บทที่ 31 วาฬมังกรโบราณที่ไม่สามารถอธิบายได้
บทที่ 31 วาฬมังกรโบราณที่ไม่สามารถอธิบายได้
ทันทีหลังจากที่โพสต์ซื้อขาย ผลไม้สายเลือด ของเย่จุนถูกโพสต์ลงไป ก็ได้รับความสนใจจากผู้คนนับไม่ถ้วน
“อุปกรณ์ระดับเงิน? มันแพงขนาดนั้นเลยหรอ?”
“เกมพึ่งเริ่มต้นได้แค่ 10 วันกว่าๆ และมันมีอุปกรณ์ระดับเงินแล้ว? ฉันยังไม่มีแม้แต่อุปกรณ์ระดับทองแดงด้วยซ้ำ!”
“ไม่ต้องพูดถึงอุปกรณ์ระดับทองแดง ฉันไม่มีแม้กระทั่งกริชธรรมดา ทำได้แค่เก็บเห็ดกินทุกวัน กินเห็ดสดและเห็ดแห้ง ฉันเกือบจะกลายเป็นเห็ดอยู่แล้ว...”
“ฉันเห็นในเกมมอลล์ อุปกรณ์ระดับเงินมีราคา 1,000 เหรียญเงิน นั่นคือ 100,000 เหรียญทองแดง เทพเย่ยังคงเป็นเทพเย่เช่นเคย ใจดำเกินไป... เปลี่ยนชื่อของเขาเป็นเย่เฮยเถอะ!”
(TL : เฮย แปลว่า ดำ หรือตามความเข้าใจ ใจดำ อำมหิตนั่นแหละ แต่มันยาวใช้เย่เฮยดีกว่า)
“ถ้ามันสามารถเพิ่มค่าสเตตัสได้หรือเพิ่มความแข็งแกร่งได้ การอัพเลเวลก็จะง่ายขึ้น แม้แต่ 1,000 เหรียญเงิน ก็คุ้มค่า แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่มี…”
--------------------------------
หากชอบเรื่องนี้ สามารถสนับสนุนได้ที่
thai-novel.com เท่านั้น!
เพื่อที่ผู้แปลจะได้มีกำลังใจแปลต่อ ಥ_ಥ
--------------------------------
มีการพูดคุยกันมากมาย บางคนบ่นว่าเย่จุนคิดแพงเกินไป บางคนบ่นว่ายากที่จะเอาตัวรอด และบางคนก็มีความคิดอื่น
เย่จุนเปิดดูความคิดเห็นโดยไม่สนใจคนที่บ่น เขามั่นใจว่าจะต้องมีใครซักคนจะถูกล่อลวง
แม้ว่าอุปกรณ์ระดับเงินจะหายาก แต่มีผู้เชี่ยวชาญด้านการเอาตัวรอดมากมายในโลกนี้ ถ้ามีจ้วงเสี่ยวเฉียง ก็ต้องมีจ้วงเสี่ยวเฉียงมากกว่านี้แน่นอน
นอกจากนี้ จุดประสงค์หลักของเย่จุน คือการรวบรวมไอเทมแรร์
ตอนนี้ผู้เล่นหลายคนยังไม่ตระหนักถึงความล้ำค่าของไอเทมแรร์ ดังนั้นเย่จุนจึงใช้โอกาสนี้ในการรวบรวมเพิ่มเติม
เมื่อทุกคนมีเลเวลที่สูงขึ้นในอนาคต อุปกรณ์ธรรมดาและเหรียญทองแดงจะไม่มีค่าอะไรอีกต่อไป และนั่นจะเป็นช่วงเวลาที่ความล้ำค่าของ ของแรร์ จะสะท้อนออกมา
ด้วยการเติบโตอย่างรวดเร็วจากการช่วยเหลือของดินแปลกๆ ต้นไม้โหลิตแปลกๆ สามารถผลิตผลไม้สายเลือดได้ทุกวัน
สิ่งนี้เป็นเรื่องง่ายสำหรับเย่จุน
แต่เขาไม่สามารถให้ผู้เล่นคนอื่นรู้ว่าเขาได้สิ่งนี้มาง่ายๆ
ท้ายที่สุด สิ่งต่างๆ ล้วนมีค่าเมื่อพวกมันหายาก ดังนั้นเย่จุนและหยางเทียนซิง จึงวางแผนในลักษณะนี้
ตัวอย่างเช่น จ้วงเสี่ยวเฉียงได้ใช้อุปกรณ์ระดับเงิน 1 ชิ้น เพื่อแลกกับผลไม้สายเลือด และเขารู้สึกขอบคุณเย่จุนจากใจเป็นพิเศษ
สำหรับแผนการนี้จะถูกเปิดเผยหรือไม่ เย่จุนไม่ได้กังวลเลยแม้แต่น้อย
ผู้เล่นคนอื่นๆ ที่เลือกโหมดมรณะน่าจะตายไปแล้ว
แม้ว่าคนอื่นจะพบต้นไม้โลหิตแปลกๆ ในวันหนึ่ง และได้รับ ผลไม้สายเลือด เมื่อถึงเวลานั้น เย่จุน คงจะได้รับเงินเป็นจำนวนมากแล้ว
เขารดน้ำเลือดปลาสดหนึ่งถังให้ ต้นไม้โลหิตแปลกๆ ซึ่งตอนนี้มันเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับเย่จุน และมันต้องได้รับการดูแลด้วยเลือดที่สดใหม่เพียงพอ
หลังจากนั้น เย่จุนก็ไปที่ท้ายเรืออีกครั้งและให้อาหาร บอสปลากระเบนไฟฟ้า
เย่จุนก็ปฏิบัติต่อเพื่อนคนนี้เป็นอย่างดี ท้ายที่สุดมันเป็นมอนสเตอร์ระดับบอส และเป็นเครื่องชาร์จพลังที่มีชีวิต เย่จุนยังคงหวังที่จะเลเวลอัพอยู่
เขาโยนอาหารสัตว์วิเศษไปที่ปลากระเบนไฟฟ้า มันกระดิกหัวกับหางไปที่เย่จุนราวกับสุนัขโดยทันที
ทำตัวให้สง่าผ่าเผยเหมือนบอสกว่านี้หน่อยไม่ได้หรอ?
เย่จุนแตะมัน เกิดเสียงไฟฟ้าเสียงดังพร้อมกับพุ่งไปที่เย่จุนอย่างรวดเร็ว
“พลังงานไฟฟ้า +5”
”
“ไร้ประโยชน์!”
เพื่อนคนนี้ดูเหมือนจะรู้ว่า เย่จุนเป็นผู้ที่ให้อาหารมันทุกวัน ทำให้มันปล่อยกระแสไฟฟ้าน้อยลง
หากถึงวันที่มันไม่ปล่อยกระแสไฟฟ้าอีก เย่จุนจะฆ่ามันและจับตัวอื่น
ปลากระเบนไฟฟ้าผู้น่าสงสาร ที่ไม่รู้ว่ามันจะนำภัยพิบัติมาสู่ตัวเอง เพราะการอยากพยายามเอาใจเจ้านายของมัน และมันก็ยังคงกระดิกหางอยู่!
--------------------------------
หากชอบเรื่องนี้ สามารถสนับสนุนได้ที่
thai-novel.com เท่านั้น!
เพื่อที่ผู้แปลจะได้มีกำลังใจแปลต่อ ಥ_ಥ
--------------------------------
เย่จุนเห็นพระอาทิตย์กำลังตกทางทิศตะวันตก เขาหยุดตีเหล็ก และเตรียมการให้ตุ๊กตาเริ่มทำงาน
ล่าสุดก็เป็นเวลาสองสามวันที่แล้ว ที่ตุ๊กตาได้ลงไปที่ก้นทะเลเพื่อค้นหาเสบียง
ไม่ใช่ว่าเย่จุนไม่ต้องการ แต่เขาเสียสมาธิเกินไปและไม่มีเรี่ยวแรงจะทำ
เขาเหนื่อยจากการตีเหล็กทุกวัน แล้วเขาจะมีเวลาเล่นกับตุ๊กตาได้อย่างไร?
ตุ๊กตาก็ดำดิ่งลงสู่ก้นทะเลอย่างคุ้นเคย พร้อมถือไข่มุกเรืองแสงไว้ในมือ
ก้นทะเลลึกหลายร้อยเมตรมืดตลอดทั้งปี สิ่งมีชีวิตจำนวนมากที่นี่ไม่เคยเห็นแสงสว่างในชีวิตของพวกมัน และปลาบางตัวก็ว่ายไปรอบๆ ตุ๊กตาอย่างอยากรู้อยากเห็น โดยไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย บางตัวถึงกับใช้ปากไล่ตามไข่มุกอันเจิดจ้าในมือของตุ๊กตา
ตุ๊กตาบีบปลาที่มีรูปร่างแปลกๆ ด้วยการใช้หลังมือ
เมื่อเห็นปลากำลังดิ้นรนต่อสู้ด้วยความหวาดกลัวอยู่ในกำมือ ตุ๊กตาก็ปล่อยมันออกมา!
มันไม่ใช่ปลาตัวใหญ่ น้ำหนักไม่ถึงครึ่งจิน และมันก็ดูแปลกๆ ใครจะไปรู้ว่ามันกินได้หรือเปล่า?
เย่จุนควบคุมให้ตุ๊กตาให้เดินอยู่ใต้ทะเล ซึ่งทำให้สิ่งมีชีวิตจำนวนมากตื่นตกใจและหลบซ่อนตัวอยู่ในทราย
ลอบสเตอร์กระโดดออกมาจากทรายด้วยความหวาดกลัวและหนีไป
เย่จุนเพิกเฉย และตุ๊กตาเอื้อมมือเข้าไปในรอยแยกของหินและจับปลิงทะเล ปัดโคลนและทรายออกจากมัน
เป็นของดี อย่างน้อยก็ยาวประมาณหนึ่งช่วงแขน หนาเท่าข้อมือ และมีหนามแหลมสีดำปกคลุม
นี่เป็นของดีที่หาได้เฉพาะในทะเลลึกเท่านั้น
เขาเอาปลิงทะเลใส่ในแหบนหลังของเขา เขาค้นหาก้อนหินต่อไป
ลอบสเตอร์แขนยาว
เม่นทะเลใหญ่เท่ากำปั้น +2
ลอบสเตอร์อีกตัว น่าเสียดายที่มันตัวเล็กเกินไป ไปหาพ่อของนายสิ
เย่จุนโยนลอบสเตอร์ตัวเล็กๆ ทิ้งไป
“ติ๊ง! ตรวจพบอำพันทะเลโบราณ! คุณต้องการเก็บรวบรวมหรือไม่?”
”
เย่จุนมองไปที่วัตถุคล้ายหินที่อยู่ข้างหน้าเขา โดยมีสาหร่ายสีม่วงเติบโตอยู่บนนั้น
‘นี่คืออำพันทะเลที่มีชื่อเสียง? ว่ากันว่านี่คือวัตถุดิบในการทำน้ำหอมระดับไฮเอนด์?’
‘เพียงแต่ว่า นี่ไม่ใช่สังคมสมัยใหม่ สิ่งนี้มีประโยชน์อะไร?’
‘แต่อะไรคือความแตกต่างระหว่าง อำพันทะเลโบราณ และ อำพันทะเลปกติ?’
‘ใครสน เก็บมาก่อนละกัน’
เก็บรวบรวมสำเร็จ!
เย่จุนมองไปที่คุณสมบัติของอำพันทะเล:
อำพันทะเลแปลกๆ: ของเหลวพิเศษที่แข็งตัวแล้ว ผลิตโดยวาฬมังกรโบราณ ในระหว่างกระบวนการที่อธิบายไม่ได้ ผลกระทบ: บำรุงแก่นแท้ เสริมพลังหยาง... เมื่อถูกจุด จะกระตุ้นให้สัตว์เกิดการเป็นสัด และส่งเสริมการสืบพันธุ์...[1]
”
หรือย่อสั้นๆ ยาปลุกเซ็กส์ที่สร้างมาจากวาฬ
เขาสงสัยว่ามันใช้กับคนได้หรือไม่
เย่จุนตั้งใจเก็บมันไว้
หลังจากนั้น เขาสำรวจก้นทะเลอีกครั้ง นอกจากปูสองสามตัวแล้ว เขาไม่พบทรัพยากรใดๆ
แม้ว่าก้นทะเลจะอุดมไปด้วยทรัพยากร แต่มหาสมุทรก็กว้างใหญ่เกินไป หากต้องการค้นหาด้วยการเดินเท้า มันก็คือการงมเข็มในกองหญ้านี่เอง มันขึ้นอยู่กับโชคล้วนๆ
เย่จุนควบให้คุมตุ๊กตากลับขึ้นเรือ
การเดินทางครั้งนี้ไม่ได้ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง อย่างน้อย ก็มีอาหารเย็นให้กิน
ปลิงทะเล ลอบสเตอร์แขนยาว เม่นทะเลใหญ่เท่ากำปั้น และครีบฉลามที่ตากแห้งตลอด 2 วันที่ผ่านมา
อิ่มอร่อยไปกับอาหารทะเลมากมาย
เขาถ่ายรูปก่อนกิน!
เย่จุนโพสต์อาหารทะเลมื้อค่ำลงในช่องแชทพร้อมข้อความว่า “ดูดีไหม รสชาติก็อร่อย! โหมดมรณะช่างสวยงาม...”
“ไอ้เหี*ย...”
“คุณกินดีอยู่ดีในโหมดมรณะหรอ ฉันก็อยากตายเหมือนกัน… เพื่อที่ฉันจะได้กลายเป็นคนตายเต็มตัว ก่อนที่ฉันจะตายจริงๆ!”
“นายไม่เห็นรึ? เทพเย่กำลังอวดเบ่ง ผู้เล่นโหมดมรณะคนอื่นๆ คงตายไปนานแล้ว! แต่เขาเป็นคนเดียวที่มีชีวิตสบายกว่าใครๆ”
“เทพเย่กำลังอวด...”
เมื่ออิ่มท้อง เย่จุนก็หยิบชิ้นส่วนของอำพันทะเลโบราณออกมาแล้วมองดู อย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าที่จะจุดมัน หากสิ่งนี้มีผลกระทบต่อผู้คนจริงๆ เขาจะขอความช่วยเหลือจากใครในทะเลอันกว้างใหญ่นี้?
เขาวางกล่องไว้ที่มุมห้อง สิ่งนี้จะมีประโยชน์ในไม่ช้าก็เร็ว
เขาเอนหลังอยู่บนเตียง เย่จุนกัดแอปเปิลที่ต้นไม้ผลไม้แปลกๆ ผลิตขึ้นในขณะที่หันไปด้านข้างเพื่อเปิดช่องแชท และเลื่อนดูโพสต์ของวันนี้
มีคนที่น่าสนใจมากมายในโลกออนไลน์ และตอนนี้ผู้มีความสามารถจากทั่วทุกมุมโลกมารวมตัวกันในเกมนี้ และคำตอบต่างๆ ก็ปรากฏขึ้นในแชทที่ไม่มีที่สิ้นสุด เย่จุนชอบอ่านโพสต์ทุกวันก่อนนอนจนกลายเป็นนิสัยไปแล้ว
--------------------------------
หากชอบเรื่องนี้ สามารถสนับสนุนได้ที่
thai-novel.com เท่านั้น!
เพื่อที่ผู้แปลจะได้มีกำลังใจแปลต่อ ಥ_ಥ
--------------------------------
[1] การเป็นสัด : การเป็นสัด หมายถึงสัตว์ตัวเมียยอมให้ผสมพันธุ์กับจะมีการตกไข่เกิดขึ้น อาจจะเป็นการผสมเทียมหรือผสมแบบธรรมชาติก็ได้แล้วแต่ความสะดวก
สมบัติของเย่จุนมีคร่าวๆ ตามนี้นะครับ คนแปลก็ลืมเหมือนกัน555
ปะการังแปลกๆ — สามารถผลิตลูกปัดพลังงานไฟได้ ได้วันละ 1 เม็ด เม็ดละ 10 แต้ม *ได้จากการค้นหาที่ก้นทะเล
ต้นไม้ผลแปลกๆ — สามารถผลิตผลไม้ได้ จากการดูดซับบางอย่าง เช่น เครื่องในบลาๆ เช่น ผลไม้สายฟ้า ที่เย่จุนได้จากการฝังเครื่องในของปลากระเบนไฟฟ้า *ได้จากแลกเปลี่ยนกับผู้เล่น
ต้นไม้โลหิตแปลกๆ — สามารถผลิต ผลไม้สายเลือด จากการดูดเลือด *ได้จากที่เป่ยเย่ไปฆ่าบอสจระเข้ แล้วเข้าไปเอาในถ้า
