339-340

3/10

Ep.339

“ผู้อาวุโส ทุกอย่างที่ควรพูด ฉันก็ได้พูดไปหมดแล้ว ไม่ทราบว่าพอจะละเว้นชีวิตฉันได้หรือไม่?” โต่วหวู่ฉางถามอย่างอ่อนแรง

ซูเฉินปาดจมูกเขา “แกเป็นซอมบี้เลเวล 5 ถ้าไม่ฆ่าแก ฉันก็ไม่ได้ดรอปชิ้นส่วนดีๆสิ”

ยิ่งซอมบี้เลเวลสูงเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีโอกาสดรอปชิ้นส่วนมากขึ้นเท่านั้น

และซอมบี้เลเวล 5 อัตราการดรอปชิ้นส่วนแทบจะเป็น 100%

“ชิ้นส่วน? ท่านกำลังพูดเรื่องอะ--”

ขณะที่โต้วหวู่ฉางกำลังมึนงงสงสัย ซูเฉินก็ซัดหมัดระเบิดหัวอีกฝ่ายแล้ว

ช่วงเวลานั้นเอง ชิ้นส่วนสีส้มสองชิ้นสะท้อนแสงขึ้นมาจากศพมัน

อีกด้านหนึ่ง หวู่หยางและคนอื่นๆยังคงล่าซอมบี้ อย่างไรก็ตาม จำนวนซอมบี้ลดลงไปมากแล้ว ซูเฉินจึงไม่คิดเข้าช่วย เริ่มเก็บชิ้นส่วนแทน

ชิ้นส่วนแรกที่เขาหยิบคือสีส้มทั้งสองที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม

“คุณได้รับ [จอมเขมือบแห่งบรรพกาล ยุงวัชระ] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (2/10)  , จำนวนองค์ประกอบยังไม่ครบ ไม่สามารถปลดล็อคได้ ต้องการแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงานหรือไม่?”

ซูเฉินค่อนข้างคาดหวังกับยุงตัวนี้มาก จึงไม่เลือกแปลงแต้มพลังงาน จากนั้นคว้าชิ้นที่สอง

ปรากฏว่าชิ้นต่อมาก็ยังเป็น  [จอมเขมือบแห่งบรรพกาล ยุงวัชระ]

ซูเฉินถอนหายใจ กวาดตามองไปรอบๆ ไม่ช้า ชิ้นส่วนหลายร้อยชิ้นก็ปรากฏขึ้นในสายตาเขา

นอกจากนั้น เขายังพบว่ามีชิ้นส่วนสีส้มดรอปอยู่มากกว่า 30 ชิ้น ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

“อยากรู้จัง ว่าครั้งนี้จะรวบรวมชิ้นส่วน [จอมเขมือบแห่งบรรพกาล ยุงวัชระ] ได้ครบรึเปล่า” ซูเฉินค่อนข้างตื่นเต้นเล็กน้อย

ต่อมา เขาก็เริ่มเก็บชิ้นส่วนที่เหลือ

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ชิ้นส่วนทั้งหมดก็ถูกหยิบขึ้นมา

และสมดังปรารถนา ซูเฉินรวบรวมชิ้นส่วน [จอมเขมือบแห่งบรรพกาล ยุงวัชระ] ได้ครบ และปลดล็อคมัน

สิ่งที่ปรากฏในมือเขาคือยุงสีทองขนาดเท่าหัวแม่มือ

บนตัวยุงถูกปกคลุมไปด้วยสีทองอร่าม หากไม่นับเรื่องนี้และตัวที่ใหญ่กว่าปกติแล้ว มันแทบไม่มีความแตกต่างกับยุงทั่วๆไป

ข้อมูลที่ถูกส่งมาก็คือ  [จอมเขมือบแห่งบรรพกาล ยุงวัชระ] เป็นแมลงที่สามารถเลื่อนระดับได้โดยการดูดเลือดของสัตว์กลายพันธุ์

ในตอนแรก มันจะเป็นแค่ยุงธรรมดา ไม่มีพลังโจมตีใดๆ กระทั่งคนธรรมดาก็ยังสามารถตบมันตายได้

อย่างไรก็ตาม หากได้ดูดกินเลือดของสัตว์กลายพันธุ์เลเวล 1 แล้ว มันจะสามารถเลื่อนขั้นเป็นแมลงเลเวล 1 ได้

ความสามารถในการต่อสู้ก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน

และกระบวนการของมันก็จะเป็นไปตามลำดับ ยิ่งเลเวลของสัตว์กลายพันธุ์ที่มันดูดสูงมากเท่าไหร่ ระดับของมันก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นเท่านั้น

แน่นอน ว่ากระบวนการนี้ต้องค่อยเป็นค่อยไป มิฉะนั้นจะโกงกันเกินไป

ในตอนนี้ มันสามารถดูดได้เฉพาะเลือดของสัตว์กลายพันธุ์เลเวล 1 เท่านั้น

และจะสามารถดูดเลือดเลเวล 2 ได้ก็ต่อเมื่อตัวมันเองเลื่อนขั้นเป็นเลเวล 1 แล้ว ไม่สามารถดูดเลือดสัตว์กลายพันธุ์ที่มีเลเวลมากกว่าตนหนึ่งขั้นได้

หากละโมบเกินไป ไม่เพียงแต่ไม่สามารถยกระดับ แต่ยังมีโอกาสสูงที่จะตาย

“ไม่เลวนี่”

ก้มมองไปยังยุงสีทองในมือ ซูเฉินพยักหน้าเล็กน้อย

ในโลกใบนี้ มีสัตว์กลายพันธุ์อยู่เป็นจำนวนมาก

ยิ่งมีเขาเป็นเจ้านาย [จอมเขมือบแห่งบรรพกาล ยุงวัชระ] ยิ่งไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีสัตว์กลายพันธุ์ตัวใดให้ดูดเลือด

ในกรณีนี้ หมายความว่ามันจะสามารถเสริมสร้างความแข็งแกร่งของตัวเองได้อย่างรวดเร็ว

และหลังจากเลื่อนเป็นเลเวล 6 แล้ว ซูเฉินก็จะมีกำลังรบเพิ่มขึ้นอีกหนึ่ง ไม่ต้องสงสัยเลยว่ากลุ่มของเขาจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิมมาก

หลังจากนั้น เขาใส่ [จอมเขมือบแห่งบรรพกาล ยุงวัชระ] ลงใน [พื้นที่เลี้ยงสัตว์] แล้วกลับไปยัง [รถศึกอัจฉริยะ]

หวู่หยางและคนอื่นๆยังคงขุดหินพลังงาน ซูเฉินว่างไม่มีอะไรทำก็ก้มมองหน้าจอควบคุมส่วนกลาง

และพบว่าบนจอไม่มีสัญญาณสีแดงหรือดำปรากฏขึ้นเลย แต่ดันเป็นจุดสัญญาณสีน้ำเงินจำนวนมากโผล่ขึ้นมาแทน คำนวณด้วยสายตาน่าจะมีนับหมื่น

และตำแหน่งที่ตั้งก็ไม่ได้อยู่ในเมือง แต่เป็นที่ราบบนภูเขา

เรื่องนี้กระตุ้นความสนใจของซูเฉิน

เดิมเขากำลังจะมุ่งไปเมืองจินอา แต่สถานที่ๆมนุษย์เหล่านี้รวมตัวกัน มันอยู่ระหว่างทางพอดี

ดังนั้นเลยต้องการหยุดดู ว่าที่นั่นมีอะไรกันแน่

4/10

Ep.340

รอจนหวู่หยางและคนอื่นๆขุดหินพลังงานเสร็จ แล้วกลับขึ้นมาบนรถ ซูเฉินก็สั่งให้ [รถศึกอัจฉริยะ] ไปยังสถานที่ซึ่งมนุษย์รวมตัวกันอยู่ข้างหน้า

หนึ่งชั่วโมงต่อมา มองออกไปนอก [รถศึกอัจฉริยะ] ปรากฏมนุษย์จำนวนมาก

ทั้งยังได้ยินเสียยงตะโกนดังแว่วเข้ามา

“โสมอายุสิบปี เพิ่งขุดขึ้นมาใหม่ๆ ราคาก็ถูก ขอแค่หินพลังงานธรรมดา 10 ก้อนเท่านั้น”

“ขนอสูรจิ้งจอกไฟเลเวล 2 ทั้งผืน สามารถนำไปถักเป็นเกราะใน ใช้ป้องกันการโจมตีของผู้วิวัฒนาการและปรมาจารย์มนตราเลเวล 2 ได้ ราคาไม่แพงเลย ขอแค่หินพลังงานธรรมดา 15 ก้อนเท่านั้น”

“ร้านอาวุธถงกันรับผลิตอุปกรณ์รบทุกชนิด ซื้ออาวุธร้านเรา การฆ่าซอมบี้ก็ง่ายดายไม่ต่างจากล้วงมือเข้ากระเป๋า ทุกชิ้นควรค่าแก่การพกพา ทุกท่านไม่ควรพลาด!”

…

“อย่าบอกนะว่าที่นี่คือตลาดค้าขาย?” ซูเฉินรู้สึกสับสนเล็กน้อย

เขาถูกส่งมาวันในวันสิ้นโลกนานกว่าหนึ่งปีแล้ว แต่ไม่เคยเห็นตลาดใหญ่เช่นนี้มาก่อนเลย

แล้วอีกอย่าง ที่นี่ยังมีผู้คนมากมายรวมตัวกัน พวกเขาไม่กลัวถูกซอมบี้โจมตีเลยหรือ?

“ไม่ผิดแล้วซูเฉิน ที่นี่คือตลาดค้าขายจริงๆ พวกเราลงไปดูกันดีไหม?” หวู่หยางเสนอ

สถานที่เช่นตลาดค้าขาย เป็นอะไรที่พบเจอได้ยากมากๆ ไม่เพียงแต่หวู่หยางเท่านั้นที่สนใจ แต่สมาชิกคนอื่นๆก็เช่นกัน

เห็นได้ชัดว่าทั้งหมดต้องกาารลงไปเดินดู

“ในเมื่อทุกคนสนใจ งั้นก็ลงไปกันเถอะ” ซูเฉินเองก็ไม่อยากพลาดโอกาสนี้เช่นกัน

อีกอย่าง เขายังต้องการทราบว่าเหตุใดตลาดค้าขายแห่งนี้ ถึงกล้าเปิดขายกันอย่างโจ๋งครึ่ม

“ยอดไปเลย!”

หยางฮ่าวและคนอื่นๆ รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

ซูเฉินทิ้งหมาป่ากลายพันธุ์สามตัวและ [นักรบจักรกล] ไว้บนรถ จากนั้นพาคนอื่นๆลงเที่ยว

ทันทีที่พวกเขาเข้ามาในตลาด ชายวัยกลางคนร่างผอมบางก็ก้าวเข้ามาทักทายซูเฉินและคนอื่นๆอย่างกระตือรือร้น “สหายทั้งหลาย ฉันมีผลไม้ห้าหยางสดๆมานำเสนอ รสชาติของมันอร่อยมาก หนึ่งหินพลังงานธรรมดาต่อสองลูกเท่านั้นเอง!”

มองมายังซูเฉินและคนอื่นๆที่แต่งตัวดูดีไม่สกปรกมอมแมม แถมยังขับรถฐานทัพสวยงามอีกคันหนึ่ง เขาเลยคิดว่าซูเฉินและคนอื่นๆน่าจะเป็นคนรวย จึงก้าวเข้ามาเสนออขายของ

ซูเฉินมีผลไม้หลายชนิดอยู่ใน [พื้นที่เพาะปลูก] แล้วก็จริง แต่ส่วนใหญ่แล้วพวกมันคือผลไม้ที่มีรสชาติเดียวกับในชีวิตก่อน

สำหรับผลไม้ในโลกนี้ เขาไม่เคยเห็นมันมาก่อนเลย ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องกิน เลยรู้สึกอย่างลองชิมดู

“ลองเอามาซัก 20 ลูกก่อน” ซูเฉินหยิบหินพลังงานออกมา 10 ก้อน วางลงบนมือของชายชราผอมแห้ง

ชายชราผอมแห้งยิ้มอย่างเบิกบาน เลือดผลไม้ห้าหยางคุณภาพดี 20 ผล ให้อย่างรวดเร็ว

“ทุกคนลองชิมดู!”

ซูเฉินยื่นมันให้ทีละคน หยิบของตัวเองขึ้นมาเป็นคนสุดท้ายแล้วลองตรวจสอบมัน

เขาพบว่าผลห้าหยางมีขนาดเท่ากำปั้น บนผิวเป็นสีเขียวชอุ่ม ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆของผลไม้

ซูเฉินกัดลงไป รสชาติหวานอร่อยสัมผัสลงบนลิ้นเขา ให้ความรู้สึกเหมือนลูกแพร์ในชีวิตก่อน

“เป็นยังไงบ้าง?”

หลังจากกินในส่วนของตัวเองแล้ว ซูเฉินก็ต้องการถามความเห็นคนอื่น

“ก็อร่อยอยู่นะพี่ แต่หวานไปนิด” สือต้าหนิวกล่าวด้วยน้ำเสียงคลุมเครือ คล้ายกำลังมีสมาธิอยู่กับการวิเคราะห์รสชาติของมัน

ตันหลินและคนอื่นๆพยักหน้า บอกว่าอร่อยดี

ซูเฉินหันไปมองชายชราผอมแห้ง “เถ้าแก่ คุณมีผลไม้ห้ายางอีกกี่ผล? ผมเหมาหมดเลย”

“เหมาหมด?”

ชายชราผอมแห้งอึ้งไปครู่หนึ่ง สักพักลิงโลดด้วยความดีใจ

เขามีผลไม้ห้าหยางทั้งหมด 300 ผล หากขายทั้งหมดจะได้รับหินพลังงาน 150 ก้อน

ซึ่งจำนวนนี้ สำหรับเขาแล้ว ถือเป็นความมั่งคั่งมหาศาล

“มีทั้งหมด 300 ผล แต่ถ้าคุณเหมา ฉันลดให้เหลือแค่ 140 หินพลังงานก็พอ” ชายชราผอมแห้งกล่าวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

ราวกับกลัวว่าซูเฉินจะนึกเปลี่ยนใจขึ้นมา เขาเลยชิงลดราคาให้

อย่างไรก็ตาม แม้จะได้รับหินพลังงานแค่ 140 ก้อน แต่เขาก็พอใจมากแล้ว

“ไม่จำเป็น เอาราคาเต็มไปเลย” ซูเฉินหยิบหินพลังงาน 150 ก้อนออกมา

เขาไม่ขาดแคลนหินพลังงาน อีกอย่าง ที่เขาเหมาหมด จุดประสงค์ที่แท้จริงคือต้องการถามข้อมูลอีกฝ่าย