อาณาจักร ฮาร์ดี้ 1945 ตอนที่ 2 บิล พิตต์

ตอนที่ 2 บิล พิตต์

“อรุณสวัสดิ์ ทอม”

“สวัสดีตอนบ่ายซันนี่”

ที่ทางเข้าผับที่ทำงาน เขาเจอซันนี่ ทั้งสองทำงานร่วมกันเป็นเวลาสามเดือนและกลายเป็นเพื่อนที่ดี

ซันนี่มีเชื้อสายฝรั่งเศส มีผมสีเกาลัดยาว ไม่สวยเป็นพิเศษ แต่เธอยังเด็ก ปีนี้อายุเพียง 19 ปีเท่านั้น

ทั้งสองเข้าประตูพร้อมกัน

เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าและไปทำความสะอาดผับ ในตอนบ่ายแขกเบาบาง หลังจากถึงตอนกลางคืนนั้นแขกจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาและผับก็มีเสียงดัง

ผับเป็นที่ที่ผู้คนปะปนกัน คนดีก็มี คนเลวก็มีเยอะเหมือนกัน

ชายคนนึงดื่มมากเกินไป เมื่อเห็นซันนี่เดินผ่านมา ก็คว้าเอวเธอแล้วดึงเธอขึ้นมาบนตัก ซันนี่ก็กรีดร้อง

นักดื่มคนอื่นๆ ที่ได้เห็นฉากนี้ ก็ไม่มีใครลุกขึ้นเพื่อหยุดมัน แต่พวกเขาทั้งหมดยิ้มเยาะและรอดูความสนุก

อันยีเห็นท่าทางกลัวของซันนี่ และมองไปที่เจ้าของผับ และพบว่าเจ้าของไม่ได้มองด้านนี้เลย และยังคงจริงจังกับการเทเบียร์ต่อไป

หลังจากทำงานในผับมาสองสามเดือน อันยีรู้ว่าเจ้าของผับเป็นคนขี้ขลาด

แม้เจ้านายจะเมินเฉย แต่เขาไม่สามารถทนเห็น ซันนี่ ถูกรังแกได้  อันยีก้าวไปข้างหน้าและคว้าแขนของซันนี่ และดึงเธอออกจากอ้อมแขนของชายคนนั้น  "ถอยกลับไป"

ซันนี่หลุดพ้นจากปัญหา มองอันยีอย่างซาบซึ้ง และรีบวิ่งไปที่ห้องครัวด้านหลัง

อันยีดึงหญิงสาวออกไป ทำให้ผู้ชายที่ลวนลาม ซันนี่ ก็รู้สึกอารมณ์เสียมาก เขาจ้องไปที่ อันยีอย่างโกรธจัด แล้วด่า

“เจ้าหนู เอ็งอยากตายหรือไง!”

“นี่คือผับ ถ้าอยากหาผู้หญิงไปที่อื่น” อันยีตอบอย่างสงบด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ฝูงชนที่มองดูต่างพากันหัวเราะ

ถูกสั่งสอนโดยบาร์เทนเดอร์ คนเมารู้สึกขุ่นเคืองและยิ่งมีคนหัวเราะเยาะเขา

เขาหยิบแก้วเบียร์ขึ้นมาจากโต๊ะแล้วสาดใส่อันยี

อันยีหลบเบียร์ได้ มีเพียงหยดเล็กน้อยบนร่างกายของเขา

มองไปที่ชายเมาคนนี้ อันยีหันหลังกลับและจากไป

เมื่อถูกอันยี เพิกเฉย ชายคนนั้นยิ่งรู้สึกไม่พอใจมากขึ้นไปอีก ขว้างแก้วในมือลงพื้นอย่างแรงแตกเป็นชิ้นๆ นับไม่ถ้วนพร้อมเสียงดัง

อันยีหันกลับมามอง ชายผู้นั้นมองอันยีด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ และพูด

“พ่อหนุ่ม ฉันบังเอิญทำแก้วแตก ไม่ต้องห่วง ฉันจะจ่ายเอง มาทำความสะอาดสิ นี่เป็นงานของคุณ”

พูดเสร็จแล้วชี้ไปที่พื้น

อันยีนำไม้กวาดมาจากบันได แต่เมื่อเขากวาดพื้น ผู้ชายคนนั้นก็เหยียบไม้กวาดและมองดูอันยีอย่างท้าทาย

นักดื่มรอบๆ เฝ้าดูด้วยความสนใจว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่

อารมณ์ที่รุนแรงปะทุขึ้นในจิตใจของอันยี

หลังจากข้ามทางผ่านมาโลกนี้ได้ครึ่งปี วิญญาณของอันยี ได้รวมเข้ากับจิตวิญญาณของฮาร์ดี้ อย่างสมบูรณ์ ซึ่งได้เปลี่ยนนิสัยของอันยี ด้วย

เดิมทีเขามีบุคลิกที่สงบ แต่หลังจากรวมกับฮาร์ดี้ แล้ว เขาก็กลายเป็นคนป่าเถื่อนกว่าเมื่อก่อนมาก

เมื่อมองไปที่คนขี้เมา สายตาของเขาก็เย็นชาลงทันที และสีหน้าของชายคนนั้นก็ตกตะลึง เพราะเขาเห็นเจตนาฆ่าที่รุนแรงในสายตาของชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเขา ราวกับถูกเสือจ้องมอง รูปลักษณ์นี้ทำให้เขารู้สึกกลัว

แต่ในวินาทีถัดมา เขาก็ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นไปอีก เขาจะปล่อยให้เด็กบาร์ทำให้ตัวเองกลัวได้อย่างไร? มันทำให้เขารู้สึกเสียหน้า

“ไอ้หนู กล้ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นเหรอ!”

พร้อมกับกำหมัดแล้วต่อยอันยี

"บูม~!"

ก่อนที่หมัดของชายขี้เมาจะโดนอันยี อันยีก็ขยับและต่อยเสยคางของชายคนนั้นก่อน ชายเมาถูกต่อยเซถอยหลังออกไปแล้วล้มก้นกระแทกพื้นอย่างแรง

อันยีก้าวไปข้างหน้า แล้วนั่งคร่อม แล้วบีบคอของไอ้สารเลวด้วยมือซ้าย แล้วชกหน้ามันด้วยหมัดขวา

ปั๊ก!

ปั๊ก!

ปั๊ก!

โดนชกต่อยอย่างรุนแรง มีเลือดออกจากปากและจมูกของชายคนนี้

ชายคนนั้นยังคงดิ้นรนต่อสู้ในตอนแรก แต่หลังจากถูกชกไม่กี่ครั้ง เขาก็ทรุดตัวลงกับพื้นเหมือนหมาที่ตายข้างถนน

เจ้านายรีบไปดึงตัวอันยี

“ทอม หยุดๆ ถ้าแบบนี้คุณจะฆ่าเขา!”

ผู้คนในผับที่ อันยี ด้วยความประหลาดใจ พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าพนักงานที่พูดไม่ค่อยเก่งคนนี้จะมีอารมณ์รุนแรงเช่นนี้ ถ้าไม่มีใครหยุดเขา เขาอาจจะฆ่าผู้ชายคนนั้นจริงๆ

ไม่นานก่อนที่ตำรวจจะมาถึง ชายคนนั้นถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลและอันยีก็ถูกควบคุมตัวในข้อหาทำร้ายร่างกายและรอการพิจารณาคดีและคำพิพากษาจึงถูกนำตัวขังในโรงพัก

เขาถูกกักตัวไว้ประมาณหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่ศาลจะเปิด

ในศาล ทนายความของอันยี ได้แสดงใบรับรองอาการป่วยทางจิต และพบพยานหลายคนรวมถึงหญิงสาวซันนี่ด้วย เนื่องจากอีกฝ่ายเป็นฝ่ายผิด ผู้พิพากษาจึงพิพากษาให้อันยีชดเชยให้อีกฝ่ายเป็นเงินสามร้อยห้าสิบเหรียญ

การชดใช้ค่าเสียหายบวกค่าทนายความ เงินช่วยเหลือจากการลาออกทั้งหมดถูกใช้หมดในคราวเดียว และแม้กระทั่งบางสิ่งก็ถูกขายออกไป รวมถึงปืนพก โคลท์ มือสองด้วย

เขาเป็นคนยากจนอย่างสมบูรณ์

งานผับก็หายไปเช่นกัน ท้ายที่สุดเขาสร้างปัญหาให้กับเจ้านาย

เขาต้องออกไปหางานอื่น แต่ถูกปฏิเสธทั้งหมด เมืองไม่ใหญ่ ผู้คนเคยได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในร้านเหล้าและรู้ว่าอันยีป่วยทางจิต เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา ไม่มีใครอยากจ้างเขา

เพิ่งกลับถึงบ้าน อันยีเห็นหญิงสาวซันนี่ยืนอยู่ที่ประตูอพาร์ตเมนต์

ซันนี่กล่าว “ทอม ขอบคุณที่ช่วยฉันในวันนั้น และฉันก็ลาออกแล้วด้วย และฉันจะออกจากออเรนจ์เคาน์ตี้”

“คุณกำลังจะไปไหน?”

“ช่วงนี้ฉันเก็บเงินไว้เพื่อไปเรียนต่อ”

“คุณยังเด็ก คุณควรเรียนจริงๆ คุณมีแผนจะเรียนอะไร”

หญิงสาวกล่าว “ฉันจะไปเรียนกฎหมายและกลายเป็นทนายความหรือผู้พิพากษาในอนาคต เหตุเกิดที่ผับในวันนั้นทำให้ฉันมีความคิดนี้”

อันยีให้กำลังใจ “เป็นความคิดที่ดีมาก ฉันหวังว่าคุณจะประสบความสำเร็จ”

ซันนี่ มองไปที่ อันยีi จากนั้นก้าวไปข้างหน้าและกอดเขาแล้วจูบเขาที่แก้ม

“ขอบคุณอีกครั้งนะทอม ลาก่อน”

“ลาก่อน!”

เมื่อมองย้อนกลับไปที่ซันนี่ อันยีไม่รู้ว่าจะได้เห็นเธอคนนี้อีกในอนาคตหรือไม่ จริงๆ แล้วหลายคนผ่านไปในพริบตาในเส้นทางชีวิตของคุณ และพวกเขาอาจจะไม่ได้เจอกันอีกเลย

นอนอยู่บนเตียงเล็ก ๆ ในอพาร์ตเมนต์ คิดเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในอนาคต ออเรนจ์เคาน์ตี้อาจไม่สามารถอยู่ได้ ในเวลานี้ เจ้าของบ้านขึ้นมาและบอกว่ามีคนโทรหาเขา

อันยีลงไปชั้นล่างเพื่อรับโทรศัพท์ แต่เขาไม่คิดว่าจะเป็นบิล

บิลและฮาร์ดี้เคยเป็นเพื่อนร่วมทีมเดียวกัน เป็นพี่น้องที่ดีที่สุดฮาร์ดี้ ยังช่วยชีวิตบิล ในสนามรบ บิลได้รับบาดเจ็บจากการสู้รบ หลังจากที่ได้รับบาดเจ็บ ชายคนนี้ก็เกษียณทันทีและจากไปเร็วกว่าเขาหนึ่งปี

บิลพูดอย่างกระตือรือร้นมาก “พี่ชาย ฉันเพิ่งรู้ว่าคุณได้รับบาดเจ็บและเกษียณอายุแล้ว ฉันหาข้อมูลติดต่อของคุณได้ยาก ตอนนี้คุณเป็นอย่างไร”

“ไม่ค่อยดี”

อันยี่พูดถึงประสบการณ์ก่อนหน้านี้และสถานการณ์ปัจจุบัน

“ตอนนี้ฉันไม่มีเงินและตกงาน ที่แย่ไปกว่านั้น ทุกคนที่นี่รู้ว่าฉันป่วยทางจิต และไม่มีใครอยากจ้างฉัน”

บิลหัวเราะ “ไม่ใช่เรื่องใหญ่ มาที่ลอสแองเจลิส มีวิธีหาเงินมากมาย”

เช่นนั้น เขาก็เก็บของ และออกเดินทางไปลอสแองเจลิส

ทันทีที่เขาลงจากรถบัสพร้อมกระเป๋าเดินทาง บิลก็ลงจากรถฟอร์ดข้างๆ เขา ขึ้นมาและกอดเขา

หลังจากที่ทั้งสองแยกจากกัน เขามองดูบิล บิลมีผมสีบลอนด์เข้ม ตาสีฟ้าใส และมีหนวดสั้นๆที่แก้มส่วนใหญ่บิลดูเหมือน แบรด พิตต์ประมาณ 7/10

อันยีคิดชื่อเต็มของบิลคือบิล พิตต์

มีนามสกุลว่า พิตต์

บิลไม่ใช่คุณปู่ของแบรด พิตต์ใช่ไหม?

“ฮ่าฮ่า ทอม ในที่สุดฉันก็ได้พบคุณอีกครั้ง” บิลพูดอย่างมีความสุข

“เราห่างกันมาเกือบสองปีแล้ว นายอ้วนกว่าเมื่อก่อนมาก”

บิลโต้กลับ “ฉันแข็งแรงฉันไม่ได้อ้วน!”

แล้วดึงกระเป๋าจากในมือของอันยี แล้วโยนมันไปที่เบาะหลังของรถ