ตอนที่ 8 ฉีมู่อานกลับมาแล้ว

เซียวเสี่ยวตงหยิบกระบอกไม้ไผ่ที่เต็มไปด้วยไส้เดือนก่อนจะเดินนำไปทุ่งนาด้วยความตื่นเต้น

เซียวจิ่งถิงมองไปที่ท่าทางตื่นเต้นของลูกชายพร้อมพูดกับตัวเอง ‘เด็กก็ยังเป็นเด็กอยู่ดีสินะ ถึงจะฉลาดแค่ไหนแต่ก็ยังติดเล่นเป็นธรรมดา’

เซียวเสี่ยวตงเปิดกระบอกไม้ไผ่ออก ทันใดนั้นไส้เดือนสีทองก็บินออกมา พวกมันพุ่งสูงขึ้นจากพื้นไปประมาณ 1 เมตร จากนั้นก็ทิ้งตัวและเจาะลงไปในทุ่งวิญญาณเพื่อเริ่ม ‘พรวนดิน’ ทันที

เซียวจิ่งถิงได้แต่มองฉากมหัศจรรย์ตรงหน้า ใบหน้าของชายหนุ่มยังดูราบเรียบทั้งๆ ที่ข้างในนั้นรู้สึกประหลาดใจมาก

ไส้เดือนพวกนี้มีประสิทธิภาพสูง และภายในเวลาไม่นาน ที่ดิน 2 หมู่ก็อยู่ในสภาพพร้อมใช้งาน เซียวเสี่ยวตงช่วยพ่อหว่านเมล็ดพันธุ์ด้วยกัน ทั้งสองตั้งใจทำงานเสียจนลืมเรื่องเวลาไปเลย

พอทำเกือบเสร็จแล้ว เซียวจิ่งถิงก็หยิบซาลาเปาออกมาหลายลูก เพราะเห็นว่าลูกชายทำงานหนัก เขาจึงมอบซาลาเปาให้เสี่ยวตงกับเสี่ยวฟ่านคนละ 5 ลูก

เมื่อฉีมู่อานมาถึง เหล่าพ่อลูกก็กำลังจะเลิกงานพอดี

แววตาของฉีมู่อานดูเย็นชาทันที่เห็นสามี เซียวจิ่งถิงเพิ่งตระหนักว่าการใช้ให้เด็ก 4 ขวบทำงานนั้นอาจเป็นเรื่องไม่สมควรเท่าไหร่

“ป่ะป๊า!” เซียวเสี่ยวฟ่านกระโดดเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของฉีมู่อานด้วยความตื่นเต้น

ฉีมู่อานสวมกอดลูกน้อย ทันใดนั้นอารมณ์ที่ตึงเครียดก็ผ่อนคลายลงทันที

ช่วงนี้เขากำลังกังวลว่าเซียวจิ่งถิงจะนำเด็กทั้งสองออกไปขาย พอกลับมาถึงบ้านและพบว่าลูกๆ หายไป เขาก็แทบเป็นบ้า

เซียวจิ่งถิงเดินตามภรรยากับลูกๆ กลับบ้าน พอสังเกตเห็นใบหน้างองุ้มของฉีมู่อานแล้วเขาก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี

ใจจริงแล้วเขาอยากลองคุยกับภรรยาดูสักครั้ง แต่พอกลับถึงบ้าน ฉีมู่อานก็พาลูกเข้าห้องและปิดประตูไล่หลังทันที

“น้องของเจ้าน่ะไม่รู้ความ แต่ทำไมเจ้าถึงไปอยู่กับเขาด้วยล่ะ?” ฉีมู่อานมองไปที่เซียวเสี่ยวตงและถามด้วยความไม่สบายใจ

เซียวเสี่ยวตงถูมือไปมา “ดูเขาเปลี่ยนไปมาก วันนี้ข้าทำข้อตกลงกับเขา ข้าช่วยเขา และเขาก็ให้ซาลาเปากับข้าและน้อง”

ฉีมู่อานอดไม่ได้ที่จะให้รู้สึกหงอยเล็กน้อย ลูกทั้งสองของเขาไม่ได้กินของดีๆ แบบนี้มาตั้งนานแล้ว

“เขาไม่ได้ทำอย่างอื่นใช่ไหม?” ฉีมู่อานถามต่อ

เซียวเสี่ยวตงส่ายหน้าอย่างมั่นใจ “ไม่ขอรับ ดูเหมือนเขาจะเปลี่ยนไปมากจริงๆ”

“อย่าดูเบาเรื่องนี้นะลูก คนเราจะเปลี่ยนกันง่ายๆ ได้ยังไง ใครจะรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่!” ฉีมู่อานกล่าวเตือน

เสี่ยวตงพยักหน้าหงึกๆ

“ข้าเห็นว่าผักในแปลงเริ่มโผล่ขึ้นมาหน่อยแล้วนี่” ฉีมู่อานเพิ่งนึกออก

ผักในแปลงนี้เซียวเสี่ยวตงเป็นคนปลูกเอง ปกติมันจะโตช้ามาก แต่จากที่ดูล่าสุด แค่หนึ่งเดือนก็คงเอามาทำอาหารได้ พืชผลก่อนหน้านี้นั้นกินกันเกือบหมดแล้ว แต่ชุดนี้ยังโตได้ไม่เท่าไหร่เลย...

“เป็นฝีมือของเขา” บุตรคนโตตอบ

“จริงรึ?”

เซียวเสี่ยวตงแลบลิ้นและพูดต่อ “ข้าคิดว่าเขาใช้เงินจนหมด ช่วงนี้ก็เลยอยากลองอยู่อย่างพอเพียงดูบ้าง”

ฉีมู่อานเม้มปากและคิดว่าถ้าเซียวจิ่งถิงไม่มีเงินจริงๆ คงจะดีไม่น้อยเลยถ้าเขายอมลดทิฐิลงได้และหันมาหาเงินด้วยวิธีซื่อสัตย์ แต่ถ้ายังทำตัวเหมือนเดิม ต่อไปครอบครัวนี้คงจะลำบากอีกมาก หลังจากขายที่ดินหมดแล้ว ต่อไปคงจะไม่พ้นบ้านหลังนี้

“ป่ะป๊า นี่ซาลาเปา 2 ลูก ทานเถอะขอรับ” เซียวเสี่ยวตงยื่นซาลาเปาที่ห่อไว้ออกมา

ฉีมู่อานมองหน้าลูกชายขณะพูดด้วยความสงสาร “เจ้าทานเถอะ”

“ข้าทานอิ่มแล้ว” เซียวเสี่ยวตงกล่าว

ฉีมู่อานขยี้หัวเซียวเสี่ยวตงเล็กน้อย “เช่นนั้นเก็บไว้พรุ่งนี้ก็ได้”

เซียวเสี่ยวตงจับมือของฉีมู่อานไว้แน่น สุดท้ายทั้งสองเลยแบ่งกันทานคนละลูก

วันนี้เด็กๆ ทั้งสองเหนื่อยมากและเข้านอนก่อนที่ฟ้าจะมืดเสียอีก ฉีมู่อานออกจากห้องเพื่อทำอาหารเบาๆ แม้ว่าซาลาเปาจะอร่อยมาก แต่เพียงลูกเดียวคงไม่ทำให้เขาอิ่มท้องได้หรอก

พอได้ยินเสียงของฉีมู่อาน เซียวจิ่งถิงก็เดินออกจากห้อง ทั้งสองสบตากันและฉีมู่อานนั้นอดไม่ได้ที่จะระวังตัวมากขึ้น

“ท่านพี่มีอะไรหรือเปล่า?” ฉีมู่อานถามต่อ

“ช่วงนี้ข้าไม่ค่อยมีเงินเลย”เซียวจิ่งถิงตอบ

ฉีมู่อานพูดพลางก้มหน้าให้ “ท่านพี่ไม่มีเงินเลยรึ?”

“ข้าได้ยินว่าเจ้าออกไปล่าสัตว์ในป่าสินะ” เซียวจิ่งถิงลองถามดู ฉีมู่อานเงยหน้าขึ้นมาด้วยความระแวดระวัง เซียวจิ่งถิงจึงรีบพูดต่อ “ให้ข้าไปกับเจ้าด้วยได้หรือไม่?”

ฉีมู่อานลังเลอยู่นานก่อนจะพยักหน้าให้ “ก็ได้”

พออีกฝ่ายเอ่ยปากยินยอมแล้ว เซียวจิ่งถิงจึงได้แต่ถอนหายใจโล่งอก

เขาเดินเข้าไปในห้องและนำกล่องที่มีเงินสิบแปดเหลียงและตั๋วจำนำสองสามใบออกมา เซียวจิ่งถิงรู้สึกโล่งใจเมื่อรู้ว่านาที่เอาไปจำนองนั้นมีอายุไถ่คืนไม่เกินสองเดือน ถ้าเกินกว่านั้น เขาจะต้องจ่ายแพงขึ้นหากต้องการไถ่มันกลับมา หากนำเงินมาไถ่คืนภายได้ในสองเดือนบวกกับค่าดอกเบี้ยนิดหน่อย เขาก็จะได้โฉนดกลับคืนมา

เจ้าของร่างคนก่อนนั้นเป็นนักพนันตัวยง เมื่อตอนที่เอาไปจำนำ เขาคิดว่าอีกเดี๋ยวคงได้เงินคืนจากการชนะพนัน ก็เลยใช้วิธีจำนำแบบมีเวลาให้ผ่อนคืน

เซียวจิ่งถิงวางกล่องลงขณะคิดต่อ ‘สิ่งสำคัญในตอนนี้ก็คือหาเงินให้เร็วที่สุด จากนั้นก็ผ่อนทุ่งนาคืนมา’

วันต่อมา ฉีมู่อานก็สั่งให้เซียวเสี่ยวตงดูแลน้องชายให้ดี ก่อนจะออกเดินทางเข้าป่าพร้อมกับสามี