บทที่ 184 แง่มุมของความคาดเดาไม่ได้
นิโคตบด้านหลังเสื้อเกราะของฉัน “พร้อมหรือยังเกรย์?” ฉันยืดเส้นยืดสายต่อไปด้วยความกระวนกระวายใจมากกว่าทำการเตรียมร่างกายให้พร้อม เรารออยู่ในชั้นใต้ดินซึ่งมีนักเรียนอีกหลายสิบคนกำลังฝึกเทคนิคของตนบนเสื่อที่มีเบาะรองนั่งหรือเดินไปเดินมาอย่างกระสับกระส่ายจนกว่าเจ้าหน้าที่คนหนึ่งจะเรียกชื่อพวกเขา “พร้อม...
