THW ตอนที่ 5+6(1/3)
THW ตอนที่ 5+6(1/3) ในที่สุดพระเจ้าก็ได้ลืมตาตื่น + ความหวังอยู่ที่มุม
ไม่นาน เย่เทียนก็กลับมาถึงที่พักของเขา
นี่เป็นอพาร์ทเม้นท์ทั่วๆ ไป เขาเช่าห้องหนึ่งในนั้นและอาศัยอยู่ในนั้นมาห้าเดือน
เมื่อเขาเปิดประตูและเดินเข้าไปในบ้าน กลิ่นเหม็นก็ปะทะเข้าที่หน้าของเขาในทันที
ห้องนี้รกมาก และดูเหมือนกับว่าเพิ่งเผชิญกับพายุทอร์นาโดมา! มันดูเลวร้ายเป็นอย่างมาก!
เพราะก่อนหน้านี้เขาไม่มีความหวังที่จะมีชีวิตต่อ ดังนั้นเย่เทียนจึงปล่อยเนื้อปล่อยตัว เสื้อผ้าที่ใส่แล้ว ถุงเท้าที่สกปรก ขวดเบียร์ที่ว่างเปล่า และกล่องอาหารที่กินแล้วต่างก็เต็มอยู่ทุกที่ในบ้าน
ก่อนหน้านี้เขาชินกับภาพนี้และทำเป็นมองไม่เห็นมัน ในสภาพแวดล้อมที่สกปรกนี้ เขาได้อาศัยอยู่ในความมืดมาหลายเดือน
แต่ตอนนี้ความหวังของเขาได้กลับฟื้นขึ้นใหม่ และเขาก็ทนกับสิ่งนี้ไม่ได้! เขาไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างนี้ได้อีกต่อไป!
“นี่เป็นราวกับเล้าหมู จะเหมือนที่ที่คนอาศัยอยู่ได้ยังไง!”
เย่เทียนยืนอยู่ที่หน้าประตูและถอนหายใจออกมา จากนั้นก็เดินเข้าไปในบ้าน แล้วก็วางกระเป๋าลงและเริ่มทำความสะอาด
เสื้อผ้าที่สกปรก ถุงเท้าที่เหม็นเน่า และผ้าปูเตียงที่ไม่ได้เปลี่ยนมาเป็นเวลานาน ต่างก็ถูกม้วนเก็บลงไปในถุงใหญ่สองใบ เตรียมที่จะนำไปซักอีกทีทีหลัง
ส่วนขยะก็เต็มแน่นอยู่ในถุงขยะสองถุงใหญ่ และถูกโยนลงไปยังถังขยะที่ชั้นล่าง
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง ห้องก็กลับมาเป็นเหมือนใหม่ ดูสะอาดและเป็นระเบียบ พร้อมกับอากาศในห้องที่ไม่มีกลิ่นอันไม่พึงประสงค์อีกต่อไป
แม้ว่าเขาจะเหงื่อไหล่ซก แต่เย่เทียนก็มีความสุขมากในเวลานี้ เขาในตอนนี้มีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้า
ในที่สุด สิ่งเดียวที่ไม่ถูกทำความสะอาดก็คือตัวเขาเอง
ตั้งแต่บ่ายจนถึงตอนนี้ เขายังไม่ได้อาบน้ำเลย กลิ่นของแม่น้ำไม่ใช่กลิ่นที่ดีเลย! ชุดที่เขากำลังใส่ก็เป็นชุดเก่าที่เปลี่ยนมาจากในโกดัง ซึ่งถูกทิ้งไว้นานมาก ดังนั้นจึงได้ส่งกลิ่นแปลกๆ ออกมา
หลังจากชื่นชมห้องด้วยสองตา เย่เทียนก็เดินเข้าไปในห้องน้ำและเริ่มทำความสะอาดตัว เพื่อชะล้างโชคร้ายที่ติดตัวเขามานาน!
เมื่อเขาออกมาจากห้องน้ำ ตัวเขาก็ราวกับเป็นคนใหม่ สีหน้าของเขาดูกระฉับกระเฉง และในสายตาของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจในตัวเอง
.........
เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเขา? ตอนนี้ได้เวลาค้นหามันแล้ว
เย่เทียนยื่นมือออกไปดึงผ้าม่านที่หน้าต่างมาปิดไว้ เพื่อที่จะไม่ต้องสร้างความหวาดกลัวให้กับคนอื่น ขณะเดียวกัน เขาก็ไม่อยากถูกคนอื่นจับไปชำแหละเหมือนกับหนูทดลองตัวหนึ่ง ซึ่งการรักษาความลับถือเป็นเรื่องจำเป็น
จากนั้นเขาก็เดินไปที่กระจก พร้อมกับถอดชุดอาบน้ำออก และยืนเปลือยที่หน้ากระจก จากนั้นก็ทำการมองสำรวจร่างกายตนเอง
ร่างกายในกระจกดูผอมเล็กน้อย และแสดงสัญลักษณ์ว่าขาดสารอาหาร แต่ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมเหมือนก่อนที่จะกระโดดลงแม่น้ำ ไม่มีอะไรที่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย และไม่มีแม้แต่รอยแผลที่พิเศษ
จากความทรงจำของเขา เขาเห็นแสงสีขาวมุดหายเข้าไปในร่างของเขา และไม่แสดงร่องรอยใดๆ ออกมา
บ้าเอ๊ย! หรือว่าฉันจะตาฝาด? แต่แล้วจะอธิบายเรื่องตาที่ผิดปกติของฉันยังไงล่ะ?
เย่เทียนนิ่งงันไปโดยสมบูรณ์ พร้อมกับสวมชุดอาบน้ำอีกครั้งด้วยความสับสน หลังจากนั่งลงบนโซฟา เขาก็คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับเขาอีกครั้ง
ในเมื่อบนร่างไม่มีอะไรเปลี่ยน งั้นก็มาลองศึกษาการเปลี่ยนแปลงของดวงตากัน
เมื่อคิดอย่างนี้ เย่เทียนก็มองไปที่สิ่งของในห้องทีละชิ้น เหมือนกับตอนที่ตอนที่อยู่ในโกดัง เหมือนกับกำลังมองหาสมบัติ ดูว่าเขาจะมองเห็นแสงที่เปล่งออกมาเหมือนกับบนตัวของปืนลูเกอร์อีกไหม
“ไม่! ไม่มี! นี่ก็ไม่มี!....”
น่าเสียดายที่ของในห้องไม่มีอะไรเปล่งแสงออกมาเลย
เกิดอะไรขึ้นกันแน่? หรือว่าจะเป็นเพราะอายุของผลิตภัณฑ์? ดูเหมือนว่านี่จะเป็นเหตุผลเดียวที่อธิบายได้
ปืนลูเกอร์ถูกผลิตในปี 1940 และตอนนี้ถือเป็นของโบราณ
ส่วนของในบ้านเขาเป็นแค่ของใช้ในบ้านทั่วไปที่สามารหาซื้อได้ทุกที่ และอายุของมันก็ไม่มีทางเกินสิบปี ดังนั้นก็เลยไม่มีแสงเปล่งออกมาเลย
หลังจากคิดได้อย่างนี้ สมองของเย่เทียนก็ปวดจี๊ด และเขาก็คิดได้แค่เหตุผลนี้เท่านั้น
คงต้องปล่อยเรื่องนี้ไปก่อนชั่วคราว ไว้มีเวลาค่อยลองดูความสามารถของดวงตานี้
เมื่อคิดได้อย่างนี้ เย่เทียนก็พลันมองไปที่ตู้เสื้อผ้าด้วยความตื่นเต้น
และเรื่องน่าตกใจก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง!
เมื่อเขาตั้งสมาธิ เขาก็สามารถมองผ่านประตูตู้เสื้อผ้าซึ่งทำจากไม้ และสามารถมองเห็นเสื้อผ้าที่แขวนอยู่ข้างใน
“ใช่! มันเยี่ยมมาก!”
เมื่อเขาพบว่าดวงตาของเขาสามารถมองทะลุได้ เย่เทียนก็พลันกระโดดขึ้นจากโซฟาด้วยความตื่นเต้น พร้อมกับทำการต่อยหมัดออกไปด้วยความดีใจ
หลังจากนั้น เย่เทียนก็ได้เริ่มลองมองทะลุของอื่นๆ
และสิ่งที่น่าประหลาดใจก็ได้ปรากฏออกมา เขาสามารถมองทะลุโซฟาได้! เตียงก็เช่นกัน! โต๊ะก็ด้วย! แม้แต่แล็ปท็อปเขาก็สามารถมองเห็นส่วนประกอบต่างๆ ที่อยู่ข้างใน!
เย่เทียนยิ่งมายิ่งตื่นเต้น ดีใจจนแทบจะกลายเป็นบ้า!
ก็มันช่วยไม่ได้ที่เขาจะบ้า! หากเรื่องนี้เปลี่ยนเป็นคนอื่นก็คงจะบ้าเหมือนกับเขาเช่นกัน!
นี่ฉันคงไม่เหมือนพวกแบทแมน สไปเดอร์แมนในอนาคตหรอกนะ ที่เมื่อได้พลังที่ยิ่งใหญ่มา จะต้องรับหน้าที่ปกป้องโลกน่ะ!
เมื่อคิดได้อย่างนี้ เย่เทียนก็พลันทำท่าเหมือนกับฮีโร่ต่างๆ ในโลก พร้อมกับมองขึ้นไปบนฟ้าและหัวเราะออกมาอย่างตื่นเต้น
“วะฮ่าฮ่าฮ่า.....”
เสียงหัวเราะของเขาดูตลกและอวดดีอย่างมาก
ขณะที่เขากำลังหัวเราะอย่างสะใจอยู่นั้น ห้องข้างๆ ก็พลันตะโกนออกมา
“หุบปาก! ไอ้สารเลว! แกต้องการให้ฉันโทรหาโรงพยาบาลบ้าให้แกไหม?”
ห้องถัดจากเขานั้นเป็นสารเลวคนหนึ่ง
ทุกวันเขาเอาแต่ “เย็ด” กับแฟนสาว โดยที่ไม่สนใจความรู้สึกของคนอื่น พร้อมกับส่งเสียงครางดังลั่น จนได้ยินไปทั่วทั้งอาคาร!
โดยเฉพาะเย่เทียน ไม่มีใครได้ยินมันชัดไปกว่าเขาแล้ว
และเมื่อไหร่ที่เสียงนี้ดังมา มันก็ทำให้เย่เทียนทรมานอย่างถึงที่สุด พร้อมกับรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก!
“แกนั่นแหละสารเลว! ไอ้แมลงบ้ากามเอ๊ย!”
เย่เทียนหยุดหัวเราะและสาปแช่งออกไปด้วยความโกรธ
จากนั้น สมองของเขาก็พลันคิดอะไรบางอย่าง
“มาดูกันว่าไอ้สารเลวนี่กำลังทำอะไรอยู่!”
พร้อมกับที่คิดได้ เย่เทียนก็พลันทำการจ้องไปที่กำแพง หวังที่จะมองทะลุไปที่ห้องของฝ่ายตรงข้าม
แต่สิ่งที่เห็นตรงหน้าคือทรายสีเหลืองผืนหนึ่ง ไม่สามารถมองทะลุได้
หลังจากพยายามอยู่หลายครั้ง เย่เทียนก็พบว่าสายตาของเขาสามารถมองทะลุผ่านไปได้แค่ครึ่งทางเท่านั้น และเขาไม่สามารถมองทะลุกำแพงที่หนาไปกว่า 30 เซนได้
“ฉันไม่เชื่อว่าจะทำไม่ได้!”
เย่เทียนเกาะกำแพงตรงหน้า พร้อมกับเริ่มมองทะลุอีกครั้ง
ภาพที่เห็นยังคงเหมือนเดิม เขามองผ่านไปได้แค่ครึ่งทาง แต่ว่าเขาไม่ได้ถอนสายตากลับคืน ยังคงพยายามที่จะมองทะลุกำแพงต่อ
หลายสิบวินาทีผ่านไปโดยที่ไม่ปรากฏผลลัพธ์อะไร! แต่เขายังคงยืนกราน
ทันใดนั้น อาการหน้ามืดก็ปรากฏขึ้นกับเขา และจากนั้น เย่เทียนก็ทรุดลงบนโซฟา
“เอาล่ะ! ฉันไม่ควรที่จะไปสอดแนมความเป็นส่วนตัวของคนอื่น! ฉันไม่ใช่ยอดมนุษย์ ฉันไม่สามารถช่วยโลกได้!”
หลังจากนั้นเขาก็หมดสติไป เย่เทียนได้ปรากฏความคิดนี้ขึ้นในสมอง และจากนั้นก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย
.........
