THW ตอนที่ 1+2(3/3)

THW ตอนที่ 1+2(3/3) อเมริกันดรีม+ความสามารถปรากฏ

ขณะที่คุยกันอยู่ ราคาของโกดังก็ได้เพิ่มไปถึง 1,500 ดอลลาร์

“1,500 ดอลลาร์ สุภาพบุรุษท่านนี้ให้ราคาที่ 1,500 ดอลลาร์ ตอนนี้จะมีใครให้ราคา 1,600 ไหม? 1,600 ดอลลาร์ สุภาพบุรุษ อย่าได้เสียดายเงินแค่ 100 ดอลลาร์เลย.....”

ผู้ให้การประมูลพยายามใช้เล่ห์ที่ดีที่สุดของเขาเพื่อถามราคากับนักขุมสมบัติคนอื่นๆ และคำพูดของเขาก็กระตุ้นอารมณ์อย่างมาก

แต่ราคานี้เห็นได้ชัดว่าเกินขีดจำกัดของนักขุมสมบัติส่วนใหญ่ทั้งหลายไปแล้ว ดังนั้นจึงมีคนกำลังคิด หรือลังเล และไม่มีใครที่จะตอบสนองออกไปในทันที

เมื่อเห็นอย่างนี้ ผู้ให้การประมูลก็เข้าใจว่านี่เป็นราคาสุดท้ายของโกดังนี้แล้ว

ยากที่จะไปต่อ

นักขุดสมบัติที่เหลืออยู่ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว และจากนั้นชูมือให้ผู้ทำการประมูล จากนั้นก็ทำท่าปาดคอตัวเอง เป็นความหมายว่าพวกเขาขอถอนตัว

ผู้ให้การประมูลละสายตาไปจากพวกเขาทันที และมองไปที่คนอื่นๆ ดูว่าจะมีม้ามืดคนไหนที่จะทำการตัดราคา

แต่ราคาตอนนี้ก็ได้สูงไปเรียบร้อยแล้ว ทำให้ไม่มีใครเสนอราคาขึ้นมาอีก ทุกคนต่างก็พากันส่ายหัวของพวกเขา

“1,500 ครั้งที่หนึ่ง, 1,500 ครั้งที่สอง, 1,500 ครั้งที่สาม, ขาย! ปิดประมูลที่ 1,500 ดอลลาร์”

ผู้ให้การประมูลตะโกนออกมาเสียงดัง พร้อมกับชี้มือไปทางนักขุดสมบัติที่ให้ราคา 1,500 ดอลลาร์ เป็นการจบการประมูลโกดังหลังนี้ไป

“ว้าว!”

นักขุดสมบัติที่ประมูลได้โกดังนี้ไปรีบเดินเข้าไปดึงประตูปิดลงมา พร้อมกับทำการล็อกโกดังหลังนี้ ซึ่งถือว่าตกเป็นของเขาเรียบร้อยแล้ว

24 ชั่วโมงจากนี้ไป โกดังหลังนี้จะตกเป็นกรรมสิทธิ์ของเขา

เขาต้องทำการเคลียร์โกดังหลังนี้ภายในเวลานี้ ไม่ว่าจะมีประโยชน์หรือไม่ รวมถึงขยะเองก็ตาม

หากว่าเกินเวลาไป กรรมสิทธิ์ในของที่อยู่ในโกดังหลังนี้ก็จะกลับไปเป็นของบริษัทโกดังเก็บของตามเดิม และแน่นอนว่าจะไม่ได้เงินที่ประมูลไปกลับคืน รวมถึงจะถูกคิดค่าภาษีขยะที่อยู่ข้างในนั้นด้วย

“เอาล่ะ เราไปที่โกดังหลังถัดไปกันเลย โกดังหมายเลข 216 อยู่ที่ชั้น 2”

ผู้ให้การประมูลตะโกนและพาทุกคนขึ้นลิฟท์ไป

เมื่อได้ยินหมายเลขโกดัง เย่เทียนก็พลันยิ้มขื่นขึ้นมาทันที

โกดังของฉันคือหมายเลข 218 ซึ่งเป็นโกดังที่อยู่ถัดไปทางขวาของโกดังที่กำลังจะถูกนำขึ้นประมูล ดูเหมือนว่าฉันจะได้มีโอกาสเข้าร่วมดูความสนุกอีกครั้งแล้ว

ไม่นาน ทุกคนก็ได้ขึ้นบันไดมาถึงประตูของโกดังหมายเลข 216

เย่เทียนเร่งเดินขึ้นไปอีกสองก้าว และเดินไปยังโกดังของเขาซึ่งอยู่ถัดจากทุกคนไป

“แกรก!”

แม่กุญแจโกดังหมายเลข 216 ถูกตัด พร้อมกับประตูโกดังที่ถูกดึงขึ้น

“เชี่ย! โกดังขยะ! โกดังบ้าๆ อย่างนี้ก็จะถูกนำขึ้นมาประมูลด้วยจริงๆ?”

เกือบทุกคนต่างก็พากันร้องสบถออกมา

เย่เทียนมองเข้าไปด้วยความสงสัย และเมื่อเขาเห็นของที่อยู่ในโกดัง เขาก็แทบจะเผลอหัวเราะออกมา

นี่มันจะน่ากลัวเกินไปแล้ว! ในนั้นล้วนแต่ว่างเปล่า มีเพียงแค่กล่องผุๆ ที่ฝาตกลงมา และถุงขยะสีดำอีกสี่ห้าถุง

สถานการณ์ในกล่องผุๆ นั้นสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าในนั้นไม่มีอะไรอยู่ ส่วนถุงขยะที่ถูกยัดจนเต็มนั้น จากรอยขาดของมัน สามารถมองเห็นว่ามีแต่ขยะที่เป็นของใช้ในบ้าน ซึ่งไม่มีราคา

“ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมถึงมีคนยอมจ่ายเงินเพื่อเก็บขยะพวกนี้ด้วย? ไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายป่วยอยู่หรอกนะ?”

เจสันก็ด่าออกมาเช่นกัน จากนั้นก็ส่ายหัวพร้อมกับเดินจากไป

คนอื่นๆ ก็เหมือนกัน พวกเขาเตรียมที่จะออกจากโกดังผีสางพวกนี้ และไปที่โกดังถัดไป

ในขณะที่ไม่มีใครสนใจ เย่เทียนก็จ้องเข้าไปยังถุงขยะที่อยู่บนพื้นอย่างจงใจ สีหน้าของเขาตอนนี้ตกใจมาก พร้อมกับดวงตาที่เต็มไปด้วยความช็อค กระทั่งว่ามีร่องรอยของความหวาดกลัวปรากฏร่วมด้วย

ในตอนแรกที่มองไปยังโกดังนี้ เย่เทียนหัวเราะอย่างมีความสุขอย่างแท้จริง แต่เมื่อมองไปที่ถุงขยะที่อยู่บนพื้น เย่เทียนถึงกับต้องสะดุ้ง

ในบรรดาถุงขยะทั้งห้าที่อยู่บนพื้น สี่ถุงแรกไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน พวกมันต่างก็เป็นแค่ขยะ แต่เมื่อมาถึงถุงสุดท้าย มันก็ได้มีแสงเล็กๆ เปล่งออกมา แม้ว่าจะไม่ได้จ้ามาก แต่ก็เพียงพอที่จะดึงดูดความสนใจของเขา

ตอนแรกเย่เทียนคิดว่าทุกคนมองเห็นมัน แต่ไม่นานการกระทำของคนอื่นก็บอกเขาว่ามีแต่เขาเท่านั้นที่พบแสงนี้ และไม่มีใครสักคนที่เห็นมัน

นี่ทำให้เย่เทียนรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย แต่เขาก็ไม่มีเวลาให้คิดถึงมัน บางทีทุกคนอาจจะไม่สังเกตก็ได้

จากนั้น เขาก็จ้องไปที่แสงที่ถุงขยะใบนั้น

มันคืออะไรกัน?

ด้วยความจดจ่อ ทันใดนั้นเขาก็มองทะลุถุงขยะสีดำและมองเห็นของที่อยู่ข้างใน

นอกจากขยะของใช้ในบ้านบางอย่างแล้ว ก็ได้มีกล่องปืนที่ปราณีตกล่องหนึ่งอยู่ข้างใน!

และเขาก็ยังมองเห็นปืนที่อยู่ข้างในกล่องนั้นด้วย มันเป็นปืนที่สวยมาก ปืนโบราณอันหนึ่ง! ลำแสงที่เตะตาเขานี้ก็มาจากปืนนี้นี่เอง!

“อะไรกัน!”

เย่เทียนอุทาน สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสยองขวัญ

นี่เขาสามารถมองทะลุถุงขยะและกล่องปืนจนสามารถมองเห็นปืนที่อยู่ข้างในได้จริงๆ! แล้วทำไมปืนนี้ถึงส่องแสงล่ะ? อีกทั้งแสงนี้ยังมีแค่เขาเท่านั้นที่เห็น ไม่มีใครที่สัมผัสถึงมันได้!

หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน? เกิดอะไรขึ้นกับตาของฉัน?

เย่เทียนตกใจจนแทบฉี่ราด!

พริบตา เขาก็นึกไปถึงแสงสีขาวที่พุ่งเข้ามาในร่างของเขาเมื่อตอนที่เขากระโดดลงแม่น้ำ บางทีนั่นอาจจะเป็นสิ่งที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงกับเขาขึ้นก็ได้

จากนั้นเขาก็นึกไปถึงหนังเอเลี่ยนและฉากสยองขวัญที่มีสัตว์ประหลาดบุกรุกเข้ามาในร่างกายคน ทำให้เขาหนาวสันหลังวาบในทันที!

หรือว่าฉันจะถูกสิ่งมีชีวิตลึกลับบางอย่างสิงอยู่?

“เจ้าหนุ่ม นายไม่เป็นอะไรนะ?”

ผู้ให้การประมูลที่อยู่ถัดจากเขาหันมาถาม สีหน้าของเขาดูน่าเกลียดนิดหน่อย

เขาก็คาดไม่ถึงเหมือนกันว่าโกดังหลังนี้จะเป็นแบบนี้ ไม่ต้องไปพูดถึงเรื่องค่านายหน้าเลย บางทีโกดังขยะตรงหน้านี้อาจจะทำให้เขาต้องเสียเงินแทนก็ได้! แล้วอย่างนี้สีหน้าของเขายังจะดีได้อยู่อีกเหรอ?

“ไม่เป็นไร ฉันก็แค่ตกใจกับสถานการณ์ของโกดังนี้นิดหน่อย ก็เลยเผลอกัดลิ้นตัวเอง!”

เย่เทียนรีบอธิบายออกไปด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับสีหน้ากระอักกระอ่วนนิดหน่อย

เขาฝืนสยบความรู้สึกหวาดกลัวที่อยู่ในใจ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาศึกษาการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย เอาไว้กลับไปถึงที่พักแล้วค่อยว่ากัน

“ฮ่าฮ่าฮ่า”

เมื่อได้ยินว่าเย่เทียนเผลอกัดลิ้นตัวเองเพราะโกดังนี้ ทุกคนก็พากันระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

สีหน้าของผู้ให้การประมูลยิ่งกลายเป็นน่าเกลียดมากกว่าเดิม แต่ตอนนี้โกดังก็ได้เปิดออกมาแล้ว ดังนั้นจึงต้องดำเนินการประมูล

“เอาล่ะ ทุกคนคงได้เห็นโกดังนี้แล้ว ตอนนี้ก็มาเริ่มประมูลกันได้ ราคาเริ่มต้นอยู่ที่ 25 ดอลลาร์ มีใครจะรับไหม?....”

“เอาล่ะ! เฮนรี่ หยุดตะโกนได้แล้ว ไม่มีใครประมูลหรอก ใครจะไปประมูลขยะกองหนึ่งกัน?”

นักขุดสมบัติคนหนึ่งยิ้มและพูดตลก

“ฮ่าฮ่าฮ่า”

คนอื่นๆ ก็พากันหัวเราะ ทุกคนล้วนเห็นด้วยกับประโยคนี้ของเขา ไม่มีใครยอมเข้าประมูล

สีหน้าของเฮนรี่ดำคล้ำโดยสมบูรณ์ และเขาก็ทำได้เพียงแค่ลดราคาประมูลลง

“10 ดอลลาร์ แค่ 10 ดอลลาร์เท่านั้น มีใครจะรับไปไหม?....”

ยังคงไม่มีใครตอบสนอง ทุกคนต่างก็หัวเราะและพากันส่ายหัวของพวกเขา

“5 ดอลลาร์ 5 ดอลลาร์เท่านั้น มีใครจะรับไปไหม? เอาล่ะ 1 ดอลลาร์ ทุกคนสามารถขายได้ พวกคุณจะเสียดายอะไรกันแค่ 1 ดอลลาร์? บางทีในนั้นอาจจะมีอะไรรอเซอร์ไพร์สอยู่ก็เป็นได้!”

เฮนรี่ยังคงปลุกอารมณ์ทุกคน หวังว่าจะมีคนรับมันไป

ตราบเท่าที่มีคนรับโกดังนี้ไป ราคาเท่าไหร่ก็ได้ อย่างน้อยมันก็ดีกว่าเหลือขยะไว้ข้างใน ตราบเท่าที่โกดังถูกทำความสะอาด บริษัทก็จะสามารถนำมันมาปล่อยให้เช่าและหาเงินต่อไปได้

“หยุดล้อเล่นได้แล้ว! เฮนรี่ ของในนั้นไม่มีค่าอะไรหรอก แม้แต่แม่กุญแจนี้ก็ด้วย! พวกมันมีแต่จะทำให้เสียภาษีขยะเท่านั้น คนที่ซื้อมันก็มีแต่คนที่มีโรคทางสมองเท่านั้นล่ะ! เฮนรี่ รีบไปที่โกดังถัดไปกันเถอะ”

“ใช่! รีบไปกัน!”

นักขุดสมบัติหลายคนพากันพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา

ดูเหมือนว่าโกดังนี้จะขายไม่ออกจริงๆ และพวกเราคงทำได้เพียงปล่อยให้ขยะครอบครองมันต่อไป หลังจากช่วงเวลาแห่งการประมูลผ่านไป บริษัทก็จะเอาสิทธิ์ในการเป็นเจ้าของโกดังกลับคือและทำความสะอาดมัน นี่มันช่างโชคร้ายจริงๆ!

เมื่อคิดอย่างนี้ เฮนรี่ก็เตรียมที่จะจบการประมูลและไปที่โกดังถัดไป

และในตอนนี้เอง ก็ได้มีเสียงที่อยู่ถัดจากเขาดังขึ้น “1 ดอลลาร์ ฉันเอาเอง!”