EP 570 ฉันจะเป็นตัวแทนของมณฑลเอง!
EP 570 ฉันจะเป็นตัวแทนของมณฑลเอง!
By loop
ในช่วงเช้า.
ภายใต้แสงแดดที่แผดเผาลงมา ดงซูบินขับรถกลับไปที่สำนักงานเขตกวางหมิง เมื่อเขาเข้าไปในสำนักงาน เจ้าหน้าที่หลายคนที่กำลังไปที่ห้องอาหารไม่ได้สังเกตเห็นเขาและยังคงหัวเราะเยาะอยู่ที่นั่น
"รอบนี้มีรายการดีๆ ให้ดู"
"เป็นไร เกิดไรขึ้น"
"ไม่เคยได้ยินหรอ สำนักงานถนนผิงอันเกือบทำให้การตรวจสอบเสียหาย"
"มีอะไรหรือเปล่า บอกฉันสิ ทำไมถึงเก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียวบอกหน่อยๆ?"
"คุณรู้เกี่ยวกับหญิงชราที่หายตัวไปในบ้านพักคนชราเมื่อครึ่งปีที่แล้วหรือไม่ครอบครัวของพวกเขาก็สร้างปัญหาอีกครั้ง"
"ช่างบังเอิญอะไรที่พวกเขาไปที่นั่น
ทันทีที่ทีมตรวจสอบกลางมาถึง?ก็เหมือนจะเกิดปัญหาขึ้น และเป็นผลให้ผู้คนบนถนนผิงอันออกมาประท้วง พร้อมที่สร้อยคอมรกตราคามากกว่าหนึ่งล้า มันล้นแตกเป็นชิ้นๆแต่ที่สำคัญนั้นคือสร้อยของหัวหน้าทีมตรวจสอบด้วย
"สมควรแล้ว พวกคนถนนผิงอันควรจะได้รับบทเรียนเหล่านี้บ้าง!
" คงจบแล้วสินะการเสนอชื่อในครั้งนี้ พวกนั้นควรถอยได้แล้ว”
ทั้งสองฝ่ายหันหน้าเข้าหาถนน เจ้าหน้าที่สำนักงานถนนกวงหมิงได้ข่าวนี้ในครั้งแรก ก็ไม่ได้เก็บอารมณ์สะใจไว้แต่น้อยพวกเขาแสดงออกมาอย่างชัดเจน
เมื่อเห็นเช่นนี้ดงซูบินก็ส่ายหัวและยิ้ม โดยรู้ว่าโจวหยินหยูบอกกับเขาเองว่าความขัดแย้งกับสำนักงานถนนผิงอันน่าจะเป็นส่วนเล็ก ๆ ยังมีความขัดแย้งอื่น ๆ ระหว่างสองถนนใน 80% มิฉะนั้นทุกคนในสำนักงานคงจะไม่ดูส่ะใจขนาดนี้หรอก แต่ดงซูบิน? คราวนี้เขาแอบให้คนปุกปั่นชุมชนเหม่ยซวง ดงซูบินคิดจะปั่นปวนงานของถนนผิงอันและก่อให้เกิดปัญหากับชุชิงฮวา ใครก็ตามที่ต้องการผลที่ได้เกินจินตนาการของเขา ไม่เพียง แต่เขาแสวงหาความยุติธรรมให้กับครอบครัวซูเสี่ยวชู เขายังปฏิบัติต่อ ชูชิงฮวาและคนอื่นๆ ก่อความวุ่นวาย แม้ว่าผลการสอบสวนจะยังไม่ทราบ แต่สถานการณ์ปัจจุบัน ไม่ได้มองโลกในแง่ดีเหมือนเมื่อก่อน พวกเขาได้ทำให้หัวหน้าทีมตรวจขุ่นเคืองเฉิงหยานดง และจะมีการทำเครื่องหมายการตรวจสอบการเสนอชื่อหน่วยรนี้ในการเป็นตัวแทนครั้งนี้ เครื่องหมายคำถามใหญ่
ณ โรงอาหาร.
วันนี้วันเสาร์ แต่คนส่วนใหญ่ทำงานล่วงเวลา โรงอาหารก็เปิดได้ตามปกติเท่านั้น
"เลขาธิการซูบิน”
ทุกคนทักทายดงซูบินอย่างรวดเร็ว
พยักหน้าดงซูบินทานอาหารและนั่งในที่ใกล้หน้าต่างเพื่อกินช้าๆ ด้วยอารมณ์ดี
“คุณอยู่ที่นี่หรือเปล่า” ในขณะนั้น โจวหยินหยูเข้ามาพร้อมกับอาหารด้วยรอยยิ้ม “ขอนั่งที่นี่ได้ไหมค่ะ”
ดงซูบินจับมือเขาแล้วยิ้ม: “พี่โจว คุณไม่ค่อยอยากอาหารเท่าไหร่ ทำไมทานข้าวน้อยจัง อาหารที่นี้ไม่ดีหรอ?” โจวเหยียนหยูนั่งบนเก้าอี้ยิ้มแล้วพูดว่า “ช่วงนี้ฉันอ้วนมาก และทุกวันที่ฉันกลับบ้าน ลูกสาวของฉันตะโกนว่าฉันอ้วน ฉันทำไม่ได้ มาลดน้ำหนักกัน” คุยกันไม่กี่คำ ทุกคนเริ่มกิน ในไม่ช้าโจวหยินหยูก็พูดว่า: "ผู้อำนวยการสำนักงานผิงอัน ... "
"ฉันเองก็ได้ยินเรื่องนี้มาเหมือนกัน" ดงซูบินยิ้มออกมาเมื่อรู้ว่ายังมีคนอีกมากมายที่ไม่ชอบคนจากสำนักงานถนนผิงอัน คณะกรรมการมณฑลเองพยายามจะสนับสนุนชูชิงฮวาและให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับการตรวจสอบของส่วนกลาง
"แน่นอนว่าการตรวจสอบครั้งนี้สำคัญมาก ถ้าอย่างงั้นช่วงบ่ายฉันจะโทรหาผู้อำนวยการชู พี่สาวโจวก็ช่วยส่งคนของเราลงไป ในชุมชนด้วยตรวจสอบดูและพยายามแก้ไขข้อพิพาทที่เหลือให้เร็วที่สุด "
โจยหยินหยูรับคำสั่ง “ค่ะ” ดงซูบินถาม “มีทีมตรวจสอบอื่นเหลืออยู่ในมณฑลเราไหม?”
ดูเหมือนว่าในมณฑลเป่ยเหอจะมีเพียงทีมเดียว โจวหยินหยูกล่าวต่อว่า: "มีการเสนอชื่อทั้งหมดประมาณ 10 หน่วย โดยห้ารายการได้รับการตรวจสอบก่อนหน้านี้แล้ว และสำนักงานถนนผิงอันเป็นที่ ที่หก
“แล้วจะมีการผ่านคัดเลือกอยู่กี่หน่วยงานเชียว”
“ตามปีที่แล้ว มณฑลของเราโดยทั่วไปมีสี่แห่ง จากนั้นสี่แห่งจะถูกเลือกโดยคณะกรรมการ โดยส่วนใหญ่เป็นผู้นำที่ได้รับการแต่งตั้งจากหน่วยงานกลาง ปีที่แล้ว ผ่านสองแห่ง และ ปีก่อนหน้านั้นก็ 2 เช่นกัน หนึ่ง ปีก่อนปีที่แล้ว ดูเหมือนจะเป็นปีเดียว คือ จะถูกปัดทิ้งไปประมาณครึ่งหนึ่ง” โจวหยินหยูเองก็รู้ว่าสถาณการณ์ในตอนนี้ของสถานการณ์ถนนผิงอัน ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก นั้นไม่ร่วมถึงคุณภาพชีวิตในถนนผิงอันที่แย่มากๆด้วย มีทั้งหนูและแมวที่ตายตามถนน แต่อย่างไรก็ตามมันก็ยังเปิดโอกาสให้หน่วยงานที่ยังไม่ได้สมัครเข้าไปเป็นตัวแทนได้อยู่ไ
“ก็นี่ไง*…” ดงซูบินพยายามครุ่นคิด แต่จู่ๆ ก็พูดขึ้นว่า “คุณบอกว่าถ้าทางมณฑลที่ยังไม่ได้ส่งใบสมัคร จะมีโอกาสได้รับการเสนอชื่อไหม?”
โจวหยินหยูตกตะลึง “อันทีจริง ฉันส่งใบสมัครล่วงหน้าสองสามเดือนแล้ว”
"แสดงว่า เราอาจจะยังมีโอกาสก็เป็นได้"
"เป็นไปได้" โจวหยินหยูจำได้ "ฉันจำได้เมื่อทีมตรวจสอบลงมาก่อนหน้านี้ เสนอชื่อเข้าชิงเพียง 3 ใน 9 เท่านั้นเนื่องจากมีหน่วยงานหนึ่งเกิดข้อผิดพลาดขึ้น การตรวจสอบก็เข้มงวดมาก ต่อมาทีมตรวจสอบได้แต่งตั้งคณะกรรมการชุมชนชุมชนชั่วคราว ท้ายที่สุดก็มีหน่วยงานที่ได้รับเลือก 4 แห่ง”
ดงซูบินกระพริบตา “แสดงว่ามันมีความเป็นไปได้”
“ใช่ มันมีความเป็นไปได้” ทันใดนั้น โจวหยินหยูดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่าง "ท่านเลขาธิการ อยู่รู้ไปทำไมค่ะ”" ดงซูบิน ยิ้ม "ฉันแค่ถามเฉยๆ ทำไมดูประหม่าแบบนั้น?"
โจวเหยียนหยูรู้สึกประหม่ามากขึ้น และเหงื่อก็กำลังจะหยดลง
“ไปกินข้าวกันเถอะ” ดงซูบินไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้อีก ที่จริงดงซูบินได้ข้อมูลมากพอแล้ว
ดูเหมือนเหตการณ์ตัวอย่างของปีที่แล้วจะทำให้ดงซูบินเห็นอะไรบางอย่าง เขาคิดว่าทีมตรวจสอบในครั้งนี้มีอำนาจมากในการตัดสินใจ การเสนอชื่อน่าจะเป็นไปได้ ตราบใดที่ดงซูบินสามารถสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับทีมตรวจสอบแม้ว่า ดงซูบินเองก็เห็นโอกาสตรงนนี้ถึงแม้ทีมตรวจสอบจะไม่สามารถเสนอชื่อได้แล้วจนถึงตอนนี้ ดงซูบินผู้ซึ่งคิดแต่จะทำลายชูชิงฮวา ก็ตื่นขึ้นและพิจารณาอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก เนื่องจากเคยมีเหตุการณ์ตัวอย่างของปีที่แล้ว เหตุใดสำนักงนเขตกวางหมิงของเขาจะเสนอชื่อในการคัดเลือกไม่ได้ ? นี่อาจเป็นวิธีการเอาคือถนนผิงอันที่ดีที่สุด! นี่คือสิ่งที่เขาต้องการมาตลอดไม่ใช่หรือ? และวิธีนี้เป็นวิธีจัดการชูชิงฮวาได้ดีที่สุด!
ความคิดนี้ทำให้หัวใจของดงซูบินเต้น แล้วเขาก็ควบคุมไม่ได้!
แน่นอนว่าดงซูบินก็รู้ว่าทำไมปฏิกิริยาของโจวหยินหยูถึงดูประหม่าเช่นนั้น และรู้ว่าถ้าเขาทำอย่างนี้ มันน่าจะมีเรื่องอะไรสนุกจริงๆ
อย่าพูดถึงวิธีการเสนอชื่อนี้เลย หากเฉินหยานดงตัดสินใจเลือกหน่วยงานของดงซูบิน จริง ๆ ก็หมายความว่าสำนักงานถนนผิงอันของชูชิงฮวา นั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเสนอชื่อสองชื่อในเขตเดียเดียวกัน โดยพื้นฐานแล้วเป็นไปไม่ได้ที่จะรายงานไปยังพื้นทีที่อยู่ติดกัน แต่ถ้าการดูแลผู้สูงอายุในพื้นที่นั้นดีแล้ว จะมีการเสนอชื่อแทนก็เป็นไปได้ กล่าวอีกนัยหนึ่งถ้าดงซูบินต้องการขึ้นมาเป็นตัวแทน เขาจะต้องจัดการกับถนนผิงอันให้เสร็จก่อน และเขาก็จะมีโอกาสแทนที่แต่ติดอยู่ที่ว่าคณะกรรมการเขตหนานฉางและรัฐบาลมณฑลก็ยังสนับสนุนชูชิงฮวาอยู่ การทำเช่นนี้เหมือนเป็นการลดอำนาจและหักหน้าของคณะกรรมการเขตหนานฉาง
โอกาสของแกหมดแล้วตาแก่?
มันกลายเป็นโอกาสของฉันแทน
ขณะรับประทานอาหาร ตาของดงซูบินกะพริบ และ โจวหยินหยูก็ตกใจเมื่อเห็นเช่นนั้นโจวหยินหยู เพียงรู้สึกลางสังหรณ์ที่ไม่ดีพุ่งเข้ามาหาเธอ!
หลังอาหารดงซูบินดูเหมือนจะตัดสินใจแล้ว หลังจากที่โจวหยินหยูออกไป เขาได้สำรวจโรงอาหารและเห็นเกิงเซียงรองผู้อำนวยการคณะกรรมการพรรคแรงงานซึ่งกำลังจะลุกขึ้นและกลับไปที่อาคารสำนักงาน เขากระพริบตา และดงซูบินเขายิ้มและเดินขึ้นไปหาเขา "ผู้อำนวยการเกิง ไปด้วยกันไหม?"
เกิงเซียงมองเขาอย่างแปลกใจและพูดด้วยรอยยิ้ม: "
ตกลง" ทั้งสองพูดคุยและหัวเราะเคียงข้างกันที่โรงอาหารพูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อที่ไม่มีคุณค่าทางโภชนาการบางอย่าง
ทุกคนยังไม่ค่อยเห็นภาพนี้ และพวกเขาอดไม่ได้ที่จะเหลือบไปมองที่ด้านหลังของเจ้าหน้าที่ที่หนึ่งและสองที่รับผิดชอบสำนักงานข้างถนนสองสามครั้งด้วยความสงสัย
สำนักงานเลขา.
ดงซูบินยินดีที่จะแยกถ้วยกระดาษที่ใช้แล้วทิ้ง "ดื่มชาหน่อยไหม จะเอาชาหลิงจิน หรือ ผู่เอ๋อร์"
“แล้วผู่เอ๋อร์ล่ะ” ฉันได้ยินมาว่าชานี้ดีต่อสุขภาพเช่นกัน "
ดงซูบินก้มศีรษะลงและรินน้ำชาให้เกิงเซียง และวางลงบนโต๊ะ
เกิงเซียงงงงวยและภายใจของเขาบอกว่าคุณยังรินชาให้ฉันอยู่ คุณกำลังคิดอะไรกันแน่ ชาพวกนั้นมันเป็นยาพิษหรือเปล่า ฉันไม่ค่อยมั่นใจในชาพวกนั้นเลย มันก็ไม่น่าแปลกที่เกิงเซียงจะคิดเช่นนั้นเป็นเพราะดงซูบินนั้นเป็นศัตรูของเขา เกิงเซียง ทั้งการแย่งตำแหน่งของเขา และ การส่งเขาไปนอนที่โรงพยาบาล และจัดการกับหัวหน้าแผนกองค์กรและตัดไฟร้านอาหาร การกระทำเหล่านี้มันก็ไม่น่าแปลกที่เกิงเซียงจะกลัว ฉากนี้ทำให้เกิงเซียงรู้สึกว่าเขาไม่สบายใจ แต่อย่างไรก็ตามเกิงเซียงก็รู้ดีว่าเขาติดมากไป ดังนั้นเขาจึงต้องรักษาหน้าของดงซูบินไว้ก่อนที่จะหยิบแก้วชามาดื่ม
หลังจากนั้นไม่นานเกิงเซียงก็พูดจาติดๆขัด: “มีอะไรหรือเปล่าครับ ที่เรียกผมมา?”
" ไม่มีอะไร “ดงซูบินหัวเราะ”ฉันเพิ่งมาทำงานที่นี้และเราไม่ได้สร้างความเข้าใจที่ถูกต้อง มาคุยกันแบบสบาย ๆ คุณเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับถนนผิงอันหรือเปล่า “
เกิงเซียงพยักหน้า“ผมเองก็พอรู้อยู่บ้าง”
ดงซูบินกล่าอย่างจริงใจ 'ผมคิดว่าการเสนอชื่อของพวกเขาในครั้งนี้น่าจะเป็นเพราะเส้นสายของพวกเขา'? "
" ผมเองไม่ทราบเหมือนกัน “เกิงเซียงดูระวังตัวเอามากตั้งแต่เข้ามาในห้อง และดูเหมือนเขาจะไม่ให้ความร่วมมือกับดงซูบินง่ายๆ ”งานโดยรวมของบ้านพักคนชราในถนนผิงอันก็ยังถือว่าดูดี แต่จะติดปัญหาเรื่องการดูแลผู้สูงอายุอยู่บาง และปัญหาที่ตกค้างมานาน จึงทำให้อาจจะมีข้อผิดพลาดอยู้บ้าง "
“อย่างงั้นสินะ” ดงซูบินพยักหน้าเห็นด้วย “อย่างไรก็ตาม ฉันได้ยินมาว่าหัวหน้าทีมตรวจสอบได้เข้าไปเจอพวกผู้ชุมนุมและนั้นร่วมถึง การชุมนุมนั้นก็ทำให้สมบัติของแม่ของหัวหน้าทีมตัวสอบตกลงมาแตกกระจาย…”
เกิงเซียงเงียบและถอนหายใจ เหมือนเขาอยากจะพูดอะไรออกมา ดงซูบินก็อยากดูว่าเขากำลังจะพูดอะไร
ดงซูบินพูดช้าๆ ว่า “ผู้อำนวยการเกิง หน่วยงานต้นแบบนี้เพื่อการส่งเสริมผู้สูงวัย อันที่จริง ฉันคิดว่าสำนักงานเขตกวางหมิงของเราก็เหมาะสมกว่าเช่นกัน ถ้าถนนผิงอันทำไม่ได้...”
ดงซูบินพูดไม่จบ แต่เกิงเซียง แค่ฟัง เข้าใจแล้ว
อะไร! ?
คุณต้องการแย่งตำแหน่งตัวแทนจากสำนักงานถนนผิงอัน? ?
นี้มันจะบ้ามากเกินไปแล้ว! น้ำลายในปากของเกิงเซียงแทบจะสำลัก และเขาเกือบจะตกเก้าอี้!
เกิงเซียง รู้ว่าดงซูบินั้นั้นกล้าหาญ แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าดงซูบินจะกล้าหาญขนาดนี้! !
