ตอนที่ 60 ห้องเกมส่วนตัว
ตอนที่ 60 ห้องเกมส่วนตัว
กายลุกจากที่นอนแต่งตัวด้วยเสื้อยืดและกางเกงขายาวสีเทา สวมทับด้วยเชิ้ตหนังสีน้ำตาล ก่อนจะหยิบผ้าพันคอสีน้ำตาลพร้อมกับสวมหน้ากากกันฝุ่น กายสำรวจตนเอง ด้วยเสื้อผ้าสีเทา น้ำตาลแบบนี้จะทำให้มันไม่ต้องกลัวว่ามีฝุ่นควันมาจับแล้วจะดูสกปรก
เมื่อพร้อมแล้วชายหนุ่มจึงเปิดประตูออกนอกบ้านไปอย่างรวดเร็ว วันนี้กายต้องไปซื้ออาหารเก็บไว้ในตู้เย็นของตนเองตามที่วางแผนไว้
สภาพอากาศภายนอกนั้นเต็มไปด้วยฝุ่นควันจำนวนมากเหมือนเช่นเคย และคาดการว่าจะยาวไปอีกสองสามสัปดาห์ตามคำบอกเล่าของพยากรณ์อาการ
สถานที่กายกำลังจะไปมันเป็นห้างขายส่งอาหารขนาดใหญ่ เหตุผลที่กายต้องไปที่นี่เพราะสามารถซื้ออาหารราคาถูกลงประมาณ 10 % จากข้างนอก
ห้างขายส่งอาหารอยู่ห่างออกไปพอสมควร มันจึงเลือกจะนั่งรถบัสราคา 30 บิทไป กายโอนเงินอย่างง่าย ๆ ก่อนจะเดินไปนั่งที่ของตัวเอง แม้สภาพรถบัสภายนอกจะดูเก่า แต่ด้านในดูแลรักษาเป็นอย่างดี โดยเฉพาะเครื่องปรับอากาศที่สำคัญมาก
ทำให้ในนี้มีฝุ่นควันไม่มากเหมือนกับด้านนอก สามารถถอดหน้ากากหายใจได้ตามปกติ
มันนั่งตามที่นั่งที่ตนเองได้รับ ซึ่งนั้นทำให้หมดปัญหาในการแย่งที่นั่งกัน แน่นอนว่ารถบัสในทุก ๆ เขตก็เป็นเช่นนี้กันหมด ไม่มีทางที่จะให้ผู้โดยสารมายืน เพราะทางผู้ให้บริการรถบัสสาธารณะถือว่าผู้โดยสารจ่ายเงินเท่ากัน ดังนั้นก็ควรจะได้รับการปฏิบัติที่ดีเหมือน ๆ กัน
สมัยเรียนกายเคยได้ยินว่ามีหลายประเทศที่มักจะเรียกตนเองว่า “ประเทศกำลังพัฒนา” ต่างก็ประสบปัญหาการเรื่องความแออัดของระบบขนส่งสาธารณะ ที่ต้องยืนเบียดอัดกันบนรถขนบัส มันนึกภาพไม่ออกว่าต้องยืนนานนับชั่วโมงจะรู้สึกยังไง อาจจะเหมือนกับตอนที่ตนทำงานในโรงงานแยกชิ้นส่วนโลหะที่ทั้งเมื่อยทั้งเหนื่อยจากการยืนหลายชั่วโมงและอากาศที่ร้อน
คงจะความรู้สึกแบบนั้นละมั้ง
กายได้แต่จินตนาการถึงความทนทานของคนในประเทศเหล่านั้น มันก็รู้สึกนับถือจริง ๆ
หลังจากนั่งมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างสบายใจ ใช้เวลาไม่นาน ชายหนุ่มก็มาถึงสถานที่ห้างขายอาหารขนาดใหญ่ ด้านหน้าทางเข้ามีตัวอักษรสามมิติฉายหลากสีสันฉายอยู่
“ห้าง C-OPY เขต 7”
ตามกำแพงห้างและตึกรอบด้านยังมีคำโฆษณาอยู่จำนวนมากสีสันฉูดฉาดไม่ต่างกัน สถานที่เหล่านี้เต็มไปด้วยร้านค้าชื่อดัง อุตสาหกรรมอาหาร เสื้อผ้า สินค้าอิเล็กทรอนิกส์ รวมทุกอย่างไว้ที่สถานที่นี้ทั้งหมด
ใจกลางของเขต 7 ย่านการค้าและร้านอาหาร มันอยู่ติดกับยานสถานบันเทิงของที่ร้านเกมเสมือนจริงหมายเลข 8 ตั้งอยู่
มันลงจากรถบัสเดินเบียดเสียดผู้คน เข้าไปทางประตูของห้าง C-OPY ด้วยความตื่นเต้น ต้องบอกว่านี่เป็นครั้งแรกที่กายมายังสถานที่แบบนี้ หลังมองการแต่งกายด้วยเสื้อผ้าดี ๆ และหลากสีสันของคนรอบข้าง กายก็รู้สึกแตกต่างเล็กน้อย จริงอยู่ที่นี่เป็นย่านใจกลางเขต 7 อีกแห่ง
ทำให้มีทั้งคนที่มีฐานะและชนชั้นแรงงานเข้ามาจับจ่ายซื้อของกัน แต่ส่วนใหญ่ทุกคนจะใส่เสื้อผ้าที่ดูดีสุดของตัวเองมากัน
แม้กายจะรู้สึกแตกต่างไปบ้าง แต่มันไม่สนใจ เพราะอย่างไรกายคิดว่าตนเองชอบชุดแบบนี้ และที่สำคัญมันก็ไม่ได้ดูแย่อะไรมาก แค่อาจจะเชยนิดหน่อย
กายเรียกความมั่นใจคืนมาเดินตรงไปยังโซนอาหารแช่แข็ง
โชคยังดีที่ภายในห้างแห่งนี้มีป้ายบอกทางและแบ่งแยกโซนสินค้าอย่างชัดเจน ไม่อย่างนั้นกายอาจจะหลงทางได้
มาถึงเบื้องหน้าเต็มไปด้วยชั้นวางของสีขาวสลับกับแสงไฟและอุณหภูมิความเย็นที่แผ่ออกมาจากตู้แช่อาหาร ทำให้ที่นี่ราวกับดินแดนมหัศจรรย์ในความคิดของมันไม่มีผิด มนุษย์เราหลงใหลในรสชาติของอาหารมานับตั้งแต่กำเนิดเผ่าพันธุ์ มันส่งต่อมาจนถึงผู้คนปัจจุบัน และกายก็ไม่เคยปฏิเสธสุนทรียภาพทางด้านรสชาติอาหาร
มันตรงเข้าไปอ่านฉลากและราคาอย่างละเอียดพลางกลืนน้ำลายไปหลายอึก
อาหารแช่แข็งที่อยู่ไกลทางเข้าสุดจะเป็นอาหารที่ทำจากเนื้อเกรด C1 ไปเรื่อย ๆ จนถึงเนื้อ B3 ซึ่งเป็นเนื้อคุณภาพดีสุดที่หาได้ที่นี่
แน่นอนกายไม่ได้ไปเลือกอาหารแช่แข็งแถวในสุด มันเพียงหยุดยืนอยู่ช่วงกลางของชั้นวางเท่านั้น
“ข้าวผัดกะเพราเนื้อสังเคราะห์ เกรด C3 มีพืชเพาะเลี้ยงจำพวก ข้าว ใบกะเพรา พริกและเครื่องปรุง....เป็นส่วนประกอบ ราคา 1,080 บิท”
“ข้าวหมูตุ๋น เนื้อสังเคราะห์ เกรด C3 มีพืชเพาะเลี้ยงจำพวกเห็ด ผักใบเขียวและเครื่องปรุง...เป็นส่วนประกอบ ราคา 1,200 บิท”
“บะหมี่หมูแดง เนื้อสังเคราะห์ เกรด C3 มีพืชเพาะเลี้ยงจำพวกข้าว อื่น ๆ และเครื่องปรุง....เป็นส่วนประกอบ ราคา 900 บิท”
“แกงมัสมั่น....เนื้อไก่สังเคราะห์ เกรด C3.........ราคา 1,250 บิท”
กายอ่านชื่ออาหารไปเรื่อย ๆ พร้อมรายละเอียด ราคาอาหารแช่แข็งเหล่านี้สองกล่องอาจจะมีค่าเทียบเท่ากับเงินที่ได้จากการทำงานทั้งวันรวมโอทีในโรงงานแยกชิ้นส่วนโลหะ
กายถึงกลับคิดหนักแม้จะทำใจมาบ้างแล้วก็ตาม หลังจากสองจิตสองใจอยู่สักพักมันก็กดซื้ออาหารหลายอย่างมาอย่างละ 3 กล่อง โดยเฉพาะบะหมี่หมูแดงที่ราคาถูกกว่าอาหารชนิดอื่น ๆ มันจึงซื้อมา 6 กล่อง
“สองหมื่นหนึ่งพันสองร้อยบิท...เห้อ เงินนั้นหายาก แต่ใช้นั้นง่าย” กายเหมือนจะได้คติประจำใจเพิ่ม แต่ในเมื่อเลือกแล้วก็ต้องทำใจ
มันไม่ได้เลือกจะขนกลับไปเอง แต่ให้ทางห้างไปส่งที่บ้านโดยตรง ซึ่งชายหนุ่มก็พึ่งรู้ว่าที่นี่มีบริการนี้อยู่ด้วย
“ครั้งหน้าคงไม่ต้องมาซื้อถึงที่แต่สั่งไปส่งที่บ้านเลยก็แล้วกัน”
กายส่ายหัวพลางยิ้ม แน่นอนว่ามันก็ไม่ได้คิดมาก เพราะถือว่าเป็นการออกมาเปิดประสบการณ์ใหม่ ๆ ก็แล้ว
หลังออกจากโซนอาหารแช่แข็งเดินผ่านโซนอาหารสดที่มีผู้คนซื้ออยู่ประปราย ก็ตรงมาถึงศูนย์อาหาร กายจัดการกินชุดอาหารเช้าในราคา 760 บิท เป็นอาหารเช้า ก่อนที่จะรีบตรงไปที่ ร้านเกมเสมือนจริงหมายเลข 8
ร้านเกมเสมือนจริงยังคงปิดอยู่ แต่เจ้ซาเรียนั้นตื่นมานั่งประจำที่เคาน์เตอร์ มองดูหุ่นยนต์ทำความสะอาดทำงานของมันอยู่
กายกำลังจะเคราะห์เรียกเพื่อขอเข้าไป แต่ดุเหมือนประตูไม่ได้ล็อก
“เข้ามาเลย” ซาเรียพูดอย่างเบื่อหน่ายพลางโบกมือให้ชายหนุ่ม
“หุ่นยนต์ทำความสะอาดใหม่” กายเดินไปดูด้วยความสน
เจ้ซาเรียลงทุนซื้อมันมาเลย สุดยอดมาก แต่การออกแบบพวกนี้มันเหมือนถังขยะเดินได้เลย มันจับคางพลางคิดในใจ
ซาเรียไม่ได้สนใจดวงตาลุกวาวของกาย เธอยังคงนั่งคิดอะไรอยู่บางอย่างอยู่เหมือนเช่นเคย
“วันนี้ผมจะลงเล่น 3 เกมติดกัน แล้วก็รอเข้าโลกราชันทีเดียวเลย”
กายบอกแผนการของตนกับซาเรีย วันนี้มันคิดจะหาเงินทดแทนส่วนที่หายไปจากทั้งค่าเช่าบ้าน ค่าอาหาร และเมื่อวานที่ตนเองไม่ได้เข้าไปเล่น
“ตามสบาย เงินทุนใช้ของเดิมได้เลย”
ซาเรียพยักหน้าอนุญาต
กายเปิดประตูเข้าไปในห้องก็ต้องตะลึงหยุดยืนอึ้งไปในทันที ก็ปรากฏว่าด้านในถูกจัดแต่งใหม่ทั้งหมด มันดูดีกว่าของเก่าเป็นอย่างมาก แสงไฟไม่มาก ผนังทาสีโทนเย็นมืด มีเครื่องปรับอากาศแยกส่วนตัว และเครื่องแคปซูลเกมอยู่กลางห้อง ถัดไปด้านข้างมีจอภาพสามสีตัวพร้อมคอมพิวเตอร์รุ่นใหม่วางเชื่อมต่ออยู่
มาผิดที่หรือเปล่า...มันเดินถอยออกมามองดูประตูอีกครั้ง
“ต่อไปใช้ห้องนี้ในการเล่นเกมราชันสงครามออนไลน์ คนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องจะไม่ได้เข้าไป” เสียงของซาเรียดังมาจากเคาน์เตอร์เก็บเงิน
ห้องส่วนตัวของจริง!
กายดีใจอย่างมาก แม้จะไม่ใช้ห้องของมันจริง ๆ ก็ตาม แต่แล้วอย่างไร เพราะยังไงมันก็จะได้เล่นในห้องนี้
กายยิ้มออกมาเดินเข้าไปนอนลงบนแคปซูลที่ซาเรียเตรียมไว้ให้แล้ว
“สามเกมในแดนสงคราม”
...
โรงพยาบาลประจำสถาบันศาสตร์นักรบ
ภายในห้องพยาบาล เสียงลมหายใจของผู้บาดเจ็บจากเหตุการณ์โจมตีของเหล่าผู้เล่นดังแผ่วเบาสลับไปมาอย่างต่อเนื่อง หลายคนยังอยู่ในสภาพที่ไม่สู้ดีนัก จึงกินยาและพักผ่อนกันแต่หัวค่ำ
เตียงในสุดติดริมหน้าต่าง ชายหนุ่มที่นอนหลับไปพร้อมกับหนุนหนังสือบันทึกช่างโลหะพลันลืมตาขึ้นมา
“ยังคงเหมือนเช่นเคย” กายพึมพำด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบากลัวจะไปรบกวนคนอื่นในห้อง
“หืม? ไม่เจ็บแล้ว” กายลองขยับตัวเล็กน้อยด้วยความแปลกใจ เมื่อตอนกลางวันมันยังเจ็บหน้าอกอยู่เลย แต่ตอนนี้ความเจ็บจากการขยับตัวเพียงเล็กน้อยหายไปแล้ว
ผลของยาทะเลสีคราม สมกับราคา 2,000 เหรียญทอง
กายยิ้มออกมากอย่างพอใจก่อนจะเอื้อมมือไปหาเหยือกน้ำและแก้วที่ชั้นวางข้างเตียงพยาบาล รินน้ำที่เย็นตามอุณหภูมิห้องมาดื่มสองสามอึกก่อนจะหลับตาพักผ่อนลงตามปกติ
การที่จะให้เวลาในเกมผ่านไปอย่างรวดเร็วคงหนีไม่พ้นการนอนหลับ
เช้าวันต่อมายังคงเหมือนเช่นเคย มีอายังคงมาเยี่ยมกายในช่วงเช้า วันนี้เธอเอาอาหารรสชาติดีมาฝาก เนื่องจากอาการของกายดีขึ้นมา มันจึงกินได้อย่างอร่อย โดยไม่กระทบกับบาดแผล
ซึ่งนอกจากอาหารแล้วหญิงสาวยังนำข่าวน่าสนใจมาด้วย
“ดูเหมือนว่าทางนครดาราฟ้าจะเริ่มทำบางอย่างที่ไม่เป็นทางการแล้ว พวกเขาตรวจสอบพนักงานที่ถูกรับเข้ามาใหม่ในช่วง 3 เดือนเพื่อหามนุษย์เพลิงที่แอบแฝงตัวเข้ามา ทางตระกูลเจ้าพนักงานอื่น ๆ ก็ตรวจสอบคนในความรับผิดชอบของตนเองแล้วเช่นเดียวกัน”
“ที่สำคัญสถาบันศาสตร์นักรบก็มีการตรวจสอบนักเรียนที่เข้ามาใหม่วันนี้ด้วย”
กายได้ยินก็ถึงกับคิดหนัก ความชิบหายเริ่มมาเยือนผู้เล่นแล้ว แต่ใบหน้าของมันไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา กายแสร้งถามมีอาต่อ
“แล้วพวกเขาใช้วิธีอะไรในการตรวจสอบ”
“เรื่องนั้นจากที่ข้าได้ยินคือสอบย้อนภูมิหลัง”
“สืบย้อนภูมิหลัง?”
กายมองอย่างไม่เข้าใจ แต่พอผ่านไปสองวินาทีมันนึกออกในทันที ที่มาที่ไปของผู้เล่น
มีอาไม่ทันได้สังเกตสีหน้าของกาย เธอเพียงเล่าต่อ
“จากเจ้าหน้าที่บอก มนุษย์ประหลาดหรือที่เรียกว่ามนุษย์เพลิง พวกนี้อยู่ ๆ ก็โผล่มา ไม่มีทั้งครอบครัว พ่อแม่หรือญาติ พวกนี้ไม่มีภูมิหลังหรืออะไรเลย แม้แต่บ้านก็ไม่มี ดังนั้นถ้าใช้กำลังคนและเวลาก็สามารถทำได้ แต่แน่นอนว่าทางนครดาราฟ้ามีอุปกรณ์บางอย่างที่กรองผู้คนได้คร่าว ๆ อยู่ แต่ข้าไม่รู้ว่าคืออะไร”
กายรู้สึกสนใจอุปกรณ์ที่ว่า แต่มันก็คงไม่สามารถไปถามใครได้ ยกเว้นอาจจะเห็นด้วย
“จริงสิ วันนี้ลิลี่ไม่มาเหรอ”
“เธอติดธุระทางบ้าน”
หลังจากมีอากลับไป กายก็ศึกษาพิมพ์เขียวของค้อนสั่นสะเทือนต่อ รวมทั้งมันยังเปิดไปดูพิมพ์เขียวชุดเกราะเกล็ดทมิฬอีกด้วย เพราะหลังจากกลับไปมันคิดจะซ่อมเกราะเกล็ดทมิฬที่เก็บอยู่ในกล่องใต้เตียง
