409 - รางวัล
409 - รางวัล
หลังจากออกจากบ้านของหลิวกงกงแล้ว เอี้ยนลี่เฉียงก็กลับไปที่บ้านของตัวเอง เขาทานอาหารเย็นอย่างเอร็ดอร่อยก่อนที่เขาจะเริ่มฝึกฝนคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นขณะรอข่าวจากหลิวกงกง
ช่วงเวลาอันยิ่งใหญ่ของอาณาจักรฮั่น เป็นสิ่งที่เขาคิดขึ้นมา ตามแผนเดิมของเขา เอี้ยนลี่เฉียงกำลังคิดที่จะใช้หนังสือพิมพ์เพื่อทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อช่วยชีวิตของผู้คนในอีกสี่ปี
อย่างไรก็ตาม เมืองหลวงของจักรวรรดิเป็นสถานที่ที่อันตราย และเอี้ยนลี่เฉียงค้นพบว่าความคิดก่อนหน้านี้ของเขาไร้เดียงสาเกินไป
เสนาบดีใหญ่เห็นคุณค่าของหนังสือพิมพ์แล้วและกำลังเตรียมการทุกวิถีทางเพื่อคว้ามันไว้
ไม่เพียงแต่เขาต้องการรับหนังสือพิมพ์เท่านั้น แต่เขายังเตรียมวิธีชั่วร้ายที่จะคร่าชีวิตของเอี้ยนลี่เฉียงผ่านสำนักงานหนังสือพิมพ์ด้วย
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เอี้ยนลี่เฉียงทำได้เพียงตัดสินใจอย่างกล้าหาญและมอบทั้งหนังสือพิมพ์และสำนักงานหนังสือพิมพ์ให้จักรพรรดิโดยเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้
เมื่อสำนักงานหนังสือพิมพ์กลายเป็นทรัพย์สินของราชวงศ์แล้ว วิธีการของหลินชิงเทียนและกุ่ชุนยี่ในการใช้สำนักงานหนังสือพิมพ์เพื่อวางกับดักสำหรับเอี้ยนลี่เฉียงจะไม่ทำงานอีกต่อไป
ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยจักรพรรดิจะต้องตบรางวัลให้เขาอย่างงามแน่นอน และในที่สุดเขาก็จะออกจากเมืองหลวงกลับสู่แคว้นกาน
ตราบใดที่ช่วงเวลาอันยิ่งใหญ่ของอาณาจักรฮั่นยังคงอยู่ในมือของจักรพรรดิ เขาก็ยังมีโอกาสและมีโอกาสใช้มันควบคุมอนาคตในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า
นี่คือเป้าหมายและวัตถุประสงค์เบื้องต้นของเขาเมื่อเขาก่อตั้ง ช่วงเวลาอันยิ่งใหญ่ของอาณาจักรฮั่น
เนื่องจากถูกลิขิตไว้แล้วว่าเขาไม่สามารถเก็บหนังสือพิมพ์ไว้ได้ เขาจึงต้องใช้ประโยชน์จากเจ้าค่าของมันอย่างเต็มที่
เอี้ยนลี่เฉียงรู้ดีว่าปฏิกิริยาที่รวดเร็วและเด็ดขาดของเขาย่อมไม่เป็นไปตามความคาดหวังของหลินชิงเทียนและกุ่ชุนยี่
ตอนแรกพวกเขาให้เวลาเขาพิจารณาสามวันแต่พวกเขาไม่คิดว่าเขาจะเลือกฝ่ายจักรพรรดิภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งวันหลังจากกลับมาที่คฤหาสน์กวาง
ในสถานการณ์ความเป็นและความตายเช่นนี้ ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องพิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่จะเข้าร่วมฝ่ายของหลินชิงเทียน
การตอบสนองของเอี้ยนลี่เฉียงจะทำให้พวกเขาโกรธเคืองและทำลายแผนการของพวกเขาอย่างแน่นอน และนี่คือสิ่งที่เอี้ยนลี่เฉียงต้องการ
ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผนเขาคงตายไปนานแล้ว แม้ว่าเขาจะรอดชีวิตมาได้ แต่เขาก็ยังมีชีวิตที่ไม่ต่างไปจากชีวิตสุนัข
ท้องฟ้าค่อยๆมืดลงและมืดครึ้มเมื่อถึงเวลาดึกดื่น เอี้ยนลี่เฉียง ทั้งหมดเงียบและมีเพียงเสียงร้องของจิ้งหรีดในหญ้าและกบในสระน้ำ
อุณหภูมิเริ่มเย็นลงเล็กน้อย และเอี้ยนลี่เฉียงก็เริ่มฝึกฝนคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นเป็นครั้งที่สี่ แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงคนเดินมาที่ลานบ้าน
โกลดี้วิ่งไปที่ทางเข้าลานบ้านแล้วเห่า
เสียงฝีเท้าเป็นของหลี่น้อย
ทันทีที่เอี้ยนลี่เฉียงได้ยินสิ่งเหล่านี้เขาก็รู้ว่าหลิวกงกงกลับมาแล้ว เขาหยุดการฝึกฝนจัดเสื้อผ้าและได้ยินเสียงเคาะประตู
หลี่ตัวน้อยยืนอยู่ด้านนอกแล้วพูดว่า
“รองผู้จัดการเอี้ยน หลิวกงกงกลับมาแล้วและขอให้ท่านรีบไป กงกงบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุย!
“เอาล่ะ ไปกันเถอะ!” เอี้ยนลี่เฉียงเดินออกไปและปิดประตูตามหลังเขา
หลี่น้อยถือตะเกียงและนำทางอย่างรวดเร็ว ไม่นานพวกเขาก็มาถึงบ้านของหลิวกงกง ขันทีเฒ่ากำลังดื่มชาอยู่ในห้องโถงและเมื่อเขาเห็นเอี้ยนลี่เฉียงมาถึงเขาก็ลุกขึ้นยืนและโบกมือ
“กงกง ฝ่าบาทตรัสว่าอย่างไร?” เอี้ยนลี่เฉียงถามโดยตรง
“ฝ่าบาททรงรับการเข้าเฝ้าจากผู้ว่าการแคว้นบางส่วนในคืนนี้และนั่นเป็นเหตุให้ข้าต้องรออยู่ในวังเป็นเวลานานมากก่อนที่จะได้พบพระองค์
หลังจากได้ยินเหตุผลที่มาเยี่ยม พระองค์ก็ทรงทราบว่าวันนี้เจ้าเจออะไรมาบ้าง ฝ่าบาททรงพระทัยโกรธเคืองอย่างยิ่งแต่ก็ทรงยินดีกับการกระทำของเจ้า
บอกตามตรงข้าไม่เคยเห็นพระองค์มีความสุขขนาดนี้มาก่อน แม้จะอยู่เคียงข้างพระองค์มาหลายปี ฝ่าบาทกล่าวว่าพระองค์ไม่คิดว่าเจ้าจะมีความจงรักภักดีและซื่อสัตย์ถึงขนาดนี้
แม้ว่าเจ้าจะอายุน้อยแต่เจ้าก็เป็นคนที่เข้าใจสถานการณ์ใหญ่ เสนาบดีหลายคนเทียบไม่ได้กับเจ้าในแง่นี้ พระองค์ได้ทรงตกลงรับสำนักหนังสือพิมพ์ที่เจ้าเสนอ!”
หลิวกงกงยิ้มให้เอี้ยนลี่เฉียง เขาอาจได้รับคำชมมากมายในการเดินทางไปพระราชวังในครั้งนี้เช่นกัน
“พระองค์จะทรงบริหารสำนักงานหนังสือพิมพ์ ช่วงเวลาอันยิ่งใหญ่ของอาณาจักรฮั่นอย่างไร” นี่คือสิ่งที่เอี้ยนลี่เฉียงกังวลมากที่สุด
“ฝ่าบาทกำลังจะมอบสำนักงานหนังสือพิมพ์ช่วงเวลาอันยิ่งใหญ่ของอาณาจักรฮั่นให้กับคณะกรรมการฝ่ายรับรองของกรมราชทัณฑ์เพื่อจัดการ!”
กรมราชทัณฑ์? เอี้ยนลี่เฉียงตกตะลึงครู่หนึ่ง กรมราชทัณฑ์เป็นองค์กรในวังที่มีอยู่เพื่อรับใช้จักรพรรดิ แผนกนั้นจัดการทุกอย่างที่จำเป็นในวังและได้รับการดูแลโดยสำนักขันที
เอี้ยนลี่เฉียงเข้าใจความคิดของจักรพรรดิ สิ่งนี้จะตัดความเป็นไปได้ของการแทรกแซงจากหลินชิงเทียนและองค์กรอื่นๆในราชสำนักโดยสมบูรณ์
ขันทีในวังเป็นกลุ่มคนที่จงรักภักดีที่สุดในจักรวรรดิฮั่นต่อจักรพรรดิ และไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับความผิดพลาดหากเรื่องนั้นถูกส่งให้กับพวกเขา
“ในอนาคตสำนักขันทีจะมีงานที่ต้องจัดการอีกงานหนึ่ง ฝ่าบาททรงบอกข้าให้ตั้งตำแหน่งในคณะกรรมการรับรองและทรงบอกข้าให้จัดคฤหาสน์กวางเพื่อจัดตั้งศาลาหนังสือพิมพ์ …”
เมื่อพูดเช่นนี้หลิวกงกงก็แสดงความภาคภูมิใจ
“ข้ารู้หนังสือเพียงเล็กน้อยและไม่คิดว่าพระองค์จะทรงมอบหมายงานนี้ให้ข้า ดังนั้นข้าจึงต้องการผู้ช่วยคนสำคัญ…”
“มีคนที่มีความสามารถมากมายในคณะกรรมการรับรอง ตราบใดที่หลิวกงกงได้รับผู้ช่วยสองคนจากที่นั่น สิ่งต่างๆจะดำเนินไปอย่างง่ายดาย!”
เนื่องจากหลินชิงเทียนได้เห็นเจ้าค่าของหนังสือพิมพ์แล้ว และตอนนี้ช่วงเวลาอันยิ่งใหญ่ของอาณาจักรฮั่นได้ตกไปอยู่ในพระหัตถ์ของจักรพรรดิ
ตามลักษณะของหลินชิงเทียนแล้วเอี้ยนลี่เฉียงมั่นใจอย่างยิ่งว่าหนังสือพิมพ์ชุดที่สองจะปรากฎในเมืองหลวงภายในเวลาสองสามวัน
เมื่อเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นด้วยการแข่งขันระหว่างหนังสือพิมพ์ทั้งสองชุด และการที่สำนักทันทีและหลิวกงกงไม่กล้าทำลายไพ่ดีๆ ของจักรพรรดิให้กลายเป็นเรื่องตลกพวกเขาจะทำให้ดีที่สุดในเรื่องนี้
ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับภาพรวมในอนาคตของ ช่วงเวลาอันยิ่งใหญ่ของอาณาจักรฮั่น อย่างน้อยที่สุดก็ไม่เลวร้ายไปกว่าสถานะปัจจุบัน
“อืม ข้าจะเขียนจดหมายคืนนี้ ขอให้กงกงส่งคนนำจดหมายไปมอบให้ผู้จัดการฟางแล้วทุกสิ่งทุกอย่างจะถูกโอนย้ายเข้าสู่มือของตรงๆอย่างรวดเร็ว…”
“ไม่เลวไม่เลว ลี่เฉียงเจ้าคิดอย่างรอบคอบแล้ว!”
หลิวกงกงพยักหน้าและยิ้มขณะมองไปที่เอี้ยนลี่เฉียง จากนั้นเขาก็เปิดกล่องไม้ที่ดูเรียบง่ายบนโต๊ะข้างๆเขา จากนั้นนำกล่องหยกออกมามอบให้เอี้ยนลี่เฉียง
“นี่คือสิ่งที่ฝ่าบาทบอกให้ข้าส่งต่อให้เจ้า!”
เมื่อมองแวบเดียวเอี้ยนลี่เฉียงก็สามารถบอกได้ว่าสิ่งที่อยู่ภายในต้องเป็นของล้ำค่าอย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นคงไม่ระมัดระวังถึงขนาดนี้
"ฮะ? ฝ่าบาทได้พระราชทานรางวัลให้ข้าด้วย?”
เอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกตื้นตันเล็กน้อยกับความโปรดปรานที่จักรพรรดิแสดงให้เขาเห็นในขณะที่เขารับกล่องหยกด้วยความระมัดระวัง
“ฝ่าบาทจะไม่รู้ถึงความจงรักภักดีที่พระองค์มีต่อเขาได้อย่างไร? นี่ถือเป็นรางวัลจากฝ่าบาทสำหรับเจ้า!”
“อะไรอยู่ในกล่องหยกนี้”
“มียาเม็ดทองคำสูงสุด มันคือยาศักดิ์สิทธิ์ที่เพียงผู้ที่อยู่ในอาณาจักรนักรบขั้นสูงสุดทานเม็ดเดียวก็จะเป็นปรมาจารย์นักรบได้ภายในหนึ่งวัน
สิ่งนี้มีค่าอย่างยิ่งและไม่สามารถหาซื้อได้ ทุกเม็ดได้รับการจัดเก็บและลงทะเบียนอย่างระมัดระวัง มอบให้เฉพาะสมาชิกของราชวงศ์ที่สร้างคุณูปการสูงสุดเท่านั้น
ฝ่าบาทตรัสว่าหลังจากเจ้ารับโอสถทองคำสูงสุดนี้และก้าวสู่ปรมาจารย์นักรบ เจ้าจะเพิ่มโอกาสในการชนะในอีกไม่กี่วันข้างหน้า…”
“ลี่เฉียงจะไม่ทำให้ฝ่าบาทผิดหวังอย่างแน่นอน…”
เอี้ยนลี่เฉียงแสดงออกอย่างตื้นตันใจ แต่ในความเป็นจริงความสำนึกเจ้าที่เขาแสดงออกมานั้นแฝงไปด้วยความเสแสร้ง
เรื่องนี้เขาไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งแม้แต่น้อย เขารู้อยู่แล้วว่าจักรพรรดิจะต้องตอบแทนอะไรเขาบางอย่าง
วันรุ่งขึ้นก่อนดวงอาทิตย์ขึ้น หลิวกงกงเลือกกลุ่มคนที่มีความสามารถจากคฤหาสน์กวางแล้วตรงไปยังภูเขาหลงฉีร่วมกับเอี้ยนลี่เฉียง…
