม่สามารถต้านทานการคุกคามของชาวชาตูได้ มันเป็นโอกาสทองสำหรับเอี้ยนลี่เฉียงที่จะดูแลพวกเขา
ถ้าเขาสามารถได้รับพลังจากภูเขามังกรหยกสุดท้ายแล้วคนที่ได้รับประโยชน์มากที่สุดย่อมเป็นตัวเอี้ยนลี่เฉียงเอง!
เอี้ยนลี่เฉียงจมลึกลงไปในความคิดของเขาโดยไม่รู้ตัว…
เอี้ยนลี่เฉียงไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว เมื่อเสียงฝีเท้าเบาๆดังขึ้นอีกครั้งในลานเล็กๆที่มีหมอกหนา เขาลืมตาและเห็นเซเลน่าเข้ามา
นางถือถาดผลไม้ใส่เสื้อผ้าบางๆโครงร่างที่คลุมเครือของร่างกายที่ร้อนแรงของนางผ่านชั้นบางๆของเสื้อผ้าและหมอกเป็นความงามอีกแบบหนึ่ง
ดวงตาของเอี้ยนลี่เฉียงสว่างขึ้นทันที ...
เขามองดูเซเลน่าวางถาดผลไม้ไว้บนพื้นข้างบ่อน้ำพุร้อน เมื่อมองไปที่ประกายในดวงตาของเขา นางยิ้มอย่างมีเสน่ห์กลับมาที่เขา
โดยที่นางไม่ต้องการแม้แต่คำสั่งของเอี้ยนลี่เฉียง นางถอดเสื้อผ้าของนางและเดินลงมาในน้ำเบาๆพร้อมกับโอกาสเอี้ยนลี่เฉียง
“พี่หลง ข้านึกไม่ออกเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเผ่าจันทราใหญ่ ของเราหากไม่มีเจ้า ข้าไม่รู้ว่าจะได้กลับมาหาแม่ของข้าอีกไหม ขอบคุณเจ้ามาก!”
“บางทีนี่อาจเป็นสิ่งที่เรียกว่าโชคชะตา!” เอี้ยนลี่เฉียงค่อยๆยกคางของเซเลน่าขึ้น รอยยิ้มแปลกๆก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา …