ตอนที่ 896 เขาคือผู้มีพระคุณ
“เมื่อกี้ผมพูดแรงไปใช่ไหม ผมทำให้คุณกลัวหรือเปล่า ทำไมถึงร้องไห้ล่ะ อย่าร้องเลยนะ โอเคไหม”
“เหมาเยซื่อ คุณน่ะมันใจร้าย”
เฉียวเมียนเมียนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ หลังจากถูกเขาปลอบ เธอกัดริมฝีปากและดุเขา
“ฉันกลัวมากเลยนะ ทำไมคุณถึงยังใจร้ายกับฉันได้อีก”
“คุณรู้บ้างไหม ว่ามันอันตรายขนาดไหน ฉันเกือบ...เสียโฉมเลยนะ”
สำหรับผู้หญิงแล้ว การเสียโฉมเป็นเรื่องเลวร้ายยิ่งกว่าความตายเสียอีก
เฉียวเมียนเมียนยังคงรู้สึกหวาดกลัวเมื่อพูดถึงเรื่อง
ถ้าตู๋อีเล่ยไม่ได้เข้ามาขวางเธอไว้แล้วล่ะก็
เธอไม่กล้าคิดถึงผลที่จะตามมาเลย...
ความคิดนั้นทำให้กระดูกสันหลังของเธอสั่นเทา
ตอนนี้เธอรู้สึกเสียใจมากขึ้นเพราะกลัว
“คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปลอบฉันยังไง คุณใจร้ายกับฉันขนาดนี้ได้ไงกัน?”
“คุณ...ทำเกินไปแล้ว...”
“ฉันไม่อยากคุยกับคุณอีกแล้ว”
“ที่รัก อย่าร้องไห้อีกเลยนะ ผมผิดไปแล้ว ผมผิดเอง”
เหมาเยซื่อไม่กลัวสิ่งใด
เขากลัวเพียงน้ำตาของเฉียวเมียนเมียนมากที่สุด เมื่อเขาได้ยินเสียงเธอร้องไห้
เขารีบปลอบโยนเธอทันที
ไม่ว่าใครจะผิด
มันเป็นความผิดของเขาที่ทำให้ภรรยาของตนเองร้องไห้
เนื่องจากเขาทำผิด เขาจึงต้องรีบขอโทษ
“คุณมันไม่ดี” เฉียวเมียนเมียนเช็ดน้ำตาของเธอและพูดอย่างเจ็บปวด
“คุณยังดุฉันอีก”
“ที่รัก ผมขอโทษ”
“คุณโทษเพียงแค่ว่าฉันไม่โทรหาคุณทันที คุณโทษฉันที่ไม่บอกคุณว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าฉันไม่อยากให้คุณกังวล และต้องเลื่อนงานของคุณ ฉันจะไม่บอกคุณได้ยังไง”
“เหมาเยซื่อ ฉันก็แค่ไม่อยากให้กระทบกับงานของคุณ ไม่อยากทำให้คุณต้องเดือดร้อน”
“ผมรู้ ที่รัก ผมผิดเอง”
เหมาเยซื่อกล่าวขอโทษอย่างสุดหัวใจ
“ผมไม่ได้ตั้งใจจะดุคุณ ผมเพียงเป็นห่วงคุณมาก ผมเลยควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ รู้ไหมว่าผมกลัวแค่ไหน ที่ได้ยินว่าเกือบถูกน้ำกรดสาดน่ะ”
“คุณกำลังกล่าวโทษตัวเองอยู่เหรอ?”
เฉียวเมียนเมียนปาดน้ำตาและพ่นลมหายใจออกมา
“ทำไม ถึงโทษตัวเองล่ะ”
“ผมโทษตัวเองที่ไม่ได้ยืนหยัดเพื่อคุณ ไม่ได้ปกป้องคุณในเวลานั้น แต่คนที่อยู่ตรงนั้นกลับเป็นคนอื่น”
น้ำเสียงของเหมาเยซื่อมีความเจ็บปวดปนอยู่เล็กน้อย
“ตอนนี้คุณเต็มไปด้วยเห็นอกเห็นใจต่อชายคนนั้น หึ เขาฉลาดจริง ๆ ที่ตอนนั้นเขาเลือกปกป้องคุณ ตอนนี้เขาเลยได้รับความเห็นใจ”
เฉียวเมียนเมียนกล่าวว่า
“..คุณหมายความว่ายังไง ที่บอกว่าเขาปลอม เหมาเยซื่ออย่าคิดว่าเขาเป็นแบบนั้นสิ.. เขาเป็นดารานะ ถ้าไม่ใช่เพราะโชคดีของเขาในครั้งนี้ เขาคงได้มีแผลเป็นบนหลังมือของเขา รอยแผลน่ะ ส่งผลกระทบต่อดารามากเลยนะ”
“ใช่ ฉันรู้สึกขอบคุณเขา ถ้าไม่ใช่เพราะเขา น้ำกรดนั่นคงโดนตัวฉัน”
เฉียวเมียนเมียนไม่พอใจกับสิ่งที่เขาพูดอยู่บ้าง เธอขมวดคิ้วแล้วพูดว่า
“เหมาเยซื่อคะ เขาปกป้องฉัน ฉันคิดว่าคุณจะขอบคุณเขาแทนฉัน แต่คุณกลับพูดจาแบบนี้กับเขา เขาเสียสละมากนะคะในครั้งนี้ คุณยังไม่ได้เห็นบาดแผลบนหลังมือของเขา”
“ฉันรู้ว่ามันหนักหนาเพียงใด”
เหมาเยซือเงียบไปครู่หนึ่ง น้ำเสียงของเขาก็ยิ่งไม่สบอารมณ์มากยิ่งขึ้น
“ตอนนี้เขาเป็นผู้มีพระคุณของคุณแล้วนี่ ใครก็ว่าอะไรเขาไม่ได้ เขาช่วยชีวิตคุณ ช่วยรับน้ำกรดแทนคุณ ผมก็ต้องขอบคุณเขาเช่นกัน ถ้าไม่ใช่เพราะเขา คุณก็คงบาดเจ็บ”
