EP 568 การปะทะกันหน้าบ้านพักคนชรา
EP 568 การปะทะกันหน้าบ้านพักคนชรา
By loop
ในเช้าวันรุ่งขึ้น.
กลิ่นหอมของขนมปังและไส้กรอกลอยเข้ามาในห้อง แต่ดงซูบินเองก็ยังง่วงอยู่เขาจึงไม่ได้ลุกขึ้นมาในทันที เขาได้ฮัมเพลงและหลับไป
ลวนเสี่ยวปิงเตรียมอาหารพร้อมแล้ว "อาหารสุกแล้ว ตื่นได้แล้ว"
" วันนี้ผมเหนื่อยมากยังอยากนอนต่อ"
"เมื่อวานลูกบอกว่ามีงานที่บ้านพักคนชราที่ต้องทำไม่ใช่หรือยังไง"
"จริงสิ ผมได้บอกให้ลูกน้องไปรอแถวนั้นก่อนแล้ว เดียวผมค่อยตามไป"
"ได้เวลาตื่นแล้ว เร็วเขาขนมปังเย็นหมดแล้ว”
สมัยที่ดงซูบินอยู่คนเดียว เขาเองค่อนข้างขยันตื่นเช้าเขาจะตื่นมาทำอาหารเช้า ทำความสะอาดบ้าน ทุกอย่างเขาทำเองทั้งหมด แต่เมื่อแม่ของเขามาที่นี้ดงซูบินก็แสดงความขี้เกียจออกมาทันที เขาใช้เวลานานมากกว่าจะลุกขึ้นมาจากเตียง และกว่าจะแปรงฟันและล้างหน้า ก่อนจะออกไปดูแม่ของเขาเตรียมโต๊ะสำหรับอาหารเช้า ดงซูบินนั่งลงบนเก้าอี้และเริ่มทานอาหาร
ลวนเสี่ยวปิงเธอทานข้าวเร็วมาก และหลังจากทานขนมปังไปชิ้นหนึ่งแล้ว เธอขมวดคิ้วและพลิกหนังสือพิมพ์รายวันของเมือง “บ้านพักคนชราแห่งนี้ น่าอายมากยิ่งดูก็ยิ่งน่าโมโห” ดงซูบินทำหน้ามุ่ยเหมือนไส้กรอกและกล่าวว่า “พวกนั้นมันจอมสร้างปัญหาจริงๆ .”
'ลูกเองไม่ได้ดูแลเรื่องนี้อย่างงั้นหรอ?'
“นั้นมันเป็นเขตการดูแลของถนนผิงอัน ซึ่งไม่เกี่ยวกับผมเลย”
" การที่แม่ของคนๆหนึ่งหายไปทางโรงพยาบาลไม่คิดจะออกามาอธิบายอะไรเลยหรือยังไง ?”
ตอนนี้ดงซูบินทานข้าวเสร็จแล้วแล้ว เอาผ้าเช็ดปากเช็ดมุมปากของเขา “ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นเลยครับแม่ เรื่องนี้เดียวผมจัดการเอง” ขณะที่เขาพูด โทรศัพท์มือถือของดงซูบินก็ดังขึ้นมาทันที
นั้นเป็นสายของโจวหยินหยู "ท่านเลขาธิการ เป็นอย่างไรบางค่ะคุณกำลังติดงานอยู่หรือเปล่าค่ะ"
ดงซูบินรับโทรศัพท์แล้วยิ้ม "ไม่เลย ฉันเพิ่งทานข้าวเช้าเสร็จและกำลังจะเดินทางไปที่สำนักงาน เกิดอะไรขึ้น? "
ระหว่างทางไปทำงาน ฉันเห็นบ้านพักคนชราทางฝั่งตะวันตกของถนนผิงอัน ดูเหมือนจะดูวุ่นวายมาก ผู้อำนวยการของสำนักงานถนน ผิงอันก็อยู่ที่นั่นทั้งหมด "
, "ห๊ะ? เพราะว่าอะไร? "
" ดูเหมือนจะมีคนไปประท้วงทและฉันไม่ได้ยินมันอย่างชัดเจน "
, "อย่างั้นหรอ เอาล่ะ "
เมื่อมีเสียงดังขึ้นโจวหยินหยูก็พยายามเพ่งสายตาไปในจุดนั้น. ดูเหมือนน่าจะมีคณะตรวจสอบกลางมาถึงจุดนั้นแล้วด้วย เหมือนจะมีปัญหากับบ้านพักคนชราในชุมชนของถนนผิงอัน.มันสร้างความสะใจให้กับสำนักเขตกวางหมิงเอามากๆ.
เมื่อวางสายแล้ว ดงซูบินก็หายจากอาการง่วงนอนทันที เมื่อรู้ว่าคำสั่งที่เขามอบให้เกาแพนเหว่ยแกล้งเป็นนักข่าวจากสำนักข่าวหนานกิง เมื่อวานนี้สำเร็จลุล่วง ดงซูบินบอกลาแม่ของเขาและหยิบกระเป๋าออกไป วันนี้ดงซูบินไม่ต้องการขับรถไปเองเขาโบกรถแท๊กซี่ไปแทน และสั่งให้รถจอดข้างทา ถึงเขตดูแลที่ว่าการถนนผิงอันแล้ว มันใช้เวลาเพียงสอง หรือสามนาทีแล้วสั่งให้คนขับกลับรถให้ด้านหน้ารถอยู่ในจุดที่เห็นบ้านพักคนชราได้ชัดๆ หลังจากนั้นไม่นานรถก็หยุดอยู่นอกสวนฮวาของย่านที่อยู่อาศัย
ชุมชนเหมยจวง ที่
ประตูลานเก่า
ดงซูบินที่เดินลงมาจากรถเห็นว่ามีคนอยู่ไม่ไกลซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวชุมชนใกล้เคียงและมีชูชิงฮวาอยู่ตรงกลาง เจ้าหน้าที่สำนักงานถนนผิงอันหลายคนก็เห็นหญิงวัยกลางคนที่กำลังตะโกนและ สมาชิกของทีมตรวจสอบกลางที่เพิ่งพบเมื่อวานนี้
, "ครึ่งปีแล้ว! แม่ไม่ได้เจอมาครึ่งปีแล้ว! "
, "เราเข้าใจความรู้สึกของคุณนะ น้องเจีย แต่นี่มันเรื่อง"
, "เธอนี่มันบ้าอะไร เข้าใจมั้ย! นี้แม่ฉันหายไปทั้งคน! แต่พวกคุณทำตัวนิ่งเฉยดูไม่รีบร้อนเลย! "
, "นี้มันกล่าวหากันลอยอย่าใช้ถอยคำหยาบคายเช่นนี้นะ ?
“หยาบคายอย่างงั้นหรอ? แม่ของฉันทั้งคน! ถ้าไม่ใช่เพราะความประมาทของพวกคุณในบ้านพักคนชรา! แม่ของฉันก็คงไม่หายไปเช่นนี้! แล้วคิดว่าที่แม่ของฉันหายไปไม่ใช่ความผิดของพวกคุณหรือยังไงกัน! มันเป็นไปได้หรอคนที่อยู่ในบ้านพักคนชราที่มีเจ้าหน้าที่ดูแลจะหายไปเฉยๆเช่นนี้! เพราะคามไร้ผิดชอบของบ้านพักคนชรานี้ไง! คุณเก็บเงินเรา! เราทำตามขั้นตอนทุกยอ่าง! แต่เมื่อเกิดปัญหาขึ้นพวกคุณกับปัดความรับผิดชอบดื้อๆอย่างงั้นหรอ! พวกคุณมันก็แค่พวกปรสิตของเมือง!”
"ใจเย็นก่อน!"
"ฉันจะใจเย็นได้อย่างไรกัน แม่ของฉันหายไปทั้งคน! จนตอนนี้ก็ยังหาไม่เจอ!"
ซูเสี่ยวชุนชี้ไปที่เจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบสำนักงานถนนผิงอันและเจ้าหน้าที่บ้านพักคนชราหลายคน เธออารมณ์เสียมาก เธอถูกรายล้อมไปด้วยผู้คน มีทั้งชายที่น่าจะเป็นสามีของเธอ และญาติๆของซูเสี่ยวชุน เธอพยายามดุสามีของเธอที่คอยบอกให้เธอใจเย็น และญาติคนอื่นๆของเธอก็เริ่มผสมโรงด้วย!
“เอาป้าของพวกเราคืนมา!”
“อย่างนั้นแหละ และยังมีหน้ากล้าจะเป็นตัวแทนโมเดลการส่งเสริมคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ฮึก! ฮึก!”
“ทุกคนอย่าไปยอม! เรายอมรับกลับพฤติกรรมเช่นนี้ไม่ได้!”
เหมยซงเป็นหมบู่ชนบทก่อน. เป็นของคณะกรรมการหมู่บ้านก็ถูกรวมเข้าไปในเมืองและกลายเป็นคณะกรรมการย่านชุมชนหลังจากได้รับการต่ออายุ. ดังนั้นครอบครัวซูเสี่ยวก็เป็นครอบครัวดังเดิมที่อยู่ที่นี้มายาวนาน. และทุกคนรู้ดีว่าครอบครัวนี้ดุขนาดไหน
สิ่งนี้เกิดขึ้นเมื่อครึ่งปีที่แล้วและผู้อยู่อาศัยโดยรอบก็เคยได้ยินเรื่องนี้เช่นกัน เมื่อเห็นซูเสี่ยวชุนกับมาเรียกร้องอีกครั้งก็ทำให้คนอื่นๆในชุมชนสนับสนุนเธอเพราะปัญหาของซูเสี่ยวชุนนั้นยังไม่ได้รับการแก้ไขจริงๆ
, "เป็นไปไม่ได้จริงๆ ที่จะให้เหตุผลในเรื่องนี้"
, "ใช่ไหม ฉันจะจ่ายให้พวกเขา 10,000 หยวนนั้นน่าจะเพียงพอแล้ว!"
, "คนๆหนึ่งๆมีค่าตัว10,000 หยวนเพียงเท่านั้นสินะ ? ? "
ตอนนี้ตรงหน้าของดงซูบินนั้นเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ทุกคนว่ากันไปมา เหมือนสถานการณ์จะเริ่มโกลาหลมากขึ้นเมื่อ ซู เสี่ยวชุน ถึงกับพับแขนเสื้อของเขาราวกับว่าเธอกำลังจะเข้าจะมีเรื่อง ดงซูบินเองก็ไม่คิดว่าครอบครัวนี้นี้จะดุดันขนาดนี้ ครอบครัวเสี่ยวชูนั้นมีอิทธิผลกับคนในระแวกนี้จริงๆ ดงซูบินเองยังไม่เดินผ่านเข้าไปบริเวณนั้นแต่เขาเหมือนกับสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง อยู่ด้านนอกความวุ่นวายนั้นซึ่งอยู่ไม่ไกล นั่งบนม้านั่งเอียงตัวอย่างสบายใจ สูบบุหรี่และมองดูความวุ่นวายนั้น เมื่อเขาเห็นใบหน้าของคนๆนั้น นั้นคือชูชิงฮวาที่แอบหนีออกมาก่อน ดงซูบินลังเลและพูดอยู่ภายในใจของเขาว่า ตาแก่นี้ไม่เคยเข้าไปปะทะตรงๆ แต่แอบมาอยู่ด้านหลังอย่างงั้นหรอ? ฉันยังจำได้ดีตาแก่นี้ทำอะไรกับฉันไว้บ้าง วันนี้และเราจะได้เห็นดีกัน! ดูเหมือนดงซูบินนั้นจะเล่นเกมการเมืองเริ่มเก่งขึ้นแล้ว จริงๆแล้วทุกครั้งที่เกิดปัญหาเขาจะเข้าไปจัดการกับปัญหานั้นตรงๆ แต่ตอนนี้ เขาจะใช้สมองของเขาในการวางแผนกลยุทธ์ต่างๆแทน
ดูสีหน้าของชูชิงฮวาดูเหมือนเขาจะทำอะไรไม่ถูกสีหน้าดูหมองหม่น ปอดของเขาก็กำลังจะระเบิด ช่างเป็นเรื่องบังเอิญเช่นนี้ได้อย่างไร ทันทีที่ทีมตรวจสอบกลางมาถึง พวกเขาก็สร้างปัญหาขึ้นมา? เหตุการณ์นี้ไม่เคยมีการรายงานในหนังสือพิมพ์ เพียงเพราะกลัวว่าจะมีใครฉวยโอกาสสร้างปัญหา สุดท้ายมันก็สร้างปัญหาจนได้!
เจ้าหน้าที่ในสำนักงานถนนผิงอันโดยรอบก็ดูมีสีหน้าแย่เช่นกัน และไม่มีใครคิดว่าเรื่องเช่นนี้จะเกิดขึ้นในวันที่วิกฤติเช่นนี้ การที่ทางสำนักเพิ่งเสนอชื่อเป็นตัวแทนของมณธฑลในการเป็นโมเดลส่งเสริมคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ทีมตรวจกลางเพิ่งลงมาสอบสวนพบว่าดูเหมือนจะมีปัญหากับที่นี้ ? และด้วยเหตุนี้คงจะเป็นเรื่องง่ายที่ตัดสินว่าถนนผิงอันสมควรจะได้รับสิทธิ์เป็นตัวแทนหรือไม่!
เมื่อเห็นว่าเจ้าหน้าที่บางคนไม่สามารถห้ามการประท้วงครั้งนี้ได้ ชูชิงฮวาจึงพูดขึ้นในที่สุด “ทุกคน เราไปพูดอะไรข้างในกันก่อน ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ!”
ซูเสี่ยวชุนตะโกนว่า "ถ้ามีอะไรจะพูดก็ให้ทุกคนแสดงความคิดเห็นออกมาตรงนี้เลย !"
ชูชิงฮวาบูดบึ้ง พูดว่า:"?!!! คุณต้องแก้ปัญหาหรือปัญหาที่จะเข้าไปข้างใน มีอะไรที่เราไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน แก้ไขถนนของเราจะรับผิดชอบกับสิ่งที่ทำผิดไปอย่างแน่นอน "
," เราจะมั่นใจได้ยังไงกัน?"ชูชิงฮวาพยายามอธิบายต่อ: “ไม่ต้องห่วง! คราวที่แล้วที่ออฟฟิศเราได้เจรจากับบ้านพักคนชรา! มันเป็นความคิดของทางถนนของคุณที่จะไม่ให้ค่าชดเชยแก่เรา! พูดที่นี่วันนี้!” เธอโมโหมาเป็นเวลานานและทุกคนสังเกตถึงมัน บางคนหันหลังกลับ หันไปมองคนไม่กี่คนที่ไม่ได้พูด แล้วพูดเสียงดังว่า "คุณคือผู้นำของรัฐบาลกลางใช่หรือไม่ คุณต้องรับผิดชอบในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วย!"
ใบหน้าของ ชู ชิงฮวา เปลี่ยนไป แม้กระทั่งคนจากส่วนกลาง รัฐบาล ทุกคนรู้? เขาคิดว่าเรื่องไม่ง่ายขนาดนั้น! อาจมีคนอยู่เบื้องหลัง!
คนทั้งหมดหกหรือเจ็ดคนมาจากทีมตรวจสอบ
หัวหน้าทีมเฉินหยานดงมองไปที่ ซูเสี่ยวชูและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "ตอนนี้ผมได้ยินไม่ชัดนัก คุณช่วยเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับแม่ของคุณให้เราฟังได้ไหม"
ซูเสี่ยวชุนดีใจมากเมื่อเขาได้ยินเรื่องนี้ แม่เมื่อครึ่งปีที่แล้ว ... "
เมื่อเห็นว่าทีมตรวจสอบกังวลมาก และมีบางคนใช้ปากกาบันทึก ชูชิงฮวาก็สูดหายใจเข้าในใจ และแอบกระซิบกับลูกน้องของเขา
เฉินหยานดงฟังอย่างเฉยเมย พยักหน้าและขมวดคิ้วเป็นบางครั้ง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาตรวจสอบงานนี้ เขารู้ว่าบ้านพักคนชราหรือศูนย์กิจกรรมสำหรับผู้สูงอายุบางแห่งจะต้องมีปัญหาแบบนี้อย่างแน่นอน และทุกหน่วยงานก็สามัคคีกัน เป็นไปไม่ได้ที่กลุ่มจะเกิดขึ้นในพื้นที่เดียว ข้อพิพาทและเรื่องดังกล่าวไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ทุกที่ เป็นเรื่องปกติ แต่เฉิงหยานดงคิดว่าหากเกิดปัญหาขึ้น เรื่องแม่ของซู่เสี่ยวฉุนลากไปครึ่งปีไม่มีคำพูดใด ๆ สิ่งนี้ทำให้เขาไม่พอใจเล็กน้อยไม่ต้องพูดถึงว่าเขาไม่กลัวปัญหา แต่ตอนนี้พวกเขาลงมาสอบสวนแล้ว แต่ ณ เวลานี้ มีคนสร้างปัญหาอยู่ต่อหน้าพวกเขา นี่มันอะไรกัน? ทั้งนี้เพราะงานของคุณในถนนผิงอันยังทำได้ไม่ดีนัก! เมื่อเทียบกับสิ่งอื่น นี่คือปัญหาที่ใหญ่ที่สุด!
หนึ่งนาที...
ห้านาที...
เฟิงนาที...
ในที่สุดซู่เสี่ยวชุนก็พูดจนหมด
อย่างไรก็ตาม ผู้รับผิดชอบบ้านพักคนชรานั้นดูคำพูดของซูเสี่ยวชุนนั้นลำเอียงมาก พวกเขาบอกว่าบ้านพักคนชราของพวกเขาเป็นเหมือนรังสีดำ ซึ่งทำให้มันยอมรับไม่ได้ และยังโกรธครอบครัวของซูเสี่ยวชุนที่พูดจาเช่นนั้น แต่เพราะตอนนี้มีหัวหน้าทีมตรวจสอบอยู่ตรงหน้าทำให้พวกเจ้าหน้าที่ไม่กล้าโต้แย้งใดๆ
ซูเสี่ยวชุนจ้องไปที่เฉินหยานดงก่อนที่ชูชิงฮวาจะพูดแทรกขึ้นมาว่า"ทั้งหมดนี้เป็นควาจริงใช่ไหม? เราเขียนในเวลาที่สัญญาเป็นกฎที่ชัดเจน! แม่ของคุณ มีโรคอัลไซเมอร์ สถานรับเลี้ยงเด็กของเราไม่รับผิดชอบต่อปัญหาใด ๆ ! สัญญาเขียนไว้อย่างชัดเจน! อย่าพูดเรื่องไร้สาระ!”
ซูเสี่ยวชุนหงุดหงิด“”คุณแค่ดูแลเรื่องเงิน!“ไม่สนใจว่ามีอะไรผิดพลาดหรือไม่? ถ้ามีอะไรผิดพลาดเป็นความรับผิดชอบของเราเอง? ทำไม? ทำไม! ?”ผู้รับผิดชอบบ้านพักคนชราตะโกนว่า “ก็เพราะนั้นเป็นปัญหาของพวกคุณเอง!” "
ทัศนคติของเขาทำให้ครอบครัวซูเสี่ยวระเบิดอารมณ์ออกมา. หกเดือนที่ผ่านมาคนนี้ไม่ได้สูญเสียเงินไปแต่กลับไม่สนใจใยดีแม่ของเขาเลย พวกเขาจะไม่มีวันลืมหน้านี้
เวลานี้ซูเสี่ยวชุนโกรธ. เธออยากจะกระโดดเข้าไปซัดหน้าเจ้าหน้าที่คนนั้นมาก แต่เธอถอนหายใจเพื่อไม่ให้อารมณ์โมโหคอบงำเธอ"!
แต่ดูเหมือนเธอเองจะทนไม่ได้อีกต่อไป!" ฝ่าเท้าของเธอพุ่งเข้าไปที่หน้าของชูชิงฮวา!
ชูชิงฮวาพยายามจะหยุดมัน" "หยุด! คุณกำลังทำอะไรอยู่? นี้มันทำร้ายร่างกายชัด? "
ครอบครัวของเธอ ซูเสี่ยวจิงก็พุ่งไปข้างหน้าเช่นกัน!,
"แกมันไอ้สารเลว!" "
, "ฉันจะฆ่าแก!" "
, "แม่ของฉันอยู่ที่ไหน! แม่ของฉันหายไปทั้งคน! เอาแม่ของฉันกลับมา! เอากลับมา! "
ซูเสี่ยวฉุนและหลายคนล้อมเจ้าหน้าที่ไว้ในทันทีและกำลังจะเริ่มการปะทะกันขึ้น!!!.
