EP 579 ความงดงามในอดีต

EP 579 ความงดงามในอดีต

By loop

ในช่วงบ่าย.

ที่ห้องเสี่ยวหยางมีน้ำกระเซ็นอยู่ในห้องน้ำ

เนื่องจากประตูห้องน้ำนั้นเป็นประตูกระจกแบบฝ้า ดงซูบินจึงสามารถเห็นเงาดำที่พลิ้วไหวอยู่หลังกระจกอย่างคลุมเครือ บางครั้งก็เห็นเป็นรูปทรงของร่างกายหญิงสาว และบางครั้งก็ถูหัวเขา ดงซูบินผู้เปี่ยมด้วยจินตนาการเสมอมา คงเดาได้เหมือนกัน ภาพพี่สาวเสี่ยวอาบน้ำในห้องน้ำ หัวใจเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย ดงซูบินถูหน้าผากของเขา และคว้ารีโมททันทีเพื่อดูทีวีเหมือนการเบี่ยงเบนความสนใจ

นี่มันเหมือนเป็นเรื่องบังเอิญ

ละครเกาหลีที่เปิดขึ้นมาก็มีฉากของของห้องน้ำที่เป็นหญิงสาวที่ออกจากอ่างอาบน้ำก็ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของดงซูบิน

นี้มันต้องบ้าแน่ๆ!

ดงซูบินรีบเปลี่ยนช่องด่วน!

หนึ่งนาที...

เฟิงนาที...

ยี่สิบนาที...

ในตอนนี้ดงซูบินเองเริ่มเบื่อแล้ว วางรีโมทลง ลูบเอวที่พึงโดนเสี่ยวหยางทุ่มไป และลุกขึ้นยืนบนโซฟาพร้อมกับเสียงน้ำใน ห้องน้ำ ดงซูบินเริ่มเดินเล่นรอบบ้าน มองซ้าย มองขวา และสุดท้ายก็เดินไปที่ระเบียงเพื่อเขย่าเสื้อผ้าที่เพิ่งซัก แดดในฤดูร้อนร้อนมาก ด้านนี้เป็นด้านที่มีแดดพอดี แต่ตอนนี้เริ่มจะเย็นแล้วดูเหมือนเสื้อผ้าก็จะใกล้แห้งแล้ว ดงซูบินจุดบุหรี่ที่ขอบหน้าต่างและสูบลมร้อนจากออกภายนอก และสุดท้ายก็สะบัดก้นบุหรี่และเดินออกจากระเบียง

ห๊ะ นี่มัน?

ยืนอยู่ในห้องนอนใหญ่ จู่ๆ ดงซูฐินก็พบกรอบกระจก เขากระพริบตาและเดินขึ้นไปอย่างสงสัย มองลงไปที่รูปถ่ายที่ยืนอยู่บนตู้ของห้อง

ฉากหลังของภาพดูเหมือนปักกิ่ง มองไปข้างหลัง 80% คือ สวนสาธาณะจินฉาง, ดงซูบินเคยไปแถวนั้น

ดงซูบินเคยไปหลายครั้งแล้ว และก็จำมันได้ในทันที แต่คนในรูปภาพทำให้เขาดูน่าสงสัย และหัวใจเต้นที่น่าทึ่งก็โผล่ออกมา ในภาพมีคน 2 คน ด้านขวาเป็นเด็กชายตัวเล็ก ๆ อายุ 6-7 ขวบกำลังยิ้มหวาน ด้านซ้ายเป็นหญิงสาววัยสามสิบ กำลังอุ้มเด็กน้อยไว้ในมือข้างหนึ่งด้วยความรัก จากรูป หุ่นรูปร่างเธอดูสวยเอามาก และดูสดใสจริงๆ

ใคร

สวยเท่านายกเทศมนตรีโยฮวา ??

ดงซูบินไม่เคยเห็นผู้หญิงที่สวยขนาดนี้มาก่อนเลยเลย ดงซูบินอดไม่ได้ที่จะเพ่งสายตาอย่างตั้งใจมองอีกครั้ง ดงซูบินรู้สึกว่าผู้หญิงในนั้นดูคุ้นเคยมาก คล้ายกับเสี่ยวหยางมาก

นี่คือหัวหน้าเสี่ยวสมัยสาวๆอย่างงั้นหรอ หรือเป็นรูปญาติของเธอ

บ้านเธอ ทำไมเอารูปญาติๆ มาแปะไว้

แค่คิดดู” ทันทีที่ประตูห้องน้ำที่ประตูหลังเปิดออก หมอกและกลิ่นสบู่ก็ลอยออกมาจากห้องน้ำ และ ชั่วขณะหนึ่งมันก็มีเสียงดังอยู่ในบ้าน

ดงซูบินวางรูปถ่ายลงอย่างรวดเร็ว "พี่สาวเสี่ยวคุณอาบน้ำเสร็จแล้วอย่างงั้นหรอ"

"อ๊ะ นายอยู่ที่ระเบียงห้องอย่างงั้นหรอเสี่ยงรองเท้าแตะของเสี่ยวหยางดังเป็นจังหวะ ช้าๆเดินเข้ามา "นายไม่ได้ดูทีวีหรือยังไงกัน"

"พอดีผมออกมาชมวิวสักเล็กน้อย "

เสี่ยวหยางก็เปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอด้วย ขณะนี้เธอสวมชุดยาวหลวมๆ ซึ่งเป็นสไตล์ที่ใช้กันทั่วไปในการเต้น เธอมีเสื้อเชิ้ตแขนสั้นห้อยอยู่บนร่างกายส่วนบนของเธอ กระดุมทั้งหมดถูกมัดเข้าด้วยกันและการแต่งตัวของเธอดูย้อนยุคไปสักหน่อย แต่ก็เต็มไปด้วยเสน่ห์ "มองอะไร?" "

"พอดีผมเห็นภาพนี้อยู่บนตู้ “ดงซูบินเพิ่งจำได้ว่าต้องถามว่า”พี่สาวเสี่ยวครับนี่ใครกัน?”

เสี่ยวหยาง

เหลือบมองที่ตู้ของเธอและยิ้ม “คุณคิดว่าเป็นใคร?” ดงซูบินประหลาดใจใช่มั้ย ความหมายคืออะไร? คุณหมายถึง...

แน่นอนว่าเสี่ยวหยางยิ้มและพูดว่า "ลูกชายของฉันอยู่ทางขวา ฉันถ่ายรูปนี้เมื่อฉันพาเขาไปที่สวนสาธารณะจินชาง สมัยยังสาวๆ คนทางซ้ายก็เป็นฉันเอง สมัยสาวๆ."

อะไรนะ! นั้นคุณ?

แม้ว่าจะมีการคิดถึงความเป็นไปได้นี้ แต่ดงซูบินก็ยังคิดไม่ถึงอยู่พักหนึ่ง!

ไม่มีอะไรอีกแล้ว ช่องว่างระหว่างเสี่ยวหยางซึ่งอยู่ในวัยสี่สิบของเธอ และ เสี่ยวหยางซึ่งอยู่ในวัยสามสิบของเธอนั้นค่อนข้างใหญ่!

แม้ว่าปัจจุบันเสี่ยวหยางก็ยังดูสวยอยู่ แต่ดงซูบินก็ไม่คิดว่าสมัยสาวๆเธอจะสวยขนาดนี้"ผมคิดว่าสมัยนั้นคุณสวยมากเลยนะครับ “ นั้นเป็นคำชมที่ดงซูบินมีให้กับเสี่ยวหยาง ในตอนนี้ความสวยของเธอก็ยังไม่ลดลงไปมาก และก็ยังเสน่ห์อยู่ ซึ่งเอาจริงๆก็ถือว่าเธอยังดูดีอยู่ แต่เสี่ยวหยางเมื่อสิบปีที่แล้วแตกต่างกันจากปัจจุบันมาก เธอนั้นสวยจริงๆซึ่งเทียบได้กับสาวงามหลายๆคนเลยซึ่งใบหน้าที่สวยงามที่เทียบเท่ากับที่ของนายกเทศมนตรีของโยฮวา และเสี่ยวหลานเลย

ถึงมันจะเปลี่ยนไปมากก็เถอะ!

แต่ก็นะมันผ่านมาตั้งสิบปีแล้ว

ดงซูบินอดไม่ได้ที่จะอุทานคำโบราณว่าเป็นความจริงผู้หญิงมีสามสิบครั้งแรกกำลังกัดมันและผู้หญิงจะเริ่มแก่จริงตอนวัย 40 ปี ซึ่งวัยต่างกันเพียงสิบปีความแตกต่างก็จะเห็นได้ชัดช่วงนั้น

เสี่ยวหยางถือรูปถ่ายในมือด้วยความคิดถึงเล็กน้อยและยิ้ม: "เกิดอะไรขึ้น?จำพี่สาวเสี่ยวของนายไม่ได้เหรอ? "

ดงซูบินยิ้มอย่างขมขื่น:" สมัยสาวๆคุณนั้นสวยก็สวยมากแล้วและก็มาถึงตอนนี้ “

“จริงเหรอ” "เสี่ยวหยาง ส่ายหัวและยิ้ม

"และตอนนี้คุณก็ยังสวยอยู่ “ดงซูบินรีบพูดกลบเกลื่อน นี่คือความจริง แม้ว่าพี่สาวเสี่ยวจะอายุมากแล้ว แต่ดงซูบินก็คิดว่าเธอดูดีจริงๆ

“หนุ่นน้อย ไม่ต้องมาประจบฉันเลยนะ” “เสี่ยวหยางวางภาพลง” เมื่อสมัยยังสาวทุกอย่างก็ยังดูมีความสุขดี แต่แล้วเมื่อฉันอายุสามสิบครอบครัวและงานของฉันก็ไม่ค่อยดี ฉันหย่าร้างและลูกของฉันก็ตัดสินใจไปอยู่กับพ่อของเขา  สิบปีนี้เป็นสิบปีที่พี่สาวของเสี่ยวเปลี่ยนแปลงมากที่สุดเช่นกัน แก่เร็วขึ้รและไม่น่าแปลกใจเลยที่นายจะจำไม่ได้ เพื่อนหลายคนของพี่สาวเสี่ยว ของคุณก็พูดแบบเดียวกันเช่นกัน "ต

ดงซูบินพูดอย่างลำบากใจ: "ไม่จริง ตอนนี้คุณก็ยังสวยอยู่" "

เสี่ยวหยางโบกมือชี้ไปที่ถุงใต้ตาและมุมตาของเธอด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยว “เห็นไหม ฉันไม่รู้ว่ามันมีกี่ชั้น ฉันเคยนับ แต่ต่อมาฉันไม่ได้สนใจมันแล้ว สุดท้ายฉันต้องอยู่กับปัจจุบัน”  เหมือนเธอจะมีกระเล็กๆ ในตอนนี้ “จุดนี้ใหญ่ขึ้นและมืดลงทุกวันและแก่ขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเราไม่ยอมรับมัน เราก็จะยึดติด ไม่มีใครเปลี่ยนอายุได้”

ดงซูบินมองดู ดูสิ “มันก็ยังมีไม่มาก  น้อยกว่าผู้หญิงในวัยเดียวกัน และมันก็ไม่ได้เห็นชัดอะไร ถ้าไม่ได้ตั้งใจดูก็คิดว่าคุณแต่งหน้าอยู่ แต่จริงๆแล้วนั้นคือหน้าสดของคุณเลย”

เธอยิ้มและพูดว่า "ฉันเพิ่งทาครีมมาส์กหลังจากอาบน้ำ” เธอพูดอย่างใจเย็น แต่ดงซูบินเป็น อึดอัดเล็กน้อยเมื่อเธอได้ฟัง. ซึ่งผู้หญิงที่ไม่ได้ความงามความรัก? มองไปที่ใบหน้าสดใสที่ใช้จะได้รับวันเก่าโดยวันอย่างมันเป็นสิ่งที่เจ็บปวดมาก.     เฮ้

!

รอสักนาที!

เสี่ยวหยาง ทำให้ภายในใจดงดงซูบิน แวบวาบแล้วเหมือนมีแสงวาบ

ริ้วรอย กระ อายุ

อ้อ อ้อ ดงซูบินมีเจตนา เขาเคยใช้พลังย้อนกลับมาก่อน แต่เขาลองกับสิ่งของหรือสิ่งไม่มีชีวิตเท่านั้นและเขายังไม่เคยลองกับสิ่งมีชีวิต ถ้าเขาสามารถย้อนเวลาให้กับสิ่งมีชีวิตได้ล่ะ และถ้านั้นเป็นคนด้วยจะเป็นอย่างไรกัน??