ตอนที่ 890 กล้าดียังไงมาต่อว่าเขาเพื่อผู้หญิง!

สีหน้าของเฉียวเมียนเมียนแข็งทื่อ ขณะที่เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง

ตู๋อีเล่ยก็พูดขึ้นก่อน

“คุณเฉียว อย่าถือสา ไมเคิลน่ะอยู่ในวัยหมดประจำเดือน อารมณ์ของเขาจึงผิดปกติเล็กน้อย อย่าใส่ใจไป ผมจำได้ว่ายังมีอีกฉาก สองฉาก ที่ใกล้จะถ่ายทำ คุณเฉียวพอจะมีเวลามีซ้อมบทกันไหม”

“ผมคงไม่ได้ไปที่กองถ่ายในเร็ววันนี้อย่างแน่นอน ผมเกรงว่าคงต้องใช้เวลานานพอควรกว่าจะหายดี ถ้างั้นคงต้องรบกวนคุณเฉียวสักหน่อย ถ้ามีเวลาก็มาซ้อมบทกับผมที่โรงพยาบาลด้วยนะครับ”

“เอ่อ ถ้าไม่สะดวก ก็คิดไปเสียว่าผมไม่ได้พูดก็แล้วกัน”

“เจ้าหนู นายกำลังพูดอะไรน่ะ ใครกำลังเข้าสู่วัยหมดประจำเดือนกันฮะ การแสดงของเธอน่ะดีจะตาย เพียงสองสามวันก็...”

“ไมเคิล ไม่ต้องพูด”

ตู๋อีเล่ยหันกลับมาและจ้องมองเขา

“ผมรู้น่าว่ากำลังทำอะไรอยู่ ไม่ต้องคิดแทนผมจะได้ไหม ถ้ารู้สึกอึดอัดนัก ก็ออกไปก่อนก็ได้”

ไมเคิลโกรธและเสียใจที่ลูกชายของเขาพูดเช่นนี้

เจ้าเด็กนี่กล้าที่จะดุเขาเพื่อผู้หญิงเหรอนี่!

เขาไม่เชื่อฟังเลยเหรอ?

แล้วยังจะมาพูดว่าเขาอยู่ในวันหมดประจำเดือนของเขามาถึงแล้ว

เขาอายุน้อยนะ ยังไม่ถึง 40 ปีด้วยซ้ำ!

ไมเคิลบ่นในใจ เพราะยังไงตู๋อีเล่ยก็เป็นดาราที่เขาปั้นขึ้น ทั้งสองอยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้ว เขาจึงเข้าใจนิสัยของเด็กน้อยคนนี้เป็นอย่างดี

ถ้าเขาโกรธเขา เขาจะไม่ยอมรับอะไรทั้งนั้น

เขายินดีที่จะเสี่ยงการเสียโฉมเพื่อเฉียวเมียนเมียน

เห็นได้ชัดว่าเฉียวเมียนเมียนมีความสำคัญกับเขาเพียงใด

ในที่สุดเขาก็เข้าใจ

เขาไม่สามารถเกลี้ยกล่อมเด็กเหลือขอคนนี้ได้อีกต่อไป

คราวนี้ เจ้าหนูน้อยของเขาตกหลุมรักเข้าจริง ๆ แล้ว

ไมเคิลโกรธจัด แต่สุดท้าย เขาก็ตอบได้เพียงว่า

“ถ้านายต้องการให้ฉันไป ฉันก็ต้องไปอย่างงั้นเหรอ ถ้าฉันไม่ไปล่ะ ฉันจะอยู่ที่นี่ นายจะทำอะไรฉัน ฮะ!”

เขาจะปล่อยให้ตู๋อีเล่ยอยู่ที่นี่เพียงลำพังได้ยังไง

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้จัดการและดาราในสังกัด ทว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็เหมือนกับเพื่อนกันมานาน จริง ๆ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ดีมาก ๆ

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

แม้ว่าไมเคิลจะดูไม่พอใจเธออยู่เสมอ แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกแย่กับเขา

ท้ายที่สุด ไมเคิลก็เป็นผู้จัดการของเขา และทุกอย่างที่เขาทำก็เพื่อประโยชน์ของดาราของเขา

จากมุมมองของไมเคิล เขาไม่ได้ทำอะไรผิด

เฉียวเมียนเมียนสามารถบอกได้ว่าเขาเกลียดเธอจริง ๆ

หวงอี้หลินเกลียดชังเธอ

ทว่าเธอไม่ได้รู้สึกเหมือนกันนั้นจากไมเคิล

ไป่ซู๋มองไปที่ตู๋อีเล่ย อย่างครุ่นคิดแล้วหันไปมองเฉียวเมียนเมียน

...

ท้ายที่สุด เฉียวเมียนเมียนก็อยู่ในห้องพักที่โรงพยาบาลกับตู๋อีเล่ย

อันที่จริง พวกเขาคงไม่ได้ร่วมแสดงสักระยะ แม้ว่าบาดแผลบนมือของตู๋อีเล่ยจะรักษาได้ แต่กรดที่กระเด็นโดนหลังมือของเขา แม้จะเจือจาง แต่บาดแผลก็ยังเจ็บปวดมาก

เขาดูไม่ดีเกินไป

เฉียวเมียนเมียนรับรู้ได้ว่าเขารู้สึกไม่สบายอย่างแน่นอน

ดังนั้น หลังจากผ่านไป 10 นาที เฉียวเมียนเมียนตัดสินใจจากไป

ตู๋อีเล่ยไม่ต้องการให้เธอกลับไปและกล่าวอย่างกังวลออกมาเล็กน้อย

“เกิดอะไรขึ้น?”