ตอนที่ 885 อยู่ในเมืองหยุนเฉิง
“เป้าหมายของหวงอี้หลินคือฉัน ไม่ใช่เขา เขาควรจะไม่เป็นอะไร”
“แล้วเธอคิดว่า เธอเป็นคนทำร้ายเขาเหรอ”
“ฉันทำร้ายเขาไปแล้ว”
“แต่เธออยากให้ตัวเองบาดเจ็บมากกว่าที่จะเป็นเขาอย่างงั้นเหรอ?”
“ค่ะ..”
อย่างน้อย ๆ เธอก็จะไม่ต้องโทษตัวเองมากนัก
เธอคงไม่รู้สึกทรมานใจมากเหมือนในตอนนี้
“เมียนเมียน ทำเต็มใจ เธอไม่ได้บังคับเขานี่”
ไป่ซู๋วิเคราะห์อย่างเป็นกลาง
“อีกอย่าง มันเกิดขึ้นกะทันหัน เธอก็ไม่คาดหวังว่าเขาจะทำแบบนั้นด้วยไม่ใช่เหรอ?”
“...ค่ะ”
“แล้วจะโทษตัวเองไปทำไมกัน? แม้ว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้นเพราะเธอ แต่เขาเลือกเองนะ ฉันรู้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอก็ต้องรู้สึกผิดอย่างแน่นอน แต่เธอต้องรู้ว่าเธอไม่ได้ทำอะไรผิด”
“ถ้าจะโทษ ก็ต้องโทษหวงอี้หลิน เธอเป็นคนสาดน้ำกรดนี่ เธอคือคนที่ทำร้ายเขา เอาล่ะ จริง ๆ แล้ว ฉันก็เห็นรอยแผลบนหลังมือของตู๋อีเล่ยแล้วล่ะ มันไม่เลวร้ายอย่างที่เธอคิดหรอก ควรจะถือว่าโชคดีในความโชคร้ายของเขา ถ้าจะพูดให้ถูก ความเข้มข้นของกรดไม่ได้สูงมาก”
ถ้าเป็นน้ำกรดแบบเข้มข้นมากกว่านี้ เนื้อบนหลังมือเขาไม่เหลือไปแล้ว
อาการบาดเจ็บของเขาคงแย่กว่านี้มากแน่
เฉียวเมียนเมียนตกตะลึง
“กรดขาดนั้น ไม่ได้เข้มข้นมากเหรอคะ?”
ไป่ซู๋พยักหน้า
“มันต้องถูกเจือจาง บาดแผนที่หลังมือของเขาอาจจะน่ากลัว แต่ยังไงก็หาย”
“จริงเหรอคะ? เขาจะหายจริง ๆ เหรอคะ?”
ในที่สุดดวงตาที่หมองคล้ำของเฉียวเมียนเมียนก็สว่างขึ้นเล็กน้อย
“พี่ไป่ พี่ไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม? มือของตู๋อีเล่ยจะหายจริง ๆ เหรอคะ? จะไม่ส่งผลต่องานของเขาจริง ๆ นะคะ?”
ไป่ซู๋ไม่กล้าพูดตรง ๆ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า
“โอกาสหายมีสูงมาก ไม่ว่ายังไง มันไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่เธอคิด เพราะงั้น เธอไม่ต้องโทษตัวเองจนเกินไป แต่ฉันค่อนข้างจะขอบคุณเขา ที่เขาปกป้องเธอ”
“คะ?”
เฉียวเมียนเมียนตกตะลึง
“ถ้าเขาไม่ปกป้องเธอ เธอคงเป็นคนที่ได้รับบาดเจ็บ”
ไป่ซู๋ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะมองไปที่เธอ เขาถอนหายใจและพูดว่า
“เมียนเมียน ถ้าเธอเป็นคนที่ได้รับบาดเจ็บ ฉันคงจะเสียใจและเจ็บปวด”
เฉียวเมียนเมียนเบิกตากว้าง
“พี่ไป่”
“ฉันคิดอะไรบางอย่างมาหลายวันแล้ว”
ไป่ซู๋มองเข้าไปในดวงตาสีเข้มของเธอด้วยความรู้สึกซับซ้อน หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาพูดช้า ๆ ว่า
“จะดีแค่ไหน ถ้าน้องสาวของฉันเป็นเธอ เธอรู้ไหม พ่อแม่ของฉันเพิ่งได้เบาะแสบางอย่าง บางทีฉันอาจจะตามหาน้องสาวที่หายไปนานของฉันเจอในไม่ช้า”
“พบเบาะแสบางอย่างงั้นเหรอคะ?”
เฉียวเมียนเมียนตกตะลึง
“พี่พบอะไร? พี่รู้แล้วเหรอว่า น้องสาวของพี่อยู่ที่ไหน?”
“ยังหรอก แต่พอจะรู้อะไรบ้างแล้วล่ะ”
ไป่ซู๋ไม่ได้ตั้งใจที่จะปิดบังเฉียวเมียนเมียน เขาบอกเธอทุกอย่างที่เขารู้
“จากข้อมูลนะ ตอนนี้เธออาจจะอยู่ที่เมืองหยุนเฉิง”
“ฉันไม่คิดเลยว่าเธออยู่ใกล้ ๆ นี่เอง หลังจากที่เสาะหากันมาหลายปี”
“ฉันคิดเสมอว่าเธออยู่ที่เมืองอื่น ฉันเลยสนใจค้นหาแต่ที่อื่น”
