429-430

1/10

Ep.429

ฉู่หลีกลินน้ำลายอย่างยากลำบาก สีหน้าบูดบึ้งเจือความอับอาย จับจ้องซูเฉินด้วยความเย็นชา แต่กลับเงียบงันไม่เอ่ยคำใด

เพราะซูเฉินเพียงผู้เดียวก็พอแล้วที่จะพลิกสงครามนี้ ฉะนั้น เมื่อปราศจากท่าทีที่ชัดเจนจากซูเฉิน เขาจึงนิ่งไว้ ไม่ต้องการให้ซูเฉินโกรธเคือง เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เท้าของซูเฉินก้าวไปทางฝั่งจูถงเต็มทั้งสองข้าง

ฉู่หลีจึงเลือกยอมทนกล้ำกลืน แต่ซูเฉินไม่ต้องการที่จะปล่อยเขาไป

ร่วมมือกับพวกต่างเผ่า ก็เท่ากับสวมหนังเสือ ถือว่าเป็นศัตรูตัวฉกาจของมวลมนุษย์

ด้วยอุปนิสัยของซูเฉิน สิ่งที่เขามักปฏิบัติต่อบุคคลเช่นนี้ คือสังหารจนสิ้นซาก

“ฉู่หลี คิดบ้าอะไรถึงได้ร่วมมือกับพวกต่างเผ่า นี่แกอยากเป็นศัตรูกับมนุษยชาติทั้งเผ่าพันธุ์หรือ?”

ซูเฉินเล็งเป้าไปทางฉู่หลี ตวาดตำหนิเขา

ได้ยินแบบนั้น ฝูงชนที่มุงดูต่างชะงักงัน แม้แต่จูถงก็ยังสับสนเล็กน้อย

พฤติกรรมของซูเฉินแปลกประหลาดเกินไป มันทำให้พวกเขางุนงงอย่างสิ้นเชิง

“ซูเฉิน ฉันยอมไว้หน้าแกแล้วสามส่วน แต่แกก็ยังทำแบบนี้ อวดดีใส่ผู้อื่นครั้งแล้ว ครั้งเล่า เชื่อหรือไม่ว่าถ้ายังปากดี ที่นี่จะเป็นหลุมฝังศพของแก!” ฉู่หลีถลึงตา ขบฟันแน่นแค่นลมออกทางจมูก

เขายอมถอยแล้ว ถอยเล่า กล้ำกลืนความโกรธลงคอ แต่ไม่นึกเลยว่าซูเฉินจะจองหองขนาดนี้ ทนต่อไปไม่ไหวแล้วโว้ย!

อันที่จริง เขายังคงรู้สึกหวาดกลัวซูเฉินอยู่หน่อยๆ ทว่าตนยังไงซะก็ไม่ใช่ตัวกินพืชที่ได้แต่ก้มหน้ารับกรรม

กล่าวกันว่าตุ๊กตาดินเผายังทนไฟพิโรธได้เพียงสามส่วน ขณะที่ฉู่หลีไม่ใช่ดินเผา ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่เขาเป็นผู้วิวัฒนาการเลเวล 5 ผู้องอาจ

โดนหยามเหยียดถึงขนาดนี้ ทั้งยังต่อหน้าผู้คนมากมาย หากไม่ตอบโต้เสียบ้าง วันหน้าเขาจะเชิดหน้าชูตาได้อย่างไร?

หลงัจบเรื่องนี้ ผู้ใตับังคับบัญชายังจะฟังเขาอยู่หรือ?

“อาศัยแค่ขยะอย่างแก มีหรือจะฆ่าฉันได้?”

ซูเฉินหัวเราะหยัน ซัดหมัดออกไปทันที

“นี่แก ..!”

มุมปากของฉู่หลีสั่นเทาด้วยความโกรธ ขณะที่กำลังจะตอบโต้ ทันใดนั้นเห็นแค่เพียงเงาหมัดสีทองกว่า 100 สาย ผุดพรายขึ้นกลางอากาศ แต่ละหมัดเจิดจรัส ปลดปล่อยกลิ่นอายรุนแรงออกมา

“นี่มันเทคนิคหมัด!”

หัวใจของจูถงเต้นครึกโครม เผลอชักฝีเท้าถอยโดยไม่รู้ตัว

คนอื่นๆบังเกิดความหวาดกลัวยิ่งกว่า สีหน้าแปรเปลี่ยนอย่างรุนแรง บางคนทนไม่ไหว ขาอ่อนระทวยล้มก้นกระแทกพื้น

“น้องซู ช้าก่อน!”

ในสายตาปกคลุมไปด้วยเงาหมัด ฉู่หลีเย็นสันหลังวาบ ความหวาดกลัวในใจพุ่งทะยานถึงขีดสุด

เขารู้ตัว หากต้องเผชิญหน้ากับเทคนิคหมัดอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ คงไม่อาจทานทนได้ จึงตะโกนร้องขอความเมตตาจากซูเฉิน

ทว่าซูเฉินไม่หวั่นไหว หมัดกลางอากาศยังจะระดมชกออกไป

ปั๊ก ปั๊ก ปั๊ก ปั๊ก!

ภายใต้ชุดหมัด ฉู่หลีถูกทุบจนเละเป็นเนื้อเหลวโดยไม่ทันได้ต่อต้านใดๆ ไม่แม้แต่ครั้งเดียว

เผ่าสัตว์อสูรที่ถูกส่งมาเข้าร่วมและมนุษย์หลายร้อยคนที่อยู่ใกล้ๆ โดนลูกหลง จมชุดหมัดตายไปพร้อมๆกัน

ซู๊ดดดด!

เห็นฉากนี้ รอบด้านสะท้อนไปด้วยเสียงสูดหายใจเย็นเยียบ

อำนาจหมัดนี้ น่าสยดสยอง สั่นคลอนจิตใจของผู้คนอย่างรุนแรง

ช่างทรงพลัง!

และไร้เทียมทานซะเหลือเกิน!

ซูเฉินไม่เพียงสังหารผู้ฝึกตนหลายร้อยคนในหมัดเดียว แต่หนึ่งในนั้นเป็นถึงผู้วิวัฒนาการเลเวล 5!

ขอถามหน่อยเถอะ แล้วแบบนี้ยังจะมีใครสามารถเป็นศัตรูกับซูเฉินได้อีก?

เมื่อได้สติกลับมา คนของฝ่ายฉู่หลีเริ่มกระสับกระส่าย

บอสของพวกเขาเสียชีวิต แล้วแบบนี้ผู้แข็งแกร่งจากอีกฝ่ายหนึ่งจะยอมปล่อยพวกเขาไปหรือ?

ในหมู่พวกเขา คลื่นแห่งความกลัวแพร่กระจาย ลุกลามไปอย่างรวดเร็ว

สุดท้าย บางคนก็อดทนต่อไปไม่ไหว สับฝีเท้าวิ่งหนีออกไป

หินก้อนเดียวสามารถก่อให้เกิดคลื่นนับพัน คนอื่นๆพากันเตลิดหนีไปทุกทิศทาง

ซูเฉินไม่ได้ลงมือต่อ หันไปกล่าวกับจูถงว่า “ผู้เฒ่าจู คิดตัดหญ้าแต่ไม่ถอนราก ถึงหน้าฝนเมื่อไหร่ พวกมันจะงอกขึ้นมาใหม่อีกครั้ง!”

จูถงเข้าใจความหมายของซูเฉินทันที ร้องตะโกน “พี่น้องทั้งหลาย ฆ่าพวกมัน อย่าปล่อยให้เหลือรอด!”

ฉู่หลีตายแล้ว ต้นไม้ใหญ่ที่คอยให้ร่มเงาของอีกฝ่ายล้มครืน นับเป็นโอกาสทองที่จะกวาดล้างอย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด

“ฆ่า!”

มนุษย์ฝั่งจูถงร้องตะโกนด้วยความตื่นเต้น วิ่งไล่ตามไป

ชั่วพริบตา เสียงต่อสู้และกรีดร้องดังก้องไปทั่วสารทิศ เป็นเวลาเนิ่นนานก็ยังไม่จางหาย

2/10

Ep.430

จูถงไม่ได้เข้าร่วมการไล่ล่า เพราะแค่หมัดของซูเฉินก่อนหน้านี้ เหล่ายอดฝีมือฝั่งฉู่หลีได้โดนกวาดล้างไปเกือบหมดแล้ว ส่วนที่เหลือเป็นแค่ปลาซิวปลาสร้อย ไม่มีอะไรให้กังวล

ช่วงเวลานี้ เขาเดินเข้าไปใกล้ซูเฉิน กล่าวด้วยความเคารพ “ขอบคุณผู้อาวุโสที่ช่วยเหลือ”

ซูเฉินแม้ยังเด็ก แต่โลกใบนี้ความแข็งแกร่งเป็นใหญ่ กำลังรบของซูเฉินมีมากมายมหาศาล จึงเหมาะสมให้เขาเรียกขาน ‘ผู้อาวุโส’

“คุณเรียกผมว่าน้องซูเหมือนเดิมดีกว่านะ”

ซูเฉินปาดจมูกเขา กล่าวต่อว่า  “ทางผ่านเขตแดนที่นำไปสู่ทวีปสัตว์อสูรอยู่ตรงไหนครับ?”

จูถงเอื้อมมือ ชี้ไปทางเสาหินใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลและตอบว่า “อยู่ที่นั่น”

ซูเฉินหรี่ตาใช้สมาธิ จากนั้นปลดปล่อยพลังจิต และดังคาด เขาสัมผัสได้ถึงคลื่นความผันผวนจากพลังงานอันรุนแรง

เขาเคยเห็นทางผ่านเขตแดนมาก็หลายครั้ง จึงสามารถระบุได้ทันทีว่ามีทางผ่านเขตแดนซ่อนอยู่ภายในเสาหิน

“อีกนานไหมว่าทางผ่านแห่งนี้จะเปิดขึ้น?” ซูเฉินเอ่ยถามอย่างใจเย็น

“น่าจะใกล้เปิดในเร็วๆนี้ ถ้าพวกเราไม่รีบหยุดมันจะสายเกินไป” จูถงตอบกลับมาด้วยความกังวล

ซูเฉินพยักหน้าเล็กน้อย กล่าวอย่างเป็นกันเอง “ขอบคุณครับ ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว เชิญคุณจัดการธุระต่อเถอะ”

สิ้นเสียง เขาก็กวักมือไปทาง [รถศึกอัจฉริยะ]

จูถงกัดฟันแน่น เรียกความกล้าหาญเอ่ยถามว่า “น้องซู คุณต้องการเก็บทางผ่านเขตแดนนี้ไว้จริงๆน่ะหรือ?”

เขารู้ดี ว่าการถามเช่นนี้อาจทำให้ซูเฉินไม่พอใจ แต่เพื่อผลประโยชน์ของมนุษย์บนเกาะเจียวซู เขาอยากรู้ว่าเหตุใดซูเฉินถึงเลือกทำเช่นนี้

ซูเฉินเลิกคิ้ว แต่สุดท้ายยิ้มออกมา “พอดีช่วงนี้อาหารรสชาติไม่ถูกปาก เลยอยากจับสัตว์อสูรซักสองสามตัวมาปรุงรสชาติใหม่ๆดู”

“…” จูถงอ้าปากค้าง พูดไม่ออกบอกไม่ถูก

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน? ให้รักษาทางผ่านเขตแดนไว้เพราะจะได้จับสัตว์อสูรกินเนี่ยนะ?

ซูเฉินไม่คิดอธิบาย ก้าวตรงเข้าไปทางเสาหิน และหยุดเมื่อระยะห่างแคบลงเหลือ 100 เมตร

[รถศึกอัจฉริยะ] ค่อยๆขับเข้ามา แล้วจอดลงข้างๆซูเฉิน เมื่อล้อหยุดหมุน หวู่หยางและคนอื่นๆก็ก้าวลงจากรถ

“พี่เฉิน มีอะไรให้รับใช้?” หยางฮ่าวถาม

“อีกเดี๋ยวเสาหินต้นนั้นจะมีทางผ่านเขตแดนเปิดออก ขอให้ทุกคนเตรียมล่าสัตว์อสูร” ซูเฉินอธิบาย

ในช่วงแรกที่ทางผ่านเขตแดนถูกเปิดออก มันจะไม่ค่อยมีความเสถียร สัตว์อสูรที่สามารถออกมาจากข้างในได้ เลเวลไม่สูงอะไรมากนัก ฉะนั้นไม่จำเป็นต้องกังวลถึงความปลอดภัยของหยางฮ่าวและคนอื่นๆ

“ยอดไปเลย ในที่สุดพวกเขาก็จะได้ออกแข้งออกขาซักที”

หยางฮ่าวและคนอื่นๆตื่นเต้นกันมาก

เพราะหลังจากยกระดับ พวกเขาก็ได้แต่ท่องอยู่แต่ในทะเลเป็นเวลาเกือบเดือน แทบไม่ได้ออกแรงอะไรเลย แต่ละคนอึดอัดจะแย่อยู่แล้ว

ในตอนนี้ ทุกคนเลยต่างคาดหวังให้พวกสัตว์อสูรจะออกมาเร็วๆ จะได้เฉลิมฉลองครั้งใหญ่ซักที

จูถงที่อยู่ไม่ไกลออกไป เมื่อเห็นว่ามีผู้ช่วยหลายคนปรากฏกายขึ้นข้างๆซูเฉิน เขาก็ตระหนักได้ทันที ว่าซูเฉินคิดสังหารพวกสัตว์อสูร

เขาอดไม่ได้ที่จะลอบร้องในใจ ‘บ้ากันทั้งกลุ่ม! พวกเขาไปกินใจหมีดีเสือมาจากที่ไหนกัน อ๊าาา!’

ขณะที่หยางฮ่าวและคนอื่นๆถูมือเตรียมต่อสู้ ในตอนนั้นเอง จู่ๆเสาหินก็เกิดการสั่นสะเทือน ประตูแสงทรงกลมปรากฏขึ้นจากใจกลาง

ในเวลาเดียวกัน คลื่นความผันผวนจากพลังงานรุนแรงได้แพร่กระจายออกมา

“ทุกคนเตรียมตัว! ทางผ่านเขตแดนจะเปิดแล้ว พวกสัตว์อสูรกำลังจะออกมา!” ซูเฉินเตือน

ทันทีที่เสียงของเขาตกใจ เสียงหอนของหมาป่าก็ดังสะท้อนออกมาจากทางผ่านเขตแดน

ตามมาติดๆด้วยร่างของหมาป่าสีแดง ที่มีช่วงตัวสูงกว่าสามเมตรผลุบออกมา

ดูจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว หมาป่าขนาดใหญ่ตัวนี้คล้ายคลึงกับสัตว์เลี้ยงวิญญาณ หมาป่ากลายพันธุ์สามตัวของซูเฉินเลย

อย่างไรก็ตาม ตัดสินจากกลิ่นอายของมัน เจ้าหมานี่เป็นแค่สัตว์อสูรเลเวล 1 เท่านั้น กำลังรบของมันด้อยกว่าสัตว์เลี้ยงวิญญาณ หมาป่าทั้งสามอยู่หลายเท่า